ထွက်မြောက်ရာ 22

¹ လူလူသည် သိုးသိုးနွားနွားကိုခိုးခိုး၍သတ်သည်ဖြစ်စေ၊ ရောင်းသည်ဖြစ်စေ၊ နွားနွားတကောင်အတွက် နွားနွားငါးငါးကောင် ကို၎င်း၊ သိုးသိုးတကောင်အတွက် သိုးသိုးလေးလေးကောင်ကို၎င်း ပြန်ပေးရမည်ပြန်ပေးရမည်။

² သူခိုးသည် အိမ်ကိုထွင်းဖောက်စဉ်၊ သူတပါးတွေ့၍ သေအောင်သတ်သော်လည်း၊သေစား မသေစေရ။

³ သို့သော်လည်း နေနေထထွက်လျှင် သေစားသေစေရမည်။ အကြောင်းမူကား၊ ပြန်ပေးစရာအကြောင်းရှိ၏။ ဥစ္စာအလျှင်းမရှိလျှင်၊ ခိုးသည်ဥစ္စာအတွက် ကိုယ်ကိုရောင်းရမည်။

⁴ သူခိုးလက်လက်၌ ခိုးသောနွား၊ သိုးကို အသက်ရှင်လျှက် အမှန်တွေ့လျှင်၊ နှစ်နှစ်ဆပြန်ပေးရမည်ပြန်ပေးရမည်။

⁵ သူ့လယ်၊ သူ့စပျစ်ဥယျာဉ်စပျစ်ဥယျာဉ်ကို စားစေသော်၎င်း၊ မိမိတိရိစ္ဆာန်ကို သူ့လယ်၌ ထိန်းကျောင်းသော်၎င်း၊ မိမိလယ်၊ မိမိစပျစ်ဥယျာဉ်စပျစ်ဥယျာဉ်ထဲကအကောင်းဆုံးကို ထုတ်၍ ပြန်ပေးရမည်ပြန်ပေးရမည်။

⁶ မီးမီးရှို့သောအခါ မြက်ပင်ကြောင့် အစဉ်အတိုင်း ရှောက်၍လောင်လျက်၊ ကောက်လှိုင်း၊ စပါးပင်၊ လယ်၌ရှိသောအရာတို့ကို လောင်လျှင်၊ မီးမီးရှို့သောသူသည် အမှန်လျော်ရမည်။။

⁷ လူလူတဦးသည် အိမ်နီးချင်းအိမ်နီးချင်းတဦး၌ ရွှေရွှေငွေငွေအစရှိသော ဥစ္စတစုံတခုကို အပ်နှံ၍၊ အပ်နှံခံသော သူ၏အိမ်အိမ်မှ သူခိုးခိုးခိုးခိုးသွားလျှင်၊ သူခိုးခိုးကို တွေ့မိသောအခါ နှစ်နှစ်ဆလျော်စေ။

⁸ သူခိုးကို မတွေ့လျှင်၊ အိမ်အိမ်ရှင်သည် မိမိအိမ်နီးချင်းအိမ်နီးချင်းဥစ္စာကို ယူသလော မယူလောဟု ဘုရားသခဘုရားသခင့် ရှေ့တော်၌ အစစ်ခံရမည်။

⁹ သူ့ဥစ္စာကို ပြစ်မှားသည် အမှုမှာ၊ နွား၊ မြည်းမြည်း၊ သိုး၊ အဝတ်အဝတ်အစ ရှိသော ပျောက်သော ဥစ္စာတစုံတခုကို တွေ့၍၊ ဤဥစ္စာကား၊ ငါ၏ဥစ္ဇာဖြစ်သည်ဟု တစုံတယောက်ဆိုလျှင်၊ အမှုသည် နှစ်နှစ်ဦးတို့သည် ဘုရားသခဘုရားသခင် ရှေ့တော်၌အစစ်ခံရ၍၊ တရားရှုံးသောသူသည် နှစ်နှစ်ဆလျော်ရမည်။

¹⁰ လူလူသည် အိမ်နီးချင်းအိမ်နီးချင်းလယ်၌ မြည်းမြည်း၊ နွား၊ သိုးအစရှိသော တိရစ္ဆာန်တစုံတခုကို အပ်နှံ၍၊ ထိုတိရစ္ဆာန် သေသောသေသော်၎င်း၊ ထိခိုက်၍နာသော်၎င်း၊ သက်သေမရှိဘဲ သူတပါးမောင်း၍သွားသော်၎င်း၊

¹¹ အပ်နှံခံသောသူသည် ငါ့အိမ်နီးချင်း၏အိမ်နီးချင်း၏ဥစ္စာကို ငါမယူဟု နှစ်နှစ်ဦးသဘောတူလျက်၊ ထာဝရဘုရားဘုရားရှေ့မှာ အကျိန်ခံရလျှင်၊ ဥစ္စာရှင်သည် ဝန်ခံရမည်။ အပ်နှံခံသူလည်း မလျော်ရ။

¹² သို့ရာတွင် သူတပါးခိုးခိုးသွားလျှင်၊ အပ်နှံခံသူသည် ဥစ္စာရှင်အား ပြန်ပေးရမည်ပြန်ပေးရမည်။

