1
เมื่อยาโคบรู้ว่ามีข้าวในอียิปต์ ยาโคบจึงพูด กับพวกบุตรชายของ ตนว่า "มานั่งมองดู กันอยู่ทำไมเล่า"
2
ท่านพูด ว่า "ดูเถิด เราได้ยิน ว่ามีข้าวในอียิปต์ ลง ไปซื้อข้าวจากที่นั่นมาให้พวกเรา เพื่อพวกเรา จะได้มีชีวิตและไม่อดตาย "
3
พี่ชาย ของโยเซฟสิบ คนก็ลง ไปซื้อข้าวที่อียิปต์
4
แต่เบนยามิน น้องชายของโยเซฟนั้นยาโคบไม่ให้ไปกับพวกพี่ชาย ด้วยท่านกล่าวว่า "เกรงว่าอาจจะเกิดอันตรายแก่เขา"
5
บรรดาบุตรชายของอิสราเอล ก็ไปซื้อข้าวพร้อมกับคนทั้งหลายที่ไป เพราะการกันดารอาหารก็เกิด ในแผ่นดินคานาอัน
6
ฝ่ายโยเซฟเป็นผู้สำเร็จราชการแผ่นดิน ท่านเป็นผู้ที่ขายข้าวให้แก่บรรดาประชาชนแห่งแผ่นดิน พวกพี่ชาย ของโยเซฟก็มากราบ ไหว้ท่าน ก้มหน้าลงถึงดิน
7
โยเซฟเห็น พวกพี่ชาย ของตนและรู้จักเขาแต่ทำเป็นไม่รู้จักเขา และพูด จาดุดันกับเขา ท่านถามเขาว่า "พวกเจ้ามา จากไหน" เขาตอบว่า "มา จากแผ่นดินคานาอัน เพื่อซื้ออาหาร"
8
โยเซฟรู้จักพวกพี่ชาย แต่พวกพี่หารู้จักท่านไม่
9
โยเซฟระลึก ถึงความฝัน ที่ท่านเคยฝัน ถึงพวกพี่ๆ และกล่าว แก่พวกเขาว่า "พวกเจ้าเป็นคนสอดแนม แอบมาดู จุดอ่อนของบ้านเมือง"
10
พวกเขาจึงตอบท่านว่า "นายเจ้า ข้า มิใช่เช่นนั้น แต่ข้าพเจ้าผู้รับใช้ ของท่านมา ซื้ออาหาร
11
ข้าพเจ้าทั้งหลายเป็นบุตรชาย ร่วมบิดาเดียวกัน เป็นคนสัตย์จริง ผู้รับใช้ ของท่านมิใช่คนสอดแนม "
12
โยเซฟบอกเขาอีกว่า "มิใช่ แต่พวกเจ้ามา เพื่อดู จุดอ่อนของบ้านเมือง"
13
พวกพี่จึงตอบว่า "ข้าพเจ้าทั้งหลายผู้รับใช้ ของท่านเป็นพี่น้อง สิบสอง คน เป็นบุตรชาย ร่วมบิดาเดียวกันอยู่ในแผ่นดินคานาอัน ดูเถิด วัน นี้น้องสุดท้อง ยังอยู่กับบิดา แต่น้องอีกคนหนึ่ง เสียไปแล้ว"
14
โยเซฟตอบเขาว่า "ที่เราว่า `พวกเจ้าเป็นคนสอดแนม ' นั้นจริงแน่ ๆ
15
พวกเจ้าจะถูกทดลองดังนี้ โดยพระชนม์ฟาโรห์ พวกเจ้าจะไปจากที่นี่ไม่ได้ เว้นแต่น้องชายสุดท้องมา ที่นี่
16
พวกเจ้าต้องอยู่ในคุกก่อน ให้คนหนึ่ง ในพวกเจ้าไปพาน้องชายมา เพื่อพิสูจน์ถ้อยคำ ของเจ้าว่าเจ้าพูด จริงหรือไม่ มิฉะนั้นโดยพระชนม์ฟาโรห์ พวกเจ้าเป็นคนสอดแนมแน่ "
17
แล้วโยเซฟก็ขังพวกพี่ชายไว้ด้วยกันในคุกสามวัน
18
ในวันที่สาม โยเซฟบอกเขาว่า "ทำดังนี้แล้วจะรอดชีวิต เพราะเรายำเกรงพระเจ้า
19
ถ้าพวกเจ้าเป็นคนสัตย์จริง จงให้คนหนึ่ง ในพวกเจ้าถูกจำอยู่ที่ห้องเล็กในคุก คนอื่นนำ ข้าวไปเพื่อบรรเทาการกันดารอาหารที่บ้าน ของเจ้า
20
แล้วพาน้องชายสุดท้องมา หาเรา ดังนั้นจึงจะเห็น ได้ว่าพวกเจ้าพูด จริง แล้วพวกเจ้าจะไม่ตาย " พวกพี่ชาย ก็ทำดังนั้น
21
พวกพี่ชาย จึงพูด กันว่า "ที่จริงเรา มีความผิดเรื่องน้องชายเรา เพราะเรา ได้เห็น ความทุกข์ใจของน้องเมื่อเขาอ้อนวอนเรา แต่แล้วมิได้ฟัง เพราะฉะนั้นความทุกข์ใจทั้งนี้จึงบังเกิดแก่เรา "
22
