1
โยเซฟสั่งคนต้นเรือนของท่านว่า "จัดอาหารใส่ กระสอบของคนเหล่านี้ให้เต็มตามที่จะขนไปได้ และเอาเงิน ของเขาใส่ ไว้ในปาก กระสอบของทุกคน
2
ใส่ถ้วยของเรา คือถ้วยเงิน นั้นไว้ในปาก กระสอบของคนสุดท้อง กับเงิน ค่าข้าวของเขาด้วย" คนต้นเรือนก็ทำตามคำ ที่โยเซฟสั่ง
3
ครั้นเวลา รุ่งเช้าคนต้นเรือนก็ให้คนเหล่านั้นออกเดินไปพร้อมกับลา ของเขา
4
เมื่อพี่น้องออกไปจากเมือง ยังไม่สู้ไกลนักโยเซฟสั่งคนต้นเรือนว่า "ลุกขึ้น ไปตามคนเหล่านั้น เมื่อไปทันแล้วให้ถามพวกเขาว่า `ทำไมพวกเจ้าจึงทำความชั่วตอบความดี เล่า
5
ถ้วยนี้เป็นถ้วยเฉพาะที่เจ้านาย ของข้าใช้ดื่ม และใช้ทำนายมิใช่หรือ เจ้า ทำเช่นนี้ผิดมาก'"
6
คนต้นเรือนตามพวกเขาไปทัน แล้วว่าแก่พี่น้องตามคำ ที่โยเซฟบอก
7
คนเหล่านั้นจึงตอบเขาว่า "เหตุไฉนเจ้านาย ของข้าพเจ้า จึงว่าอย่างนี้ พระเจ้า ไม่ทรงโปรดให้ผู้รับใช้ ของท่านกระทำเรื่องเช่นนี้เลย
8
ดู เถิด เงิน ที่ข้าพเจ้าพบ ในปาก กระสอบของข้าพเจ้า นั้น ข้าพเจ้า ยังได้นำมาจากแผ่นดินคานาอันคืน แก่ท่าน ข้าพเจ้า ทั้งหลายจะลักเงินทอง ไปจากบ้าน นายของท่านได้อย่างไรเล่า
9
หา กท่านพบ ของนั้นที่ใครในพวกข้าพเจ้าผู้รับใช้ ของท่านก็ให้ผู้นั้นตาย เถิด และข้าพเจ้า ทั้งหลายจะเป็นทาสเจ้านาย ของข้าพเจ้า ด้วย"
10
คนต้นเรือนจึงว่า "บัดนี้ให้เป็นไปตามคำ ที่ท่านว่า ถ้าเราพบ ของนั้นที่ผู้ใด ผู้นั้นจะต้องเป็นทาสของเรา แต่ท่านทั้งหลายหา มีความผิดไม่"
11
พวกเขาทุกคนจึงรีบ ยกกระสอบของตนวางลง บนดินและเปิด กระสอบของตนออก
12
คนต้นเรือนก็ค้นดูตั้งแต่คนหัวปีจนถึงคนสุดท้อง ก็พบ ถ้วยนั้นในกระสอบของเบนยามิน
13
พวกเขาก็ฉีกเสื้อผ้า ของตน และบรรทุกขึ้นหลังลากลับ มายังเมือง
14
ฝ่ายยูดาห์ กับพวกพี่น้อง ก็มาบ้าน โยเซฟ โยเซฟยังอยู่ที่นั่น พวกเขากราบลงถึงดินต่อหน้าท่าน
15
โยเซฟจึงถามเขาว่า "พวกเจ้าทำอะไรนี่ พวกเจ้าไม่รู้ หรือว่าคนอย่างเราทำนายได้"
16
ยูดาห์ ตอบว่า "ข้าพเจ้า ทั้งหลายจะตอบอย่างไรกับนายของข้าพเจ้า ข้าพเจ้า จะพูด อย่างไร หรือข้าพเจ้า จะแก้ตัวอย่างไรได้ พระเจ้า ทรงทราบความชั่วช้า ของพวกข้าพเจ้าผู้รับใช้ ของท่านแล้ว ข้าแต่ท่าน ดู เถิด พวกข้าพเจ้า เป็นทาสของท่าน ทั้งข้าพเจ้า ทั้งหลายกับคนที่เขาพบ ถ้วยอยู่นั้นด้วย"
17
แต่โยเซฟตอบว่า "พระเจ้าไม่ทรงโปรดให้เรากระทำเช่นนั้น เฉพาะคนที่เขาพบ ถ้วยในมือ นั้นจะเป็นทาสของเรา ส่วนพวกเจ้าจงกลับไปหา บิดาโดยสันติสุขเถิด"
18