¹³ သားရဲကိုက်လျှင် သက်သေဘို့ အသေကောင်ကိုပြစေ။ ပြနိုင်လျှင် အလျော်မခံရ။

¹⁴ လူလူသည် အိမ်နီးချင်းအိမ်နီးချင်း၌ တစုံတခုကို ငှါး၍ ဥစ္စာရှင်မပါဘဲ သေသောသေသော်၎င်း၊ ထိခိုက်၍ နာသော်၎င်း၊ အမှန်လျော်ရမည်။

¹⁵ ဥစ္စာရှင်ပါလျှင်၊ ငှါးငှါးသောသူသည် မလျော်ရ။ အခနှင့် ငှါးငှါးလျှင်မူကား၊ ဥစ္စာရှင်သည် အခကိုသာ တောင်းရမည်။

¹⁶ မပေးစားလိုသော အပျိုကို၊ အကြင်ယောက်ျားသည် ချော့မော့၍ သင့်နေလျှင်၊ ကန်တော့ဥစ္စာကို ပေး၍ ထိုမိန်းမမိန်းမကို မယားမယားအရာ၌ မြှောက်ထားရမည်။

¹⁷ မိန်းမ၏အဘ သဘောမတူမပေးပေးစားလိုလျှင်၊ ကန်တော့ရသည်နှင့်အမျှ ငွေငွေကို လျော်ရမည်။

¹⁸ စုန်းမစုန်းမကို အသက်ရှင်စေခြင်းငှါ အခွင့်မပေးရ။

¹⁹ တိရစ္ဆာန်နှင့်သင့်နေသော သူသည် အသေသတ်ခြင်းကို အမှန်ခံရမည်။

²⁰ ထာဝရဘုရားဘုရားမှတပါး အခြားသော ဘုရားဘုရားရှေ့မှာ ယဇ်ပူဇော်သောသူကို ရှင်းရှင်းဖျက်ဆီးရမည်။

²¹ တပြည်ပြည်တနိုင်ငံနိုင်ငံသားဖြစ်သော ဧည့်သည်ကို မနှောင့်ရှက်မညှဉ်းဆဲရ။ သင်တို့သည် အဲဂုတ္တုပြည်၌အဲဂုတ္တုပြည်၌ ဧည့်သည်ဖြစ်ကြဘူးပြီ။

²² မိဘမရှိသောမိဘမရှိသောသူငယ်နှင့် မုတ်ဆိုးမကို သင်တို့သည် မနှောင့်ရှက်ရ။

²³ နှောင့်ရှက်ခြင်းတစုံတခုကို ပြု၍ သူတို့သည် ငါ့အား အနည်းငယ်အော်ဟစ်လျှင်၊ ငါသည် ထိုအသံကို အမှန်ကြားကြား၍၊

²⁴ ငါအမျက်ပြင်းစွာ ထွက်လျှက် သင်တို့ကို ထားဘေးဖြင့် ကွပ်မျက်ကွပ်မျက်မည်။ သင်တို့မယားမယားများသည်လည်း မုတ်ဆိုးမဖြစ်၍၊ သားသားသမီးသမီးများသည်လည်း မိဘမရှိသောမိဘမရှိသော သူငယ်ဖြစ်ကြလိမ့်မည်။

²⁵ ငါ့လူဖြစ်သော ဆင်းရဲသား အိမ်နီးချင်းအား သင်သည် ငွေငွေကို ချေးချေးလျှင်၊ အတိုးအတိုးစားသော သူကဲ့သို့ သူ၌မပြု၊ အတိုးအတိုးကို မတောင်းရ။

²⁶ အိမ်နီးချင်းအိမ်နီးချင်းသည် မိမိစောင်ကို သင်၌ ပေါင်ထားလျှင်၊ မိုဃ်းမချုပ်မှီ ပြန်ပေးရမည်။

²⁷ အကြောင်းမူကား၊ အခြားသောခြုံစရာမရှိ။ ကိုယ်ခြုံဘို့ ဖြစ်၏။ သူသည် အဘယ်သို့ အိပ်နိုင်သနည်း။ ငါ့အား အော်ဟစ်လျှင် ငါကြားကြားမည်။ ငါသည် သနားသော သဘောရှိ၏။

²⁸ ဘုရားသခဘုရားသခင်ကို လွန်ကျူး၍ မပြောရ။ သင်၏အမျိုးကို အုပ်စိုးသော မင်းကို မကျိန်ဆဲရ။

²⁹ အဦးမှည့်သောအသီး၊ အဦးညှစ်သောအရည်ကို မထိမ်မဝှက်ဘဲ ဆက်ကပ်ရမည်။ အဦးဘွားသော သားသားယောက်ျားကိုလည်း ငါ့အား ဆက်ကပ်ရမည်။

³⁰ ထိုနည်းတူ သိုးသိုးနွားတို့ကို ပြုရမည်။ ခုနစ်ရက်ပတ်လုံး သိုးသိုးနွားသငယ်ကို အမိနှင့်အတူ နေစေ၍၊ အဋ္ဌမနေ့နေ့ရောက်မှ ငါ့အား ဆက်ကပ်ရမည်။

³¹ သင်တို့သည် ငါ့ထံ၌ သန့်ရှင်းသောသူ ဖြစ်ရကြမည်။ တော၌ သားရဲကိုက်သော အမဲသားကို မစားရစားရ။ ခွေးခွေးတို့အား ပစ်ပေးရမည်။