Das Obras de Swedenborg

 

Cielo e inferno # 1

Estudar Esta Passagem

  
/ 603  
  

1. Prefazione dell’Autore

Il Signore parlando ai suoi discepoli della fine dei tempi, cioè nell’ultimo periodo della chiesa, 1 dice, all’avvicinarsi della predetta fine, in merito al successivo stato di amore e fede: 2

Subito dopo l’afflizione di quei giorni il sole si oscurerà e la luna non darà il suo splendore, e le stelle cadranno dal cielo, e le potenze dei cieli saranno scosse. Ed allora apparirà nel cielo il segno del Figlio dell’uomo; ed allora tutte le tribù della terra faranno cordoglio, e vedranno il Figliuolo dell’uomo venire sulle nuvole del cielo con gran potenza e gloria. E manderà i suoi angeli con gran suono di tromba a radunare i suoi eletti dai quattro venti, da un capo all’altro dei cieli. (Matteo 24:29-31)

Coloro che si soffermano sul mero significato letterale di queste parole, hanno la convinzione che alla fine dei tempi, quando vi sarà il giudizio universale, tutte queste cose avranno luogo, così come sono descritte nel senso letterale, cioè che il sole e la luna si oscureranno e le stelle cadranno dal cielo, e che il segno del Signore apparirà nel cielo, ed egli stesso sarà visto sulle nubi, con gli angeli e con le trombe al seguito; inoltre è predetto in altri passi che l’intero universo sarà distrutto, e poi sorgerà un nuovo cielo e una nuova terra. Tale è la convinzione della maggior parte degli uomini nella chiesa, nel presente. Ma coloro che sono in questa fede ignorano i segreti che sono nascosti in ogni minimo dettaglio della Parola; in realtà in ogni singolo vocabolo della Parola vi è un significato interiore che concerne le cose spirituali e celesti anziché le cose naturali e mondane, così come appaiono nel senso letterale. E questo è vero non solo per il significato di gruppi di parole, ma per ciascuna parola. 3 Perché la Parola è scritta esclusivamente per corrispondenze 4 , affinché vi possa essere un significato interiore in ogni singolo particolare di essa. Quale sia questo significato lo si può vedere da tutto ciò che è stato scritto al riguardo in Arcana Coelestia [pubblicato nel 1749-1756]; e dalle citazioni attinte da quell’opera, nell’illustrazione del Cavallo Bianco [dell’Apocalisse, pubblicato nel 1758] cui si fa riferimento nell’Apocalisse.

È in conformità di quel significato spirituale, che deve essere inteso l’avvento del Signore dal cielo, sulle nuvole, di cui al passo sopra citato. Ivi il sole che si oscura significa il Signore quanto all’amore; 5 la “luna” si riferisce alla fede; 6 le stelle indicano la conoscenza del bene e della verità, o dell’amore e della fede; 7 il “segno del Figlio dell’uomo nel cielo” indica la manifestazione della Divina verità; le “tribù della terra” significano tutte le cose concernenti la verità ed il bene, o la fede e l’amore; 8 “l’avvento del Signore sulle nuvole del cielo, in gloria e potenza,” significa la sua presenza nella Parola e la sua rivelazione; 9 le “nuvole” significano il senso letterale della Parola, 10 e la “gloria” il senso interiore della Parola; 11 gli “angeli con gran suono di tromba” indicano il cielo quale sorgente della Divina verità. 12 Tutto questo chiarisce cosa deve intendersi con queste parole del Signore, vale a dire che alla fine della chiesa, quando non vi sarà più alcun amore, e quindi alcuna fede, il Signore svelerà il significato interiore della Parola e rivelerà i segreti del cielo. I segreti rivelati nelle seguenti pagine riguardano il cielo e l’inferno, nonché la vita dell’uomo dopo la morte. L’uomo della chiesa attualmente ha una scarsa conoscenza del cielo e dell’inferno, o della sua vita dopo la morte, sebbene questi argomenti siano contemplati e descritti nella Parola; ciò nondimeno molti di quelli nati in seno alla chiesa, negano queste cose, dicendo nel loro intimo, “Chi mai è venuto da quel mondo e ha confermato queste cose?” Per evitare che questo atteggiamento negazionista, invalso specialmente presso quelli pervasi dalla saggezza mondana, possa contaminare e traviare le persone semplici nel cuore e nella fede, mi è stato concesso di essere associato agli angeli e di parlare con loro, come tra uomo e uomo, e anche di vedere come sono i cieli e gli inferni, e questo da tredici anni, ormai; quindi, adesso posso descrivere ciò che ho visto è udito, nell’auspicio che l’ignoranza possa essere illuminata, e l’incredulità, dissipata. Le presenti rivelazioni sono estese ora perché questo deve intendersi per la venuta del Signore.

