Bible

 

Levitiko 26

Studie

   

1 Ne faru al vi idolojn, kaj figurojn kaj statuojn ne starigu cxe vi, kaj sxtonojn kun bildoj ne kusxigu en via lando, por adorklinigxi super ili:cxar Mi estas la Eternulo, via Dio.

2 Miajn sabatojn observu, kaj Mian sanktejon respektegu:Mi estas la Eternulo.

3 Se vi agos laux Miaj legxoj kaj observos Miajn ordonojn kaj plenumos ilin,

4 tiam Mi donos al vi pluvojn iliatempe, kaj la tero donos siajn produktajxojn, kaj la kampa arbo donos siajn fruktojn.

5 Kaj la tempo de drasxado dauxros cxe vi gxis la enkolektado de la vinberoj, kaj la enkolektado de vinberoj dauxros gxis la semado, kaj vi mangxos vian panon sate kaj vi logxos sendangxere en via lando.

6 Kaj Mi donos pacon al via lando, kaj kiam vi kusxos, neniu vin timigos; kaj Mi forigos la malbonajn bestojn el la lando, kaj glavo ne trapasos vian landon.

7 Kaj vi pelos viajn malamikojn, kaj ili falos antaux vi de glavo.

8 Kaj kvin al vi pelos centon, kaj cent el vi pelos dekmilon; kaj viaj malamikoj falos antaux vi de glavo.

9 Kaj Mi turnos Min al vi kaj kreskigos vin kaj multigos vin, kaj Mi fortikigos Mian interligon kun vi.

10 Kaj vi mangxos grenon malnovan pasintjaran, kaj vi elportos la malnovan pro la nova.

11 Kaj Mi starigos Mian logxejon inter vi, kaj Mia animo vin ne abomenos.

12 Kaj Mi iros inter vi, kaj Mi estos via Dio, kaj vi estos Mia popolo.

13 Mi estas la Eternulo, via Dio, kiu elkondukis vin el la lando Egipta, por ke vi ne estu iliaj sklavoj; kaj Mi rompis la bastonojn de via jugo kaj ekirigis vin kun levita kapo.

14 Sed se vi ne obeos Min kaj ne faros cxiujn cxi tiujn ordonojn;

15 kaj se vi malestimos Miajn legxojn kaj se via animo abomenos Miajn decidojn, kaj vi ne plenumos cxiujn Miajn ordonojn, rompante Mian interligon:

16 tiam ankaux Mi faros al vi tion:Mi sendos sur vin teruron, maldikigxon, kaj febron, kiuj konsumas la okulojn kaj senfortigas la animon; kaj vi semos viajn semojn vane, ilin mangxos viaj malamikoj.

17 Kaj Mi turnos Mian vizagxon kontraux vin, kaj vi falos antaux viaj malamikoj, kaj regos vin viaj malamantoj, kaj vi kuros, kiam neniu pelos vin.

18 Kaj se vi malgraux cxi tio ne obeos Min, tiam Mi sepoble pligrandigos la punon pro viaj pekoj.

19 Kaj Mi rompos vian fieran obstinecon, kaj Mi faros vian cxielon kiel fero kaj vian teron kiel kupro.

20 Kaj vane konsumigxos via forto; via tero ne donos siajn produktajxojn, kaj la arboj de la tero ne donos siajn fruktojn.

21 Kaj se vi malgraux tio spitos Min kaj ne volos obei Min, tiam Mi aldonos sepoble da frapoj laux viaj pekoj.

22 Kaj Mi venigos sur vin la sovagxajn bestojn, kaj ili formangxos viajn infanojn kaj ekstermos viajn brutojn kaj malmultigos vin tiel, ke viaj vojoj dezertigxos.

23 Se ankaux per tio vi ne humiligxos, sed plue agos kontraux Mi:

24 tiam ankaux Mi agos kontraux vi, kaj Mi ankaux frapos vin sepoble pro viaj pekoj.

25 Kaj Mi venigos sur vin vengxan glavon, kiu vengxos pro la interligo; kaj vi kolektigxos en viaj urboj, kaj Mi sendos peston en vian mezon, kaj vi estos fordonitaj en la manojn de la malamiko.

