แหล่งกำเนิด 42

¹ เมื่อยาโคบรู้ว่ามีข้าวในอียิปต์อียิปต์ ยาโคบจึงพูดพูดกับพวกบุตรชายของบุตรชายของตนว่า "มานั่งมองดูดูกันอยู่ทำไมเล่า"

² ท่านพูดพูดว่า "ดูเถิด เราเราได้ยินได้ยินว่ามีข้าวในอียิปต์อียิปต์ ลงลงไปซื้อข้าวจากที่นั่นมาให้พวกเราเรา เพื่อพวกเราเราจะได้มีชีวิตและไม่อดตายตาย"

³ พี่ชายพี่ชายของโยเซฟสิบสิบคนก็ลงลงไปซื้อข้าวที่อียิปต์อียิปต์

⁴ แต่เบนยามินเบนยามินน้องชายของโยเซฟนั้นยาโคบไม่ให้ไปกับพวกพี่ชายพี่ชาย ด้วยท่านกล่าวว่ากล่าวว่า "เกรงว่าอาจจะเกิดอันตรายแก่เขา"

⁵ บรรดาบุตรชายของบุตรชายของอิสราเอลอิสราเอลก็ไปซื้อข้าวพร้อมกับคนทั้งหลายที่ไป เพราะการกันดารอาหารก็เกิดเกิดในแผ่นดินคานาอันคานาอัน

⁶ ฝ่ายโยเซฟเป็นผู้สำเร็จราชการแผ่นดิน ท่านเป็นผู้ที่ขายข้าวให้แก่บรรดาประชาชนแห่งแผ่นดิน พวกพี่ชายพี่ชายของโยเซฟก็มามากราบกราบไหว้ท่าน ก้มหน้าลงถึงดิน

⁷ โยเซฟเห็นเห็นพวกพี่ชายพี่ชายของตนและรู้จักเขาแต่ทำเป็นไม่รู้จักเขา และพูดพูดจาดุดันกับเขา ท่านถามเขาว่า "พวกเจ้ามามาจากไหน" เขาตอบว่า "มามาจากแผ่นดินคานาอันคานาอันเพื่อซื้ออาหาร"

⁸ โยเซฟรู้จักพวกพี่ชายพี่ชาย แต่พวกพี่หารู้จักท่านไม่

⁹ โยเซฟระลึกระลึกถึงความฝันความฝันที่ท่านเคยฝันฝันถึงพวกพี่ๆ และกล่าวกล่าวแก่พวกเขาว่า "พวกเจ้าเป็นคนสอดแนมสอดแนม แอบมามาดูดูจุดอ่อนของบ้านเมือง"

¹⁰ พวกเขาจึงตอบท่านว่า "นายเจ้าเจ้าข้า มิใช่เช่นนั้น แต่ข้าพเจ้าเจ้าผู้รับใช้ผู้รับใช้ของท่านมามาซื้ออาหาร

¹¹ ข้าพเจ้าทั้งหลายเป็นบุตรชายบุตรชายร่วมบิดาเดียวกัน เป็นคนสัตย์จริง ผู้รับใช้ผู้รับใช้ของท่านมิใช่คนสอดแนมสอดแนม"

¹² โยเซฟบอกเขาอีกว่า "มิใช่ แต่พวกเจ้ามามาเพื่อดูดูจุดอ่อนของบ้านเมือง"

¹³ พวกพี่จึงตอบว่า "ข้าพเจ้าทั้งหลายผู้รับใช้ผู้รับใช้ของท่านเป็นพี่น้องพี่น้องสิบสองสองคน เป็นบุตรชายบุตรชายร่วมบิดาเดียวกันอยู่ในแผ่นดินคานาอันคานาอัน ดูเถิด วันวันนี้น้องสุดท้องสุดท้องยังอยู่กับบิดา แต่น้องอีกคนหนึ่งหนึ่งเสียไปแล้ว"

¹⁴ โยเซฟตอบเขาว่า "ที่เราว่า `พวกเจ้าเป็นคนสอดแนมสอดแนม' นั้นจริงแน่แน่ๆ

¹⁵ พวกเจ้าจะถูกทดลองดังนี้ โดยพระชนม์ฟาโรห์ฟาโรห์พวกเจ้าจะไปจากที่นี่ไม่ได้ เว้นแต่น้องชายสุดท้องสุดท้องมามาที่นี่

