Novokřesťanské studium Bible

Bible

 

Ելք 15

Studie

   

1 Այդ ժամանակ Մովսէսն ու իսրայէլացիները հետեւեալ օրհներգն ուղղեցին Աստծուն՝ ասելով. «Օրհնենք Տիրոջը, որ փառքով է փառաւորուած: Նրանց երիվարներն ու հեծեալներին թափեց ծովը:

2 Տէրը ինձ համար ընդունելի օգնական եղաւ, նա ինձ համար փրկութիւն եղաւ:

3 Նա՛ է իմ Աստուածը, եւ ես նրան եմ փառաւորելու: Նա իմ հօր Աստուածն է, եւ ես պիտի մեծարեմ նրան: Տէրը խորտակում է պատերազմները, նրա անունը Տէր է:

4 Նա փարաւոնի կառքերն ու զօրքերը ծովը թափեց,նաեւ ընտիր հեծեալներին ու զօրավարներին: Նրանք ջրասոյզ եղան Կարմիր ծովում:

5 Ծովը ծածկեց նրանց, նրանք քարի պէս ընկղմուեցին ծովի յատակը:

6 Քո աջը, Տէ՛ր, զօրութեամբ փառաւորուեց, քո աջը, Տէ՛ր, խորտակեց թշնամուն:

7 Դու փառքի հզօրութեամբ ջարդուփշուր արեցիր հակառակորդներին, առաքեցիր քո բարկութիւնը, եւ այն հրոյ ճարակ դարձրեց նրանց ինչպէս եղէգ:

8 Քո զայրոյթի հողմից ճեղքուեցին ջրերը, պարիսպների նման դիզուեցին ջրերը, ծովի մէջ քարացան ալիքները:

9 Թշնամին ասաց. «Հետապնդեմ ու հասնեմ նրանց, բաժանեմ աւարը եւ դրանցով յագուրդ տամ ինձ: Սրի քաշեմ նրանց, որ իմ ձեռքը տիրի նրանց»:

10 Դու քո հողմն առաքեցիր, նրանց ծածկեց ծովը, եւ նրանք կապարի նման սուզուեցին ջրերի խորքը:

11 Աստուածների մէջ, Տէ՛ր, ո՞վ կայ քեզ նման, եւ կամ ո՞վ կարող է նմանուել քեզ՝ փառաւորեալդ սրբերի մէջ, փառքով սքանչացեալդ, որ նշաններ ես գործում:

12 Աջ ձեռքդ մեկնեցիր, եւ երկիրը կուլ տուեց նրանց:

13 Արդարութեամբ առաջնորդեցիր քո այս ժողովուրդին, որին փրկեցիր, քո զօրութեամբ մխիթարեցիր նրան քո սուրբ բնակավայրում:

14 Ժողովուրդները լսեցին լուրն այս ու բարկացան: Սարսափը պատեց Քանանացիների երկրի բնակիչներին:

15 Խուճապահար եղան Եդոմի դատաւորներն ու մովաբացիների իշխանները: Դող բռնեց նրանց, հալումաշ եղան Քանանացիների երկրի բոլոր բնակիչները:

16 Թող պատեն նրանց ահն ու սարսափը, քո բազկի հզօրութեամբ թող քարանան նրանք, մինչեւ որ անցնի քո ժողովուրդը, Տէ՛ր, մինչեւ որ անցնի քո այս ժողովուրդը, որին ստացար:

17 Տա՛ր, բնակեցրո՛ւ նրանց այն լերան վրայ,որ ժառանգութիւնն է քո,քո պատրաստած բնակավայրում, որ սրբութիւն ես դարձրել, Տէ՛ր:Տէ՛ր, քո ձեռքե՛րը պատրաստեցին այդ:

18 Տէրը յաւիտենական, առաւել քան յաւիտենական թագաւոր է»:

19 Երբ փարաւոնի հեծելազօրն իր կառքերով ու հեծեալներով ծով մտաւ, Տէրը նրա վրայ թափեց ծովի ջրերը, իսկ իսրայէլացիները յատակը բացուած ծովի միջով անցան գնացին:

20 Մարիամ մարգարէն՝ Ահարոնի քոյրը, իր ձեռքն առաւ թմբուկը, եւ բոլոր կանայք գնացին նրա յետեւից՝ թմբուկ խփելով ու պարելով:

21 Առաջից գնում էր Մարիամն ու ասում. «Օրհնենք Տիրոջը, քանզի նա փառքով է փառաւորուած. նա երիվարներն ու հեծեալներին ծովը թափեց»:

22 Մովսէսը իսրայէլացիներին Կարմիր ծովից տարաւ հասցրեց Սուր կոչուած անապատը: Նրանք երեք օրուայ ճանապարհ գնացին անապատի միջով, բայց խմելու ջուր չգտան:

23 Եկան Մեռա, բայց Մեռայում էլ չկարողացան ջուր խմել, որովհետեւ այն դառն էր: Դրա համար Մովսէսն այդ վայրն անուանեց Դառնութիւն:

24 Ժողովուրդը տրտնջաց Մովսէսի դէմ ու ասաց. «Ի՞նչ խմենք»:

25 Մովսէսն աղաղակեց առ Աստուած. եւ Տէրը նրան մի փայտ ցոյց տուեց: Մովսէսն այն նետեց ջրի մէջ, եւ ջուրը քաղցրահամ դարձաւ: Այնտեղ Աստուած ժողովրդին տուեց օրէնք ու իրաւունք եւ այնտեղ էլ փորձութեան ենթարկեց նրան: Նա ասաց.

26 «Եթէ ուշադիր լսես քո տէր Աստծու ձայնը, նրա համար հաճելի գործեր կատարես, ունկնդիր լինես նրա պատուիրաններին ու ենթարկուես նրա բոլոր հրամաններին, քեզ վրայ չեմ թափի բոլոր այն հիւանդութիւնները, որ թափեցի եգիպտացիների վրայ, քանզի ես եմ քեզ բժշկող Տէրը»:

27 Եւ եկան հասան Եղիմ: Այնտեղ կային ջրի տասներկու աղբիւր ու եօթանասուն արմաւենի: Նրանք կայք հաստատեցին այնտեղ, ջրի մօտ:

   

Ze Swedenborgových děl

 

Arcana Coelestia # 8265

Prostudujte si tuto pasáž

  
/ 10837  
  

8265. 'The horse and its rider He has thrown into the sea' means in that as a result simply of His presence falsities arising from evil have been damned and cast into hell. This is clear from the meaning of 'the horse' as falsities belonging to a perverted understanding, for 'horse' means the power of understanding, see 2761, 2762, 3217, 5321, and in the contrary sense a perverted understanding, which is no understanding at all, and therefore falsity is meant in that contrary sense by 'horse' and false factual knowledge by 'Pharaoh's horse', 6125, 8146, 8148; from the meaning of 'rider' (or 'horseman') as reasonings based on that false knowledge, dealt with in 8146, 8148; and from the meaning of 'throwing into the sea' as damning and casting into hell. 'The sea', the Sea Suph at this point, is the hell where the falsities arising from evil are, the falsities of those belonging to the Church who have upheld separated faith and led a life of evil, see 8099, 8137, 8148, which is why they are called falsities arising from evil. The fact that those falsities were damned and cast into hell as a result simply of the Lord's presence was shown in the previous chapter. The evil cannot at all bear or put up with God's presence. His presence causes them pain, torments them, and so to speak snuffs the life out of them; they behave like those in the throes of death. The reason for this is that what is God's has the totality of power within it; it destroys and wipes out that which is opposed to it, namely falsity and evil. This is why at God's presence the life of those steeped in falsity and evil becomes burdensome and contains, in the measure that He is present, the feeling of hell within it. But in order that those steeped in falsities and evils may not be completely crushed and suffer torment they are shielded by their own falsities and evils, which act like mists. These are by nature such that they diminish, or divert, or smother the flow of what is Divine in the same way that earthly mists or clouds normally do to sunrays.

[2] These things are meant by the following words in John,

They will say to the mountains and rocks, Rush down on us and hide us from the face of Him who is seated on the throne and from the anger of the Lamb. For the great day of His anger has come; who therefore will be able to stand firm? Revelation 6:16-17.

Evils and falsities are meant by 'the mountains and rocks' which they will address, saying that they should rush down on them and hide them. 'The anger of the Lamb' means torment, the appearance being that the Divine would cause the torment because of His anger, but the reality being that the falsities and evils themselves are responsible for it. The words contained in Isaiah 2:10, Hosea 10:8, and Luke 23:30 have a similar meaning. The fact that damnation takes place as a result simply of the Lord's presence is also meant by these words that follow in the song,

You send out Your wrath, it eats them up like stubble. And with the wind of Your nostrils the waters were heaped up, the floods stood as a heap. You blew with Your wind, the sea covered them over; they sought a deep place. You stretched out Your right hand, the earth swallowed them. Verses 7-8, 10, 12.

Words with a similar meaning occur in very many other places in the Word.

  
/ 10837  
  

Thanks to the Swedenborg Society for the permission to use this translation.

©2024 New Christian Bible Study Corporation. All rights reserved. Printed from newchristianbiblestudy.org