Novokřesťanské studium Bible

Bible

 

Ելք 30

Studie

   

1 «Խնկարկութեան սեղան կը պատրաստես կարծր փայտից:

2 Այն կը շինես մէկ կանգուն երկարութեամբ եւ մէկ կանգուն լայնութեամբ. քառակուսի թող լինի: Երկու կանգուն թող լինի դրա բարձրութիւնը: Դրա եղջիւրաւոր անկիւնները սեղանի հետ միաձոյլ թող լինեն:

3 Մաքուր ոսկով կը պատես այն, ինչպէս նաեւ դրա կասկարան, չորս եզերքներն ու եղջիւրաւոր անկիւնները: Դրա շուրջբոլորը ոսկէ պսակ կը պատրաստես:

4 Պսակի ներքեւի մասում, երկու կողմերին մաքուր ոսկուց երկուական օղակներ կը պատրաստես:

5 Դրանք կ՚ամրացնես նրա երկու կողմերին, որպէսզի լծակները օղակների մէջ անցկացնելով կարելի լինի բարձրացնել խնկարկութեան սեղանը:

6 Լծակները կը պատրաստես կարծր փայտից ու դրանք կը պատես ոսկով:

7 Խնկարկութեան սեղանը կը դնես վկայութեան տապանակի առջեւ գտնուող վարագոյրի դիմաց (վկայութեան վրայ գտնուող քաւութեան դիմաց), ուր ես երեւալու եմ քեզ:

8 Ահարոնը դրա վրայ, իբրեւ կարգ, ամէն առաւօտ մանր աղացած խունկ թող ծխի. թող խունկ ծխի դրա վրայ երբ կանթեղներն է պատրաստում:

9 Երբ Ահարոնը երեկոյեան վառի կանթեղները, Տիրոջ առաջ, խնկարկութեան սեղանի վրայ միշտ խունկ թող ծխի: Դա նրանց ազգի մէջ խնկարկութեան մշտնջենական կարգ թող լինի:

10 Խնկարկութեան սեղանի վրայ օտար խունկ մի՛ ծխէք, ողջակէզներ, ուտուելիք ու խմուելիք ընծաներ մի՛ մատուցէք:

11 Ահարոնը տարին մէկ անգամ խնկարկութեան սեղանի եղջիւրաւոր անկիւնների վրայ քաւութեան ծէս պէտք է անի. նա այն պէտք է մաքրի մեղքերի քաւութեան համար զոհուող կենդանու արեամբ: Նրա սերունդները տարին մէկ անգամ թող սրբագործեն այն, որովհետեւ դա Տիրոջ սրբութիւնների սրբութիւնն է»:

12 Տէրը խօսեց Մովսէսի հետ ու ասաց. «Երբ Իսրայէլի որդիների թիւն իմանալու համար մարդահամար կը կատարես, նրանք Տիրոջը պէտք է տան իրենց հոգու փրկագինը՝ ըստ իրենց անձերի թուի: Մարդահամարի ժամանակ մահացութեան դէպքեր չպիտի լինեն:

13 Մարդահամարի ենթարկուողները պէտք է փրկագին վճարեն սրբարանի երկդրամեանի կէսը: Երկդրամեանը քսան դանգի է հաւասար: Երկդրամեանի կէսը թող լինի Տիրոջը հասանելիք տուրքը:

14 Քսան տարեկան եւ աւելի բարձր տարիք ունեցող բոլոր նրանք, ովքեր կ՚անցնեն մարդահամարով, Տիրոջը հասանելիք տուրքը պէտք է վճարեն:

15 Մեծահարուստը թող չաւելացնի, իսկ աղքատը թող չպակասեցնի իսրայէլացիների՝ Տիրոջը որպէս տուրք հասանելիք կէսդրամեանը, որպէսզի դա ձեզ համար քաւութիւն լինի:

16 Որպէս տուրք Տիրոջ հասանելիք դրամը կը վերցնես Իսրայէլի որդիներից եւ այն կը յատկացնես վկայութեան խորանի սպասաւորութեանը: Դա Տիրոջ առաջ Իսրայէլի որդիների համար յիշատակ կը լինի ի քաւութիւն նրանց»:

17 Տէրը խօսեց Մովսէսի հետ ու ասաց.

