7161. Dat gij hebt doen stinken onze reuk in de ogen van farao en in de ogen van zijn knechten; dat dit betekent dat daarom al degenen die in de valsheden zijn, zo’n grote afkeer hebben van onze volgzaamheid, staat vast uit de betekenis van doen stinken, te weten de afkeer, waarover hierna; en uit de betekenis van de reuk, dus de waarneming van het aangename, waarover de nrs. 925, 1514, 1517-1519, 3577, 4626, 4628, 4748; en omdat de reuk de waarneming van het aangename is, is deze de waarneming van het geloof en van de naastenliefde, want die zijn aangenaam, nrs. 1519, 4628, 4748; en omdat die aangenaam zijn, is het volgzame het meest aangenaam, want het volgzame is het goede zelf van het geloof en van de naastenliefde; vandaar komt het, dat met de reuk hier het volgzame wordt aangeduid.

Omdat de reuk al datgene is wat de Heer aangenaam is, is dus de stank dat wat de Heer onaangenaam is; dus is de stank de afkeer en eveneens de verafschuwing; ook stemt de stank daadwerkelijk overeen met de afkeer en de verafschuwing, die van het valse en het boze zijn.

Omdat de stank datgene is wat van de afkeer is, wordt het daarom eveneens in het Woord van de afkeer gezegd, zoals bij Samuël: ‘Israël is stinkende geworden bij de Filistijnen’, (1 Samuël 13:4).

Bij dezelfde: ‘Achis geloofde David en zei: door zich stinkende te maken heeft hij zich stinkende gemaakt in zijn volk, in Israël’, (1 Samuël 27:12).

Bij dezelfde: ‘Toen de zonen Ammons zagen dat zij stinkende geworden waren bij David’, (2 Samuël 10:6).

Bij dezelfde: ‘Achitofel tot Absalom: Opdat geheel Israël zal horen dat gij stinkende geworden zijt bij uw vader’, (2 Samuël 16:21); in die plaatsen staat stinkend voor de afkeer.

Bij Jesaja: ‘De doorboorden der natiën mogen weggeworpen worden en de stank van hun lijken moge opklimmen en de bergen mogen smelten van bloed’, (Jesaja 34:3); de stank voor het afschuwelijke kwaad; evenzo bij (Amos 4:10); bij David (Psalm 38:5,6).

Dat in de ogen van farao en in de ogen van zijn knechten, is in de doorvatting van al degenen die in valsheden zijn, staat vast uit de betekenis van de ogen, namelijk het doorvatten, nr. 4339; en uit de uitbeelding van farao, namelijk degenen die in de valsheden zijn, nrs. 6651, 6679, 6683, 7107, 7110, 7126, 7142.

Dat er wordt gezegd dat in hun ogen de reuk van hen stinkt, komt omdat allen die in valse en boosheden zijn, afkerig zijn van het goede en waarheden voor hen stinken.

Dat degenen die in het boze en het valse daaruit zijn, een stank hebben, blijkt duidelijk uit de hellen die de lijkachtige hellen worden genoemd, waar de sluipmoordenaars zijn en degenen die het meest onverzettelijk in wraak zijn; en uit de hellen die de drekhellen worden genoemd, waar de echtbrekers zijn en zij die schandelijke wellusten ten doel hebben gehad; wanneer die hellen worden geopend, dan wasemen daaruit onverdraaglijke stanken op, nr. 4631; maar die stanken worden niet waargenomen dan alleen door hen bij wie de innerlijke dingen die van zijn geest zijn, zijn geopend; niettemin bemerken degenen die in de hellen zijn, die stanken als aangenaam en vandaar hebben zij het lief om in die stanken te leven, nr. 4628; zij zijn immers zoals de dieren die zich ophouden in lijken en uitwerpselen en daar de verkwikkingen van hun leven hebben; wanneer die buiten de sfeer van hun stanken komen, zijn de zoete en aangename geuren voor hen vies en hoogst onaangenaam.

Hieruit kan vaststaan, hoe het moet worden verstaan dat degenen die in valsheden zijn, zo’n grote afkeer hebben van de dingen die van de Goddelijke Wet en van de Leer daaruit zijn, die worden uitgebeeld door Mozes en Aharon, van wie het wordt gezegd, dat zij hun reuk stinkend hebben gemaakt in de ogen van farao en in de ogen van zijn knechten.