1
ครั้นอยู่มาอีกสองปีเต็ม ฟาโรห์ ก็สุบิน และดูเถิด พระองค์ทรงยืนอยู่ ที่ริมฝั่งแม่น้ำ
2
ดูเถิด มีวัวเจ็ด ตัวอ้วน พีงามน่าดูขึ้นมาจากแม่น้ำนั้น เลี้ยงหญ้า อยู่ในทุ่งหญ้า แห่งหนึ่ง
3
แล้วดูเถิด มีวัว อีกเจ็ด ตัวซูบผอม น่าเกลียดตามขึ้นมาจากแม่น้ำ มายืนอยู่ กับวัว อื่นๆที่ริมฝั่งแม่น้ำ
4
วัว ที่ซูบผอม น่าเกลียดก็กินวัวอ้วน พีงามน่าดูเจ็ด ตัวนั้นเสีย แล้วฟาโรห์ ก็ตื่นบรรทม
5
พระองค์ก็บรรทมหลับไปและสุบินครั้งที่สอง และดู เถิด ต้นข้าวต้นเดี ยวมีรวงเจ็ด รวงเป็นข้าวเมล็ดเต่งงามดี
6
แล้วดูเถิด มีรวงข้าวเจ็ด รวงงอกขึ้นมาภายหลัง เป็นข้าวลีบและเกรียมเพราะลมตะวันออก
7
รวงข้าวลีบเจ็ด รวงนั้นได้กลืนกิน รวงข้าวเมล็ดเต่งงามดีเจ็ด รวงนั้นเสีย แล้วฟาโรห์ ก็ตื่นบรรทม และดู เถิด รู้ว่าเป็นพระสุบิน
8
ครั้นต่อมาเวลารุ่งเช้าพระองค์มีพระทัยปั่นป่วน จึงรับสั่งให้เรียกโหรและปราชญ์ทั้งปวงของอียิปต์ มาเฝ้า แล้วฟาโรห์ ทรงเล่าพระสุบินให้เขาฟัง แต่ไม่มีผู้ใดทูลแก้พระสุบินนั้นถวายแก่ฟาโรห์ ได้
9
ครั้งนั้นหัวหน้า พนักงานน้ำองุ่นจึงทูลฟาโรห์ ว่า "วัน นี้ข้าพระองค์ระลึก ถึงความผิดพลั้งของข้าพระองค์ได้
10
คือฟาโรห์ ทรงพระพิโรธแก่ข้าราชการของพระองค์ และทรงจำข้าพระองค์ไว้ในคุกที่บ้านผู้บัญชาการ ทหารรักษาพระองค์ ทั้งข้าพระองค์กับหัวหน้า พนักงานขนม
11
ข้าพระองค์ทั้งสองฝัน ในคืน เดียวกัน ทั้งข้าพระองค์และเขา ความฝัน ของต่างคนมีความหมายต่างกัน
12
มีชายหนุ่ม ชาติฮีบรู คนหนึ่งเป็นบ่าวของผู้บัญชาการ ทหารรักษาพระองค์ อยู่ที่นั่นด้วยกันกับเขา และข้าพระองค์ทั้งสองเล่าความฝัน ให้เขาฟัง ชาย นั้นก็แก้ฝัน ให้ข้าพระองค์ทั้งสอง เขาแก้ฝัน ให้แต่ละคนตามความฝัน ของตน
13
และต่อมาที่เขาแก้ฝันให้ข้าพระองค์ทั้งสองอย่างไรก็เป็นไปอย่างนั้น คือฟาโรห์ทรงตั้งข้าพระองค์ไว้ในตำแหน่งเดิม แต่ฝ่ายเขานั้นถูกแขวนคอ เสีย"
14
ฟาโรห์ จึงรับสั่งให้เรียกโยเซฟมา เขาก็รีบไปเบิกตัวโยเซฟออกมา จากคุกใต้ดิน โยเซฟโกนหนวดผลัดเสื้อผ้า แล้วก็เข้าเฝ้าฟาโรห์
15
ฟาโรห์ ตรัสแก่โยเซฟว่า "เราฝัน ไป และหามีผู้ใดแก้ฝัน ได้ไม่ เราได้ยิน ถึงเจ้าว่าเจ้าสามารถเข้าใจความฝัน เพื่อแก้ฝัน นั้นได้"
16
โยเซฟจึงทูลตอบฟาโรห์ ว่า "การแก้ฝันมิได้อยู่ที่ข้าพระองค์ พระเจ้า ต่างหากจะประทานคำตอบ อันเป็นสุขแก่ฟาโรห์ "
17
ฟาโรห์ จึงตรัส แก่โยเซฟว่า "ในความฝัน ของเรานั้น ดูเถิด เรายืนอยู่ ที่ฝั่งแม่น้ำ
18
และดูเถิด มีวัวเจ็ด ตัวอ้วน พีงามน่าดูขึ้นมาจากแม่น้ำ เลี้ยงหญ้า อยู่ในทุ่งหญ้า แห่งหนึ่ง
19