18 «Պղնձէ լուացարան պատրաստի՛ր: Պղնձից շինի՛ր նրա պատուանդանը, որպէսզի լուացուեն նրա մէջ: Այն կը դնես վկայութեան խորանի ու զոհասեղանի միջեւ: Դրա մէջ ջուր կը լցնես:

19 Ահարոնն ու նրա որդիները այդ ջրով կը լուանան իրենց ձեռքերն ու ոտքերը.

20 երբ մտնեն վկայութեան խորանը, ջրով թող լուացուեն, որպէսզի չմեռնեն: Կամ երբ պաշտամունք կատարելու եւ Տիրոջը ողջակէզներ մատուցելու համար մօտենան զոհասեղանին,

21 թող լուանան իրենց ձեռքերն ու ոտքերը, որպէսզի չմեռնեն: Դա նրանց համար, նրա եւ նրանից յետոյ գալիք նրա յետնորդների համար յաւիտենական կարգ թող լինի»:

22 Տէրը խօսեց Մովսէսի հետ ու ասաց.

23 «Վերցրո՛ւ անուշահոտ համեմունքներ. զմռնենու հինգ հարիւր սիկղ ընտիր ծաղիկներ, դրա կէսի չափ՝ երկու հարիւր յիսուն սիկղ անուշաբոյր կինամոն, երկու հարիւր յիսուն սիկղ անուշաբոյր խնկեղէգ,

24 հինգ հարիւր սիկղ սրբարանի հիրիկ եւ ձիթապտղի շուրջ վեց լիտր ձէթ:

25 Դրանցից կը պատրաստես սուրբ օծութեան համար իւղ այնպէս, ինչպէս վարպետ իւղագործները ձէթ են պատրաստում: Այն սուրբ օծութեան համար իւղ թող լինի:

26 Դրանով կ՚օծես վկայութեան խորանը, վկայութեան տապանակը,

27 զոհասեղանն ու նրա ամբողջ սպասքը, աշտանակն ու նրա ամբողջ սպասքը, խնկարկութեան սեղանը,

28 ողջակէզների սեղանն ու նրա ամբողջ սպասքը, աւազանն ու նրա պատուանդանը:

29 Կը սրբագործես դրանք, եւ դրանք կը լինեն սրբութիւնների սրբութիւն: Ամէն ոք, որ դիպչի դրան, կը մաքրուի:

30 Կ՚օծես Ահարոնին ու նրա որդիներին, կը սրբագործես նրանց, որպէսզի նրանք ինձ համար քահանայութիւն անեն:

31 Կը խօսես Իսրայէլի որդիների հետ ու կ՚ասես. «Այս իւղը ձեր սերունդների մէջ ձեր սուրբ օծութեան համար թող լինի:

32 Մարդու մարմնին թող չքսուի այն: Ձեզ համար նոյն բաղադրութեամբ նման բան չպատրաստէք, որովհետեւ դա սրբութիւն է եւ ձեզ համար սրբութիւն էլ թող մնայ:

33 Ով այդպիսի բան պատրաստի, եւ ով դրանից օտարականի տայ, թող վերանայ իր ժողովրդի միջից»:

34 Տէրն ասաց Մովսէսին. «Վերցրո՛ւ անուշաբոյր համեմունքներ. ստաշխ, եղնգաքար, անուշաբոյր քաղբան եւ մաքուր կնդրուկ: Դրանք թող քաշով իրար հաւասար լինեն:

35 Դրանք իրար խառնելով՝ մաքուր, սուրբ խունկ կը պատրաստես, ինչպէս վարպետ իւղագործներն են պատրաստում:

36 Դրանք մանր կ՚աղաս եւ կը դնես վկայութեան դիմաց՝ վկայութեան խորանի մէջ, ուր պիտի երեւամ քեզ: Ձեր պատրաստած այդ խունկը ձեզ համար սրբութիւնների սրբութիւն թող լինի:

37 Ձեզ համար նոյն բաղադրութեամբ խունկ մի՛ պատրաստէք, որովհետեւ դա ձեզ համար սրբութիւն պիտի լինի Տիրոջ առաջ:

38 Այն մարդը, որ հոտոտելու համար այս բաղադրութեամբ խունկ կը պատրաստի, կը վերանայ իր ժողովրդի միջից»:

   

Ze Swedenborgových děl

 

Arcana Coelestia # 10237

Prostudujte si tuto pasáž

  
/ 10837  
  

10237. 'For washing' means purification from evils and falsities. This is clear from the meaning of 'washing' as purification from evils and falsities, dealt with in 3147, 5954. Since purification from evils and falsities by means of the truths of faith is the subject in the internal sense of the verses that now follow, what the situation is with purification must be stated briefly. By 'washing' purification is meant, by 'water' the truths of faith are meant, and by 'the laver' containing the water the natural is meant; for all spiritual purification is accomplished within the natural. A person possesses an external and an internal; the external is called the natural and also the natural man, while the internal is called the spiritual and also the spiritual man. They are so called because the person's internal exists in the spiritual world, where spirits and angels are, while his external exists in the natural world, where people are. Both of them, the internal and the external, undergo purification; the internal does so in heaven, and the external in the world while the person is living there, thus within the natural which exists in the world.

[2] The reason why purification takes place within the natural at this time is that the truths of faith within the natural are clearly perceptible; for they exist there among known facts or things in the memory which are perceived clearly when they are brought to mind. It is different however with things that are thought about in the internal man. These do not come to be seen plainly while a person is in the world, because the ideas there are spiritual. This explains why purification is accomplished within the natural. The fact that it is accomplished by means of the truths of faith becomes clear from the consideration that those undergoing purification should not merely know what evil and falsity are but also acknowledge them to be such, and then turn away and flee from them. When this is done the person starts to be purified from them. Evils and falsities cannot be so known or acknowledged except within the natural through the truths of faith, for these teach what they are and so make them plain. The person who believes that he is purified from evils and falsities before seeing and acknowledging those present in himself is very much mistaken, see 8388, 8390ff.

[3] The reason for saying that a person may know his own evils and falsities through the truths of faith within the natural, that is, in the external man, but not in the internal, is that the ideas belonging to thought in the internal man are spiritual, and spiritual ideas cannot be grasped within the natural. This is because they are ideas in the understanding which are unconnected with objects such as exist in the material world. Nevertheless these ideas, that is to say, spiritual ones, which belong properly to the internal man, flow into natural ideas, which belong to the external man; they produce and fashion those natural ideas, doing so by means of correspondences. But more about spiritual ideas belonging to the internal man will in the Lord's Divine mercy be told in a description of heaven and of spirits and angels; 1 for they use spiritual ideas for thinking and also for talking to one another.

10237a. 'And you shall put it between the tent of meeting and the altar' means in order that truth and good may be joined together. This is clear from the meaning of 'between the tent of meeting and the altar' as the joining together of truth and good, dealt with in 10001, 10025. The reason why the laver was to be placed between the tent of meeting and the altar, and why Aaron and his sons were to wash their hands and feet there, was in order that purification of the heart and regeneration, which essentially is the joining together of truth and good, might be represented. For truth and good joined together constitute heaven itself with a person. This also is why heaven is compared in the Word to a marriage. That joining together is accomplished by means of the truths of faith, because these teach people the way to lead their life; and therefore when they lead a life in accord with the truths of faith a joining together of truth and good is accomplished. For then truth is transformed into good through the life they lead. The life of truth is goodness. The same thing is meant by the reference to a person's being regenerated by 'water and the spirit', 'water' being the truth of faith, and 'the spirit' its life.

Regeneration is the joining together of truth and good, see 2063, 3155, 3158, 3607, 4353, 5365, 5376, 8516, 8517, 8772, 10067.

Poznámky pod čarou:

1. This proposal was not fulfilled, but presumably the material mentioned here concerning the heavens appeared in the work published a few years later, in 1758, whose English title is Heaven and Hell.

  
/ 10837  
  

Thanks to the Swedenborg Society for the permission to use this translation.

©2024 New Christian Bible Study Corporation. All rights reserved. Printed from newchristianbiblestudy.org