พระธรรม 33

¹ พระพระเยโฮวาห์เยโฮวาห์ตรัสตรัสกับโมเสสโมเสสว่า "ไปเถิด จงยกไปจากที่นี่ เจ้าเจ้ากับพลไพร่ซึ่งเจ้าเจ้านำนำขึ้นมาจากแผ่นดินอียิปต์อียิปต์ ไปยังแผ่นดินซึ่งเราปฏิญาณปฏิญาณกับอับราฮัมอับราฮัม อิสอัค และยาโคบว่า `แผ่นดินนั้นเราจะให้ให้แก่เชื้อสายของเจ้าเจ้า'

² เราจะใช้ทูตสวรรค์องค์หนึ่งนำหน้าเจ้าไป และจะไล่คนคานาอัน คนอาโมไรต์ คนฮิตไทต์คนฮิตไทต์ คนเปริสซี คนฮีไวต์ฮีไวต์ คนเยบุส ออกเสียจากที่นั่น

³ จงนำไปถึงแผ่นดินซึ่งมีน้ำนมนมและน้ำผึ้งน้ำผึ้งไหลบริบูรณ์ แต่เราจะไม่ขึ้นไปกับพวกเจ้า เกรงว่าเราจะทำลายล้างพวกเจ้าเสียกลางทางทาง เพราะว่าเจ้าเป็นชนชาติคอแข็ง"

⁴ เมื่อพลไพร่ได้ยินได้ยินข่าวร้ายนั้นเขามีความโศกเศร้าโศกเศร้า และไม่มีผู้ใดใส่ใส่เครื่องประดับเลย

⁵ เพราะพระพระเยโฮวาห์เยโฮวาห์ตรัสกับโมเสสโมเสสว่า "จงกล่าวกล่าวแก่ชนชาติอิสราเอลอิสราเอลว่า `เจ้าเจ้าทั้งหลายเป็นชนชาติคอแข็ง ถ้าเราจะขึ้นไปกับเจ้าเจ้าเพียงครู่เดียว เราก็จะทำลายล้างเจ้าเจ้าเสีย เหตุฉะนี้ จงถอดเครื่องประดับออกเสียเพื่อเราจะรู้ว่ารู้ว่า ควรจะกระทำอย่างไรกับเจ้าเจ้า'"

⁶ ฝ่ายชนชาติอิสราเอลอิสราเอลก็ถอดเครื่องประดับออกตอนที่เขาอยู่แถบภูเขาภูเขาโฮเรบ

⁷ ฝ่ายโมเสสโมเสสตั้งพลับพลาหลังหนึ่งไว้ข้างนอกไกลจากค่ายค่าย และเรียกว่าเรียกว่าพลับพลาแห่งชุมนุม ต่อมาทุกคนซึ่งปรารถนาจะเข้าเฝ้าพระพระเยโฮวาห์เยโฮวาห์ก็ออกไปยังพลับพลาแห่งชุมนุม ซึ่งตั้งอยู่นอกบริเวณค่ายค่าย

⁸ และต่อมามาเมื่อไรที่โมเสสโมเสสออกไปยังพลับพลานั้น พลไพร่ทั้งปวงก็จะลุกขึ้นลุกขึ้นยืนอยู่ที่ประตูประตูเต็นท์เต็นท์ของตน มองดูโมเสสโมเสสจนท่านเข้าไปในพลับพลา

⁹ ครั้นโมเสสโมเสสเข้าไปในพลับพลาแล้ว เสาเสาเมฆเมฆก็ลอยลงลงมามาตั้งอยู่ที่ประตูประตูพลับพลา แล้วพระพระเยโฮวาห์เยโฮวาห์ก็ตรัสตรัสสนทนากับโมเสสโมเสส

¹⁰ เวลาพลไพร่ทั้งปวงเห็นเห็นเสาเสาเมฆเมฆนั้นตั้งอยู่ที่ประตูประตูพลับพลาเมื่อไร ทุกคนก็จะลุกขึ้นลุกขึ้นยืนยืนนมัสการนมัสการอยู่ที่ประตูประตูเต็นท์เต็นท์ของตน

¹¹ ดังนี้แหละพระพระเยโฮวาห์เยโฮวาห์เคยตรัสตรัสสนทนากับโมเสสโมเสสสองต่อสอง เหมือนมิตรสหายสหายสนทนากัน แล้วโมเสสโมเสสก็กลับกลับไปยังค่ายค่าย แต่โยชูวาผู้รับผู้รับใช้หนุ่มหนุ่ม ผู้เป็นบุตรชายของบุตรชายของนูน มิได้ออกไปจากพลับพลา

