Bible

 

Eliro 12

Studie

   

1 Kaj la Eternulo ekparolis al Moseo kaj al Aaron en la lando Egipta, dirante:

2 CXi tiu monato estu por vi komenco de la monatoj; la unua gxi estu por vi inter la monatoj de la jaro.

3 Diru al la tuta komunumo de Izrael:En la deka tago de cxi tiu monato prenu al si sxafidon cxiu patro de familio, po unu sxafido por domo.

4 Kaj se en la domo estas tro malmulte da personoj por tuta sxafido, tiam li prenu kune kun sia najbaro plej proksima al lia domo; laux la nombro de la animoj, laux la kvanto de mangxado de cxiu, ili kalkulu sin por la sxafido.

5 La sxafido estu sendifekta, virseksa, havanta la agxon de unu jaro; el la sxafoj aux el la kaproj vi povas preni.

6 Konservu gxin gxis la dek-kvara tago de cxi tiu monato; kaj la tuta komunumo de Izrael bucxu gxin en la komenco de vespero.

7 Kaj ili prenu iom el la sango, kaj sxmiru sur ambaux fostoj kaj sur la supra sojlo de la domoj, en kiuj ili gxin mangxos.

8 Kaj ili mangxu la viandon en tiu nokto, rostitan sur fajro; kaj macojn kun maldolcxaj herboj ili mangxu.

9 Ne mangxu gxin duonkrudan, nek kuiritan en akvo, sed nur rostitan sur fajro kun gxiaj kapo, kruroj, kaj internajxoj.

10 Ne restigu iom el gxi gxis la mateno; kio restos el gxi gxis la mateno, tion bruligu per fajro.

11 Kaj tiele mangxu gxin; via lumbo estu zonita, viaj sxuoj sur viaj piedoj, kaj via bastono en via mano; kaj mangxu gxin rapidante; gxi estas Pasko de la Eternulo.

12 Kaj Mi trairos la landon Egiptan en tiu nokto, kaj Mi batos cxiun unuenaskiton en la lando Egipta, de la homoj gxis la brutoj; kaj super cxiuj dioj de Egiptujo Mi faros jugxon, Mi, la Eternulo.

13 Kaj la sango cxe vi estos signo sur la domoj, en kiuj vi trovigxas; kiam Mi vidos la sangon, Mi pasos preter vi, kaj ne estos inter vi la eksterma puno, kiam Mi batos la landon Egiptan.

14 Kaj tiu tago estu por vi memorajxo; kaj festu gxin kiel feston de la Eternulo en viaj generacioj, kiel legxon por eterne festu gxin.

15 Dum sep tagoj mangxu macojn; en la unua tago forigu la fermentajxon el viaj domoj; cxiu kiu mangxos fermentajxon de la unua tago gxis la sepa tago, ties animo estos ekstermita el Izrael.

16 Kaj en la unua tago faru al vi sanktan kunvenon, kaj en la sepa tago faru al vi sanktan kunvenon; nenia laboro estu farata en tiuj tagoj; nur kio estas necesa por mangxi por cxiu, nur tio sola povas esti farata de vi.

17 Kaj observu la ordonon pri la macoj, cxar gxuste en tiu tago Mi elkondukis viajn tacxmentojn el la lando Egipta; kaj observu tiun tagon en viaj generacioj kiel legxon eternan.

18 De post la vespero de la dek-kvara tago de la unua monato mangxu macojn gxis la vespero de la dudek-unua tago de la monato.

19 Dum sep tagoj fermentajxo ne trovigxu en viaj domoj; cxar kiu mangxos fermentajxon, ties animo ekstermigxos el la komunumo de Izrael, cxu li estas fremdulo, aux cxu li estas indigxeno de la lando.

20 Nenion fermentintan mangxu; en cxiuj viaj logxlokoj mangxu macojn.

21 Moseo alvokis cxiujn cxefojn de Izrael, kaj diris al ili:Elektu kaj prenu al vi sxafidojn laux viaj familioj, kaj bucxu la Paskon.

22 Kaj prenu faskon da hisopo, kaj trempu gxin en la sango, kiu estos en la pelvo, kaj tusxu la supran sojlon kaj ambaux fostojn per la sango, kiu estos en la pelvo; kaj neniu el vi eliru el la pordo de sia domo gxis la mateno.

23 Kaj la Eternulo trairos, por puni la Egiptojn; kiam Li vidos la sangon sur la supra sojlo kaj ambaux fostoj, tiam la Eternulo preterpasos la pordon kaj ne permesos al la ekstermanto veni en viajn domojn por puni.

