1
พวกเขายกไปจากเอลิม และในวันที่สิบห้าเดือน ที่สอง นับตั้งแต่เวลายกออกจากแผ่นดินอียิปต์ ชุมนุมชนชาติอิสราเอล ทั้งหมดก็มา ถึงถิ่นทุรกันดารสีน ซึ่งอยู่ระหว่างตำบลเอลิม กับภูเขาซีนาย
2
ชุมนุมชนชาติอิสราเอล ทั้งปวงก็พากันบ่น ต่อโมเสส และอาโรน ในถิ่นทุรกันดาร
3
คนอิสราเอลกล่าว แก่ท่านทั้งสองว่า "พวกข้าพเจ้าตาย เสียด้วยพระ หัตถ์ของพระเยโฮวาห์ ตั้งแต่อยู่ในประเทศอียิปต์ ขณะเมื่อนั่งอยู่ ใกล้หม้อเนื้อ และรับประทานอาหาร อิ่มหนำจะดีกว่า นี่ท่านกลับนำพวกข้าพเจ้า ออกมาในถิ่นทุรกันดารอย่างนี้ เพื่อจะให้ชุมนุมชนทั้งหมดหิวตาย เท่านั้น"
4
แล้วพระเยโฮวาห์ ได้ตรัสกับโมเสส ว่า "ดู เถิด เราจะให้อาหาร ตกลงมาจากท้องฟ้า ดุจฝน สำหรับพวกเจ้า ให้พลไพร่ออกไปเก็บทุกวันพอ กินเฉพาะวันหนึ่ง ๆ เพื่อเราจะได้ลองใจว่าเขาจะปฏิบัติตามราชบัญญัติของเราหรือไม่
5
ต่อมา ในวันที่หก เมื่อเขาเตรียมของที่เก็บมา อาหารนั้นก็จะเพิ่มเป็นสองเท่าของที่เขาเก็บทุกวัน "
6
โมเสส กับอาโรน จึงบอกชนชาติอิสราเอล ทั้งปวงว่า "ในเวลาเย็นท่านทั้งหลายจะได้รู้ว่าพระเยโฮวาห์ เป็นผู้ทรงนำพวกท่านออกจากประเทศอียิปต์
7
ในเวลาเช้าพวกท่านจะได้เห็น สง่าราศีแห่งพระเยโฮวาห์ เพราะคำบ่น ต่อว่าของพวกท่านต่อพระเยโฮวาห์ พระ องค์ทรงสดับแล้ว เรา ทั้งสองเป็นผู้ใดเล่า พวกท่านจึงมาบ่น ต่อว่าเรา "
8
โมเสสกล่าวว่า "ในเวลาเย็นพระเยโฮวาห์ จะประทานเนื้อให้ ท่านรับประทาน และในเวลาเช้าพวกท่านจะมีอาหารรับประทาน จนอิ่ม เพราะพระเยโฮวาห์ ทรงสดับคำบ่น ของท่านต่อพระ องค์ เรา ทั้งสองนี้เป็นผู้ใดเล่า พวกท่านมิได้บ่น ต่อว่าเรา แต่ได้บ่น ต่อว่าพระเยโฮวาห์ "
9
โมเสส จึงกล่าว แก่อาโรน ว่า "จงบอก ชุมนุมชนชาติอิสราเอล ทั้งปวงว่า `เข้ามาใกล้พระ พักตร์พระเยโฮวาห์ เพราะพระ องค์ทรงสดับคำบ่นของท่านแล้ว'"
10
ต่อมาขณะที่อาโรน กล่าวแก่บรรดาชุมนุมชนอิสราเอล อยู่นั้น เขาทั้งหลายมองไปทางถิ่นทุรกันดาร แล้วดู เถิด สง่าราศีของพระเยโฮวาห์ ปรากฏอยู่ในเมฆ
11
พระเยโฮวาห์ตรัส กับโมเสส ว่า
12
"เราได้ยิน คำบ่นของชนชาติอิสราเอล แล้ว จงกล่าว แก่เขาว่า `ในเวลาเย็น พวกเจ้า จะได้กินเนื้อ ทั้งในเวลาเช้า เจ้า จะได้อาหารกิน จนอิ่ม แล้วเจ้า จะรู้ว่า เราคือพระเยโฮวาห์พระเจ้า ของพวกเจ้า '"
13
ครั้นถึงเวลาเย็นฝูงนกคุ่มบินมาเต็มค่าย ในเวลาเช้าก็มีน้ำค้าง ตกรอบค่าย ที่พัก
14
เมื่อน้ำค้าง ระเหยไปแล้ว ดูเถิด สิ่งหนึ่งเหมือนเกล็ดเล็กๆเท่าเม็ดน้ำค้างแข็ง อยู่ที่พื้น ดินในถิ่นทุรกันดารนั้น
15
เมื่อชนชาติอิสราเอลเห็น จึงพูด กันว่า "นี่คือมานา" เพราะเขาไม่ทราบ ว่าเป็นสิ่งใด โมเสส จึงบอกเขาว่า "นี่แหละเป็นอาหาร ที่พระเยโฮวาห์ประทานให้ พวกท่านรับประทาน
16