แล้วดู เถิด วัว อีกเจ็ด ตัวตามขึ้นมาไม่งาม น่าเกลียดมากและซูบผอม เราไม่เคยเห็น มีวัว เลวอย่างนี้ทั่วแผ่นดินอียิปต์ เลย
20
วัว ที่ซูบผอมไม่งามนั้นกินวัวอ้วน พีเจ็ด ตัวแรกนั้นเสียหมด
21
เมื่อกินหมดแล้วหามีใครรู้ว่า มันกินเข้าไปไม่ เพราะยังผอมอยู่เหมือนแต่ก่อน แล้วเราก็ตื่นขึ้น
22
เราเห็น ในความฝัน ของเรา ดู เถิด ต้นข้าวต้นหนึ่ง มีรวงเจ็ด รวงงอกขึ้นมา เป็นข้าวเมล็ดเต่งและงามดี
23
และดู เถิด ข้าวอีกเจ็ด รวงงอกขึ้นมาภายหลัง เป็นข้าวเหี่ยวลีบ และเกรียมเพราะลมตะวันออก
24
รวงข้าวลีบนั้นกลืนกิน รวงข้าวดีเจ็ด รวงนั้นเสีย เราเล่าความฝันนี้ให้โหรฟัง แต่ไม่มีใครสามารถอธิบายให้เราได้"
25
โยเซฟจึงทูลฟาโรห์ ว่า "พระสุบินของฟาโรห์ มีความหมายอันเดียวกัน พระเจ้า ทรงสำแดง ให้ฟาโรห์ ทราบถึงสิ่งที่พระองค์จะทรงกระทำ
26
วัว อ้วนพีเจ็ด ตัวนั้นคือเจ็ด ปี และรวงข้าวดีเจ็ด รวงนั้นก็คือเจ็ด ปี เป็นความฝัน อันเดี ยวกัน
27
วัวเจ็ด ตัวซูบผอมน่าเกลียดที่ขึ้นมาภายหลัง คือเจ็ด ปี กับรวงข้าวเจ็ด รวงลีบและเกรียมเพราะลมตะวันออกนั้น คือเจ็ด ปีที่กันดารอาหาร
28
นี่คือสิ่งที่ข้าพระองค์ทูลฟาโรห์ คือพระเจ้า ทรงสำแดงให้ฟาโรห์ รู้สิ่งที่พระองค์จะทรงกระทำ
29
ดูเถิด จะมีอาหารบริบูรณ์ทั่วประเทศอียิปต์ ถึงเจ็ด ปี
30
หลังจาก นั้นจะบังเกิดการกันดารอาหารอีกเจ็ด ปี จนจะลืม ความอุดมสมบูรณ์ ในประเทศอียิปต์ เสีย การกันดารอาหารจะล้างผลาญแผ่นดิน
31
ทำให้จำความอุดมสมบูรณ์ในแผ่นดินไม่ได้ เพราะเหตุการกันดารอาหารที่เกิดขึ้นตามหลัง นี้ ด้วยว่าการกันดารอาหารนั้นจะรุนแรงนัก
32
ที่ฟาโรห์ สุบินสองครั้งนั้น ก็หมายว่าสิ่งนั้นพระเจ้า ทรงกำหนดไว้แล้ว และพระเจ้า จะทรงให้บังเกิดในเร็วๆนี้
33
เพราะฉะนั้นบัดนี้ขอฟาโรห์ เลือกคนที่มีความคิดดี มีปัญญา ตั้งให้ดู แลประเทศอียิปต์
34
ขอฟาโรห์ ทำดังนี้และให้คนนั้นจัดพนักงานไว้ทั่วแผ่นดิน และเก็บผลหนึ่งในห้าส่วนแห่งประเทศอียิปต์ ไว้ตลอดเจ็ด ปีที่อุดมสมบูรณ์ นั้น
35
ให้คนเหล่านั้นรวบรวมอาหารในปีที่อุดมเหล่านั้นซึ่งจะมา ถึงนั้นไว้ และสะสมข้าวด้วยอำนาจของฟาโรห์ ไว้และให้เก็บอาหารไว้ในเมือง ต่างๆ
36
อาหารนี้จะได้เป็นเสบียงสำรองในแผ่นดินสำหรับเจ็ด ปีที่กันดารอาหาร ซึ่งจะเกิดขึ้นในประเทศอียิปต์ เพื่อแผ่นดินจะไม่พินาศเสียไปเพราะกันดารอาหาร"
37
ข้อเสนอนี้เป็นที่เห็นชอบในสายพระเนตรของฟาโรห์ และในสายตา ของข้าราชการทั้งปวงของพระองค์
38
ฟาโรห์ ตรัสกับบรรดาข้าราชการว่า "เราจะหา คนที่มีพระวิญญาณของพระเจ้า อยู่ในตัวเหมือนคนนี้ได้หรือ"
39