24 Kaj observu cxi tion kiel legxon por vi kaj por viaj filoj eterne.

25 Kaj kiam vi venos en la landon, kiun la Eternulo donos al vi, kiel Li diris, observu cxi tiun servon.

26 Kaj kiam diros al vi viaj filoj:Kion signifas cxi tiu via servo?

27 tiam diru:GXi estas ofero de Pasko al la Eternulo, kiu preterpasis la domojn de la Izraelidoj en Egiptujo, kiam Li punis la Egiptojn, sed niajn domojn savis. Kaj la popolo klinigxis kaj faris adoron.

28 Kaj la Izraelidoj iris, kaj faris, kiel ordonis la Eternulo al Moseo kaj Aaron; tiel ili faris.

29 Kiam venis la noktomezo, la Eternulo batis cxiujn unuenaskitojn en la lando Egipta, de la unuenaskito de Faraono, sidanta sur sia trono, gxis la unuenaskito de malliberulo, sidanta en malliberejo; kaj cxiujn unuenaskitojn el la brutoj.

30 Tiam Faraono levigxis en la nokto, li kaj cxiuj liaj servantoj kaj cxiuj Egiptoj; kaj farigxis granda kriado en Egiptujo; cxar ne estis domo, en kiu ne estis mortinto.

31 Kaj li alvokis Moseon kaj Aaronon en la nokto, kaj diris:Levigxu, foriru el inter mia popolo, vi kaj la Izraelidoj; kaj iru, faru servon al la Eternulo, kiel vi diris.

32 Ankaux viajn sxafojn kaj viajn bovojn prenu, kiel vi diris, kaj iru; kaj benu ankaux min.

33 Kaj la Egiptoj urgxis sur la popolon, por pli rapide elirigi ilin el la lando; cxar ili diris:Ni cxiuj mortos.

34 Kaj la popolo forportis sian paston, antaux ol gxi fermentis; iliaj pastujoj, ligitaj en iliaj vestoj, estis sur iliaj sxultroj.

35 Kaj la Izraelidoj faris, kiel diris Moseo; kaj ili petis de la Egiptoj vazojn argxentajn kaj vazojn orajn kaj vestojn.

36 Kaj la Eternulo favorigis al la popolo la Egiptojn, kaj cxi tiuj pruntedonis al ili; kaj ili multe prenis de la Egiptoj.

37 Kaj la Izraelidoj ekiris el Rameses al Sukot, en la nombro de cxirkaux sescent mil piedirantaj viroj, krom la infanoj.

38 Kaj ankaux granda amaso da diversgentaj homoj eliris kun ili, kaj da sxafoj kaj bovoj tre granda brutaro.

39 Kaj el la pasto, kiun ili elportis el Egiptujo, ili bakis macajn platpanojn, cxar gxi ankoraux ne fermentis; cxar ili estis elpelitaj el Egiptujo kaj ne povis prokrasti, kaj ili ecx ne pretigis al si mangxajxon.

40 La dauxro de la tempo, kiun la Izraelidoj logxis en Egiptujo, estis kvarcent tridek jaroj.

41 Kiam finigxis kvarcent tridek jaroj, gxuste en la sama tago, cxiuj tacxmentoj de la Eternulo eliris el la lando Egipta.

42 GXi estas nokto dedicxata al la Eternulo, cxar Li elkondukis ilin el la lando Egipta; gxi estas tiu nokto, kiu estas dedicxata al la Eternulo de cxiuj Izraelidoj en iliaj generacioj.

43 Kaj la Eternulo diris al Moseo kaj Aaron:CXi tio estas la legxo pri la Pasko:neniu fremdulo mangxu gxin.

44 Sed cxiu sklavo, kiun iu acxetis per mono, se vi cirkumcidis lin, tiam li povas mangxi gxin.

45 Paslogxanto kaj dungito ne mangxu gxin.

46 En unu domo gxi estu mangxata; ne elportu el la domo iom el la viando eksteren, kaj oston en gxi ne rompu.

47 La tuta komunumo de Izrael faru gxin.

48 Kaj se enlogxigxos cxe vi aligentulo kaj li volos fari Paskon al la Eternulo, tiam cirkumcidu cxe li cxiujn virseksulojn, kaj tiam li povas prepari sin, por fari gxin, kaj li estos kiel indigxeno de la lando; sed neniu ne cirkumcidita mangxu gxin.

49 La sama legxo estu por la indigxeno, kaj por la aligentulo, kiu enlogxigxis inter vi.

50 Kaj cxiuj Izraelidoj faris, kiel ordonis la Eternulo al Moseo kaj al Aaron; tiel ili faris.

51 En tiu sama tago la Eternulo elkondukis la Izraelidojn el la lando Egipta laux iliaj tacxmentoj.

   

Ze Swedenborgových děl

 

True Christianity # 706

Prostudujte si tuto pasáž

  
/ 853  
  

706. "The Lord's blood" means the divine truth that belongs to him and to the Word, because the spiritual meaning of his flesh is the divine goodness of his love; these two are united in the Lord.

