1
လူ သည် သိုးနွား ကိုခိုး ၍သတ်သည်ဖြစ်စေ၊ ရောင်းသည်ဖြစ်စေ၊ နွား တကောင်အတွက် နွားငါး ကောင် ကို၎င်း၊ သိုး တကောင်အတွက် သိုးလေး ကောင်ကို၎င်း ပြန်ပေးရမည် ။
2
သူခိုးသည် အိမ်ကိုထွင်းဖောက်စဉ်၊ သူတပါးတွေ့၍ သေအောင်သတ်သော်လည်း၊သေစား မသေစေရ။
3
သို့သော်လည်း နေထ ွက်လျှင် သေစားသေစေရမည်။ အကြောင်းမူကား၊ ပြန်ပေးစရာအကြောင်းရှိ၏။ ဥစ္စာအလျှင်းမရှိလျှင်၊ ခိုးသည်ဥစ္စာအတွက် ကိုယ်ကိုရောင်းရမည်။
4
သူခိုးလက် ၌ ခိုးသောနွား၊ သိုးကို အသက်ရှင်လျှက် အမှန်တွေ့လျှင်၊ နှစ် ဆပြန်ပေးရမည် ။
5
သူ့လယ်၊ သူ့စပျစ်ဥယျာဉ် ကို စားစေသော်၎င်း၊ မိမိတိရိစ္ဆာန်ကို သူ့လယ်၌ ထိန်းကျောင်းသော်၎င်း၊ မိမိလယ်၊ မိမိစပျစ်ဥယျာဉ် ထဲကအကောင်းဆုံးကို ထုတ်၍ ပြန်ပေးရမည် ။
6
မီး ရှို့သောအခါ မြက်ပင်ကြောင့် အစဉ်အတိုင်း ရှောက်၍လောင်လျက်၊ ကောက်လှိုင်း၊ စပါးပင်၊ လယ်၌ရှိသောအရာတို့ကို လောင်လျှင်၊ မီး ရှို့သောသူသည် အမှန်လျော်ရမည်။
7
လူ တဦးသည် အိမ်နီးချင်း တဦး၌ ရွှေငွေ အစရှိသော ဥစ္စတစုံတခုကို အပ်နှံ၍၊ အပ်နှံခံသော သူ၏အိမ် မှ သူခိုးခိုး သွားလျှင်၊ သူခိုး ကို တွေ့မိသောအခါ နှစ် ဆလျော်စေ။
8
သူခိုးကို မတွေ့လျှင်၊ အိမ် ရှင်သည် မိမိအိမ်နီးချင်း ဥစ္စာကို ယူသလော မယူလောဟု ဘုရားသခ င့် ရှေ့တော်၌ အစစ်ခံရမည်။
9
သူ့ဥစ္စာကို ပြစ်မှားသည် အမှုမှာ၊ နွား၊ မြည်း ၊ သိုး၊ အဝတ် အစ ရှိသော ပျောက်သော ဥစ္စာတစုံတခုကို တွေ့၍၊ ဤဥစ္စာကား၊ ငါ၏ဥစ္ဇာဖြစ်သည်ဟု တစုံတယောက်ဆိုလျှင်၊ အမှုသည် နှစ် ဦးတို့သည် ဘုရားသခ င် ရှေ့တော်၌အစစ်ခံရ၍၊ တရားရှုံးသောသူသည် နှစ် ဆလျော်ရမည်။
10
လူ သည် အိမ်နီးချင်း လယ်၌ မြည်း ၊ နွား၊ သိုးအစရှိသော တိရစ္ဆာန်တစုံတခုကို အပ်နှံ၍၊ ထိုတိရစ္ဆာန် သေသော ်၎င်း၊ ထိခိုက်၍နာသော်၎င်း၊ သက်သေမရှိဘဲ သူတပါးမောင်း၍သွားသော်၎င်း၊
11
အပ်နှံခံသောသူသည် ငါ့အိမ်နီးချင်း၏ ဥစ္စာကို ငါမယူဟု နှစ် ဦးသဘောတူလျက်၊ ထာဝရဘုရား ရှေ့မှာ အကျိန်ခံရလျှင်၊ ဥစ္စာရှင်သည် ဝန်ခံရမည်။ အပ်နှံခံသူလည်း မလျော်ရ။
12
သို့ရာတွင် သူတပါးခိုး သွားလျှင်၊ အပ်နှံခံသူသည် ဥစ္စာရှင်အား ပြန်ပေးရမည် ။
13
သားရဲကိုက်လျှင် သက်သေဘို့ အသေကောင်ကိုပြစေ။ ပြနိုင်လျှင် အလျော်မခံရ။
14
