1
ယာကုပ် သည် ခရီးသွားပြန်၍၊ ဘုရားသခ င်၏ ကောင်းကင်တမန် တို့သည် ကြိုဆိုခြင်းငှါ လာကြသည်ကို၊
2
ယာကုပ်မြင် လျှင် ဘုရားသခ င်၏ တပ်တော်ဖြစ် သည်ဟု ဆို၍၊ ထိုအရပ်ကို မဟာနိမ် အမည်ဖြင့် မှည့်လေ ၏။
3
ထိုအခါ ယာကုပ် သည်၊ အစ်ကိုဧသော နေရာ ဧဒုံပြည် တည်းဟူသော စိရပြည် သို့၊ တမန်တို့ကို မိမိရှေ့မှာ စေလွှတ်၍ မှာလိုက်သည်ကား၊
4
က ိုယ်တော်၏ကျွန်ယာကုပ်က ၊ ကျွန် တော်သည် လာဗန် ထံမှာ တည်းခို ၍၊ ယခုတိုင်အောင် နေပါပြီ။
5
ကျွန် တော်၌ နွား၊ မြည်း ၊ သိုး ၊ ဆိတ်၊ ကျွန် ယောက်ျား မိန်းမများ ရှိကြပါ၏။ ကျွန် တော်သည် သခင် ၏ စိတ်တော်နှင့် တွေ့စေခြင်းငှါ၊ လျှောက်ကြားလိုက်ပါ သည်ဟု၊ ငါ့သခင် ဧသောကို လျှောက်ကြဟု မှာလိုက် လေ၏။
6
တမန် တို့လည်း ယာကုပ် ထံသို့ ပြန်လာ ၍၊ ကျွန်တော်တို့သည်၊ ကိုယ်တော်၏အစ်ကို ဧသော ထံသို့ ရောက်ခဲ့ပါပြီ။ သူသည်ကိုယ်တော်ကို တွေ့ခြင်းငှါ၊ လူ လေး ရာနှင့် ချီလာပါ သည်ဟု လျှောက်ကြ၏။
7
ထိုအခါ ယာကုပ် သည်၊ အလွန်ကြောက်၍ စိတ်ပူပန်လျှင်၊ မိမိတွင်ပါသော လူစု၊ သိုး ဆိတ်စု၊ နွား စု၊ ကုလားအုပ် များတို့ကို နှစ် စုခွဲ၍ ထားလေ၏။
8
အကြောင်းမူကား၊ တစုကို ဧသော တွေ့၍ လုပ်ကြံလျှင်၊ ကြွင်းသော တစုလွတ်လိမ့်မည်ဟု ဆို၏။
9
တဖန် ယာကုပ် က၊ အကျွန်ုပ်အဘ အာဗြဟံ၏ ဘုရားသခ င်၊ အကျွန်ုပ်အဘ ဣဇာက်၏ဘုရားသခ င်၊ ထာဝရဘုရား ကိုယ်တော်က၊ သင်၏ပြည် သင်၏ အမျိုးသားချင်းတို့ ထံသို့ ပြန်လော့။ ငါသည် သင်၌ကျေးဇူးပြုမည် ဟု မိန့်တော်မူပါပြီ။
10
ကိုယ်တော်ကျွန် ၌ ပြ တော်မူသော ကရုဏာ သစ္စာတော်အငယ်ဆုံးကိုမျှ အကျွန် ုပ်မခံထိုက်ပါ။ အကျွန် ုပ်သည် အထက်က၊ ဤယော်ဒန်မြစ် ကို လက်စွဲ တောင်ဝေးနှင့်သာ ကူးပါ၏။ ယခုမူကား၊ အပေါင်း အသင်းနှစ် စုဖြစ်ပါ၏။
11