ฟาโรห์ จึงตรัสกับโยเซฟว่า "เพราะพระเจ้า ได้ทรงสำแดงเรื่องนี้ทั้งสิ้นแก่ท่าน จะหาผู้ใดที่มีความคิดดีและมีปัญญาเหมือนท่านก็ไม่ได้
40
ท่านจะดูแลราชสำนักของเรา และประชาชนทั้งหลายของเราจะปฏิบัติตามคำของท่าน เว้นแต่ฝ่ายพระที่นั่ง เท่านั้นเราจะเป็นใหญ่กว่าท่าน"
41
ฟาโรห์ ตรัสกับโยเซฟว่า "ดู เถิด เราตั้งท่านให้ดู แลทั่วประเทศอียิปต์ แล้ว"
42
ฟาโรห์ ทรงถอดธำมรงค์ตราออกจากพระหัตถ์ของพระองค์ สวมที่มือ โยเซฟ กับให้ สวมเสื้อผ้า ป่านเนื้อละเอียด และสวมสร้อยทอง คำให้ ที่คอ
43
ให้ โยเซฟใช้รถหลวงคันที่สองซึ่งฟาโรห์มีอยู่ และมีคนร้องประกาศ ข้างหน้าท่านว่า "คุกเข่าลงเถิด" ดังนี้แหละ พระองค์ทรงตั้งท่านให้ ดูแลทั่วประเทศอียิปต์
44
ฟาโรห์ จึงตรัสกับโยเซฟว่า "เราคือฟาโรห์ ไม่มีคนทั่วแผ่นดินอียิปต์ จะยกมือ ยกเท้า ได้เว้นแต่ท่านจะอนุญาต"
45
ฟาโรห์ เรียกนามโยเซฟว่า ศาเฟนาทปาเนอาห์ และประทาน อาเสนัทบุตรสาวโปทิเฟรา ปุโรหิต เมืองโอนให้ เป็นภรรยา โยเซฟก็ออกไปสำรวจทั่วประเทศอียิปต์
46
เมื่อโยเซฟเข้าเฝ้าฟาโรห์กษัตริย์ แห่งอียิปต์ นั้น ท่านอายุได้สามสิบ ปี แล้วโยเซฟก็ออกจากที่เข้าเฝ้าฟาโรห์ เที่ยวไปทั่วประเทศอียิปต์
47
ในเจ็ด ปีที่อุดมสมบูรณ์ นั้น แผ่นดินก็ออกผลมากมาย
48
โยเซฟรวบรวมอาหารทั้งเจ็ด ปีซึ่งมีอยู่ในประเทศอียิปต์ ไว้หมด สะสมอาหารไว้ในเมือง ต่างๆ ผลที่เกิดขึ้นในนารอบเมือง ใดๆก็เก็บไว้ในเมือง นั้นๆ
49
โยเซฟสะสมข้าวไว้ดุจเม็ดทราย ในทะเล มากมายจนต้องหยุดคิดบัญชี เพราะนับไม่ถ้วน
50
ก่อนถึงปีกันดารอาหาร มีบุตรชายสอง คนเกิด แก่โยเซฟ ซึ่งนางอาเสนัทบุตรสาวโปทิเฟราปุโรหิต เมืองโอนบังเกิด ให้ท่าน
51
โยเซฟเรียกบุตรหัว ปีว่า มนัสเสห์ กล่าวว่า "เพราะว่าพระเจ้า ทรงโปรดให้ข้าพเจ้าลืมความยากลำบากทั้งปวง และวงศ์วานทั้งสิ้นของบิดาเสีย"
52
บุตรที่สองท่านเรียกชื่อ ว่า เอฟราอิ ม "เพราะว่าพระเจ้า ทรงโปรดให้ข้าพเจ้ามีเชื้อสายทวีขึ้นในแผ่นดินที่ข้าพเจ้าได้รับความทุกข์ ใจ"
53
เจ็ด ปีที่อุดมสมบูรณ์ ในประเทศอียิปต์ ก็ล่วงไป
54
จึงเกิดกันดารอาหารเจ็ด ปี ดั่งที่โยเซฟกล่าว ไว้ การกันดารอาหาร นั้นเกิดทั่วแผ่นดินทั้งหลาย แต่ทั่วประเทศอียิปต์ ยังมีอาหาร อยู่
55
เมื่อชาวอียิปต์ อดอยากอาหาร ประชาชนก็ร้องทูลขออาหาร ต่อฟาโรห์ ฟาโรห์ ก็รับสั่งแก่ชาวอียิปต์ ทั้งหลายว่า "ไปหาโยเซฟ ท่านบอกอะไร ก็จงทำตาม"
56
การกันดารอาหารแผ่ไปทั่วพื้น แผ่นดินโลก โยเซฟก็เปิด ฉางออกขาย ข้าวแก่ชาวอียิปต์ และการกันดารอาหารในแผ่นดินอียิปต์ รุนแรงมาก
57
และประเทศ ทั้งปวงก็มา ยังประเทศอียิปต์ หาโยเซฟเพื่อซื้อข้าว เพราะการกันดารอาหารร้ายแรงในทุกประเทศ