It is well known that the Lord is the Word. There are two things to which all the details in the Word relate: divine goodness and divine truth. Therefore if we substitute "the Word" for "the Lord," it is clear that his flesh and blood mean divine goodness and divine truth.

There are many passages that establish that blood means the divine truth that belongs to the Lord or the Word. For example, his blood is called "the blood of the covenant," and a covenant means a partnership. It is by means of his divine truth that the Lord forges a partnership with us. See, for example, Zechariah: "By the blood of your covenant I will release the prisoners from the pit" (Zechariah 9:11). In Moses, "After Moses had read the book of the Law in the hearing of the people, he sprinkled half the blood upon the people and said, 'Behold, the blood of the covenant that Jehovah has forged with you through all these words'" (Exodus 24:3-8). "And Jesus took the cup and gave it to them and said, 'This is my blood of the new covenant'" (Matthew 26:27-28; Mark 14:24; Luke 22:20).

[2] The "blood of the new covenant" or "testament" means the Word, which is called a Covenant and a Testament, both the Old and the New; therefore it means the divine truth that is there. Because blood has this meaning, the Lord gave his disciples wine and said, "This is my blood" [Matthew 26:28; Mark 14:24]; wine means divine truth. Therefore wine is also called "the blood of grapes" (Genesis 49:11; Deuteronomy 32:14).

The Lord's words make this clearer still:

Truly, truly I say to you, unless you eat the flesh of the Son of Humankind and drink his blood, you will not have life within you. My flesh is true food and my blood is true drink. Those who eat my flesh and drink my blood live in me and I in them. (John 6:50-58)

Blood here means the divine truth of the Word, as is very clear because it says that those who drink it have life within them and live in the Lord and he lives in them. As people within the church are capable of knowing, divine truth and a life according to it are what allow the Lord to be in us and us in the Lord; the Holy Supper strengthens these effects.

[3] Since blood means the Lord's divine truth, which is also the divine truth of the Word, and this is the Old and New Covenant or Testament itself, therefore blood was the holiest symbolic substance in the church that existed among the children of Israel - a church whose every detail was a correspondence of something earthly with something spiritual. For example, they took the blood of the Passover lamb and put it on the doorposts and the lintel of their houses, to keep the plague from coming upon them (Exodus 12:7, 13, 22). The blood of the burnt offering was sprinkled on the altar, on its base, and on Aaron and his sons and on their garments (Exodus 29:12, 16, 20-21; Leviticus 1:5, 11, 15; 3:2, 8, 13; 4:25, 30, 34; 8:15, 24; 17:6; Numbers 18:17; Deuteronomy 12:27). Blood was also sprinkled in front of the veil that was before the ark, on the mercy seat there, and on the horns of the altar of incense (Leviticus 4:6-7, 17-18; ).

The "blood of the Lamb" mentioned in the Book of Revelation has the same meaning: "They washed their robes and made them white in the blood of the Lamb" (Revelation 7:14). So does the following statement in the same book: "War broke out in heaven. Michael and his angels fought against the dragon, and conquered it by the blood of the Lamb and by the Word of their testimony" (Revelation 12:7, 11).

[4] There is no basis for thinking that Michael and his angels were able to conquer the dragon through anything other than the Lord's divine truth in the Word.

The angels in heaven are unable to think about any blood or about the Lord's suffering; they think instead about the divine truth and about his resurrection. When we think about the Lord's blood, angels think instead about the divine truth of the Lord's Word; when we think about the Lord's suffering, they think instead about the Lord's glorification, focusing exclusively on his resurrection. A great deal of experience has allowed me to know that this is the case.

[5] The fact that blood means divine truth is also clear from the following statements in David: "God will save the souls of the needy; their blood will be precious in his sight. And they will live; and he will give them some of the gold of Sheba" (Psalms 72:13-15). The blood that is precious in the sight of God stands for the divine truth that is among the people [meant by "the needy"]; the gold of Sheba is the wisdom they develop as a result.

In Ezekiel: "Gather yourselves to a great sacrificial meal on the mountains of Israel, so that you will eat flesh and drink blood. You will drink the blood of the leaders of the earth, and drink blood until you are drunk. This is how I will present my glory among the nations" (Ezekiel 39:17-21). This passage deals with the church that the Lord is going to establish among the nations. (On the point that the word "blood" here cannot mean blood, but must mean the truth from the Word that exists among them, see just above [705].)

  
/ 853  
  

Thanks to the Swedenborg Foundation for the permission to use this translation.