Bible

 

Jeremia 48

Studie

   

1 Pri Moab:Tiele diras la Eternulo Cebaot, Dio de Izrael:Ve al Nebo! cxar gxi estas ruinigita; hontigita kaj venkoprenita estas Kirjataim; hontigita kaj tremigita estas la fortikajxo.

2 Jam ne ekzistas la gloro de Moab; en HXesxbon oni intencas kontraux gxi malbonon, dirante:Ni iru, kaj Ni ekstermu gxin, ke gxi ne plu estu popolo. Ankaux vi, ho Madmen, eksilentu; vin persekutos glavo.

3 Kriadon oni auxdas de HXoronaim, tie estas ruinigado kaj granda malfelicxo.

4 Disbatita estas Moab; gxiaj infanoj lauxte krias.

5 Kiuj supreniras al Luhxit, tiuj iras kun plorado; cxe la malsuprenirado de HXoronaim la malamikoj auxdas kriadon de malfelicxo.

6 Forkuru, savu vian vivon, kaj estu kiel seknudigxinta arbo en la dezerto.

7 CXar vi fidis viajn faritajxojn kaj viajn trezorojn, vi ankaux estos venkoprenita; kaj Kemosx iros en kaptitecon kune kun siaj pastroj kaj eminentuloj.

8 Venos ruiniganto en cxiun urbon, neniu urbo savigxos; pereos la valo kaj dezertigxos la ebenajxo, kiel diris la Eternulo.

9 Donu flugilojn al Moab, cxar li devas forflugi; liaj urboj dezertigxos tiel, ke neniu en ili logxos.

10 Malbenita estu tiu, kiu plenumas malgxuste la faron de la Eternulo, kaj malbenita estu tiu, kiu detenas sian glavon de sango.

11 De sia juneco Moab havis trankvilecon kaj ripozadis sur sia fecxo, li ne estis transversxata el unu vazo en alian, kaj en kaptitecon li ne iris; tial lia gusto restis en li kaj lia odoro ne sxangxigxis.

12 Tial jen venos tempo, diras la Eternulo, kiam Mi sendos al li versxistojn, kaj ili versxos lin, malplenigos liajn vazojn, kaj disrompos liajn krucxojn.

13 Kaj Moab estos hontigita pro Kemosx, kiel la domo de Izrael estis hontigita pro Bet-El, kiun ili fidis.

14 Kiel vi povas diri:Ni estas herooj kaj kapabluloj por la milito?

15 Ruinigita estas Moab, liaj urboj falis, kaj liaj plej bravaj junuloj iris al bucxo, diras al Regxo, kies nomo estas Eternulo Cebaot.

16 Baldaux venos pereo al Moab, kaj lia malfelicxo tre rapidas.

17 Bedauxru lin cxiuj liaj cxirkauxantoj, kaj cxiuj, kiuj konas lian nomon, diru:Kiele disrompigxis la forta vergo, la belega bastono!

18 Iru malsupren de via majesto, sidu en senakva loko, ho logxantino, filino de Dibon; cxar la ruiniganto de Moab elpasxis kontraux vin kaj detruis viajn fortikajxojn.

19 Staru cxe la vojo kaj rigardu, ho logxantino de Aroer; demandu la forkuranton kaj la forsavigxanton, kaj diru:Kio farigxis?

20 Hontigita estas Moab, cxar li estas frapita; ploru kaj kriu, sciigu en Arnon, ke Moab estas ruinigita.

21 Jugxo venis kontraux la lando de la ebenajxo, kontraux HXolon, Jahac, kaj Mefaat,

22 kontraux Dibon, Nebo, kaj Bet-Diblataim,

23 kontraux Kirjataim, Bet-Gamul, kaj Bet-Meon,

24 kontraux Keriot kaj Bocra, kaj kontraux cxiuj urboj de la lando de Moab, la malproksimaj kaj la proksimaj.

