Bible

 

Genezo 6

Studie

   

1 Kaj kiam la homoj komencis multigxi sur la tero kaj al ili naskigxis filinoj,

2 tiam la filoj de Dio vidis la filinojn de la homoj, ke ili estas belaj; kaj ili prenis al si edzinojn el cxiuj, kiujn ili elektis.

3 Kaj la Eternulo diris: Ne regos Mia spirito inter la homoj eterne, pro iliaj pekoj, cxar ili estas karno; ilia vivo estu cent dudek jaroj.

4 Gigantoj estis sur la tero en tiu tempo, ecx post kiam la filoj de Dio venis al la filinoj de la homoj kaj cxi tiuj naskis al ili. Tio estis la fortuloj, tre famaj de plej antikva tempo.

5 Kaj la Eternulo vidis, ke granda estas la malboneco de la homoj sur la tero kaj ke cxiuj pensoj kaj intencoj de iliaj koroj estas nur malbono en cxiu tempo;

6 tiam la Eternulo pentis, ke Li kreis la homon sur la tero, kaj Li afliktigxis en Sia koro.

7 Kaj la Eternulo diris: Mi ekstermos de sur la tero la homon, kiun Mi kreis, de la homo gxis la brutoj, gxis la rampajxoj, kaj gxis la birdoj de la cxielo; cxar Mi pentas, ke Mi ilin kreis.

8 Sed Noa akiris placxon en la okuloj de la Eternulo.

9 Jen estas la historio de Noa: Noa estis homo virta kaj senmakula en sia generacio; kun Dio Noa iradis.

10 Kaj naskigxis al Noa tri filoj: SXem, HXam, kaj Jafet.

11 Kaj la tero malvirtigxis antaux Dio, kaj la tero plenigxis de maljustajxoj.

12 Kaj Dio vidis la teron, ke gxi malvirtigxis, cxar cxiu karno malvirtigis sian vojon sur la tero.

13 Kaj Dio diris al Noa: La fino de cxiu karno venis antaux Min, cxar la tero plenigxis de maljustajxoj per ili, kaj jen Mi pereigos ilin kun la tero.

14 Faru al vi arkeon el ligno gofera; apartajxojn faru en la arkeo, kaj sxmiru gxin per pecxo interne kaj ekstere.

15 Kaj faru gxin tiamaniere: tricent ulnoj estu la longo de la arkeo, kvindek ulnoj gxia largxo, kaj tridek ulnoj gxia alto.

16 Fenestron faru en la arkeo, supre, kun la alto de unu ulno, kaj la pordon de la arkeo vi faros en la flanko; malsupran spacon, duan spacon, kaj trian spacon faru en gxi.

17 Kaj jen Mi venigos akvan diluvon sur la teron, por ekstermi cxiun karnon, kiu havas en si spiriton de vivo sub la cxielo; cxio, kio estas sur la tero, pereos.

18 Kaj Mi starigos Mian interligon kun vi; kaj vi eniros en la arkeon, vi kaj viaj filoj kaj via edzino kaj la edzinoj de viaj filoj kune kun vi.

19 Kaj el cxiuj vivajxoj, el cxiu karno, enkonduku po unu paro el cxiuj en la arkeon, ke ili restu vivaj kun vi; virbesto kaj virinbesto ili estu.

20 El la birdoj laux iliaj specoj, kaj el la brutoj laux iliaj specoj, el cxiuj rampajxoj de la tero laux iliaj specoj, po paro el cxiuj eniru kun vi, por resti vivaj.

21 Kaj vi prenu al vi el cxiuj mangxajxoj, kiuj estas mangxataj, kaj kolektu al vi; kaj gxi estu por vi kaj por ili por mangxi.

22 Kaj Noa tion faris; cxion, kiel Dio al li ordonis, tiel li faris.

   

Ze Swedenborgových děl

 

Arcana Coelestia # 587

Prostudujte si tuto pasáž

  
/ 10837  
  

587. That 'Jehovah repented that He had made man on the earth' means mercy, and that 'He was grieved in heart' has a similar meaning, is clear from the consideration that Jehovah foresees from eternity every single thing and therefore never repents. When He made man, that is, created him anew and perfected him to the point of his becoming celestial, He also foresaw that in the process of time he would become the kind of person described here. And because He foresaw the kind of person he would become, He could not repent. This is quite clear in Samuel,

Samuel said, The Invincible One of Israel does not lie, and He will not repent, for He is not a man (homo) that He should repent. 1 Samuel 15:29.

And in Moses,

God is not a man (vir), that He should lie, or a son of man, that He should repent. Has He said, and will He not act? Or has He spoken, and will He not carry it out? Numbers 23:19.

'Repenting' however means having mercy.

[2] Jehovah's, that is, the Lord's mercy includes every single thing which the Lord does towards the human race, whose condition is such that He has mercy on it, on each according to his state. He has mercy therefore on the state of the person He allows to be punished, as He does on that of the person on whom He confers the enjoyment of good. Being punished is a manifestation of mercy because it turns all evil that is being punished towards good. And conferring the enjoyment of good is a manifestation of mercy too, because nobody merits anything good at all. In fact the whole human race is evil, with everyone, if left to himself, rushing into hell. Consequently it is by mercy that anyone is rescued from that place, and by nothing other than mercy, since the Lord does not need anyone to help Him. The word mercy (misericordia) is used therefore because mercy rescues a person from misery (miseriae) and from hell, and so is used with respect to the human race whose condition is such, and it is the product of love towards all because all are such.

  
/ 10837  
  

Thanks to the Swedenborg Society for the permission to use this translation.