Bible

 

Genezo 44

Studie

   

1 Kaj Jozef ordonis al la estro de sia domo jene: Plenigu la sakojn de tiuj homoj per greno tiom, kiom ili nur povas porti, kaj metu la monon de cxiu en la aperturon de lia sako;

2 kaj mian pokalon, la argxentan pokalon, metu en la aperturon de la sako de la plej juna, kune kun la mono por lia greno. Kaj tiu faris, kiel Jozef diris.

3 Kiam eklumis la mateno, oni forsendis la homojn, ilin kaj iliajn azenojn.

4 Kiam ili eliris el la urbo kaj ankoraux ne estis malproksime, Jozef diris al la estro de sia domo: Levigxu, kuru post tiuj homoj, kaj kiam vi atingos ilin, diru al ili: Kial vi pagis malbonon por bono?

5 GXi estas ja tiu pokalo, el kiu trinkas mia sinjoro, kaj li ankaux auxguras sur gxi! vi agis malbone!

6 Kaj li kuratingis ilin kaj diris al ili tiujn vortojn.

7 Kaj ili diris al li: Kial mia sinjoro parolas tiajn vortojn? Dio gardu viajn sklavojn de farado de tia afero!

8 Jen la monon, kiun ni trovis en la aperturoj de niaj sakoj, ni realportis al vi el la lando Kanaana; kiel do ni sxtelus el la domo de via sinjoro argxenton aux oron?

9 Tiu el viaj sklavoj, cxe kiu oni gxin trovos, mortu, kaj ankaux ni farigxu sklavoj al mia sinjoro.

10 Kaj li diris: GXi estu laux viaj vortoj: tiu, cxe kiu gxi trovigxos, estu mia sklavo, sed vi estos senkulpaj.

11 Kaj rapide cxiu el ili mallevis sian sakon sur la teron, kaj cxiu malfermis sian sakon.

12 Kaj li sercxis; de la plej maljuna li komencis, kaj per la plej juna li finis. Kaj la pokalo trovigxis en la sako de Benjamen.

13 Tiam ili dissxiris siajn vestojn, kaj cxiu metis la sxargxon sur sian azenon, kaj ili reiris en la urbon.

14 Kaj Jehuda kaj liaj fratoj venis en la domon de Jozef, kiu estis ankoraux tie, kaj ili jxetis sin antaux li sur la teron.

15 Kaj Jozef diris al ili: Kian aferon vi faris! cxu vi ne scias, ke tia homo, kiel mi, facile divenos?

16 Tiam Jehuda diris: Kion ni diru al mia sinjoro? kion ni parolu kaj per kio ni nin pravigu? Dio trovis la pekon de viaj sklavoj! jen ni estas sklavoj al mia sinjoro, ni kaj ankaux tiu, en kies manoj trovigxis la pokalo.

17 Sed li diris: Dio min gardu de tia faro! la homo, en kies mano trovigxis la pokalo, estos sklavo al mi, sed vi iru en paco al via patro.

18 Tiam Jehuda aliris al li, kaj diris: Permesu, mia sinjoro, ke via sklavo diru vorton en la orelojn de mia sinjoro, kaj ne kolerigxu kontraux via sklavo, cxar vi estas kiel Faraono.

19 Mia sinjoro demandis siajn sklavojn, dirante: CXu vi havas patron aux fraton?

20 Kaj ni diris al mia sinjoro: Ni havas maljunan patron, kaj malgrandan knabon, naskitan en lia maljuneco; kaj lia frato mortis, kaj li restis sola de sia patrino, kaj lia patro lin amas.

