ကမ္ဘာ ဦး 42

¹ အဲဂုတ္တုပြည်၌အဲဂုတ္တုပြည်၌ စပါးရှိကြောင်းကို ယာကုပ်ယာကုပ် ကြားသိလျှင်၊ သင်တို့သည် အဘယ်ကြောင့် တယောက်ကို တယောက် ကြည့်ရှု၍ နေကြသနည်း။

² အဲဂုတ္တုပြည်၌အဲဂုတ္တုပြည်၌ စပါးစပါးရှိကြောင်းကို ငါကြားကြားရပြီ။ ငါတို့သည်မသေ အသက်ရှင်မည်အကြောင်း၊ ထိုပြည်သို့ သွား၍ ငါတို့အဘို့ကို ဝယ်ကြလော့ဟု မိမိသားတို့အား ဆိုသည်အတိုင်း၊

³ ယောသပ်၏ယောသပ်၏ အစ်ကိုအစ်ကိုတကျိပ်တို့သည် စပါးကို ဝယ်ခြင်းငှါ အဲဂုတ္တုပြည်သို့ သွားကြ၏။

⁴ ယောသပ်၏ယောသပ်၏ညီ ဗင်္ယာမိန်ကိုကား အစ်ကိုအစ်ကိုတို့နှင့် အတူ ယာကုပ်ယာကုပ်သည်မစေမလွှတ်။ အကြောင်းမူကား၊ သူ၌ ဘေးရောက်ကောင်းရောက်လိမ့်မည်ဟု စိုးရိမ်သတည်း။

⁵ ထိုအခါ ခါနာန်ခါနာန်ပြည်ပြည်၌ အစာခေါင်းပါးသော ကြောင့်၊ အဲဂုတ္တုပြည်ပြည်သို့ရောက်လာလာသော သူတို့တွင်၊ ဣသရေလသားသားတို့သည် စပါးကိုဝယ်ခြင်းငှါ လာလာကြ၏။

⁶ ယောသပ်သည်ယောသပ်သည် နိုင်ငံနိုင်ငံအုပ်ဖြစ်၍ ပြည်ပြည်သား အပေါင်းတို့အား ရောင်းသောအမှုကို စီရင်လေ၏။ ယော သပ်အစ်ကိုအစ်ကိုတို့သည်လာလာ၍ သူ့ရှေ့မှာ ဦးညွှတ်ချကြ၏။

⁷ ယောသပ်သည်ယောသပ်သည် အစ်ကိုအစ်ကိုတို့ကိုမြင်မြင်လျှင်သိ၏။ သို့သော်လည်း မသိဟန်ဆောင်၍ ကြမ်းတမ်းစွာ ပြော လျက်၊ သင်တို့သည် အဘယ်ကလာလာကြသနည်းဟု မေး၏။ သူတို့ကလည်း၊ အစာကိုဝယ်ခြင်းငှါ ခါနာန်ခါနာန်ပြည်ပြည်က လာလာကြပါသည် ဟုလျှောက်ကြ၏။

⁸ ယောသပ်သည်ယောသပ်သည် အစ်ကိုအစ်ကိုတို့ကိုသိသော်လည်း၊ သူတို့သည် ယောသပ်ယောသပ်ကို မသိကြ။

⁹ ယောသပ်သည်ယောသပ်သည် သူတို့အကြောင်းနှင့် မြင်မြင်ရသော အိပ်မက်အိပ်မက်တို့ကို အောက်မေ့အောက်မေ့လျက်၊ သင်တို့သည် သူလျှိုသူလျှို ဖြစ်ကြ၏။ ပြည်ပြည်တော်၌ အားနည်းသောအရပ်ကို ကြည့်ရှု ခြင်းငှါ လာလာကြပြီဟုဆိုလျှင်၊

¹⁰ သူတို့က၊ မဟုတ်ပါသခင်သခင်။ ကိုယ်တော်၏ကျွန်ကျွန်တို့ သည် အစာကို ဝယ်ခြင်းငှါသာ လာလာကြပါ၏။

¹¹ ကျွန်ကျွန်တော်တို့သည် တယောက်တည်းသောသူ၏ သားသားဖြစ်ကြပါ၏။ ဖြောင့်မတ်သောသူလည်း ဖြစ်ကြပါ၏။ ကိုယ်တော်၏ကျွန်ကျွန်တို့သည် သူလျှိုသူလျှိုမဟုတ်ပါဟု လျှောက် ကြ၏။