26 Kiam Mi rompos al vi la apogon de la pano, tiam dek virinoj bakos vian panon en unu forno kaj redonos vian panon pesante, kaj vi mangxos kaj ne satigxos.

27 Kaj se vi malgraux tio ne obeos Min, kaj spitos Min:

28 tiam Mi iros kontraux vin kolere, kaj Mi punos vin sepoble pro viaj pekoj.

29 Kaj vi mangxos la karnon de viaj filoj, kaj la karnon de viaj filinoj vi mangxos.

30 Kaj Mi detruos viajn altajxojn kaj ruinigos viajn kolonojn de la suno, kaj Mi jxetos viajn kadavrojn sur la rompitajxojn de viaj idoloj, kaj Mia animo abomenos vin.

31 Kaj Mi faros el viaj urboj dezerton, kaj Mi ruinigos viajn sanktejojn, kaj Mi ne flaros viajn agrablajn odorajxojn.

32 Kaj Mi dezertigos la teron, ke miregos pri gxi viaj malamikoj, kiuj eklogxos sur gxi.

33 Kaj vin Mi disjxetos inter la popolojn, kaj Mi nudigos post vi glavon; kaj via tero estos dezerta kaj viaj urboj estos ruinigitaj.

34 Tiam la tero ricevos kontentigon pri siaj sabatoj dum la tuta tempo de sia dezerteco, kiam vi estos en la lando de viaj malamikoj; tiam ripozos la tero kaj kontentigos sin pri siaj sabatoj.

35 Dum la tuta tempo de dezerteco gxi ripozos, kiom gxi ne ripozis en viaj sabatoj, kiam vi logxis sur gxi.

36 Kaj al la restintoj el vi Mi sendos timon en ilian koron en la lando de iliaj malamikoj; kaj pelos ilin brueto de falanta folio, kaj ili kuros, kiel oni kuras de glavo, kaj ili falos, kiam neniu ilin persekutos.

37 Kaj ili falos unu sur alian, kiel de glavo, dum neniu ilin pelos; kaj vi ne havos forton por stari antaux viaj malamikoj.

38 Kaj vi pereos inter la popoloj, kaj formangxos vin la lando de viaj malamikoj.

39 Kaj la restintoj el vi senfortigxos pro siaj pekoj en la landoj de viaj malamikoj, kaj ankaux pro la pekoj de siaj patroj ili senfortigxos.

40 Tiam ili konfesos sian kulpon kaj la kulpon de siaj patroj en la malbonagoj, kiujn ili faris kontraux Mi kaj pri kio ili spitis Min.

41 Ankaux Mi iris kontraux ilin kaj envenigis ilin en la landon de iliaj malamikoj; kaj se tiam humiligxos ilia koro ne cirkumcidita kaj se ili donos kontentigon pri siaj pekoj,

42 tiam Mi rememoros Mian interligon kun Jakob, kaj Mian interligon kun Isaak kaj Mian interligon kun Abraham Mi rememoros, kaj la landon Mi rememoros.

43 La lando estos forlasita de ili kaj ricevos kontentigon pri siaj sabatoj, kiam gxi dezertigxos post ili; kaj ili donos kontentigon pri siaj kulpoj, cxar ili malrespektis Miajn decidojn kaj Miajn legxojn ilia animo abomenis.

44 Kaj tamen, kiam ili estos en la lando de siaj malamikoj, Mi ne malestimos ilin, kaj ne abomenos ilin tiom, por ekstermi ilin, por neniigi Mian interligon kun ili; cxar Mi estas la Eternulo, ilia Dio.

45 Kaj Mi rememoros por ili la interligon kun la antauxuloj, kiujn Mi elkondukis el la lando Egipta antaux la okuloj de la popoloj, por esti ilia Dio:Mi estas la Eternulo.

46 Tio estas la legxoj kaj decidoj kaj instruoj, kiujn starigis la Eternulo inter Si kaj la Izraelidoj sur la monto Sinaj per Moseo.