25 Dehakita estas la korno de Moab, kaj lia brako estas rompita, diras la Eternulo.

26 Ebriigu lin, cxar li levigxis kontraux la Eternulo; Moab plauxdos en sia vomajxo, kaj li mem estos objekto de mokado.

27 CXu vi ne mokis Izraelon? cxu oni trovis lin inter sxtelistoj, ke cxiufoje, kiam vi parolas pri li, vi balancas la kapon?

28 Forlasu la urbojn kaj eklogxu sur roko, ho logxantoj de Moab, kaj farigxu kiel kolomboj, kiuj nestas en truoj de kavernoj.

29 Ni auxdis pri la fiereco de Moab, granda fiereco, pri lia malmodesteco, fiereco, aroganteco, kaj pri la malhumileco de lia koro.

30 Mi konas, diras la Eternulo, lian koleremecon, la nesincerecon de liaj vortoj kaj la nesincerecon de liaj agoj.

31 Tial Mi devas plori pri Moab, gxemi pri cxiuj Moabidoj, priplori la logxantojn de Kir-HXeres.

32 Per pli ol la plorado de Jazer Mi ploros pri vi, ho vinbergxardeno de Sibma; viaj brancxoj etendigxis trans la maron, atingis la maron de Jazer; rabisto atakis viajn somerajn fruktojn kaj vian rikolton.

33 Forigxis gxojo kaj gajeco de la fruktodona kampo kaj de la lando de Moab; Mi malaperigis vinon en la vinpremejoj, oni ne premos tie kun gxojo vinon, triumfaj kantoj ne plu sonos.

34 Pro la kriado, kiu auxdigxas de HXesxbon gxis Eleale kaj gxis Jahac, ili lauxte ekploris de Coar gxis HXoronaim kaj gxis la tria Eglat; cxar ankaux la akvo de Nimrim sekmalaperis.

35 Mi ekstermos cxe Moab, diras la Eternulo, cxiun, kiu supreniras sur altajxon kaj incensas al siaj dioj.

36 Tial Mia koro gxemas pri Moab kiel fluto, kaj pri la logxantoj de Kir- HXeres Mia koro gxemas kiel fluto; cxar la abundajxo, kiun ili akiris, pereis.

37 CXar cxiu kapo kalvigxis, kaj cxiu barbo estas fortondita, sur cxiuj manoj estas trancxoj, kaj sur la lumboj estas sakajxo.

38 Sur cxiuj tegmentoj de Moab kaj sur liaj stratoj cxie estas plorado; cxar Mi disrompis Moabon kiel senvaloran vazon, diras la Eternulo.

39 Kiele disbatita li estas, kiele ili ploregas! kiele Moab turnis sian nukon, estas hontigita, kaj Moab farigxis objekto de mokado kaj de teruro por cxiuj siaj cxirkauxantoj!

40 CXar tiele diras la Eternulo:Jen li alflugos kiel aglo kaj etendos siajn flugilojn super Moab.

41 Prenita estas Keriot, kaj la fortikigitaj urboj estas kaptitaj; kaj la koro de la herooj de Moab en tiu tago estos kiel la koro de virino dum la doloroj de naskado.

42 Kaj Moab estos ekstermita, ke li ne plu estos popolo, cxar li levigxis kontraux la Eternulo.

43 Teruro, kavo, kaj kaptilo trafos vin, ho logxanto de Moab, diras la Eternulo.

44 Kiu forkuros de la teruro, tiu falos en la kavon; kaj kiu eliros el la kavo, tiu trafos en kaptilon; cxar Mi venigos sur lin, sur Moabon, la jaron de lia puno, diras la Eternulo.

45 Sub la ombro de HXesxbon starigxos tiuj, kiuj forkuros de la forto; sed fajro eliros el HXesxbon kaj flamo el la mezo de Sihxon, kaj gxi mangxegos la flankon de Moab kaj la verton de la filoj malkvietaj.

46 Ve al vi, ho Moab! pereis la popolo de Kemosx; cxar viaj filoj estas prenitaj en kaptitecon kaj viaj filinoj estas forkondukitaj.

