Bible

 

Genezo 43

Studie

   

1 La malsato estis tre premanta en la lando.

2 Kiam ili formangxis la grenon, kiun ili venigis el Egiptujo, ilia patro diris al ili: Iru denove kaj acxetu por ni iom da pano.

3 Tiam Jehuda diris al li jene: Tiu homo tre severe diris al ni: Ne aperu antaux mi, se via frato ne estos kun vi.

4 Se vi sendos nian fraton kun ni, tiam ni iros kaj acxetos por vi panon;

5 sed se vi ne sendos, tiam ni ne iros; cxar tiu homo diris al ni: Ne aperu antaux mi, se via frato ne estos kun vi.

6 Kaj Izrael diris: Kial vi faris al mi tian malbonon, kaj diris al la homo, ke vi havas ankoraux fraton?

7 Kaj ili diris: La homo severe demandis pri ni kaj pri nia familio, dirante: CXu via patro ankoraux vivas? cxu vi havas fraton? Kaj ni respondis al li tiujn demandojn. CXu ni povis scii, ke li diros: Venigu vian fraton?

8 Kaj Jehuda diris al sia patro Izrael: Sendu la knabon kun mi, tiam ni levigxos kaj iros, por ke ni vivu kaj ne mortu, ni kaj vi kaj niaj infanoj.

9 Mi garantios por li, el miaj manoj vi lin postulos. Se mi ne revenigos lin al vi kaj ne starigos antaux via vizagxo, tiam mi estos kulpa antaux vi dum la tuta vivo.

10 Se ni ne prokrastus, ni jam du fojojn estus revenintaj.

11 Tiam diris al ili ilia patro Izrael: Se estas tiel, tiam faru jene: prenu el la plej bonaj fruktoj de la lando en viajn vazojn, kaj alportu al la homo donacon: iom da balzamo kaj iom da mielo, aromajxon kaj mirhon, pistakojn kaj migdalojn.

12 Kaj da mono prenu duoblan sumon en viajn manojn, kaj la monon, kiu estis metita returne en la aperturojn de viaj sakoj, redonu per viaj manoj: eble okazis eraro.

13 Kaj vian fraton prenu, kaj levigxu kaj iru returne al tiu homo.

14 Kaj Dio la Plejpotenca akirigu al vi kompaton de tiu homo, ke li resendu kun vi vian alian fraton kaj Benjamenon; sed mi, se mi seninfanigxis, mi restu seninfana.

15 Kaj la homoj prenis tiujn donacojn, kaj da mono ili prenis duoblan sumon en siajn manojn, kaj ankaux Benjamenon; kaj ili levigxis kaj iris Egiptujon kaj starigxis antaux Jozef.

16 Kiam Jozef vidis kun ili Benjamenon, li diris al la estro de sia domo: Enkonduku tiujn homojn en la domon, kaj bucxu bruton kaj pretigu; cxar kun mi mangxos tiuj homoj hodiaux tagmeze.

17 Kaj la homo faris, kiel diris Jozef, kaj la homo enkondukis tiujn homojn en la domon de Jozef.

18 Kaj tiuj homoj ektimis, kiam oni enkondukis ilin en la domon de Jozef, kaj ili diris: Pro la mono, kiu antauxe estis metita returne en niajn sakojn, oni enkondukis nin, por jxeti sur nin kalumnion kaj ataki nin, kaj preni nin kiel sklavojn kune kun niaj azenoj.

19 Kaj ili aliris al la homo, kiu estis estro super la domo de Jozef, kaj ekparolis al li cxe la pordo de la domo.

20 Kaj ili diris: Pardonu, nia sinjoro! ni estis venintaj, por acxeti panon;

21 sed kiam ni venis al la noktohaltejo kaj ni malfermis niajn sakojn, ni ekvidis, ke la mono de cxiu el ni estas en la aperturo de lia sako, nia mono laux gxia plena pezo; tial ni gxin realportis per niaj manoj.

22 Kaj alian monon ni alportis per niaj manoj, por acxeti panon. Ni ne scias, kiu metis nian monon en niajn sakojn.

23 Kaj li diris: Estu trankvilaj, ne timu. Via Dio kaj la Dio de via patro donis al vi trezoron en viajn sakojn; vian monon mi ricevis. Kaj li elkondukis al ili Simeonon.

24 Kaj tiu homo enkondukis ilin en la domon de Jozef kaj donis akvon, kaj ili lavis siajn piedojn; kaj li donis mangxon al iliaj azenoj.