   

Ze Swedenborgových děl

 

Arcana Coelestia # 5536

Prostudujte si tuto pasáž

  
/ 10837  
  

5536. Me have ye bereaved. That this signifies that thus the church was no more, is evident from the representation of Jacob, who says this of himself, as being the good of truth (see n. 3659, 3669, 3677, 3775, 4234, 4273, 4538); and because it is the good of truth, it is also the church, for good is the essential of the church; and therefore it is the same whether we say the good of truth, or the church, for with the man with whom is the good of truth, there is the church (that “Jacob” is the church may be seen above, n. 4286, 4520; and hence also that his sons represent the truths of the church, n. 5403, 5419, 5427, 5458, 5512); and from the signification of “bereaving,” as being to deprive the church of its truths and goods, as here of those which are represented by Joseph, Benjamin, and Simeon (of which in what follows).

[2] That “to bereave” denotes to deprive the church of its truths, is because the church is compared to a marriage, its good to the husband, and its truth to the wife, and the truths born of this marriage to sons, and the goods to daughters, and so on. When therefore “bereavement,” or “bereaving” is spoken of, it signifies that the church is deprived of its truths, and that thereby it becomes no church. In this sense the terms “bereavement,” or “bereaving,” are occasionally used elsewhere in the Word, as in Ezekiel:

I will send upon you famine and evil beast, and will make thee bereaved (Ezekiel 5:17).

And again:

When I make the evil beast to pass through the land, and it shall bereave it, so that it become a desolation, that no man may pass through because of the wild beast (Ezekiel 14:15).

In Leviticus:

I will send against you the wild beast of the field, which shall bereave you, and cut off your beast, and lessen you, that your ways shall be laid waste (Leviticus 26:22).

[3] In these passages “famine” denotes a lack of the knowledges of good and truth, and hence desolation; an “evil beast,” falsities from evils; the “land,” the church; “sending a famine and an evil beast to bereave the land” denotes to destroy the church by falsities from evils, thus to completely deprive it of truths.

In Jeremiah:

I will winnow them with a fan in the gates of the land, I will bereave, I will destroy My people (Jeremiah 15:7); where also “bereaving” denotes to deprive of truths. In the same:

Give their sons to the famine, and make them flow away by the hand of the sword; that their wives may become bereaved and widows (Jeremiah 18:21); where “their wives becoming bereaved and widows” denotes being without truths and good.

[4] In Hosea:

Of Ephraim, their glory shall fly away like a bird, from the birth, and from the belly, and from conception; because if they have brought up their sons, then will I make them bereaved of man (Hos. 9:11-12);

with a similar meaning.

In Ezekiel:

I will make man, My people, walk over you, who shall possess thee by inheritance, and thou shalt be their inheritance, and thou shalt no more add to bereave them. Thus hath said the Lord Jehovih, Because they say to you, Thou art a consumer of man, and hast been a bereaver of thy peoples (Ezekiel 36:12-13); where also “bereaving” is to deprive of truths.

[5] In Isaiah:

Now hear this, O delicate one, sitting securely, saying in thine heart, I and none besides like me, I shall not sit a widow, neither shall I know bereavement; surely these two things shall come to thee in a moment in one day, bereavement and widowhood (Isaiah 47:8-9);

said of the daughter of Babylon and of Chaldea, that is, of those who are in a holy external and a profane internal, and by virtue of this holy external call themselves the church. “Bereavement and widowhood” denote the deprivation of good and truth. Again:

Lift up thine eyes round about, and see; all they gather themselves together, they come to thee. The sons of thy bereavement shall yet say in thine ears, The place is strait for me; go from me that I may dwell. But thou shalt say in thine heart, Who hath begotten me these, seeing I am bereaved and lonely, banished and far away? Who therefore hath brought up these? I was left alone; these, where were they? (Isaiah 49:18, 20-21);

said of Zion or the celestial church, and of its fruitfulness after vastation; the “sons of bereavement” denoting the truths of which she had been deprived in vastation, restored and vastly increased.

  
/ 10837  
  

Thanks to the Swedenborg Foundation for the permission to use this translation.