Bible

 

Genezo 22

Studie

   

1 Post tiuj okazintajxoj Dio provis Abrahamon, kaj diris al li: Abraham! Kaj tiu respondis: Jen mi estas.

2 Kaj Li diris: Prenu vian filon, vian solan, kiun vi amas, Isaakon, kaj iru en la landon Morija, kaj oferu lin tie kiel bruloferon sur unu el la montoj, kiun Mi montros al vi.

3 Kaj Abraham levigxis frue matene kaj selis sian azenon kaj prenis siajn du junulojn kun si kaj sian filon Isaak; kaj li fendis lignon por brulofero, kaj levigxis kaj iris al tiu loko, pri kiu diris al li Dio.

4 En la tria tago Abraham levis siajn okulojn kaj ekvidis la lokon de malproksime.

5 Kaj Abraham diris al siaj junuloj: Restu cxi tie kun la azeno, kaj mi kun la knabo iros tien, kaj ni adorklinigxos kaj revenos al vi.

6 Kaj Abraham prenis la lignon por la brulofero kaj metis gxin sur sian filon Isaak, kaj li prenis en sian manon la fajron kaj la trancxilon; kaj ili iris ambaux kune.

7 Kaj Isaak diris al sia patro Abraham: Mia patro! Kaj tiu respondis: Jen mi estas, mia filo. Kaj li diris: Jen estas la fajro kaj la ligno, sed kie estas la sxafo por la brulofero?

8 Kaj Abraham diris: Dio antauxvidos al Si la sxafon por la brulofero, mia filo. Kaj ili iris ambaux kune.

9 Kaj ili venis al la loko, pri kiu diris al li Dio; kaj Abraham konstruis tie la altaron kaj surmetis la lignon, kaj ligis sian filon Isaak kaj metis lin sur la altaron super la ligno.

10 Kaj Abraham etendis sian manon kaj prenis la trancxilon, por bucxi sian filon.

11 Kaj ekvokis al li angxelo de la Eternulo el la cxielo, kaj diris: Abraham, Abraham! Kaj li respondis: Jen mi estas.

12 Kaj Tiu diris: Ne etendu vian manon sur la knabon, kaj faru al li nenion; cxar nun Mi scias, ke vi timas Dion kaj vi ne indulgis pro Mi vian filon, la solan.

13 Kaj Abraham levis siajn okulojn, kaj vidis, ke jen virsxafo malantauxe implikigxis per la kornoj en la arbetajxoj. Kaj Abraham iris kaj prenis la virsxafon, kaj oferis gxin kiel bruloferon anstataux sia filo.

14 Kaj Abraham donis al tiu loko la nomon: La Eternulo Vidas; tial oni ankoraux nun diras: Sur la monto, kie la Eternulo aperas.

15 Kaj denove angxelo de la Eternulo vokis al Abraham el la cxielo,

16 kaj diris: Mi jxuras per Mi, diras la Eternulo, ke cxar vi faris tiun aferon kaj ne indulgis vian filon, la solan;

17 tial Mi benos vin kaj Mi multigos vian idaron simile al la steloj de la cxielo kaj al la sablo sur la bordo de la maro; kaj via idaro posedos la pordegojn de siaj malamikoj.

18 Kaj benigxos per via idaro cxiuj popoloj de la tero, pro tio, ke vi obeis Mian vocxon.

19 Kaj Abraham revenis al siaj junuloj, kaj ili levigxis kaj iris kune al Beer-SXeba; kaj Abraham logxis en Beer-SXeba.

20 Post tiuj okazintajxoj oni sciigis al Abraham, dirante: Jen ankaux Milka naskis infanojn al via frato Nahxor:

21 la unuenaskiton Uc, kaj lian fraton Buz, kaj Kemuelon, la patron de Aram;

22 kaj Kesedon kaj HXazon kaj Pildasxon kaj Jidlafon kaj Betuelon.

23 Kaj de Betuel naskigxis Rebeka. CXi tiujn ok naskis Milka al Nahxor, la frato de Abraham.

24 Kaj lia kromvirino, nome Reuma, ankaux naskis: Tebahxon kaj Gahxamon kaj Tahxasxon kaj Maahxan.

   

Ze Swedenborgových děl

 

Arcana Coelestia # 2798

Prostudujte si tuto pasáž

  
/ 10837  
  

2798. Abraham took the wood of the burnt-offering, and laid it upon Isaac his son. That this signifies the merit of righteousness, is evident from what was said and shown above (n. 2784), thus without further explication. That he “laid it upon Isaac” signifies that the merit of righteousness was adjoined to the Divine rational, is evident from the representation of Isaac, as being the Lord’s Divine rational (often shown before) and from the signification of “laying upon him,” as being to adjoin. He is called his “son,” because the Lord’s Divine Human was not only conceived, but was also born of Jehovah. That the Lord was conceived of Jehovah is most fully known from the Word of the Lord; hence He is called the “Son of the Highest,” the “Son of God,” and the “Only-begotten of the Father,” in many places (Matthew 2:15; 3:16-17; 16:13-17; 17:5; 27:43, 54; Mark 1:11; 9:7, 9; 14:61-62; Luke 1:31-32, 35; 3:21-22; 9:35; 10:22; John 1:14, 18, 50; 3:13, 16-18; 5:20-27; 6:69; 9:34-35, 38; 10:35-36; 20:30-31), and in many other places He calls Jehovah His “Father.”

[2] That He was born of the virgin Mary is known, yet as another man; but when He was born again, or became Divine, it was from Jehovah who was in Him, and who was Himself as to the very being of life. The unition of the Divine and the Human Essence was effected mutually and reciprocally, so that He united the Divine Essence to the Human and the Human to the Divine (see n. 1921, 1999, 2004, 2005, 2018, 2025, 2083, 2508, 2523, 2618, 2628, 2632, 2728, 2729). Hence it is evident that the Lord made the Human in Himself Divine by His own power, and thus became righteousness. The merit of righteousness was what was adjoined to the Divine rational when He underwent inmost temptations, and from it He then fought, and against this the evil genii fought, until He glorified this also. These are the things meant in the internal sense by Abraham laying the wood of the burnt-offering upon Isaac his son, and these are what are perceived by the angels when the words are read.

  
/ 10837  
  

Thanks to the Swedenborg Foundation for the permission to use this translation.