သို့ဖြစ်၍၊ အကျွန်ုပ်ကို အစ်ကိုဧသောလက် မှ ကယ် လွှတ်တော်မူမည်အကြောင်း ဆုတောင်းပါ၏။ သူသည် လာ ၍ အကျွန်ုပ်ကို၎င်း၊ သား မယားတို့ကို၎င်း သတ်မည်ဟု အလွန်စိုးရိမ်ပါ၏။
12
ကိုယ်တော်က၊ ငါသည်သင်၌ အမှတ်ကျေးဇူး ပြု၍၊ မရေတွက်နိုင်အောင် များပြားသော သမုဒ္ဒရာသဲ လုံး နှင့်အမျှ သင်၏အမျိုးအနွယ်ကို ငါဖြစ်စေမည်ဟု မိန့်တော်မူပါပြီဟု တောင်းလျောက်လေ၏။
13
ထိုအရပ်၌ တည ဉ့်ပတ်လုံးနေပြီးမှ၊ မိမိလက် ရှိ ဥစ္စာစုထဲက အစ်ကိုဧသော အား လက်ဆောင် ဆက်စရာ ဘို့၊
14
ဆိတ် မနှစ်ရာ၊ ဆိတ် ထီးနှစ်ဆယ် ၊ သိုး မနှစ်ရာ၊ သိုး ထီးနှစ်ဆယ် ၊
15
နို့စို့သား ငယ်နှင့်တကွ၊ နို့ညှစ်ကုလားအုပ် မ သုံးဆယ် ၊ နွားမလေးဆယ် ၊ နွားထီးတဆယ် ၊ မြည်း မ နှစ်ဆယ် နှင့် မြည်းက လေး တဆယ် တို့ကို ယူ၍၊
16
အသီးအသီးတစုတခြားစီ ခွဲသန့်လျက်၊ ကျွန် တို့ လက် သို့ အပ်ပြီးလျှင်၊ သင်တို့သည် ငါ့ရှေ့မှာ ကူးသွား၍၊ တစုနှင့်တစုကို ခရီးကွာစေလော့ဟု၊ ကျွန် တို့အား မှာထားလေ၏။
17
ရှေ့ဦးစွာသွားသော သူက ိုလည်း၊ ငါ့အစ်ကို ဧသော သည် သင့်က ိုတွေ့၍၊ သင်က ား၊ အဘယ်သူ၏ လူဖြစ်သည်နည်း၊ အဘယ်အရပ်သို့ သွားသနည်း။ သင့်ရှေ့မှာ ရှိသော တရိစ္ဆာန်များက ား အဘယ်သူ၏ ဥစ္စာ ဖြစ်သနည်းဟု မေးလျှင်၊
18
ကိုယ်တော်ကျွန်ယာကုပ်၏ ဥစ္စာဖြစ်ပါ၏။ သခင် ဧသော အား ဆက်သလိုက်သော လက်ဆောင် ဖြစ်ပါ၏။ သူသည်လည်း နောက်မှ ာ ရှိပါ၏ဟု၊ လျှောက်ရမည်ဟု မှာထားလေ၏။
19
ထိုနည်းတူ၊ ဒုတိယသူ၊ တတိယ သူမှစ၍၊ အစုစု တို့နှင့် လိုက ်သော သူအပေါင်းက ိုလည်း၊ သင်တို့သည် ဧသော နှင့်တွေ့လျှင်၊ ဤသို့ လျှောက ်ရမည်ဟူ၍၎င်း၊
20
ကိုယ်တော်ကျွန်ယာကုပ် သည်လည်း နောက်မှ ာ ရှိပါ၏ဟု၊ ကြားလျှောက်ရမည်ဟူ၍၎င်း မှာထားလေ၏။ ယာကုပ် က၊ ယခု ငါ့ရှေ့တွင် ထွက်သွားသော လက် ဆောင်ဖြင့်၊ သူ၏စိတ်ကို ငါဖြေမည်။ နောက်မှ မျက်နှာ ချင်းဆိုင်တွေ့သောအခါ၊ ငါ့ကိုလက်ခံကောင်း လက်ခံ လိမ့်မည်ဟု အကြံရှိသတည်း။