Notas de rodapé:

1. [I rinvii contenuti nelle note in questa edizione, se non altrimenti specificato, sono all'opera Arcana Coelestia di Emanuel Swedenborg, e sono stati inseriti dall'Autore]. La fine dei tempi è il periodo finale della chiesa (Arcana Coelestia 4535, 10622).

2. Le profezie del Signore in Matteo 24, 25, in merito alla fine dei tempi ed alla sua venuta, alla fine della chiesa e al giudizio finale, sono spiegate nelle prefazioni ai capitoli da 26 a 40 della Genesi (nn. 3353-3356, 3486-3489, 3650-3655, 3751-3757, 3897-3901, 4056-4060, 4229-4231, 4332-4335, 4422-4424, 4635-4638, 4661-4664, 4807-4810, 4954-4959, 5063-5071).

3. Sia in generale, sia in ogni particolare della Parola vi è un significato interiore o spirituale (nn. 1143, 1984, 2135, 2333, 2395, 2495, 4442, 9048, 9063, 9086).

4. La Parola è scritta esclusivamente per corrispondenze, e per questa ragione ogni singola cosa in essa ha un significato spirituale (nn. 1404, 1408, 1409, 1540, 1619, 1659, 1709, 1783, 2900, 9086).

5. Nella Parola il sole significa il Signore, quanto all'amore, e di conseguenza l'amore per il Signore (nn. 1529, 1837, 2441, 2495, 4060, 4696, 7083, 10809).

6. Nella Parola la luna significa il Signore, quanto alla fede, di conseguenza la fede per il Signore (nn. 1529, 1530, 2495, 4060, 4696, 7083).

7. Nella Parola le stelle significano la conoscenza del bene e della verità (nn. 2495, 2849, 4697).

8. Le tribù significano tutte le verità e tutti i beni nel loro insieme, quindi tutte le cose della fede e dell'amore (nn. 3858, 3926, 4060, 6335).

9. La venuta del Signore significa la sua presenza nella Parola, e la rivelazione di essa (nn. 3900, 4060).

10. Nella Parola le nuvole significano la Parola nel senso letterale Arcana Coelestia 4060, 4391, 5922, 6343, 6752, 8106, 8781, 9430, 10551, 10574).

11. Nella Parola gloria significa la Divina verità come è nel cielo e nel significato interiore della Parola (Arcana Coelestia 4809, 5922, 8267, 8427, 9429, 10574).

12. La tromba o il corno significano la Divina verità nel cielo, e rivelata dal cielo (Arcana Coelestia 8158, 8823, 8915); e la “voce” ha un simile significato (nn. 6771, 9926).

  
/ 603  
  

Many thanks to Fondazione Swedenborg for making this translating publicly available.

Das Obras de Swedenborg

 

Arcana Coelestia # 1984

Estudar Esta Passagem

  
/ 10837  
  

1984. GENESEOS CAPUT DECIMUM SEPTIMUM

Pauci possunt credere quod in Verbo sit sensus internus qui prorsus non elucet ex littera, et hoc quia tam remotus est a sensu litterae, ut 1 quasi distet sicut caelum a terra; sed quod sensus litterae in 2 se talia contineat, et quod sit repraesentativus et significativus arcanorum quae nemo videt quam Dominus et angeli a Domino, constat ab illis quae in Parte Prima passim dicta sunt: se habet sensus litterae ad sensum internum sicut hominis corpus ad ejus animam; homo dum in corpore est et ex corporeis cogitat, paene nescit aliquid de anima, nam corporis functiones aliae sunt quam animae, adeo ut si functiones animae detegerentur, non agnoscerentur quod tales; ita se habet quoque cum internis Verbi; in internis ejus est anima, hoc est, vita illius; haec, nempe interna, nihil aliud spectant quam Dominum, Ipsius Regnum, Ecclesiam, et illa quae Ipsius Regni et Ecclesiae sunt apud hominem; quae cum spectantur, est Verbum Domini, nam tunc est ipsa vita in illis; quod ita se habeat, multis confirmatum est in Parte Prima; et pro certo scire datum 3 ; nusquam enim aliquae ideae de corporeis et mundanis transire possunt ad angelos, sed exuuntur illae et prorsus removentur in primo limine cum abeunt ab homine, ut 4 ab ipsa experientia videri potest in Parte Prima, n. 1769-1772 incl. ; et quomodo mutantur n. 1872-1876:

[2] Hoc quoque satis constare potest ex perplurimis in Verbo, quae nusquam intelligibilia sunt in sensu litterae, quae nisi illis anima seu vita talis inesset, non agnoscerentur pro Verbo Domini, nec ulli qui non ab infantia imbuit quod crederet Verbum esse inspiratum et sic sanctum, apparerent ut Divina. Quis ex sensu litterae sciret quod significant illa quae Jacobus locutus ad filios suos ante mortem, Gen. 49?

Quod Dan serpens super via, aspis super semita, mordens calcaneos equi, et cadet eques ejus retrorsum, vers. 17. Quod Gadem turma depraedabitur [eum, ] ille depraedabitur calcaneum, vers. 19. Quod Naphtali [sit] cerva dimissa, dans sermones elegantiae, vers. 21. Quod Jehudah ligabit ad vitem asininum pullum suum, et ad vitem nobilem filium asinae suae: lavabit in vino vestimentum suum, et in sanguine uvarum velamen suum: ruber oculis prae vino, et albus dentibus 5 prae lacte, vers. 11, 12, 12.

Similiter in perplurimis locis apud Prophetas; at quid haec significant, nusquam patet nisi in 6 sensu interno, in quo omnia et singula pulcherrimo ordine cohaerent.

[3] Similiter quae Dominus dixit de ultimis temporibus apud Matthaeum, In consummatione saeculi, sol obscurabitur, et luna non dabit lucem suam; et stellae cadent de caelo, et virtutes caelorum commovebuntur; et tunc apparebit signum Filii hominis; et tunc plangent omnes tribus terrae, 24:29, 30;

haec nusquam significant obscurationem solis et lunae, nec delapsum stellarum de caelo, nec planctum tribuum, sed charitatem et fidem, quae in sensu interno sunt ‘sol’ et ‘luna’, et [ita] obscurabuntur; tum 7 cognitiones boni et veri, quae sunt ‘stellae’, et hic vocantur ‘virtutes caelorum’ quae ita decident et evanescent; et quod omnia fidei, quae sunt ‘tribus terrae’ ut quoque ostensum est in Parte Prima n. 31, 32, 1053, 1529-1531, 1808. Ex his paucis nunc constare potest quid sensus internus Verbi, tum quod remotus et aliquibus in locis remotissimus sit a sensu litterae: sed usque sensus litterae repraesentat vera, et sistit apparentias veri, in quibus homo esse potest dum non in luce veri.

Notas de rodapé:

1. The Manuscript has et.

2. The Manuscript inserts Verbi.

3. The Manuscript has mihi.

4. The Manuscript inserts et mutantur in ideas caelestes et spirituales, ita in tales quae sunt sensu interni.

5. The Manuscript has dentes.

6. The Manuscript has a.

7. The Manuscript has et.

  
/ 10837  
  

This is the Third Latin Edition, published by the Swedenborg Society, in London, between 1949 and 1973.

Das Obras de Swedenborg

 

Arcana Coelestia # 3994

Estudar Esta Passagem

  
/ 10837  
  

3994. ‘Et omne pecus nigrum in agnis’: quod significet proprium innocentiae quod est boni per ‘Labanem’ significati, constat a significatione ‘nigri’ quod sit proprium, de qua mox supra n. 3993; et a significatione 1 ‘agni’ quod sit' innocentia, de qua sequitur. Cum proprio innocentiae, quod significatur per ‘nigrum in agnis’, ita se habet: in omni bono erit innocentia ut sit bonum; charitas absque innocentia non est charitas, minus adhuc amor in Dominum, quapropter innocentia est ipsum essentiale amoris et charitatis, proinde boni; proprium innocentiae est quod sciatur, agnoscatur et credatur, non ore sed corde, quod nihil nisi malum sit a se, et omne bonum a Domino; proinde quod proprium ejus non nisi quam nigrum sit, nempe tam proprium voluntarium quod est malum, quam proprium intellectuale quod est falsum; cum homo in hac confessione et fide ex corde est, tunc influit Dominus cum bono et vero, et insinuat ei proprium caeleste, quod est candidum et splendens; nusquam aliquis in vera humiliatione potest esse nisi sit in illa agnitione et fide ex corde, nam tunc in sui annihilatione est, immo in sui aversatione, et 2 sic in absentia a se, ita tunc est in statu recipiendi Divinum Domini; inde est quod Dominus cum bono influat in cor humile et contritum;

