Bible

 

Ծննդոց 11

Studie

   

1 Այն ժամանակ ողջ երկիրը մէկ լեզուով, մէկ բարբառով էր խօսում:

2 Արեւելքից տեղաշարժուելու ժամանակ նրանք Սենաար երկրում մի դաշտ գտան եւ բնակուեցին այնտեղ:

3 Նրանք միմեանց դիմելով՝ ասացին. «Եկէք աղիւս շինենք ու այն թրծենք կրակով»: Աղիւսը նրանց համար ծառայեց իբրեւ քար, իսկ կուպրը՝ իբրեւ շաղախ:

4 Նրանք ասացին. «Եկէք մեզ համար քաղաք կառուցենք եւ աշտարակ, որի գագաթը հասնի մինչեւ երկինք: Համբաւ ձեռք բերենք ողջ աշխարհով մէկ սփռուելուց առաջ»:

5 Տէրն իջաւ, որպէսզի տեսնի այն քաղաքն ու աշտարակը, որ կառուցում էին մարդկանց որդիները:

6 Տէրն ասաց. «Սրանք մէկ ժողովուրդ են, ունեն մէկ լեզու եւ սկսել են այդ գործն անել: Արդ, ոչինչ չի խանգարում նրանց, որ կառուցեն այն, ինչ կամենում են:

7 Արի իջնենք եւ խառնենք նրանց լեզուն այնպէս, որ ոչ մէկը չհասկանայ իր ընկերոջ ասածը»:

8 Տէր Աստուած այնտեղից նրանց սփռեց աշխարհով մէկ, եւ նրանք դադարեցին քաղաքն ու աշտարակը կառուցելուց:

9 Դրա համար այն կոչուեց Խառնակութիւն (Բաբելոն), որովհետեւ Տէր Աստուած այնտեղ խառնեց ամբողջ երկրի բնակիչների լեզուները եւ այնտեղից նրանց սփռեց ողջ աշխարհով մէկ:

10 Սէմի սերունդները սրանք են. Սէմը հարիւրամեայ հասակում, ջրհեղեղից երկու տարի յետոյ ծնեց Արփաքսադին:

11 Սէմն Արփաքսադին ծնելուց յետոյ ապրեց եւս հինգ հարիւր տարի: Նա ծնեց ուստրեր ու դուստրեր եւ մեռաւ:

12 Արփաքսադը հարիւր երեսունհինգ տարեկան հասակում ծնեց Կայնանին:

13 Արփաքսադը Կայնանին ծնելուց յետոյ ապրեց եւս չորս հարիւր տարի, ծնեց ուստրեր ու դուստրեր եւ մեռաւ: Կայնանը հարիւր երեսուն տարեկան հասակում ծնեց Սաղային: Կայնանը Սաղային ծնելուց յետոյ ապրեց եւս երեք հարիւր երեսուն տարի, ծնեց ուստրեր ու դուստրեր եւ մեռաւ:

14 Սաղան հարիւր երեսուն տարեկան հասակում ծնեց Եբերին:

15 Սաղան Եբերին ծնելուց յետոյ ապրեց եւս երեք հարիւր երեսուն տարի, ծնեց ուստրեր ու դուստրեր եւ մեռաւ:

16 Եբերը հարիւր երեսունչորս տարեկան հասակում ծնեց Փաղէկին:

17 Եբերը Փաղէկին ծնելուց յետոյ ապրեց եւս երկու հարիւր եօթանասուն տարի, ծնեց ուստրեր ու դուստրեր եւ մեռաւ:

18 Փաղէկը հարիւր երեսունչորս տարեկան հասակում ծնեց Ռագաւին:

19 Փաղէկը Ռագաւին ծնելուց յետոյ ապրեց եւս երկու հարիւր ինը տարի, ծնեց ուստրեր ու դուստրեր եւ մեռաւ:

20 Ռագաւը հարիւր երեսուներկու տարեկան հասակում ծնեց Սերուքին:

21 Ռագաւը Սերուքին ծնելուց յետոյ ապրեց եւս երկու հարիւր եօթը տարի, ծնեց ուստրեր ու դուստրեր եւ մեռաւ:

22 Սերուքը հարիւր երեսուն տարեկան հասակում ծնեց Նաքորին:

23 Սերուքը Նաքորին ծնելուց յետոյ ապրեց եւս երկու հարիւր տարի, ծնեց տղաներ ու աղջիկներ եւ մեռաւ:

24 Նաքորը եօթանասունինը տարեկան հասակում ծնեց Թարային:

25 Նաքորը Թարային ծնելուց յետոյ ապրեց եւս հարիւր քսաներկու տարի, ծնեց տղաներ ու աղջիկներ եւ մեռաւ:

26 Թարան եօթանասուն տարեկան հասակում ծնեց Աբրամին, Նաքորին եւ Առանին:

27 Թարայի սերունդը այս է. Թարան ծնեց Աբրամին, Նաքորին ու Առանին, իսկ Առանը ծնեց Ղովտին:

28 Առանը մեռաւ իր հայր Թարայի կենդանութեան օրօք, իր ծննդավայրում՝ Քաղդէացւոց երկրում:

29 Աբրամն ու Նաքորը ամուսնացան: Աբրամի կնոջ անունը Սարա էր, իսկ Նաքորի կնոջ անունը՝ Մեղքա: Սա Առանի՝ Մեղքայի եւ Յէսքայի հօր դուստրն էր:

30 Սարան ամուլ էր՝ երեխայ չէր ունենում:

31 Թարան իր որդի Աբրամին, իր որդի Նաքորին, իր որդի Առանի որդի Ղովտին ու իր հարսին՝ իր որդի Աբրամի կնոջը, Քաղդէացւոց երկրից առաւ տարաւ Քանանացւոց երկիրը: Նրանք հասան Խառան ու բնակուեցին այնտեղ:

32 Խառանում Թարան դարձաւ երկու հարիւր հինգ տարեկան. Թարան Խառանում էլ մեռաւ:

   

Ze Swedenborgových děl

 

Arcana Coelestia # 1316

Prostudujte si tuto pasáž

  
/ 10837  
  

1316. Behold, the people are one, and they all have one lip. That this signifies that they all had one truth of faith and doctrine, is evident from the signification of “people,” as being the truth of faith, and from the signification of “lip,” as being doctrine. It has been shown before n. 1259), that “people” signifies the truth of faith, that is, those who are in the truth of faith; and that “lip” signifies the doctrine of faith, was shown just above (at verse 1). The people is said to be “one,” and their “lip one,” when all have as their end the common good of society, the common good of the church, and the kingdom of the Lord; for when this is the case the Lord is in the end, and all are a one from Him. But the Lord cannot possibly be present with a man whose end is his own good; the Own itself of man estranges the Lord, because thereby the man twists and turns the common good of society, and that of the church itself, and even the kingdom of the Lord, to himself, insomuch that it is as if it existed for him. He thus takes away from the Lord what is His, and puts himself in His place. When this condition reigns in a man, there is the like of it in every single thought he has, and even in the least particulars of his thoughts; for such is the case with whatever is regnant in any man.

[2] This does not appear so manifestly in the life of the body as it does in the other life, for there whatever is regnant in anyone manifests itself by a certain sphere which is perceived by all around him, and which is of this character because it exhales from every single thing in him. The sphere of him who has regard to himself in everything, appropriates to itself, and, as is said there, absorbs everything that is favorable to itself, and therefore it absorbs all the delight of the surrounding spirits, and destroys all their freedom, so that such a person has to be banished from society. But when the people is one, and the lip one, that is, when the common good of all is regarded, one person never appropriates to himself another’s delight, or destroys another’s freedom, but insofar as he can he promotes and increases it. This is the reason why the heavenly societies are as a one, and this solely through mutual love from the Lord; and the case is the same in the church.

  
/ 10837  
  

Thanks to the Swedenborg Foundation for the permission to use this translation.