¹² ယောသပ်ကလည်း၊ မဟုတ်ဘူး။ ပြည်ပြည်တော်၌ အားနည်းသော အရပ်ကိုကြည့်ရှုခြင်းငှါ လာလာကြပြီဟု ဆိုပြန်၏။

¹³ သူတို့ကလည်း၊ ကိုယ်တော်ကျွန်ကျွန်တို့သည် ခါနာန်ခါနာန် ပြည်ပြည်၌ တယောက်တည်းသောသူ၏သားသား၊ ညီအစ်ကိုအစ်ကို တကျိပ်နှစ်နှစ်ယောက် ဖြစ်ကြပါ၏။ အငယ်ဆုံးအငယ်ဆုံးသောသူကား အဘနှင့်အတူ ယခုရှိရစ်ပါ၏။ တယောက်ကားမရှိပါဟု လျှောက်ပြန်လျှင်၊

¹⁴ ယောသပ်ယောသပ်က၊သင်တို့သည် သူလျှိုသူလျှိုဖြစ်ကြ၏ဟု ငါဆိုသည်အရာမှာ၊

¹⁵ သင်တို့ကို အဘယ်သို့ စုံစမ်းရမည်နည်းဟူမူ ကား၊ အငယ်ဆုံးအငယ်ဆုံးသောညီ မလာလာလျှင်၊ ဖါရောဘုရင် အသက်ရှင်တော်မူသည်အတိုင်း သင်တို့သည် ဤအရပ်မှ မထွက်မသွားရ။

¹⁶ သင်တို့စကား မှန်သည်မမှန်သည်ကို စုံစမ်း၍ သိစေခြင်းငှါ သင်တို့တွင် တယောက်သောသူကို စေလွှလွှတ် ၍ ညီကိုဆောင်ခဲ့စေ။ ကြွင်းသောသူတို့ကို ထောင်ထဲမှာ ချထားမည်။ သို့မဟုတ် ဖါရောဘုရင် အသက်ရှင်တော် မူသည်အတိုင်း၊ အကယ်စင်စစ် သင်တို့သည် သူလျှိုသူလျှို ဖြစ်ကြ၏ဟုဆိုပြီးလျှင်၊

¹⁷ အစ်ကိုအပေါင်းတို့ကို သုံးသုံးရက်ချုပ်ထားလေ၏။

¹⁸ သုံးသုံးရက်မြောက်သောနေ့နေ့၌ ယောသပ်သည်ယောသပ်သည် သူတို့ကိုခေါ်၍၊ ငါသည် ဘုရားသခဘုရားသခင်ကို ကြောက်ရွံ့သော သူဖြစ်၏။ သို့ဖြစ်၍ သင်တို့သည် အသက်ချမ်းသာစေ ခြင်းငှါ ပြုရသောအမှုဟူမူကား၊

¹⁹ သင်တို့သည် ဖြောင့်မတ်သောသူမှန်လျှင်၊ သင်တို့ညီအစ်ကိုတို့ညီအစ်ကိုတို့တွင် တစုံတယောက်ကို ထောင်အိမ်အိမ်၌ အချုပ်ခံလျက်နေစေပြီးလျှင်၊ ကြွင်းသော သူတို့မူကား သွားကြလော့။ အိမ်အိမ်သူအိမ်အိမ်သားတို့၌ အစာခေါင်းပါး သောကြောင့် စပါးကိုယူ၍သွားကြလော့။

²⁰ အငယ်ဆုံးအငယ်ဆုံးသောညီကို ငါ့ထံသို့ ဆောင်ခဲ့ကြ လော့။ သို့ပြုလျှင် သင်တို့စကားမှန်လိမ့်မည်။ သင်တို့ အသက်လည်း ချမ်းသာရလိမ့်မည်ဟုဆိုသည်အတိုင်း သူတို့သည်ပြုကြ၏။