¹² โมเสสโมเสสกราบทูลพระพระเยโฮวาห์เยโฮวาห์ว่า "ดูดูเถิด พระพระองค์ได้ตรัสสั่งข้าพระพระองค์ว่า `จงนำพลไพร่นี้ขึ้นไป' แต่พระพระองค์มิได้แจ้งให้ข้าพระพระองค์ทราบทราบว่า จะใช้ผู้ใดขึ้นไปกับข้าพระพระองค์ แม้กระนั้นพระพระองค์ก็ยังตรัสกับข้าพระพระองค์ว่า `เรารู้รู้จักเจ้าเจ้าตาตามชื่อชื่อของเจ้าเจ้า และเจ้าเจ้าก็ได้รับความกรุณาในสายตาสายตาของเราด้วย'

¹³ ฉะนั้นบัดนี้ ข้าพระองค์ทูลวิงวอนต่อพระองค์ ถ้าแม้ข้าพระองค์ได้รับพระกรุณาในสายพระเนตรของพระองค์แล้ว ขอทรงโปรดสำแดงพระมรรคาของพระองค์ให้ข้าพระองค์เห็นเห็นในกาลบัดนี้ เพื่อข้าพระองค์จะรู้รู้จักพระองค์ แล้วจะรับพระกรุณาในสายพระเนตรของพระองค์ และขอทรงถือว่าชนชาตินี้เป็นพลไพร่ของพระองค์"

¹⁴ ฝ่ายพระองค์ตรัสว่าตรัสว่า "เราเองจะไปกับเจ้า และให้เจ้าได้พัก"

¹⁵ ฝ่ายโมเสสจึงกราบทูลพระองค์ว่า "ถ้าพระองค์มิได้เสด็จไปกับข้าพระองค์ ก็ขออย่านำพวกข้าพระองค์ขึ้นไปจากที่นี่เลย

¹⁶ ทำอย่างไรจะทราบทราบได้ตรงนี้ว่า ข้าพระองค์และพลไพร่ของพระองค์ได้รับพระกรุณาในสายพระเนตรของพระองค์แล้ว ก็เมื่อพระองค์เสด็จไปกับพวกข้าพระองค์ด้วยมิใช่หรือ ดังนี้ เราเราทั้งหลายทั้งข้าพระองค์และพลไพร่ของพระองค์จึงจะแยกออกจากชนชาติทั้งปวงที่อยู่บนพื้นแผ่นดินโลก"

¹⁷ ฝ่ายพระพระเยโฮวาห์เยโฮวาห์ตรัสตรัสกับโมเสสโมเสสว่า "เราจะกระทำสิ่งที่เจ้าเจ้ากล่าวกล่าวถึงนี้ด้วยเพราะว่าเจ้าเจ้าได้รับความกรุณาในสายตาสายตาของเราแล้ว และเรารู้รู้จักเจ้าเจ้าตาตามชื่อชื่อของเจ้าเจ้า"

¹⁸ โมเสสจึงกราบทูลว่า "ขอทรงโปรดสำแดงสง่าราศีของพระองค์แก่ข้าพระองค์เถิด"

¹⁹ พระพระองค์จึงตรัสตอบว่า "เราจะให้คุณความดีของเราประจักษ์แจ้งต่อหน้าเจ้าเจ้า และเราจะประกาศประกาศนามของเราคือ เยโฮวาห์เยโฮวาห์ ให้ประจักษ์ต่อหน้าเจ้าเจ้า เราประสงค์จะโปรดปรานผู้ใด เราก็จะโปรดปรานผู้นั้น และเราประสงค์จะเมตตาแก่ผู้ใด เราก็จะเมตตาผู้นั้น"

²⁰ พระองค์จึงตรัสว่าตรัสว่า "เจ้าจะเห็นเห็นหน้าของเราไม่ได้ เพราะมนุษย์เห็นเห็นหน้าเราแล้วจะมีชีวิตอยู่ไม่ได้"

²¹ พระพระเยโฮวาห์เยโฮวาห์ตรัสอีกว่า "ดูดูเถิด มีที่แห่งหนึ่งอยู่ใกล้เรา เจ้าเจ้าจงไปยืนอยู่บนศิลานั้น

²² แล้วขณะเมื่อสง่าราศีของเรากำลังผ่านไปผ่านไป เราจะซ่อนเจ้าไว้ในช่องศิลาและจะบังเจ้าไว้ด้วยมือเราจนกว่าเราจะผ่านไปผ่านไป

²³ เมื่อเราเอามือของเราออกแล้ว เจ้าจะเห็นเห็นหลังของเรา แต่หน้าของเราเจ้าจะมิได้เห็นเห็น"