21
ထိုသို့ယာကုပ်ရှေ့မှာ လက်ဆောင် သည ် အရင် ကူးသွား၍၊ သူကိုယ်တိုင် ထိုည ဉ့်၌ လူအစုအဝေးနှင့်အတူ အိပ်၍ နေ၏။
22
ည ဉ့်မကုန်မှီထ ၍ မယားနှစ် ယောက်၊ ကျွန်မ နှစ် ယောက်၊ သားတဆယ်နှင့် တယောက်တို့ကို ဆောင်ယူ ၍၊ ယဗ္ဗုတ်ချောင်းရေတိမ်ရာ အရပ်ကိုကူးလေ၏။
23
ထိုသို့ သူတို့ကိုယူ၍ မိမိဥစ္စာရှိသမျှနှင့်တကွ ချောင်း တဘက်သို့ ကူးစေပြီးမှ၊
24
ယာကုပ် သည် တယောက်တည်းနေရစ်၍၊ လူ တဦးသည် မိုဃ်းလင်းသည်တိုင်အောင် သူနှင့်လုံးထ ွေး လေ၏။
25
ထိ ုသူသည် မိမိမနိုင်မှန်းကိုသိလျှင်၊ ယာကုပ် ပေါင် ချန်ကို ထိ ုး၍၊ လုံးထွေးစဉ်တွင် ပေါင် ဆစ်ပြုတ်လေ ၏။
26
ထိုသူကလည်း၊ ငါ့ကိုလွှတ်ပါ၊ မိုဃ်းလင်းဆဲရှိပြီ ဟုဆိုလျှင်၊ ယာကုပ်က၊ ကိုယ်တော်သည် အကျွန်ုပ်ကို ကောင်းကြီးမပေးလျှင်၊ မသွားရဟုဆို၏။
27
ထိုသူကလည်း၊ သင်၏အမည်ကား အဘယ်သို့ နည်းဟု မေးလျှင်၊ ယာကုပ် ဖြစ်ပါသည်ဟု ပြန်ဆို၏။
28
နောင်၌ သင်၏အမည်ကို ယာကုပ် ဟူ၍ မခေါ်ရ၊ ဣသရေလဟူ၍ခေါ်ရမည်။ အကြောင်းမူကား၊ သင်သည် ဘုရားသခ င်နှင့်၎င်း၊ လူနှင့်၎င်း၊ မင်းကဲ့သို့ ပြိုင်၍ နိုင်လေပြီဟု မိန့်တော်မူ၏။
29
ယာကုပ် ကလည်း၊ နာမတော်ကား အဘယ်သို့ နည်း။ အကျွန်ုပ်အား ဘော်ပြတော်မူပါဟု မေးလျှောက် လျှင်၊ ငါ့နာမကို အဘယ်ကြောင့် မေးသနည်းဟု ဆို၍၊ ထိုအရပ်၌ ကောင်းကြီးပေး တော်မူ၏။
30
ထိုအရပ်ကို ပေညေလဟူ၍၊ ယာကုပ် သည် သမုတ်လေ၏။ အကြောင်းမူကား၊ ငါသည် ဘုရားသခ င် ကို မျက်နှာ ချင်းဆိုင်၍ ဖူးမြင် ရသော်လည်း၊ အသက် ချမ်းသာပြီဟု ဆိုသတည်း။
31
ဧမနွေလအရပ်ကို ယာကုပ်လွန်သွားသောအခါ၊ နေထ ွက်ချိန်ရှိ၍၊ သူသည် ထ ော့နဲ့သွားလေ၏။
32
ထိ ုသို့ ယာကုပ်၏ပေါင် ချန်အကြောကြီးကို ထိ ုးတော်မူသောကြောင့်၊ ဣသရေလအမျိုးသားတို့ သည်၊ ပေါင် ချန်၌ရှိသော အကြောကြီးကို ယနေ့ တိုင်အောင် မစားရ ှောင်လေ့ရှိကြ၏။