25 Kaj ili pretigis la donacojn por la veno de Jozef tagmeze; cxar ili auxdis, ke tie ili mangxos panon.

26 Kaj Jozef venis hejmen; kaj ili alportis al li en la domon la donacojn, kiujn ili havis en la manoj, kaj klinigxis al li gxis la tero.

27 Kaj li demandis ilin pri ilia farto, kaj diris: CXu bone fartas via maljuna patro, pri kiu vi diris al mi? cxu li vivas ankoraux?

28 Kaj ili diris: Via sklavo nia patro fartas bone; li vivas ankoraux. Kaj ili klinigxis kaj jxetis sin antaux li sur la teron.

29 Kaj li levis siajn okulojn, kaj ekvidis sian fraton Benjamen, la filon de lia patrino, kaj li diris: CXu tio estas via plej juna frato, pri kiu vi diris al mi? Kaj li diris: Dio vin favoru, mia filo.

30 Kaj Jozef forrapidis, cxar ekflamis lia interno pro lia frato kaj li volis plori. Kaj li eniris en internan cxambron kaj ploris tie.

31 Sed li lavis sian vizagxon kaj eliris, kaj tenis sin forte, kaj diris: Surtabligu panon!

32 Kaj oni surtabligis por li aparte, kaj por ili aparte, kaj por la Egiptoj, kiuj mangxis kun li, aparte; cxar la Egiptoj ne povas mangxi panon kun Hebreoj: tio estas abomenindajxo por ili.

33 Kaj ili sidigxis antaux li, pli maljuna laux sia maljuneco kaj pli juna laux sia juneco; kaj la homoj miris unu antaux alia.

34 Kaj oni portis al ili mangxajxon de lia tablo; sed la porcio de Benjamen estis kvinoble pli granda, ol la porcioj de cxiuj. Kaj ili trinkis kaj ebriigxis kun li.

   

Ze Swedenborgových děl

 

Arcana Coelestia # 5663

Prostudujte si tuto pasáž

  
/ 10837  
  

5663. 'Your God and the God of your father' means the Lord's Divine Human. This becomes clear from the fact that where the name God or the name Jehovah is used in the Word, the Lord and no one else is meant, 1343, 1736, 2921, 3035. And when the words 'your God and the God of your father' are used - that is, the God of Israel and Jacob and of his sons - the Lord's Divine Human is meant, in particular His Divine Natural, 3305, 4286, 4570; for 'Israel' represented the Lord's interior Natural, 'Jacob' His exterior Natural, and 'his sons' the truths present in that Natural.

[2] The truth that the Lord was meant by God and Jehovah in the Word was unknown to the Jewish Church; and the Christian Church at the present day does not know it, the reason for its ignorance of this truth being that it has distinguished the Divine into three separate persons. But the Ancient Church which existed after the Flood, and especially the Most Ancient Church which existed before the Flood, did not understand by Jehovah and God anyone else than the Lord, in particular His Divine Human. They did know about the Divine Himself who dwells within the Lord, and whom the Lord calls His Father; but they could not engage in any thought about the Divine Himself who dwells within the Lord, only about His Divine Human, and consequently could not be joined to any other that is Divine. For that linking together is effected through thought which is the activity of the understanding and through affection which is the activity of the will, thus through faith and love. When anyone thinks about the Divine Himself his thought becomes lost so to speak in boundless space and so is dissipated. As a consequence no joining together can result. But it is different when anyone thinks about the Divine Himself as the Divine Human. Those people living in former times also knew that unless they were joined to the Divine they could not be saved.

[3] It was therefore a Divine Human that the Ancient Churches worshipped, and it was Jehovah in this Divine Human that revealed Himself among them. That Divine Human was also the Divine Himself in heaven, for heaven consists of a single human being called the Grand Man, dealt with at the ends of chapters up to this point. The Divine in heaven is essentially the Divine Himself; but He exists in heaven as a Divine Man. This Man is the one the Lord took upon Himself, made Divine within Himself, and made one with the Divine Himself, even as He had from eternity been made one with Him; for He has from eternity been one. He acted in that way because the human race could not otherwise be saved. The channel formed by heaven, and so by the Divine Human there, by means of which the Divine Himself came into people's minds was no longer adequate; therefore the Divine Himself was willing to make the Divine Human one with Himself through the Human He actually took upon Himself in the world. This Divine Human and that Divine Himself are the Lord.

  
/ 10837  
  

Thanks to the Swedenborg Society for the permission to use this translation.