21 Tiam vi diris al viaj sklavoj: Venigu lin al mi, ke mi lin rigardu.

22 Sed ni diris al mia sinjoro: La knabo ne povas forlasi sian patron; cxar se li forlasos sian patron, tiu mortos.

23 Tiam vi diris al viaj sklavoj: Se ne venos kun vi via plej juna frato, tiam ne aperu plu antaux mia vizagxo.

24 Kaj kiam ni venis al via sklavo nia patro, ni diris al li la vortojn de mia sinjoro.

25 Nia patro diris: Reiru, acxetu por ni iom da greno.

26 Sed ni diris: ni ne povas iri; se estos kun ni nia plej juna frato, tiam ni iros; cxar ni ne povas aperi antaux la vizagxo de tiu homo, se nia plej juna frato ne estos kun ni.

27 Tiam via sklavo nia patro diris al ni: Vi scias, ke mia edzino naskis al mi du;

28 sed unu foriris de mi, kaj mi diris: Li estas dissxirita; kaj mi ne vidis lin gxis nun;

29 se vi ankaux cxi tiun prenos de mi kaj lin trafos malfelicxo, tiam vi enirigos miajn grizajn harojn kun malgxojo en SXeolon.

30 Kaj nun se mi venos al via sklavo mia patro kaj ne estos kun ni la knabo, al kies animo estas alligita lia animo,

31 tiam, ekvidinte, ke la knabo forestas, li mortos; kaj viaj sklavoj enirigos la grizajn harojn de via sklavo nia patro kun malgxojo en SXeolon.

32 CXar mi, via sklavo, garantiis por la knabo antaux mia patro, dirante: Se mi ne revenigos lin al vi, mi estos kulpa antaux mia patro por cxiam.

33 Tial mi, via sklavo, restu anstataux la knabo kiel sklavo cxe mia sinjoro, sed la knabo iru kun siaj fratoj.

34 CXar kiel mi iros al mia patro, se la knabo ne estos kun mi? mi tiam vidus la malfelicxon, kiu trafos mian patron.

   

Ze Swedenborgových děl

 

Arcana Coelestia # 5772

Prostudujte si tuto pasáž

  
/ 10837  
  

5772. Verses 13-17. And they rent their garments, and laded everyone his ass, and returned to the city. And Judah and his brethren entered Joseph’s house, and he was yet there; and they fell before him to the earth. And Joseph said unto them, What deed is this that ye have done? Knew ye not that such a man as I divining divineth? And Judah said, What shall we say to my lord? what shall we speak? and how shall we be justified? God hath found out the iniquity of thy servants; behold we are servants to my lord, both we, and he also in whose hand the cup was found. And he said, Far be it from me to do this; the man in whose hand the cup was found, he shall be to me a servant; and ye, go ye up in peace to your father. “And they rent their garments,” signifies mourning; “and laded everyone his ass, and returned to the city,” signifies that truths were brought back from things of sense to memory-knowledges; “and Judah and his brethren entered,” signifies the good of the church with its truths; “Joseph’s house,” signifies communication with the internal; “and he was yet there,” signifies foresight; “and they fell before him to the earth,” signifies humiliation; “and Joseph said unto them,” signifies their perception then; “What deed is this that ye have done?” signifies that to claim to themselves what is not theirs is an enormous evil; “knew ye not that such a man as I divining divineth?” signifies that it cannot be concealed from Him who sees future and hidden things; “and Judah said,” signifies perception given to the good of the church in the natural; “What shall we say to my lord? what shall we speak?” signifies a wavering; “and how shall we be justified?” signifies that we are guilty; “God hath found out the iniquity of thy servants,” signifies confession; “behold we are servants to my lord,” signifies that they are forever to be deprived of freedom of their own; “both we,” signifies the associates; “and he also in whose hand the cup was found,” signifies as well as he with whom there is interior truth from the Divine celestial; “and he said, Far be it from me to do this,” signifies that it should by no means be so; “the man in whose hand the cup was found,” signifies but that he with whom is interior truth received from the Divine; “he shall be to me a servant,” signifies that he will be forever subject; “and ye, go ye up in peace to your father,” signifies that the associates, with whom there is not that truth, are to return to the former state.

  
/ 10837  
  

Thanks to the Swedenborg Foundation for the permission to use this translation.