¹ Rememoru, ho Eternulo, kio farigxis al ni; Rigardu kaj vidu nian malhonoron!

² Nia heredajxo transiris al fremduloj, Niaj domoj al aligentuloj.

³ Ni farigxis orfoj senpatraj, Niaj patrinoj estas kiel vidvinoj.

⁴ Nian akvon ni trinkas pro mono; Nian lignon ni ricevas nur pro pago.

⁵ Oni pelas nin je nia kolo; Ni lacigxis, sed oni ne permesas al Ni ripozi.

⁶ Al Egiptujo ni etendis la manon, Al Asirio, por satigxi per pano.

⁷ Niaj patroj pekis, sed ili jam ne ekzistas; Kaj ni devas suferi pro iliaj malbonagoj.

⁸ Sklavoj regas super ni; Kaj neniu liberigas nin el iliaj manoj.

⁹ Kun dangxero por nia vivo ni akiras nian panon, Pro la glavo en la dezerto.

¹⁰ Nia hauxto varmegigxis kiel forno, Por la kruela malsato.

¹¹ La virinojn en Cion ili senhonorigis, La virgulinojn en la urboj de Judujo.

¹² La princoj estas pendigitaj je siaj manoj; La maljunulojn oni ne respektis.

¹³ La junuloj devas porti muelsxtonojn; La knaboj falas sub la lignosxargxoj.

¹⁴ La maljunuloj jam ne sidas cxe la pordegoj, La junuloj jam ne kantas.

¹⁵ Malaperis la gajeco de nia koro; Niaj dancrondoj aliformigxis en funebron.

¹⁶ Defalis la krono de nia kapo; Ho ve al ni, ke ni pekis!

¹⁷ Pro tio senfortigxis nia koro, Pro tio senlumigxis niaj okuloj:

¹⁸ Pro la monto Cion, ke gxi farigxis dezerta, Ke vulpoj vagas sur gxi.

¹⁹ Sed Vi, ho Eternulo, kiu restas eterne Kaj kies trono staras de generacio al generacio,

²⁰ Kial Vi forgesis nin kvazaux por eterne, Forlasis nin por longa tempo?

²¹ Reirigu nin, ho Eternulo, al Vi, ke ni revenu; Renovigu niajn tagojn kiel en la tempo antauxa.

²² CXar cxu Vi nin tute forpusxis? Vi tre forte ekkoleris kontraux ni.