¹⁶ พวกเจ้าต้องอยู่ในคุกก่อน ให้คนหนึ่งหนึ่งในพวกเจ้าไปพาน้องชายมา เพื่อพิสูจน์ถ้อยคำคำของเจ้าว่าเจ้าพูดพูดจริงหรือไม่ มิฉะนั้นโดยพระชนม์ฟาโรห์ฟาโรห์ พวกเจ้าเป็นคนสอดแนมสอดแนมแน่แน่"

¹⁷ แล้วโยเซฟก็ขังพวกพี่ชายไว้ด้วยกันในคุกสามสามวันวัน

¹⁸ ในวันวันที่สามที่สามโยเซฟบอกเขาว่า "ทำดังนี้แล้วจะรอดชีวิต เพราะเรายำเกรงพระเจ้าพระเจ้า

¹⁹ ถ้าพวกเจ้าเป็นคนสัตย์จริง จงให้คนหนึ่งหนึ่งในพวกเจ้าถูกจำอยู่ที่ห้องเล็กในคุก คนอื่นนำนำข้าวไปเพื่อบรรเทาการกันดารอาหารที่บ้านบ้านของเจ้า

²⁰ แล้วพาน้องชายสุดท้องสุดท้องมามาหาเรา ดังนั้นจึงจะเห็นเห็นได้ว่าพวกเจ้าพูดพูดจริง แล้วพวกเจ้าจะไม่ตายตาย" พวกพี่ชายพี่ชายก็ทำดังนั้น

²¹ พวกพี่ชายพี่ชายจึงพูดพูดกันว่า "ที่จริงเราเรามีความผิดเรื่องน้องชายเราเรา เพราะเราเราได้เห็นเห็นความทุกข์ใจของน้องเมื่อเขาอ้อนวอนเราเราแต่แล้วมิได้ฟังฟัง เพราะฉะนั้นความทุกข์ใจทั้งนี้จึงบังเกิดแก่เราเรา"

²² ฝ่ายรูเบนรูเบนพูดพูดกับน้องทั้งหลายว่า "ข้าห้ามเจ้าแล้วมิใช่หรือว่า `อย่าทำบาปผิดต่อเด็กนั้น' แต่พวกเจ้าไม่ฟังฟัง เหตุฉะนั้น ดูเถิด การพิพากษาเรื่องโลหิตของน้องจึงมาถึง"

²³ พวกพี่ชายไม่รู้ว่ารู้ว่าโยเซฟฟังฟังออก เพราะว่าท่านพูดกับเขาโดยใช้ล่าม

²⁴ โยเซฟก็หันหันไปจากเขาและร้องไห้ แล้วกลับกลับมาพูดพูดกับเขาอีก และเอาสิเมโอนออกมามัดมัดไว้ต่อหน้าต่อตาตาพวกเขา

²⁵ แล้วโยเซฟบัญชาบัญชาให้ให้ใส่ใส่ข้าวในถุงของพี่ชายชายให้ให้เต็มเต็มและใส่ใส่เงินเงินของแต่ละคนไว้ในกระสอบกระสอบของทุกคน และให้ให้เสบียงไปกินกลางทางทาง ท่านก็ทำต่อเขาดังนี้

²⁶ พวกเขาบรรทุกข้าวใส่หลังลาลาแล้วก็ออกเดินทางไป

²⁷ ครั้นคนหนึ่งหนึ่งเปิดเปิดกระสอบกระสอบออกจะเอาข้าวให้ให้ลาลากิน ณ ที่หยุดพัก ดูดูเถิด เขาก็เห็นเห็นเงินเงินของเขาอยู่ที่ปากปากกระสอบกระสอบนั้น

²⁸ ผู้นั้นจึงบอกแก่พี่น้องพี่น้องว่า "เงินเงินของข้าพเจ้ากลับกลับคืนคืนมา ดูดูเถิด เงินเงินนั้นอยู่ที่ปากกระสอบของข้าพเจ้า" พี่น้องพี่น้องตกใจกลัวจนตัวสั่น พูดพูดกันว่า "ที่พระเจ้าพระเจ้าทรงกระทำดังนี้แก่เราเราจะเป็นอย่างไรหนอ"