²¹ ထိုအခါ သူတို့အချင်းချင်းဆိုကြသည်ကား၊ အကယ်စင်စစ် ငါတို့ သည် ညီ၏အမှု၌ အပြစ်ကြီးကြ၏။ သူသည် ငါတို့ကိုတောင်းပန်သောအခါ၊ သူ့စိတ်ဆင်းရဲ ခြင်းကို ငါတို့သည် မြင်မြင်လျက်နှင့် နားမထောင်နားမထောင်ဘဲနေကြ ၏။ ထိုကြောင့် ဤအမှုသည် ငါတို့အပေါ်မှာ ယခု ရောက်လာပြီလာပြီဟု တယောက်ကိုတယောက် ပြောဆိုကြ၏။

²² ရုဗင်ရုဗင်ကလည်း၊ သူငယ်ကို မပြစ်မှားပါနှင့်ဟု ကျွန်ုပ်ဆိုသည်မဟုတ် လော။ သင်တို့သည် နားမထောင်နားမထောင် ဘဲ နေကြသောကြောင့် သူ၏အသွေးသွေးအတွက် ယခု အစစ်ခံရကြသည်ဟု ပြန်၍ဆို၏။

²³ ထိုသိသို့ မိမိတို့ ပြောဆိုကြသောစကားကို ယော သပ် နားလည်သည်ဟု သူတို့မထင်ကြ။ အကြောင်းမူကား၊ ယောသပ်သည်ယောသပ်သည် စကားပြန်နှင့်သူတို့ကို ပြောတတ်သော ကြောင့်တည်း။

²⁴ ထိုအခါ ယောသပ်သည် သူတို့ထံမှခဏခွါ၍ ငိုလေ၏။ တဖန် လာပြန်၍ နှုတ်ဆက်ပြီးလျှင်၊ ရှိမောင်ရှိမောင် ကို သူတို့အစုထဲကယူ၍ သူတို့ရှေ့တွင် ချည်နှောင်ချည်နှောင်လေ၏။

²⁵ ထိုနောကက် သူတို့အိတ်အိတ်များကကို စပါးနှင့်ပြည့်စေ၍၊ သူတို့ငွေငွေကကိုလည်း အသီးအသီးအိတ်အိတ်တို့တွင် ပြန်ထည့်စေ ခြင်းငှါ၎င်း၊ လမ်းလမ်းခရီး၌ စားစရိတ်ကကိုပေးပေးစေခြင်းငှါ၎င်း စီရင်၍ ထိုသို့လျှင်သူတို့၌ပြုလေ၏။

²⁶ သူတို့သည်လည်း မြည်းမြည်းများအပေါ်၌ စပါးကို တင်၍ ထွက်သွားကြ၏။

²⁷ စားခန်းသို့ရောက်သောအခါ၊ တယောက်သော သူသည် မြည်းကမြည်းကို အစာအစာကျွေးခြင်းငှါ မိမိအိတ်အိတ်ကိုဖွင့်လျှင်၊ အိတ်အိတ်ဝတွင်ရှိသော ငွေငွေကိုမြင်မြင်လေ၏။

²⁸ ညီအစ်ကိုတို့ညီအစ်ကိုတို့အားလည်း ကျွန်ုပ်ငွေငွေကို ပြန်ထား ပြီ။ ကြည့်ပါ အိတ်ထဲမှာရှိသည်ဟုဆိုသော်၊ သူတို့သည် စိတ်နှလုံးနှလုံးလျော့၍ ကြောက်လန့်လျက်၊ ငါတို့၌ ဘုရား သခင်ပြုတော်မူသော ဤအမှုသည် အဘယ်အမှုဖြစ် ပါလိမ့်မည်နည်းဟု တယောက်ကိုတယောက်ဆိုကြ၏။

²⁹ ခါနာန်ခါနာန်ပြည်ပြည် အဘယာကုပ်ယာကုပ်ထံသို့ရောက်လျှင်၊ မိမိတို့၌ဖြစ်လေသမျှတို့ကို ကြားပြောသည်ကား၊

³⁰ ထိုပြည်ပြည်ကိုအုပ်စိုးသောသူသည် ကြမ်းတမ်းစွာ ပြောလျက်၊ ကျွန်ုပ်တို့ကို ထိုပြည်ပြည်၌ သူလျှိုသူလျှိုလုပ်သူဟူ၍ မှတ်လေ၏။

³¹ ကျွနုပ်တို့ကလည်း၊ ကျွန်တော်တို့သည် ဖြောင့် မတ်သောသူဖြစ်ကြပါ၏။ သူလျှိုသူလျှိုမဟုတ်ပါ။

