¹ Erat autem Pascha et azyma post biduum : et quærebant summi sacerdotes et scribæ quomodo eum dolo tenerent, et occiderent.

² Dicebant autem : Non in die festo, ne forte tumultus fieret in populo.

³ Et cum esset Bethaniæ in domo Simonis leprosi, et recumberet, venit mulier habens alabastrum unguenti nardi spicati pretiosi : et fracto alabastro, effudit super caput ejus.

⁴ Erant autem quidam indigne ferentes intra semetipsos, et dicentes : Ut quid perditio ista unguenti facta est ?

⁵ poterat enim unguentum istud venundari plus quam trecentis denariis, et dari pauperibus. Et fremebant in eam.

⁶ Jesus autem dixit : Sinite eam, quid illi molesti estis ? Bonum opus operata est in me :

⁷ semper enim pauperes habetis vobiscum : et cum volueritis, potestis illis benefacere : me autem non semper habetis.

⁸ Quod habuit hæc, fecit : prævenit ungere corpus meum in sepulturam.

⁹ Amen dico vobis : Ubicumque prædicatum fuerit Evangelium istud in universo mundo, et quod fecit hæc, narrabitur in memoriam ejus.

¹⁰ Et Judas Iscariotes, unus de duodecim, abiit ad summos sacerdotes, ut proderet eum illis.

¹¹ Qui audientes gavisi sunt : et promiserunt ei pecuniam se daturos. Et quærebat quomodo illum opportune traderet.

¹² Et primo die azymorum quando Pascha immolabant, dicunt ei discipuli : Quo vis eamus, et paremus tibi ut manduces Pascha ?

¹³ Et mittit duos ex discipulis suis, et dicit eis : Ite in civitatem, et occurret vobis homo lagenam aquæ bajulans : sequimini eum,

¹⁴ et quocumque introierit, dicite domino domus, quia magister dicit : Ubi est refectio mea, ubi Pascha cum discipulis meis manducem ?

¹⁵ Et ipse vobis demonstrabit cœnaculum grande, stratum : et illic parate nobis.

¹⁶ Et abierunt discipuli ejus, et venerunt in civitatem : et invenerunt sicut dixerat illis, et paraverunt Pascha.

¹⁷ Vespere autem facto, venit cum duodecim.

¹⁸ Et discumbentibus eis, et manducantibus, ait Jesus : Amen dico vobis, quia unus ex vobis tradet me, qui manducat mecum.

¹⁹ At illi cœperunt contristari, et dicere ei singulatim : Numquid ego ?

²⁰ Qui ait illis : Unus ex duodecim, qui intingit mecum manum in catino.

²¹ Et Filius quidem hominis vadit sicut scriptum est de eo : væ autem homini illi per quem Filius hominis tradetur ! bonum erat ei, si non esset natus homo ille.

²² Et manducantibus illis, accepit Jesus panem : et benedicens fregit, et dedit eis, et ait : Sumite, hoc est corpus meum.

²³ Et accepto calice, gratias agens dedit eis : et biberunt ex illo omnes.

²⁴ Et ait illis : Hic est sanguis meus novi testamenti, qui pro multis effundetur.

²⁵ Amen dico vobis, quia jam non bibam de hoc genimine vitis usque in diem illum, cum illud bibam novum in regno Dei.

²⁶ Et hymno dicto exierunt in montem Olivarum.

²⁷ Et ait eis Jesus : Omnes scandalizabimini in me in nocte ista : quia scriptum est : Percutiam pastorem, et dispergentur oves.

²⁸ Sed postquam resurrexero, præcedam vos in Galilæam.

²⁹ Petrus autem ait illi : Et si omnes scandalizati fuerint in te, sed non ego.

³⁰ Et ait illi Jesus : Amen dico tibi, quia tu hodie in nocte hac, priusquam gallus vocem bis dederit, ter me es negaturus.

³¹ At ille amplius loquebatur : Et si oportuerit me simul commori tibi, non te negabo. Similiter autem et omnes dicebant.

³² Et veniunt in prædium, cui nomen Gethsemani. Et ait discipulis suis : Sedete hic donec orem.

³³ Et assumit Petrum, et Jacobum, et Joannem secum : et cœpit pavere et tædere.

³⁴ Et ait illis : Tristis est anima mea usque ad mortem : sustinete hic, et vigilate.

³⁵ Et cum processisset paululum, procidit super terram : et orabat ut, si fieri posset, transiret ab eo hora :

³⁶ et dixit : Abba pater, omnia tibi possibilia sunt, transfer calicem hunc a me : sed non quod ego volo, sed quod tu.

