Novokřesťanské studium Bible

Bible

 

Ծննդոց 27

Studie

   

1 Երբ Իսահակը ծերացաւ, եւ վատացաւ նրա աչքի տեսողութիւնը, կանչեց իր աւագ որդի Եսաւին ու ասաց նրան. «Որդեա՛կ իմ»: Սա ասաց. «Այստեղ եմ»:

2 Նա ասաց նրան. «Ահա ես ծերացել եմ եւ չգիտեմ, թէ երբ կը մեռնեմ:

3 Արդ, ա՛ռ քո զէնքը՝ աղեղն ու կապարճը, գնա՛ դաշտ եւ ինձ համար ո՛րս արա,

4 ինձ համար պատրաստի՛ր իմ սիրած խորտիկները եւ բե՛ր, մատուցի՛ր ինձ, որ ուտեմ եւ օրհնեմ քեզ, քանի դեռ կենդանի եմ»:

5 Ռեբեկան լսեց այն, ինչ ասաց Իսահակն իր որդուն: Եսաւը գնաց դաշտ, որ որս անի իր հօր համար,

6 իսկ Ռեբեկան, դիմելով իր որդի Յակոբին, ասաց. «Ես քո հօրից լսեցի այն, ինչ նա ասում էր քո եղբօրը: Նա նրան ասաց.

7 «Ինձ ո՛րս բեր եւ ինձ համար խորտիկներ պատրաստի՛ր, որ ուտեմ եւ օրհնեմ քեզ Տիրոջ առաջ, քանի դեռ կենդանի եմ»:

8 Արդ, որդեա՛կ իմ, լսի՛ր, թէ ինչ եմ ասում քեզ:

9 Գնա՛ եւ հօտի միջից ինձ երկու մատղաշ ու ընտիր ուլ բե՛ր, որ դրանցով քո հօր համար նրա սիրած խորտիկները պատրաստեմ:

10 Դու այն կը մատուցես քո հօրը, որ ուտի եւ քեզ օրհնի քո հայրը, քանի դեռ կենդանի է»:

11 Յակոբն ասաց իր մայր Ռեբեկային. «Իմ եղբայր Եսաւը մազոտ մարդ է, իսկ ես՝ լերկ:

12 Գուցէ շօշափի ինձ իմ հայրը, ես խայտառակ լինեմ նրա առաջ, եւ օրհնութեան փոխարէն անէծք թափուի գլխիս»:

13 Մայրը նրան ասաց. «Թող ինձ վրայ լինի այդ անէծքը, որդեա՛կ, միայն թէ լսի՛ր իմ ասածը, գնա դրանք բե՛ր ինձ»:

14 Նա գնաց եւ ուլերը բերեց իր մօր մօտ,

15 իսկ սա նրա հօր սիրած խորտիկները պատրաստեց: Ռեբեկան առաւ աւագ որդու ընտիր պատմուճանը, որ կար իր տանը, հագցրեց իր կրտսեր որդի Յակոբին,

16 ուլի մորթին փաթաթեց նրա թեւերին ու մերկ պարանոցին:

17 Նա իր պատրաստած խորտիկներն ու հացը տուեց իր որդի Յակոբի ձեռքը:

18 Սա տարաւ դրանք իր հօրն ու ասաց. «Հա՛յր իմ»: Նա ասաց. «Այստեղ եմ»: Հայրը հարցրեց. «Դու ո՞վ ես, որդեա՛կ»:

19 Յակոբը պատասխանեց հօրը. «Ես Եսաւն եմ՝ քո անդրանիկ որդին: Արեցի այնպէս, ինչպէս ասացիր ինձ: Արի նստի՛ր ու կե՛ր իմ որսից, որ օրհնես ինձ»:

20 Իսահակն ասաց որդուն. «Այդ ինչպէ՞ս է, որ այդքան շուտ որս գտար, որդեա՛կ»: Նա պատասխանեց. «Ինչպէս Աստուած ինքը դրեց իմ առաջ»:

21 Իսահակն ասաց Յակոբին. «Մօ՛տ արի, որ շօշափեմ քեզ, որդեա՛կ, որպէսզի իմանամ, թէ դո՞ւ ես իմ որդի Եսաւը, թէ՞ ոչ»:

22 Յակոբը մօտեցաւ իր հայր Իսահակին, սա շօշափեց նրան ու ասաց. «Ձայնդ Յակոբի ձայնն է, բայց ձեռքերդ Եսաւի ձեռքերն են»:

23 Իսահակը չճանաչեց նրան, որովհետեւ նրա ձեռքերը իր եղբայր Եսաւի ձեռքերի նման մազոտ էին: Նա օրհնեց նրան ու ասաց.

24 «Դո՞ւ ես իմ որդի Եսաւը»: Նա պատասխանեց. «Ես եմ»:

25 Իսահակն ասաց. «Մատուցի՛ր ինձ, որ ուտեմ քո որսից, որդեա՛կ, որպէսզի օրհնեմ քեզ»: Յակոբը մատուցեց նրան, եւ նա կերաւ: Նրան գինի բերեց, եւ նա խմեց:

26 Նրա հայր Իսահակը ասաց նրան. «Մօ՛տ արի եւ համբուրի՛ր ինձ, որդեա՛կ»:

27 Յակոբը մօտեցաւ, համբուրեց նրան: Իսահակն առաւ նրա հագուստի հոտը եւ օրհնելով նրան՝ ասաց. «Իմ որդին Տիրոջ օրհնած բերրի արտի հոտն ունի:

28 Թող Աստուած քեզ մաս հանի երկնքի ցօղից, երկրի պարարտութիւնից եւ ցորենի ու գինու առատութիւն պարգեւի:

29 Թող քեզ ծառայեն ժողովուրդները, եւ իշխանները թող քեզ երկրպագեն: Քո եղբօր տէրը լինես, թող քեզ երկրպագեն քո հօր որդիները: Ով անիծի քեզ, ինքն անիծեալ թող լինի, իսկ ով օրհնի քեզ, ինքն օրհնեալ թող լինի»:

30 Երբ Իսահակը իր որդի Յակոբին օրհնելը վերջացրեց, եւ Յակոբը գնաց իր հայր Իսահակի մօտից, որսից եկաւ նրա եղբայր Եսաւը:

31 Սա եւս խորտիկներ պատրաստեց եւ մատուցելով իր հօրը՝ ասաց. «Թող վեր կենայ իմ հայրը, ուտի իր որդու որսից, որպէսզի օրհնի ինձ»:

32 Եսաւի հայր Իսահակը հարցրեց նրան. «Ո՞վ ես դու»: Սա պատասխանեց. «Ես Եսաւն եմ՝ քո անդրանիկ որդին»:

33 Իսահակը մեծապէս զարմացաւ ու ասաց. «Իսկ այն ո՞վ էր, որ ինձ համար որս որսաց, բերեց մատուցեց, ես կերայ ամենից, երբ դեռ դու չէիր եկել, օրհնեցի նրան, եւ նա թող օրհնեալ լինի»:

34 Երբ Եսաւը լսեց իր հայր Իսահակի խօսքերը, անչափ դառնացաւ, մեծ աղմուկ բարձրացրեց ու ասաց իր հօրը. «Արդ, ի՛նձ էլ օրհնիր, հա՛յր»:

35 Իսահակն ասաց նրան. «Քո եղբայրը եկաւ նենգութեամբ եւ առաւ քեզ համար սահմանուած օրհնութիւնը»:

36 Եսաւն ասաց. «Իրաւամբ նրա անունը Յակոբ է դրուել, որովհետեւ այս երկրորդ անգամն է, որ խաբում է ինձ. նախ խլեց իմ անդրանկութիւնը, իսկ այժմ խլեց ինձ համար սահմանուած օրհնութիւնը»: Եսաւն ասաց իր հօրը. «Եւ ոչ մի օրհնութիւն չթողեցի՞ր ինձ, հա՛յր»:

37 Պատասխան տուեց Իսահակն ու ասաց նրան. «Քանի որ նրան դարձրի քո տէրը եւ նրա բոլոր եղբայրներին դարձրի նրա ծառաները եւ նրան ապահովեցի ցորենով ու գինով, քե՛զ համար ինչ անեմ, որդեա՛կ»:

38 Եսաւը հարցրեց հօրը. «Միթէ մէ՞կ օրհնութիւն ունես, հա՛յր. ի՛նձ էլ օրհնիր, հա՛յր»: Երբ Իսահակի սիրտը կսկծաց, Եսաւը բարձրաձայն լաց եղաւ:

39 Նրա հայր Իսահակը պատասխանեց նրան ու ասաց. «Երկրի պարարտութիւնից եւ վերեւից՝ երկնքի ցօղից պիտի լինի քո ապրուստը:

40 Քո սրով պիտի ապրես եւ քո եղբօրը պիտի ծառայես: Բայց պիտի գայ ժամանակ, որ դու պիտի քանդես եւ շպրտես նրա լուծը քո պարանոցից»:

41 Եսաւը պահում էր Յակոբի նկատմամբ ունեցած ոխը այն օրհնութեան պատճառով, որ իր հայրը տուել էր նրան: Եսաւն ասաց իր մտքում. «Թող մօտենան իմ հօր մահուան սգի օրերը, որ սպանեմ Յակոբին՝ իմ եղբօրը»:

42 Ռեբեկային տեղեկացրին իր աւագ որդի Եսաւի խօսքերը, եւ նա մարդ ուղարկեց, կանչեց իր կրտսեր որդի Յակոբին ու ասաց նրան. «Ահա քո եղբայր Եսաւը սպառնում է սպանել քեզ:

43 Արդ, լսի՛ր իմ խօսքը, որդեա՛կ. ելիր գնա՛ Միջագետք, իմ եղբայր Լաբանի մօտ, Խառան:

44 Նրա մօտ կ՚ապրես երկար ժամանակ, մինչեւ որ անցնի եղբօրդ զայրոյթն ու ցասումը քո դէմ,

45 եւ նա մոռանայ այն, ինչ արել ես դու նրան: Յետոյ մարդ կ՚ուղարկեմ, կը կանչեմ քեզ այնտեղից. չլինի թէ ձեր երկուսից էլ զրկուեմ նոյն օրը»:

46 Ռեբեկան ասաց Իսահակին. «Յոգնել եմ Քետի ցեղի դուստրերից»: Եթէ Յակոբը կին առնի Քետի ցեղի դուստրերից՝ ա՛յս երկրի դուստրերից, էլ ինչո՞ւ եմ ապրում ես»:

   

Ze Swedenborgových děl

 

Arcana Coelestia # 3579

Prostudujte si tuto pasáž

  
/ 10837  
  

3579. And God shall give thee of the dew of heaven. That this signifies from Divine truth, and that “of the fat things of the earth” signifies from Divine good, is evident from the signification of the “dew of heaven,” as being truth (of which in what follows); and from the signification of “fat things,” as being good (n. 353), both Divine in the supreme sense, in which they are predicated of the Lord. With the multiplication of truth and fructification of good the case is this: When the rational flows into the natural, it there presents its good in a general form; through this good it produces truths therein, almost as the life in man builds up fibers, and disposes them into forms according to uses. This good, through these truths disposed into heavenly order, produces further good; and through this good further truths, which are derivations. Such a natural idea may be had of the formation of truth from good, and further of good through truth, whereby again truth is formed; but a spiritual idea cannot be had except by those who are in the other life, for there ideas are formed from the light of heaven, in which is intelligence.

