Bible

 

Genesis 48

Studie

   

1 Het geschiedde nu na deze dingen, dat men Jozef zeide: Zie, uw vader is krank! Toen nam hij zijn twee zonen met zich, Manasse en Efraim!

2 En men boodschapte Jakob, en men zeide: Zie, uw zoon Jozef komt tot u! Zo versterkte zich Israel, en zat op het bed.

3 Daarna zeide Jakob tot Jozef: God de Almachtige, is mij verschenen te Luz, in het land Kanaan, en Hij heeft mij gezegend;

4 En Hij heeft tot mij gezegd: Zie, Ik zal u vruchtbaar maken, en u vermenigvuldigen, en u tot een hoop van volken stellen; en Ik zal aan uw zaad na u dit land tot een eeuwige bezitting geven.

5 Nu dan, uw twee zonen, die u in Egypteland geboren waren, eer ik in Egypte tot u gekomen ben, zijn mijne; Efraim en Manasse zullen mijne zijn, als Ruben en Simeon.

6 Maar uw geslacht, dat gij na hen zult gewinnen, zullen uwe zijn; zij zullen naar hunner broederen naam genoemd worden in hun erfdeel.

7 Toen ik nu van Paddan kwam, zo is Rachel bij mij gestorven in het land Kanaan, op den weg, als het nog een kleine streek lands was, om tot Efrath te komen; en ik begroef haar aldaar aan den weg van Efrath, welke is Bethlehem.

8 En Israel zag de zonen van Jozef, en zeide: Wiens zijn deze?

9 En Jozef zeide tot zijn vader: Zij zijn mijn zonen, die mij God hier gegeven heeft. En hij zeide: Breng hen toch tot mij, dat ik hen zegene!

10 Doch de ogen van Israel waren zwaar van ouderdom; hij kon niet zien; en hij deed hen naderen tot zich; toen kuste hij hen, en omhelsde hen.

11 En Israel zeide tot Jozef: Ik had niet gemeend uw aangezicht te zien; maar zie, God heeft mij ook uw zaad doen zien!

12 Toen deed hen Jozef uitgaan van zijn knieen; en hij boog zich voor zijn aangezicht neder ter aarde.

13 En Jozef nam die beiden, Efraim met zijn rechterhand, tegenover Israels linkerhand, en Manasse met zijn linkerhand, tegenover Israels rechterhand, en hij deed hen naderen tot hem.

14 Maar Israel strekte zijn rechterhand uit, en legde die op het hoofd van Efraim, hoewel hij de minste was, en zijn linkerhand op het hoofd van Manasse; hij bestierde zijn handen verstandelijk; want Manasse was de eerstgeborene.

15 En hij zegende Jozef, en zeide: De God, voor Wiens aangezicht mijn vaders, Abraham en Izak, gewandeld hebben, die God, Die mij gevoed heeft, van dat ik was, tot op dezen dag;

16 Die Engel, Die mij verlost heeft van alle kwaad, zegene deze jongeren, en dat in hen mijn naam genoemd worde, en de naam mijner vaderen, Abraham en Izak, en dat zij vermenigvuldigen als vissen in menigte, in het midden des lands!

17 Toen Jozef zag, dat zijn vader zijn rechterhand op het hoofd van Efraim legde, zo was het kwaad in zijn ogen, en hij ondervatte zijns vaders hand, om die van het hoofd van Efraim op het hoofd van Manasse af te brengen.

18 En Jozef zeide tot zijn vader: Niet alzo, mijn vader! want deze is de eerstgeborene; leg uw rechterhand op zijn hoofd.

19 Maar zijn vader weigerde het, en zeide: Ik weet het, mijn zoon! ik weet het; hij zal ook tot een volk worden, en hij zal ook groot worden; maar nochtans zal zijn kleinste broeder groter worden dan hij, en zijn zaad zal een volle menigte van volkeren worden.

20 Alzo zegende hij ze te dien dage, zeggende: In u zal Israel zegenen, zeggende: God zette u als Efraim en als Manasse! En hij zette Efraim voor Manasse.

21 Daarna zeide Israel tot Jozef: Zie, ik sterf; maar God zal met ulieden wezen, en Hij zal u wederbrengen in het land uwer vaderen.

22 En ik heb u een stuk lands gegeven boven uw broederen; hetwelk ik, met mijn zwaard en met mijn boog, uit de hand der Amorieten genomen heb.

