Bible

 

Daniel 5

Studie

   

1 La regxo Belsxacar faris grandan festenon por siaj mil eminentuloj kaj multe drinkis kun tiuj mil.

2 Farigxinte ebria, Belsxacar ordonis alporti la orajn kaj argxentajn vazojn, kiujn lia patro Nebukadnecar venigis el la templo de Jerusalem, por ke el ili trinku la regxo kaj liaj eminentuloj, liaj edzinoj kaj kromvirinoj.

3 Tiam oni alportis la orajn vazojn, kiuj estis prenitaj el la sanktejo de la domo de Dio en Jerusalem; kaj trinkis el ili la regxo kaj liaj eminentuloj, liaj edzinoj kaj kromvirinoj.

4 Ili trinkis vinon, kaj gloris la diojn orajn kaj argxentajn, kuprajn, ferajn, lignajn, kaj sxtonajn.

5 En tiu momento aperis fingroj de homa mano kaj komencis skribi kontraux la kandelabro sur la kalkita muro de la regxa salono; kaj la regxo vidis la manon, kiu skribis.

6 Tiam sxangxigxis la vizagxaspekto de la regxo, liaj pensoj konfuzigxis, la ligiloj de liaj lumboj malstrecxigxis, kaj liaj genuoj tremante kunfrapigxadis.

7 La regxo lauxtege ekkriis, ke oni venigu la magiistojn, HXaldeojn, kaj divenistojn. La regxo ekparolis, kaj diris al la sagxuloj de Babel:Kiu ajn tralegos cxi tiun surskribon kaj klarigos al mi gxian signifon, tiu ricevos purpuran veston, ora cxeno estos sur lia kolo, kaj li estos la tria reganto en la regno.

8 Tiam venis cxiuj sagxuloj de la regxo; sed ili ne povis tralegi la surskribon, nek klarigi al la regxo gxian signifon.

9 La regxo Belsxacar forte maltrankviligxis, kaj lia vizagxaspekto sxangxigxis, kaj antaux liaj eminentuloj konfuzigxis.

10 CXe tiu okazintajxo, kiu farigxis al la regxo kaj al liaj altranguloj, en la salonon de la festeno eniris la regxino. La regxino ekparolis, kaj diris:Ho regxo, vivu eterne! Ne konsternu vin viaj pensoj, kaj ne sxangxigxu via vizagxaspekto.

11 En via regno ekzistas viro, kiu havas en si la spiriton de la sanktaj dioj; en la tempo de via patro oni trovis en li lumon, prudenton, kaj sagxon, similan al la sagxo de la dioj; kaj la regxo Nebukadnecar, via patro, la regxo mem, via patro, faris lin cxefo de la astrologoj, sorcxistoj, HXaldeoj, kaj divenistoj;

12 cxar en li oni trovis altan spiriton, scion, kaj prudenton, por klarigi songxojn, komentarii sentencojn, kaj malkasxi kasxitajxojn. Tio estas Daniel, al kiu la regxo donis la nomon Beltsxacar. Tial oni voku Danielon, kaj li klarigos la signifon.

13 Tiam oni alkondukis Danielon antaux la regxon; kaj la regxo ekparolis, kaj diris al Daniel:CXu vi estas Daniel, unu el la forkaptitaj filoj de Judujo, kiujn mia patro, la regxo, venigis el Judujo?

14 Mi auxdis pri vi, ke la spirito de la dioj estas en vi, kaj ke lumo, prudento, kaj eksterordinara sagxo trovigxas en vi.

15 Nun estis alkondukitaj al mi la sagxuloj kaj magiistoj, por tralegi cxi tiun surskribon kaj klarigi al mi gxian signifon; sed ili ne povis klarigi al mi la sencon de cxi tiuj vortoj.

16 Sed mi auxdis pri vi, ke vi povoscias klarigi signifon kaj malkasxi kasxitajxon. Tial, se vi povas tralegi cxi tiun surskribon kaj klarigi al mi gxian signifon, vi ricevos purpuran veston, ora cxeno estos sur via kolo, kaj vi estos la tria reganto en la regno.

17 Tiam Daniel respondis kaj diris al la regxo:Viaj donacoj restu cxe vi, viajn rekompencojn donu al iu alia; mi tamen tralegos al la regxo la surskribon, kaj mi klarigos al li la signifon.