ฝ่ายรูเบนพูด กับน้องทั้งหลายว่า "ข้าห้ามเจ้าแล้วมิใช่หรือว่า `อย่าทำบาปผิดต่อเด็กนั้น' แต่พวกเจ้าไม่ฟัง เหตุฉะนั้น ดูเถิด การพิพากษาเรื่องโลหิตของน้องจึงมาถึง"
23
พวกพี่ชายไม่รู้ว่า โยเซฟฟัง ออก เพราะว่าท่านพูดกับเขาโดยใช้ล่าม
24
โยเซฟก็หัน ไปจากเขาและร้องไห้ แล้วกลับ มาพูด กับเขาอีก และเอาสิเมโอนออกมามัด ไว้ต่อหน้าต่อตา พวกเขา
25
แล้วโยเซฟบัญชาให้ใส่ ข้าวในถุงของพี่ชายให้เต็ม และใส่เงิน ของแต่ละคนไว้ในกระสอบ ของทุกคน และให้ เสบียงไปกินกลางทาง ท่านก็ทำต่อเขาดังนี้
26
พวกเขาบรรทุกข้าวใส่หลังลา แล้วก็ออกเดินทางไป
27
ครั้นคนหนึ่งเปิดกระสอบ ออกจะเอาข้าวให้ลา กิน ณ ที่หยุดพัก ดู เถิด เขาก็เห็นเงิน ของเขาอยู่ที่ปากกระสอบ นั้น
28
ผู้นั้นจึงบอกแก่พี่น้อง ว่า "เงิน ของข้าพเจ้ากลับคืน มา ดู เถิด เงิน นั้นอยู่ที่ปากกระสอบของข้าพเจ้า" พี่น้อง ตกใจกลัวจนตัวสั่น พูด กันว่า "ที่พระเจ้า ทรงกระทำดังนี้แก่เรา จะเป็นอย่างไรหนอ"
29
เขาก็กลับไปหายาโคบบิดาของเขาในแผ่นดินคานาอัน แล้วเล่าเรื่องทั้งหมดที่เกิดขึ้นแก่ตนให้บิดาฟังว่า
30
"ท่านผู้นั้นที่เป็นเจ้านาย ของประเทศพูด จาดุดันกับพวกข้าพเจ้า เหมาเอาว่าพวกข้าพเจ้า เป็นผู้สอดแนม ดูบ้านเมือง
31
พวกข้าพเจ้าเรียนท่านว่า `ข้าพเจ้าทั้งหลายเป็นคนสัตย์จริง หาได้เป็นคนสอดแนม ไม่
32
ข้าพเจ้าทั้งหลายเป็นบุตรชาย ร่วมบิดาเดียวกัน มีพี่น้อง สิบสอง คน น้องคนหนึ่ง เสียไปแล้ว น้องสุดท้อง ยังอยู่กับบิดาในแผ่นดินคานาอัน '
33
แล้วท่านผู้เป็นเจ้านาย ของประเทศ นั้นตอบแก่เรา ว่า `เพื่อเรา จะรู้ว่า พวกเจ้า เป็นคนสัตย์จริง คือให้คนหนึ่ง ในพวกพี่น้อง อยู่กับเรา พวกเจ้า เอาข้าวไปเพื่อบรรเทาการกันดารอาหารที่บ้าน ของเจ้า แล้วออกเดินทางไปเถิด
34
แล้วจงพาน้องชายสุดท้องมา หาเรา เราจึงจะรู้ แน่ว่าพวกเจ้ามิได้เป็นคนสอดแนม แต่เป็นคนสัตย์จริง แล้วเราจะปล่อยพี่ชาย ไป พวกเจ้ายังจะได้ค้าขายในประเทศ นี้'"
35
และต่อมาครั้นพวกเขาแก้กระสอบ ข้าวออก ดู เถิด เห็น ห่อเงิน ของแต่ละคนอยู่ในกระสอบ ของตน เมื่อเวลาพวกเขากับบิดาเห็น ห่อเงิน ดังนั้นก็กลัว
36
ฝ่ายยาโคบบิดาของเขาจึงว่า "พวกเจ้าทำให้เราพลัดพรากจากลูกของเรา โยเซฟก็เสียไปแล้ว สิเมโอนก็เสียไปแล้ว แล้วพวกเจ้ายังจะเอาเบนยามิน ไปอีกคน สิ่งเหล่านี้ทั้งหมดทำให้เรามีความทุกข์"
37
รูเบน จึงบอกบิดาของตนว่า "ถ้าลูกไม่พาเบนยามินกลับมาให้พ่อ พ่อ จงเอาบุตรชายทั้งสอง คนของลูกฆ่าเสีย จงมอบเบนยามินไว้ในความดูแลของลูกเถิด แล้วลูกจะนำ เขากลับมา หาพ่อ อีก"
38
ยาโคบบอกว่า "ลูกของเราจะไม่ลง ไปกับเจ้า เพราะพี่ชาย ของเขาก็ตาย เสียแล้ว เหลือแต่เบนยามินคนเดียว ถ้าเกิด อันตรายแก่เขาในเวลาเดินทาง ไปกับเจ้า เจ้าจะพาผมหงอกของเราลง สู่หลุมฝังศพด้วยความทุกข์"