นี่เป็นสิ่งที่พระเยโฮวาห์ ทรงบัญชา ไว้ว่า `ให้ทุกคนเก็บเท่าที่พอ รับประทานอิ่ม ให้เก็บคนละโอเมอร์ ตามจำนวนคนมากน้อย ซึ่งพักอยู่ในเต็นท์ ของตน'"
17
ชนชาติอิสราเอล ก็กระทำตาม บางคนเก็บมาก บางคนเก็บน้อย
18
แต่เมื่อเขาใช้โอเมอร์ตวงคนที่เก็บได้มากก็ไม่มี เหลือ และคนที่เก็บได้น้อยก็หาขาด ไม่ ทุกคนเก็บได้เท่าที่คนหนึ่งรับประทานพอ ดี
19
โมเสส จึงสั่งว่า "อย่าให้ผู้ใดเก็บเหลือ ไว้จนรุ่งเช้า"
20
แต่เขามิได้เชื่อฟังโมเสส บางคนเก็บส่วนหนึ่งไว้จนรุ่งเช้า อาหารนั้นก็เน่าเป็นหนอน และบูดเหม็น โมเสส จึงโกรธคนเหล่านั้น
21
เขาเก็บกันทุกๆเช้าเท่าที่คนหนึ่งรับประทานพอดี แต่พอแดดออกร้อนจัดแล้วอาหารนั้นก็ละลาย ไป
22
อยู่มา เมื่อถึงวันที่หก เขาเก็บอาหารสอง เท่า คือคนละสอง โอเมอร์ บรรดาหัวหน้าของชุมนุมชนจึงมา รายงานต่อโมเสส
23
โมเสสบอกเขาว่า "พระเยโฮวาห์ ทรงพระ บัญชาว่า `พรุ่งนี้เป็นวันหยุดงาน เป็นสะบาโต วันบริสุทธิ์ของพระเยโฮวาห์ วันนี้จะปิ้ง อะไรก็ให้ปิ้ง จะต้ม อะไรก็ต้ม เสีย และส่วนที่เหลือทั้งหมดจงเก็บไว้จนถึงวันรุ่งขึ้น '"
24
เมื่อเขาเก็บไว้จนถึงวันรุ่งขึ้นตามโมเสส สั่ง อาหารนั้นก็มิได้บูดเหม็น เป็นหนอนเลย
25
โมเสส จึงบอกว่า "วัน นี้จงกิน อาหา รนั้น เพราะว่าวัน นี้เป็นวันสะบาโต ของพระเยโฮวาห์ วัน นี้ท่านจะไม่พบ อาหา รอย่างนั้นในทุ่งเลย
26
จงเก็บหกวัน แต่ในวัน ที่เจ็ดซึ่งเป็นสะบาโตจะไม่มีเลย"
27
อยู่มาเมื่อวัน ที่เจ็ดมีบางคนออกไปเก็บ แต่ไม่ได้พบ
28
พระเยโฮวาห์ ตรัสกับโมเสส ว่า "พวกเจ้า จะขัดขืนบัญญัติและราชบัญญัติของเรานานสักเท่าไร
29
ดู ซิ พระเยโฮวาห์ ทรงกำหนดวันสะบาโตให้เจ้า คือในวันที่หก พระ องค์จึงประทานอาหารให้พอรับประทาน สองวัน ให้ ทุกคนพักอยู่ในที่ของตน อย่าให้ ผู้ใดออกจากที่พักในวัน ที่เจ็ดนั้นเลย"
30
เหตุฉะนั้นพลไพร่ทั้งปวงจึงได้พักงานในวัน ที่เจ็ด
31
เหล่าวงศ์วานของอิสราเอล เรียกชื่อ อาหารนั้นว่า มานา เป็นเม็ดขาว เหมือนเมล็ดผัดชีมี รสเหมือนขนมแผ่นประสมน้ำผึ้ง
32
โมเสสกล่าวว่า "พระเยโฮวาห์ มีรับสั่งว่า `จงตวงมานาโอเมอร์หนึ่ง เก็บไว้ตลอดชั่วอายุของเจ้า เพื่อเขาทั้งหลายจะได้เห็นอาหาร ซึ่งเราเลี้ยงเจ้า ในถิ่นทุรกันดารนี้ เมื่อเรานำพวกเจ้า ออกจากแผ่นดินอียิปต์ '"
33
โมเสส บอกอาโรน ว่า "เอาหม้อลูกหนึ่ง ตวงมานาให้เต็ม โอเมอร์หนึ่ง เก็บไว้ต่อพระ พักตร์พระเยโฮวาห์ ตลอดชั่วอายุของท่าน"
34
อาโรน ก็วางมานานั้นลงหน้าหีบพระ โอวาท เพื่อรักษาไว้ตามพระ ดำรัสที่พระเยโฮวาห์ ทรงบัญชา แก่โมเสส
35
ชนชาติอิสราเอล ได้กินมา นาสี่สิบ ปีจนเขามา ถึงเมืองที่จะอาศัยอยู่ พวกเขากินมา นาจนมา ถึงชายแดนแผ่นดินคานาอัน
36
หนึ่งโอเมอร์เท่ากับหนึ่งในสิบของเอฟาห์