   

Komentář

 

Road

  

These days we tend to think of "roads" as smooth swaths of pavement and judge them by how fast we can drive cars on them. A "path" is something different, suitable only for walking or maybe bicycles, and a "way" has more to do with giving directions than any physical reality. When we get "lost" it usually means we're in a car on an unfamiliar road -- a far cry from being in the middle of a trackless wilderness with no idea which direction to go. The ancient world was very different, with isolated towns and endless square miles of trackless wilderness. Then a "way" was a set of landmarks to follow to get from one place to another through the wilderness. A "path" was a way used enough to leave a visible trace on the ground, and a "road" was a heavily used path, easily followed and walkable. So it makes sense that when used in the Bible, all three terms represent guiding truth, ideas that lead us where we want to go. This is pictured in the modern use of "way" -- when we talk about the "way" to do something or the "way" to get somewhere. We're talking about the correct, best, most efficient method of doing something or getting somewhere. And it's good information -- truth -- that helps us find that best way.

Komentář

 

Bethlehem

  
Joseph and Mary arrive in Bethlehem, by William Brassey Hole

Er is een sterke relatie tussen Efratha en Bethlehem in de Bijbel; het kunnen twee verschillende namen zijn voor dezelfde stad, of het is mogelijk dat Efratha een district beschrijft dat Bethlehem omvat. Hoe dan ook, ze spelen een sleutelrol in de Bijbel. Bethlehem staat natuurlijk bekend als de geboorteplaats van Jezus, maar was ook de geboorteplaats van David en Benjamin, en Benjamins moeder Rachel werd daar begraven.

De reden hiervoor is dat Ephrath en Bethlehem (en Benjamin, overigens) een sleutelelement vormen van onze spirituele bedrading, een element dat het mogelijk maakt om een geestelijk leven te hebben.

Op het diepste niveau is onze identiteit, onze menselijkheid, een kwestie van liefde - wat we liefhebben maakt ons tot wie en wat we zijn. Maar die liefde zit in ons opgesloten; het is niet iets wat we direct met anderen kunnen delen. Om het te delen, moeten we het een vorm geven - en het geven van een vorm betekent dat we het daadwerkelijk omzetten in ideeën, in waarheid. Als waarheid kan het worden gedeeld, en als we geluk hebben zullen de mensen die het ontvangen in staat zijn om het proces in omgekeerde richting te laten verlopen, en de liefde die in die waarheid zit te voelen en te verinnerlijken.

Dit proces gaat echter gepaard met twee soorten "quantumsprongen". Liefde is een inwendig ding, en waarheid is een uitwendig ding (of zoals Swedenborg het stelt, liefde is hemels van aard en waarheid is spiritueel van aard), en inwendige dingen en uitwendige dingen zijn gescheiden, op twee verschillende vlakken van het bestaan. Het uitdrukken van liefde als waarheid vergt een speciaal proces, en het ontvangen van liefde uit de waarheid doet dat ook. Daar komt Bethlehem in beeld.

Bethlehem (en Ephrath en Benjamin) vertegenwoordigen wat Swedenborg "het spirituele van het hemelse" noemt. Dit is waar het hemelse element - de liefde - een vorm kan aannemen, zo "waarheidsgetrouw" mogelijk kan worden. Het wordt geëvenaard door iets wat "het hemelse van het spirituele" wordt genoemd, waar het spirituele element - de waarheid - zo "liefdevol" mogelijk kan worden. Door middel van deze tussenpersonen kan de liefde de kloof springen, als zenuwimpulsen die synapsen kruisen, of als magnetische velden die twee magneten samen trekken. Het is de enige manier waarop we liefde in bruikbare vormen kunnen krijgen, en de enige manier waarop we het kunnen delen.

Dit verklaart waarom Jozef zich niet aan zijn broers in Egypte kon openbaren totdat Benjamin bij hen was - Jozef vertegenwoordigt het hemelse van het spirituele, en moest worden gekoppeld aan het spirituele van het hemelse om te kunnen communiceren. Het verklaart ook waarom de Heer in Bethlehem geboren moest worden: Hij kwam in menselijke vorm, zodat zijn volmaakte, oneindige, goddelijke liefde in vorm kon worden gebracht als waarheid en met ons gedeeld kon worden. Dat moest gebeuren door een inwendig, hemels ding - Zijn liefde - in een uiterlijke, geestelijke vorm - Zijn waarheid - te brengen. Dat kon alleen gebeuren door het geestelijke van het hemelse, dat is Bethlehem.

(Odkazy: Hemelse Verborgenheden 4584, 4585 [5-6])