[2] tale est proprium innocentiae quod hic significatur per ‘nigrum in agnis’, quod Jacobus sibi elegit, at ‘album in agnis’ est meritum quod ponitur in bonis quod ‘album’ sit meritum, supra n. 3993

dictum est; hoc non elegi Jacobus, quia innocentiae contrariatur, qui enim meritum ponit in bonis, is agnoscit et credit quod omne bonum sit a semet, nam in bonis quae facit, se spectat non Dominum, inde retributionem postulat ex merito; quare etiam talis contemnit alios prae se, immo etiam condemnat, proinde tantum recedit ab ordine caelesti, hoc est, a bono et vero. Exinde constare potest quod charitas erga proximum et amor in Dominum nusquam dabiles sint nisi eis insit innocentia consequenter quod nemo nisi ei aliquid innocentiae sit, venire possit in caelum, secundum Domini verba, Amen dico vobis, quisquis non receperit regnum Dei ut infans, non ingredietur in illud, Marcus 10:15; Luc. 18:17;

per ‘infantem’ hic et alibi in Verbo significatur innocentia; videantur quae prius de his dicta sunt, nempe quod infantia non sit innocentia: sed quod innocentia habitet in sapientia, n. 2305, 3 3494; qualis innocentia infantiae, et qualis innocentia sapientiae, n. 2306, 3183; tum quale proprium innocentia et charitate a Domino vivificatum, n. 154; quod innocentia faciat ut bonum sit bonum, n. 2526, 2780.

[3] Quod ‘agni’ significent innocentiam, constare potest a pluribus locis in Verbo, quorum haec 4 in fidem licet afferre;

apud Esaiam,

Commorabitur lupus cum 5 agno, et pardus cum haedo cubabit, et vitulus et leo juvenis, et bos una, et puer parvus ducet eos: 11:6;

ibi de regno Domini, ac de statu pacis et innocentiae ibi; ‘lupus’ pro illis qui contra innocentiam sunt, ‘agnus’ pro illis qui in innocentia; similiter alibi apud eundem,

Lupus et 6 agnus pascent simul, et leo sicut bos comedet paleam, et serpenti pulvis panis ejus; non malefacient, et non perdent in toto monte sanctitatis Meae, 65:25;

‘lupus’ ut supra, pro illis qui contra innocentiam, et ‘agnus’ pro illis qui in innocentia: quia lupus et agnus opposita sunt, etiam Dominus ad septuaginta quos emisit, dixit, apud Lucam, Ecce Ego mitto vos sicut 7 agnos in medium luporum, 10:3:

apud Mosen,

Sugere facit illum mel e rupe, et oleum e saxo petrae, butyrum armenti, et lac gregis, cum adipe 8 agnorum et arietum, filiorum Bashanis, Deut. 32:13, 14;

ibi in sensu interno de caelestibus Ecclesiae Antiquae; ‘adeps agnorum’ pro charitate innocentiae.

[4] Agni in lingua originali per varia nomina exprimuntur, et per illa diversi 9 gradus innocentiae significantur, nam, ut dictam, in omni bono erit innocentia ut sit bonum, et inde quoque in vero, 10 hic agni exprimuntur per 11 vocem per quam etiam oves, sicut 12 Lev. 1:10; 3:7; 5:6; 17:3; 22:19; Num. 18:17, et est innocentia fidei quae est charitatis quae significatur: per alias voces alibi, ut apud Esaiam,

Mittite 8 agnum dominatoris terrae de petra versus desertum ad montem filiae Zionis, 16:1;

adhuc 13 per aliam vocem apud eundem,

Dominus Jehovih in robusto venit, et brachium Ipsius dominabitur Ipsi; ... sicut pastor gregem suum pascet, in brachium suum colliget 14 agnos, et in sinu suo portabit, lactentes ducet, 40:9, 10, 11. ;

‘in brachium colligere agnos et in sinu portare’ pro illos qui sunt in charitate in qua innocentia:

[5] apud Johannem, Jesus manifestatus Petro dixit, Simon Jona amasne Me plus quam hos? dicit Ipsi, Immo Domine, Tu scis quod amem Te, dicit illi, Pasce 15 agnos meos: dicit illi iterum, Simon Jona, amasne Me, dicit Ipsi, Immo Domine, tu scis quod amem Te; dicit illi, Pasce oves meas, 21:15, 16;

per ‘Petrum’, hic ut alibi, significatur fides, videatur Praefatio ad cap. xviii, et Praefatio ad cap. xxii Gen. et n. 3750, et quia fides non est fides nisi sit ex charitate erga proximum, et sic ex amore in Dominum, nec charitas et amor est charitas et amor nisi sit ex innocentia, inde est quod Dominus primum interroget num amet se, hoc est, num amor sit in fide, et dein dicit, ‘Pasce agnos meos’, hoc est, illos qui in innocentia sunt; et dein post eandem interrogationem dicit, ‘Pasce oves meas’, hoc est, illos qui in charitate.

[6] Quia Dominus est ipsa innocentia, quae est in regno Ipsius, nam ab Ipso omne innocentiae est, inde vocatur Dominus 16 Agnus, ' ut apud Johannem, Postridie vidit Johannes Baptista Jesum venientem ad illum, et dixit, Ecce Agnus Dei, qui tollit peccatum mundi, 1:29, 36: et in Apocalypsi Cum 17 Agno pugnabunt, sed Agnus vincet illos, quia Dominus dominorum est, et Rex regum, et qui cum Ipso vocati et electi, 17:14; et praeterea alibi in Apocalypsi, ut 5:6; 6:1, 16; 7:9, 14, 17; 12:11; 13:8; 14:1, 4; 19:7, 9; 21:22, 23, 18 27; 22:1, 3.

Quod agnus paschalis sit Dominus in supremo sensu, notum est, ‘Pascha’ enim significabat glorificationem Domini, hoc est, induitionem Divini 19 quoad Humanum, et in sensu repraesentativo significat regenerationem hominis; et ‘agnus paschalis’ id quod essentiale regenerationis est, nempe innocentiam; nemo enim regenerari potest nisi per charitatem in qua innocentia.

[7] Quia innocentia est primarium in regno Domini, et est ipsum caeleste ibi, et sacrificia et holocausta repraesentabant 20 spiritualia et caelestia regni Domini, ideo ipsum essentiale regni Ipsius quod est innocentia, repraesentabatur per ‘agnos’; quare holocaustum juge seu quotidianum fiebat ex agnis, uno in mane, et altero inter vesperas, 21 Exod. 29:37-39; Num. 28:3, 4, et duplum diebus sabbati, Num. 28:9, 10;

et per adhuc plures agnos in statis festis, Lev. 23:12; Num. 28:11, 14, 19, 27; xxix i ad fin.

Quod puerpera post exactos dies munditiae, in holocaustum offerret agnum 22 , et pullum columbae aut turturem, Lev. 12:6, erat ut significaretur effectus amoris conjugialis, qui, nempe amor conjugialis, quod sit innocentia, videatur n. 2736, et quia per ‘infantes’ innocentia significatur.

Notas de rodapé:

1. The Manuscript has agnorum quod sint

2. The Manuscript has quasi in absentia

3. The editors of the third Latin edition made a minor correction here. For details, see the end of the appropriate volume of that edition.

4. The Manuscript deletes in fidem.

5. Hebrew (kebes)

6. Hebrew (taleh)

7. The Greek is (aren)

8. Hebrew (kar)

9. The Manuscript has status

10. i. e. in Gen. 30:32

11. Hebrew (keseb) and (kisbah)

12. The Manuscript inserts etiam.

13. The Manuscript has alia voce

14. Hebrew (telaim)

15. The Greek is (arnion)

16. The Greek is (amnos)

17. In Apoc. (arnion) occurs always forlamb'.

18. The editors of the third Latin edition made a minor correction here. For details, see the end of the appropriate volume of that edition.

19. The Manuscript inserts etiam.

20. The following two (or in some cases more) words are transposed in the Manuscript.

21. Hebrew (kebes) in all these references

22. The Manuscript inserts anniculum.

  
/ 10837  
  

This is the Third Latin Edition, published by the Swedenborg Society, in London, between 1949 and 1973.