18 Ho regxo! Dio la Plejalta donis al via patro Nebukadnecar regnon, potencon, honoron, kaj gloron.

19 Pro la potenco, kiun Li donis al li, cxiuj popoloj, gentoj, kaj lingvoj tremis kaj havis timon antaux li; kiun li volis, li mortigis, kaj kiun li volis, li lasis vivi; kiun li volis, li altigis, kaj kiun li volis, li malaltigis.

20 Sed kiam lia koro fierigxis kaj lia spirito malhumiligxis, li estis dejxetita el sia regxa trono kaj senigita je sia gloro;

21 kaj li estis elpusxita el meze de la homoj, kaj lia koro farigxis simila al koro de besto, kaj li vivis kun sovagxaj azenoj; li mangxis herbon, kiel la bovoj, kaj lia korpo estis trinkigata per la roso de la cxielo; gxis li eksciis, ke super la regno de homoj regas Dio la Plejalta, kaj donas gxin al tiu, al kiu Li volas.

22 Vi, lia filo, ho Belsxacar, ne humiligis vian koron, kvankam vi sciis cxion tion;

23 sed vi levis vin kontraux la Reganton de la cxielo, tiel, ke la vazojn el Lia domo oni alportis al vi, kaj vi kun viaj eminentuloj, kun viaj edzinoj kaj kromvirinoj, trinkis vinon el ili; kaj vi gloris la diojn argxentajn kaj orajn, kuprajn, ferajn, lignajn, kaj sxtonajn, kiuj ne vidas, ne auxdas, kaj ne pensas; kaj Dion, en kies mano estas la spiro de via vivo kaj cxiuj viaj vojoj, vi ne gloris.

24 Pro tio estas sendita de Li la mano kaj skribita cxi tiu surskribo.

25 Jen estas la surskribo, kiu estas desegnita:MENE, MENE, TEKEL, UFARSIN.

26 Jen estas la signifo de la vortoj:MENE:Dio kalkulis la tempon de via regxado kaj metis al gxi finon;

27 TEKEL:vi estas pesita sur pesilo kaj trovita tro malpeza;

28 PERES:via regno estas dividita kaj donita al la Medoj kaj Persoj.

29 Tiam laux ordono de Belsxacar oni metis purpuran veston sur Danielon kaj oran cxenon sur lian kolon, kaj oni proklamis lin la tria reganto en la regno.

30 En tiu sama nokto Belsxacar, regxo de la HXaldeoj, estis mortigita.

31 Dario, la Medo, ricevis la regnon, havante la agxon de sesdek du jaroj.

   

Ze Swedenborgových děl

 

True Christianity # 754

Prostudujte si tuto pasáž

  
/ 853  
  

754. There are various factors that cause the demise of a church. A primary factor is things that make what is false appear to be true. When what is false is taken to be true, then goodness that is truly and intrinsically good - which is called spiritual goodness - no longer exists. In that state, what we believe to be good is merely the earthly goodness that results from a moral life. The factors that cause the loss of truth, and therefore of goodness as well, are the two earthly kinds of love that are completely opposite to the two spiritual kinds of love. These two earthly kinds of love are known as love for ourselves and love of the world. When love for ourselves is dominant, it becomes the opposite of loving God. When love of the world is dominant, it becomes the opposite of loving our neighbor. Loving ourselves is wanting what is best for ourselves alone and not for anyone else unless we ourselves will benefit. Loving the world is similarly self-centered. When these types of love are deeply embedded in us they spread, like gangrene does through the body, and progressively destroy everything within us.

The biblical descriptions of Babylon make it very clear that a love like this has invaded the churches (Genesis 11:1-9; Isaiah 13; 14; 47; Jeremiah 50; Daniel 2:31-47; 3:1-7; ; ; ; and Revelation 17 and 18 from beginning to end). Babylon eventually developed such an exalted idea of itself that it not only transferred all the Lord's divine power to itself but also put tremendous effort into steering all the wealth in the world toward itself.

[2] There is also fairly substantial evidence that many of the leaders of the churches that separated from Babylon would themselves have developed loves that were similar if their power had not been restrained and curtailed. Where else does this path lead but to viewing oneself as God and the world as heaven? And yet taking this view corrupts every true teaching of the church. People who are exclusively earthly are incapable of recognizing or acknowledging truth that is actually and genuinely true; such people are incapable of being given such truth by God, because it rapidly turns into its opposite inside them and becomes false.

Besides these two kinds of love there are many other factors that bring truth and goodness to an end and cause the demise of the church, but they are only secondary and subordinate to the loves just mentioned.

  
/ 853  
  

Thanks to the Swedenborg Foundation for the permission to use this translation.