ยูดาห์ จึงเข้าไปใกล้ โยเซฟ เรียนว่า "โอ นายเจ้า ข้า ข้าพเจ้าผู้รับใช้ ของท่านขอกราบเรียนท่านสักคำ หนึ่ง ขอท่านอย่าได้ถือโกรธ ข้าพเจ้าผู้รับใช้ ของท่านเลย เพราะท่านก็เป็นเหมือนฟาโรห์
19
นายของข้าพเจ้า ถามข้าพเจ้า ทั้งหลายผู้รับใช้ ของท่านว่า `เจ้า ยังมีบิดาหรือน้องชายอยู่หรือ'
20
พวกข้าพเจ้า ตอบนายของข้าพเจ้า ว่า `ข้าพเจ้า ทั้งหลายมีบิดาที่ชราแล้ว มีบุตรคนหนึ่งเกิดเมื่อบิดาชรา เป็นน้องเล็ก พี่ชาย ของเด็กนั้นตาย เสียแล้ว บุตรของมารดา นั้นยังอยู่แต่คนนี้คนเดียวและบิดารัก เด็กคนนี้มาก'
21
แล้วท่านสั่งข้าพเจ้าทั้งหลายผู้รับใช้ ของท่านว่า `พาน้องคนนั้นมาที่นี่ให้เราดู '
22
ข้าพเจ้า ทั้งหลายเรียนนายของข้าพเจ้า ว่า `เด็กหนุ่ม คนนี้จะพรากจากบิดาไม่ได้เพราะถ้าจากบิดาไป บิดาจะตาย '
23
ท่านบอกข้าพเจ้าทั้งหลายผู้รับใช้ ของท่านว่า `ถ้าเจ้าทั้งหลายไม่พาน้องชายสุดท้อง มาด้วยกัน เจ้าจะไม่เห็น หน้าเราอีกเลย'
24
และต่อมาครั้นข้าพเจ้า ไปหาบิดาผู้รับใช้ ของท่านแล้ว ข้าพเจ้า ทั้งหลายก็นำถ้อยคำ ของนายของข้าพเจ้า ไปเล่าให้บิดาฟัง
25
และบิดาของข้าพเจ้าทั้งหลายสั่งว่า `จงกลับ ไปอีกซื้ออาหารมาให้พวกเรา หน่อย'
26
ข้าพเจ้าทั้งหลายว่า `เราลง ไปไม่ได้ ถ้าน้องชายสุดท้อง ไปด้วยเรา จึงจะลง ไป เพราะเรา จะเห็น หน้าท่านนั้นไม่ได้ เว้นแต่น้องชายสุดท้อง อยู่กับเรา '
27
บิดาผู้รับใช้ ของท่านจึงบอกข้าพเจ้าทั้งหลายว่า `เจ้ารู้ว่าภรรยา ของเรา คลอดบุตรชายให้เราสอง คน
28
บุตรคนหนึ่ง ก็จากเราไปแล้ว เราจึงว่า "สัตว์ร้ายกัดกินเขาเสียเป็นแน่ " เราไม่ได้เห็น บุตรนั้นจนบัดนี้
29
ถ้าพวกเจ้าเอาเด็กคนนี้ไปจากเราด้วย และเขาเป็นอันตราย ขึ้น พวกเจ้าก็จะทำให้เราซึ่งมีผมหงอกลง สู่หลุมฝังศพด้วยความทุกข์ '
30
เหตุฉะนั้นบัดนี้เมื่อข้าพเจ้ากลับไปหาบิดาผู้รับใช้ ของท่าน และเด็กหนุ่ม นั้นมิได้กลับไปกับข้าพเจ้า เพราะชีวิตของท่านติดอยู่กับชีวิตของเด็ก
31
และต่อมาเมื่อบิดาเห็น ว่าเด็กนั้นไม่อยู่กับพวกข้าพเจ้า บิดาก็จะตาย ผู้รับใช้ ของท่านจะเป็นเหตุให้บิดาผู้รับใช้ ของท่านผู้มีผมหงอกลง สู่หลุมฝังศพด้วยความทุกข์
32
เพราะข้าพเจ้าผู้รับใช้ ของท่านรับประกันน้องไว้ต่อบิดาของข้าพเจ้าว่า `ถ้าข้าพเจ้าไม่พาน้องกลับมา หาบิดา ข้าพเจ้าจะรับผิดต่อบิดาตลอดไป'
33
เพราะฉะนั้นบัดนี้ขอโปรดให้ข้าพเจ้าผู้รับใช้ ของท่านอยู่แทนน้องโดยเป็นทาสของนายของข้าพเจ้า ขอให้น้องกลับไปกับพวกพี่ของตนเถิด
34
ด้วยว่าถ้าน้องมิได้อยู่กับข้าพเจ้า ข้าพเจ้าจะกลับไปหา บิดาของข้าพเจ้าอย่างไรได้ น่ากลัวว่าจะเห็น เหตุร้ายอุบัติขึ้นแก่บิดาข้าพเจ้า"