²⁹ เขาก็กลับไปหายาโคบบิดาของเขาในแผ่นดินคานาอันคานาอัน แล้วเล่าเรื่องทั้งหมดที่เกิดขึ้นแก่ตนให้บิดาฟังว่า

³⁰ "ท่านผู้นั้นที่เป็นเจ้านายเจ้านายของประเทศประเทศพูดพูดจาดุดันกับพวกข้าพเจ้าเจ้า เหมาเอาว่าพวกข้าพเจ้าเจ้าเป็นผู้สอดแนมสอดแนมดูบ้านเมือง

³¹ พวกข้าพเจ้าเรียนท่านว่า `ข้าพเจ้าทั้งหลายเป็นคนสัตย์จริง หาได้เป็นคนสอดแนมสอดแนมไม่

³² ข้าพเจ้าทั้งหลายเป็นบุตรชายบุตรชายร่วมบิดาเดียวกัน มีพี่น้องพี่น้องสิบสองสองคน น้องคนหนึ่งหนึ่งเสียไปแล้ว น้องสุดท้องสุดท้องยังอยู่กับบิดาในแผ่นดินคานาอันคานาอัน'

³³ แล้วท่านผู้เป็นเจ้านายเจ้านายของประเทศประเทศนั้นตอบแก่เราเราว่า `เพื่อเราเราจะรู้ว่ารู้ว่าพวกเจ้าเจ้าเป็นคนสัตย์จริง คือให้คนหนึ่งหนึ่งในพวกพี่น้องพี่น้องอยู่กับเราเรา พวกเจ้าเจ้าเอาข้าวไปเพื่อบรรเทาการกันดารอาหารที่บ้านบ้านของเจ้าเจ้า แล้วออกเดินทางไปเถิด

³⁴ แล้วจงพาน้องชายสุดท้องสุดท้องมามาหาเรา เราจึงจะรู้รู้แน่ว่าพวกเจ้ามิได้เป็นคนสอดแนมสอดแนม แต่เป็นคนสัตย์จริง แล้วเราจะปล่อยพี่ชายพี่ชายไป พวกเจ้ายังจะได้ค้าขายในประเทศประเทศนี้'"

³⁵ และต่อมาครั้นพวกเขาแก้กระสอบกระสอบข้าวออก ดูดูเถิด เห็นเห็นห่อเงินเงินของแต่ละคนอยู่ในกระสอบกระสอบของตน เมื่อเวลาพวกเขากับบิดาเห็นเห็นห่อเงินเงินดังนั้นก็กลัวกลัว

³⁶ ฝ่ายยาโคบบิดาของเขาจึงว่า "พวกเจ้าทำให้เราพลัดพรากจากลูกของเรา โยเซฟก็เสียไปแล้ว สิเมโอนก็เสียไปแล้ว แล้วพวกเจ้ายังจะเอาเบนยามินเบนยามินไปอีกคน สิ่งเหล่านี้ทั้งหมดทำให้เรามีความทุกข์"

³⁷ รูเบนรูเบนจึงบอกบิดาของตนว่า "ถ้าลูกไม่พาเบนยามินกลับกลับมามาให้ให้พ่อพ่อ พ่อพ่อจงเอาบุตรชายบุตรชายทั้งสองทั้งสองคนของลูกฆ่าเสีย จงมอบเบนยามินไว้ในความดูแลของลูกเถิด แล้วลูกจะนำนำเขากลับกลับมามาหาพ่อพ่ออีก"

³⁸ ยาโคบบอกว่า "ลูกของเราจะไม่ลงลงไปกับเจ้า เพราะพี่ชายพี่ชายของเขาก็ตายตายเสียแล้ว เหลือแต่เบนยามินคนเดียว ถ้าเกิดเกิดอันตรายแก่เขาในเวลาเดินทางทางไปกับเจ้า เจ้าจะพาผมหงอกของเราลงลงสู่หลุมฝังศพด้วยความทุกข์"