³⁷ Et venit, et invenit eos dormientes. Et ait Petro : Simon, dormis ? non potuisti una hora vigilare ?

³⁸ Vigilate et orate, ut non intretis in tentationem. Spiritus quidem promptus est, caro vero infirma.

³⁹ Et iterum abiens oravit, eumdem sermonem dicens.

⁴⁰ Et reversus, denuo invenit eos dormientes (erant enim oculi eorum gravati), et ignorabant quid responderent ei.

⁴¹ Et venit tertio, et ait illis : Dormite jam, et requiescite. Sufficit : venit hora : ecce Filius hominis tradetur in manus peccatorum.

⁴² Surgite, eamus : ecce qui me tradet, prope est.

⁴³ Et, adhuc eo loquente, venit Judas Iscariotes unus de duodecim, et cum eo turba multa cum gladiis et lignis, a summis sacerdotibus, et scribis, et senioribus.

⁴⁴ Dederat autem traditor ejus signum eis, dicens : Quemcumque osculatus fuero, ipse est, tenete eum, et ducite caute.

⁴⁵ Et cum venisset, statim accedens ad eum, ait : Ave Rabbi : et osculatus est eum.

⁴⁶ At illi manus injecerunt in eum, et tenuerunt eum.

⁴⁷ Unus autem quidam de circumstantibus educens gladium, percussit servum summi sacerdotis : et amputavit illi auriculam.

⁴⁸ Et respondens Jesus, ait illis : Tamquam ad latronem existis cum gladiis et lignis comprehendere me ?

⁴⁹ quotidie eram apud vos in templo docens, et non me tenuistis. Sed ut impleantur Scripturæ.

⁵⁰ Tunc discipuli ejus relinquentes eum, omnes fugerunt.

⁵¹ Adolescens autem quidam sequebatur eum amictus sindone super nudo : et tenuerunt eum.

⁵² At ille rejecta sindone, nudus profugit ab eis.

⁵³ Et adduxerunt Jesum ad summum sacerdotem : et convenerunt omnes sacerdotes, et scribæ, et seniores.

⁵⁴ Petrus autem a longe secutus est eum usque intro in atrium summi sacerdotis : et sedebat cum ministris ad ignem, et calefaciebat se.

⁵⁵ Summi vero sacerdotes et omne concilium quærebant adversus Jesum testimonium, ut eum morti traderent, nec inveniebant.

⁵⁶ Multi enim testimonium falsum dicebant adversus eum : et convenientia testimonia non erant.

⁵⁷ Et quidam surgentes, falsum testimonium ferebant adversus eum, dicentes :

⁵⁸ Quoniam nos audivimus eum dicentem : Ego dissolvam templum hoc manu factum, et per triduum aliud non manu factum ædificabo.

⁵⁹ Et non erat conveniens testimonium illorum.

⁶⁰ Et exsurgens summus sacerdos in medium, interrogavit Jesum, dicens : Non respondes quidquam ad ea quæ tibi objiciuntur ab his ?

⁶¹ Ille autem tacebat, et nihil respondit. Rursum summus sacerdos interrogabat eum, et dixit ei : Tu es Christus Filius Dei benedicti ?

⁶² Jesus autem dixit illi : Ego sum : et videbitis Filium hominis sedentem a dextris virtutis Dei, et venientem cum nubibus cæli.

⁶³ Summus autem sacerdos scindens vestimenta sua, ait : Quid adhuc desideramus testes ?

⁶⁴ Audistis blasphemiam : quid vobis videtur ? Qui omnes condemnaverunt eum esse reum mortis.

⁶⁵ Et cœperunt quidam conspuere eum, et velare faciem ejus, et colaphis eum cædere, et dicere ei : Prophetiza : et ministri alapis eum cædebant.

⁶⁶ Et cum esset Petrus in atrio deorsum, venit una ex ancillis summi sacerdotis :

⁶⁷ et cum vidisset Petrum calefacientem se, aspiciens illum, ait : Et tu cum Jesu Nazareno eras.

⁶⁸ At ille negavit, dicens : Neque scio, neque novi quid dicas. Et exiit foras ante atrium, et gallus cantavit.

⁶⁹ Rursus autem cum vidisset illum ancilla, cœpit dicere circumstantibus : Quia hic ex illis est.

⁷⁰ At ille iterum negavit. Et post pusillum rursus qui astabant, dicebant Petro : Vere ex illis es : nam et Galilæus es.

⁷¹ Ille autem cœpit anathematizare et jurare : Quia nescio hominem istum, quem dicitis.

⁷² Et statim gallus iterum cantavit. Et recordatus est Petrus verbi, quod dixerat ei Jesus : Priusquam gallus cantet bis, ter me negabis. Et cœpit flere.