[2] That “dew” signifies truth is evident also from the Word elsewhere, as in Zechariah:

The seed of peace, the vine shall give her fruit and the earth shall give her produce, and the heavens shall give their dew (Zechariah 8:12);

speaking of a new church, where the “vine giving its fruit” denotes the spiritual of the church or the truth of faith, giving good; and the “earth giving its produce,” the celestial of the church or the good of charity, giving truth; these are the “dew which the heavens shall give.”

In Haggai:

Because of Mine house that lieth waste over you the heavens are closed from dew, and the earth is closed from her produce (Haggai 1:9-10); where the “dew of the heavens and the produce of the earth,” which were restrained, have a like signification.

[3] In David:

From the womb of the dawning, thou hast the dew of thy birth (Psalms 110:3); concerning the Lord; the “dew of birth” denoting the celestial of love.

In Moses:

Blessed of Jehovah be his land, for the precious things of heaven, for the dew, and for the deep lying beneath (Deuteronomy 33:13); concerning Joseph; the “precious things of heaven” are spiritual things (n. 3166), which are signified by “dew;” the “deep lying beneath” signifies natural things. Again:

Israel dwelt securely, alone at the fountain of Jacob, in a land of corn and new wine, yea his heavens dropped down dew (Deuteronomy 33:28); where also the “dew which the heavens dropped” denotes the spiritual things which are of truth.

[4] In the genuine sense “dew” is the truth of good which is from a state of innocence and peace; for by “morning” or “day-dawn,” when the dew descends, are signified these states (see n. 2333, 2405, 2540, 2780); hence also the manna which was from heaven was with the dew that descended in the morning, as may be seen from Moses:

In the morning the dew was laid round about the camp; and when the laying of the dew withdrew, behold on the faces of the wilderness a small round thing, small as the hoar frost on the ground (Exodus 16:13-14). When the dew fell upon the camp in the night, the manna fell upon it (Numbers 11:9).

As the manna was heavenly bread, in the supreme sense it signified the Lord as to the Divine good; hence with men the celestial of love, for this is from the Divine of the the Lord, (n. 276

680, 1798, 2165, 2177, 3464, 3478); the “dew” in which and with which the manna descended, in the supreme sense denotes the Divine truth; and in the relative sense, the spiritual truth with men; “morning” is the state of peace in which these goods are (n. 92, 93, 1726, 2780, 3170).

[5] Inasmuch as “dew” signifies the truth which is from good, or what is the same, the spiritual which is from the celestial, therefore also in the Word spiritual truth is compared to “dew;” for things which signify serve also for comparison with the same thing, as in Isaiah:

Thus hath Jehovah said unto me, I will be still, and I will behold in My dwelling-place; like serene heat upon light; like a cloud of dew in the heat of harvest (Isaiah 18:4).

In Hosea:

O Ephraim, what shall I do unto thee? O Judah, what shall I do unto thee? For your holiness is as a cloud of the dawn, and as the dew that falleth in the morning (Hosea 6:4; 13:3).

Again:

I will be as the dew unto Israel; he shall blossom as the lily, and shall fix his roots as Lebanon (Hosea 14:5).

In Micah:

The remnant of Jacob shall be in the midst of many peoples as dew from Jehovah, as drops upon the herb (Micah 5:7).

In David:

Like the goodly oil upon the head that came down upon the border of Aaron’s garments; like the dew of Hermon that cometh down upon the mountains of Zion; for there Jehovah commanded the blessing of life forevermore (Psalms 133:2-3

And in Moses:

My doctrine shall drop as the rain, My word shall distil as the dew; as the small rain upon the grass; and as drops upon the herb (Deuteronomy 32:2); where “dew” denotes the multiplication of truth from good, and the fructification of good through truth; and as the dew is that which every morning renders the field and vineyard fruitful, good itself and truth are signified by “corn and new wine,” concerning which in what follows.

  
/ 10837  
  

Thanks to the Swedenborg Foundation for the permission to use this translation.

©2024 New Christian Bible Study Corporation. All rights reserved. Printed from newchristianbiblestudy.org