³² တဘတည်းသားသား၊ ညီအစ်ကိုအစ်ကိုချင်း တကျိပ် နှစ်နှစ်ယောက်ဖြစ်ကြပါ၏။ တယောက်ကားမရှိပါ။ အငယ်အငယ် ဆုံးသောသူကား ခါနာန်ခါနာန်ပြည်ပြည်၌ အဘနှင့်အတူ ယခုရှိရစ် ပါသည်ဟု လျှောက်သောအခါ၊

³³ ထိုပြည်ပြည်ကို အုပ်စိုးသောသခင်သခင်က၊ သင်တို့သည် ဖြောင့်မတ်သောသူမှန်သည်ကို အဘယ်သိသို့ ငါသိသိနိုင်မည် နည်းဆိုသော်၊ သင်တို့ညီအစ်ကိုတို့ညီအစ်ကိုတို့ တွင် တစုံတယောက်ကို ငါ့ထံ၌ထားရစ်ကြလော့။ သင်တို့အိမ်အိမ်သူအိမ်အိမ်သားတို့၌ အစာခေါင်းပါးသောကြောင့် အစာကိုယူ၍သွားကြလော့၊

³⁴ အငယ်ဆုံးအငယ်ဆုံးသောညီကို ငါ့ထံသိသို့ ဆောင်ခဲ့ကြ လော့။ သိသို့ပြုလျှင် သင်တို့သည် သူလျှိုသူလျှိုမဟုတ် ဖြောင့်မတ် သောသူဖြစ်သည်ကို ငါသိသိလိမ့်မည်။ သင်တို့ညီအစ်ကိုအစ်ကိုကို လည်း ငါပြန်၍အပ်မည်။ သင်တို့သည် ပြည်ပြည်တော်၌ ဖေါက်ကားရောင်းဝယ်ရကြမည်ဟု ဆိုကြောင်းကို ကြားပြောကြပြီးမှ၊

³⁵ မိမိတို့အိတ်အိတ်များအထဲက စပါးကို ထုတ်သော အခါ၊ အသီးအသီးဆိုင်သော ငွေငွေထုပ်တို့သည် မိမိတို့အိတ်အိတ် ၌ ရှိကြ၏။ ငွေငွေထုပ်များကို သူတို့နှင့် အဘသည် မြင်မြင်သော အခါ ကြောက်လန့်ကြ၏။

³⁶ အဘယာကုပ်ယာကုပ်ကလည်း၊ သင်တို့သည် ငါ့သား တို့ကို လုယူကြပြီ။ ယောသပ်ယောသပ်မရှိ၊ ရှိမောင်ရှိမောင်မရှိ၊ ဗင်္ယာမိန် ကိုလည်း ယူသွားချင်သည်တကား။ ဤအမှုအလုံးစုံတို့ သည် ငါနှင့်ဆန့်ကျင်ဘက်ဖြစ်သည်တကားဟု သူတို့အား ဆို၏။

³⁷ ရုဗင်ရုဗင်ကလည်း၊ ကျွန်ုပ်သည် ဗင်္ယာမိန်ကို အဘ ထံသို့ပြန်၍ မဆောင်ခဲ့လျှင်၊ ကျွန်ုပ်သားသားနှစ်နှစ်ယောက်တို့ကို သတ်ပါလော့။သူ့ကိုကျွန်ုပ် လက်လက်၌အပ်ပါ။ ကျွန်ုပ်တဖန် အဘထံသို့ပြန်၍ ဆောင်ခဲ့ပါမည်ဟု အဘအား ဆို၏။

³⁸ အဘကလည်း၊ သင်တို့နှင့်အတူ ငါ့သားသားမသွား ရ။ သူ၏အစ်ကိုအစ်ကိုသေပြီသေပြီ။ သူသည် တယောက်တည်း ကျန် ရစ်၏။ သင်တို့သွားရာလမ်းလမ်းခရီးတွင် သူ၌ ဘေးရောက် လျှင်၊သင်တို့သည် ငါ့ဆံပင်ဖြူကို ဝမ်းနည်းခြင်းဝမ်းနည်းခြင်းနှင့်တကွ မရဏာနိုင်ငံမရဏာနိုင်ငံသို့ သက်ရောက်စေကြလိမ့်မည်ဟု ဆိုလေ ၏။