လူ သည် အိမ်နီးချင်း ၌ တစုံတခုကို ငှါး၍ ဥစ္စာရှင်မပါဘဲ သေသော ်၎င်း၊ ထိခိုက်၍ နာသော်၎င်း၊ အမှန်လျော်ရမည်။
15
ဥစ္စာရှင်ပါလျှင်၊ ငှါး သောသူသည် မလျော်ရ။ အခနှင့် ငှါး လျှင်မူကား၊ ဥစ္စာရှင်သည် အခကိုသာ တောင်းရမည်။
16
မပေးစားလိုသော အပျိုကို၊ အကြင်ယောက်ျားသည် ချော့မော့၍ သင့်နေလျှင်၊ ကန်တော့ဥစ္စာကို ပေး၍ ထိုမိန်းမ ကို မယား အရာ၌ မြှောက်ထားရမည်။
17
မိန်းမ၏အဘ သဘောမတူမပေး စားလိုလျှင်၊ ကန်တော့ရသည်နှင့်အမျှ ငွေ ကို လျော်ရမည်။
18
စုန်းမ ကို အသက်ရှင်စေခြင်းငှါ အခွင့်မပေးရ။
19
တိရစ္ဆာန်နှင့်သင့်နေသော သူသည် အသေသတ်ခြင်းကို အမှန်ခံရမည်။
20
ထာဝရဘုရား မှတပါး အခြားသော ဘုရား ရှေ့မှာ ယဇ်ပူဇော်သောသူကို ရှင်းရှင်းဖျက်ဆီးရမည်။
21
တပြည် တနိုင်ငံ သားဖြစ်သော ဧည့်သည်ကို မနှောင့်ရှက်မညှဉ်းဆဲရ။ သင်တို့သည် အဲဂုတ္တုပြည်၌ ဧည့်သည်ဖြစ်ကြဘူးပြီ။
22
မိဘမရှိသော သူငယ်နှင့် မုတ်ဆိုးမကို သင်တို့သည် မနှောင့်ရှက်ရ။
23
နှောင့်ရှက်ခြင်းတစုံတခုကို ပြု၍ သူတို့သည် ငါ့အား အနည်းငယ်အော်ဟစ်လျှင်၊ ငါသည် ထိုအသံကို အမှန်ကြား ၍၊
24
ငါအမျက်ပြင်းစွာ ထွက်လျှက် သင်တို့ကို ထားဘေးဖြင့် ကွပ်မျက် မည်။ သင်တို့မယား များသည်လည်း မုတ်ဆိုးမဖြစ်၍၊ သားသမီး များသည်လည်း မိဘမရှိသော သူငယ်ဖြစ်ကြလိမ့်မည်။
25
ငါ့လူဖြစ်သော ဆင်းရဲသား အိမ်နီးချင်းအား သင်သည် ငွေ ကို ချေး လျှင်၊ အတိုး စားသော သူကဲ့သို့ သူ၌မပြု၊ အတိုး ကို မတောင်းရ။
26
အိမ်နီးချင်း သည် မိမိစောင်ကို သင်၌ ပေါင်ထားလျှင်၊ မိုဃ်းမချုပ်မှီ ပြန်ပေးရမည်။
27
အကြောင်းမူကား၊ အခြားသောခြုံစရာမရှိ။ ကိုယ်ခြုံဘို့ ဖြစ်၏။ သူသည် အဘယ်သို့ အိပ်နိုင်သနည်း။ ငါ့အား အော်ဟစ်လျှင် ငါကြား မည်။ ငါသည် သနားသော သဘောရှိ၏။
28
ဘုရားသခ င်ကို လွန်ကျူး၍ မပြောရ။ သင်၏အမျိုးကို အုပ်စိုးသော မင်းကို မကျိန်ဆဲရ။
29
အဦးမှည့်သောအသီး၊ အဦးညှစ်သောအရည်ကို မထိမ်မဝှက်ဘဲ ဆက်ကပ်ရမည်။ အဦးဘွားသော သား ယောက်ျားကိုလည်း ငါ့အား ဆက်ကပ်ရမည်။
30
ထိုနည်းတူ သိုး နွားတို့ကို ပြုရမည်။ ခုနစ်ရက်ပတ်လုံး သိုး နွားသငယ်ကို အမိနှင့်အတူ နေစေ၍၊ အဋ္ဌမနေ့ ရောက်မှ ငါ့အား ဆက်ကပ်ရမည်။
31
သင်တို့သည် ငါ့ထံ၌ သန့်ရှင်းသောသူ ဖြစ်ရကြမည်။ တော၌ သားရဲကိုက်သော အမဲသားကို မစားရ ။ ခွေး တို့အား ပစ်ပေးရမည်။