47 Sed en la tempo estonta Mi revenigos la kaptitojn de Moab, diras la Eternulo. GXis cxi tie estas la verdikto pri Moab.

   

Komentář

 

Country

  
This World War I poster shows the nations allied against the Axis countries.

Generally in the Bible a "country" means a political subdivision ruled by a king, or sometimes a tribe with a territory ruled by a king or chieftain. Others are what we now call city-states, with surrounding farm areas. In almost all cases these countries were far smaller than our modern idea of countries, though Egypt and Assyria would be exceptions. Sometimes the word is used to refer to countryside, a wide area with no consideration of boundaries as when the twelve Israelites were sent to spy out the country.

(Odkazy: Arcana Coelestia 3816 [3], 6818, 6820, 6821; Charity 83, 85; True Christian Religion 305)

Ze Swedenborgových děl

 

True Christianity # 94

Prostudujte si tuto pasáž

  
/ 853  
  

94. In the Christian churches of today it is common to call the Lord our Savior "the Son of Mary;" it is rare for people to call him "the Son of God" unless they mean the eternally begotten Son of God. This is a result of Roman Catholics putting Mother Mary's sainthood above the rest and setting her up as the goddess or queen of all their saints.

Yet in fact, in the process of being glorified the Lord put off everything from his mother and put on everything from his Father, as we will fully demonstrate later on in this work [102-103]. Because the phrase "the Son of Mary" has become a common expression on everyone's lips, many horrendous things have poured into the church. This is especially true of those who have not taken into consideration things said in the Word about the Lord - for example, that the Father and he are one, that he is in the Father and the Father is in him, that all things belonging to the Father are his, that he called Jehovah his Father, and that Jehovah the Father called him his Son.

The horrendous things that have poured into the church from our calling him "the Son of Mary" instead of "the Son of God" are that we lose the idea of the Lord's divinity and we lose everything in the Word that is said about him as the Son of God. Furthermore, this concept lets in Judaism, Arianism, Socinianism, Calvinism in its original form, and finally materialist philosophy. Materialist philosophy brings with it the extreme position that the Son of Mary was Josephs child, or that his soul came from his mother, and as a result he is called "the Son of God," but truly he is not. All people, both clergy and laity, should check to see whether the idea they have spawned and nurtured of the Lord as "the Son of Mary" is any different from the idea of him as a mere human being.

Already by the third century a concept like this was becoming prevalent among Christians, as the Arians were on the rise. To salvage divinity for the Lord, the Council of Nicaea made up "the eternally begotten Son of God. " Although it was a fiction, this concept did succeed at the time in elevating the Lord's human nature to something divine; and it still works for many even today. It does not work, however, for those who see the hypostatic union as a union of two separate entities, one of whom is superior to the other.

What other outcome could this concept have but the destruction of the entire Christian church? The church is based entirely on worshiping Jehovah in human form; it is based on the Human God. The Lord states in many places that no one can see the Father, recognize him, come to him, or believe in him except through his human manifestation.

If people do not do this, all the church's precious seeds turn into seeds of little value. Olive seeds turn into pine seeds; seeds from an orange, a lemon, an apple, and a pear turn into seeds from a willow, an elm, a linden, and a holly; seeds from a grapevine turn into seeds from a swamp rush; and wheat and barley turn into chaff. In fact, all forms of spiritual food become like the dust that snakes eat. Our spiritual light then becomes nature's light; and in the long run it becomes the light of our physical senses, which is in reality a faint, deceptive light. Then we become like a bird that used to fly high but then its wings were cut off and it fell to earth; now as it walks around it does not see more than what lies at its own feet. Then when we think about the church's spiritual teachings that are necessary for our eternal life, our thoughts about them are no more than the thoughts of a jester. All this is what happens when we regard the Lord God, the Redeemer and Savior, as no more than the Son of Mary, a mere human being.

  
/ 853  
  

Thanks to the Swedenborg Foundation for the permission to use this translation.