From Swedenborg's Works

 

Himmel und Hölle #1

Study this Passage

  
/ 603  
  

1. I. DER HIMMELVORBEMERKUNGEN DES VERFASSERS

Als der Herr zu den Jüngern von der „Vollendung des Zeitlaufs“, der letzten Zeit der Kirche, sprach 1 , führte er am Ende der Vorhersagen über ihre aufeinanderfolgenden Zustände im Hinblick auf Liebe und Glaube 2 aus:

„Bald aber nach der Trübsal jener Tage wird die Sonne sich verfinstern und der Mond seinen Schein nicht geben, und die Sterne werden vom Himmel fallen, und die Kräfte des Himmels werden erschüttert werden. Und dann wird erscheinen das Zeichen des Menschensohnes am Himmel. Und es werden heulen alle Geschlechter auf Erden und werden kommen sehen des Menschen Sohn in den Wolken des Himmels in großer Kraft und Herrlichkeit. Und er wird senden seine Engel mit hellen Posaunen, und sie werden sammeln seine Auserwählten von den vier Winden, von einem Ende des Himmels bis zum anderen“. (Matthäus 24:29-31)

Wer diese Worte nur ihrem buchstäblichen Sinn nach versteht, muß annehmen, daß in der Endzeit, die auch das letzte Gericht genannt wird, alle diese Dinge buchstäblich geschehen würden, daß also nicht nur Sonne und Mond sich tatsächlich verfinstern und die Sterne vom Himmel fallen werden, daß das Zeichen des Herrn am Himmel erscheinen wird und man ihn in den Wolken und zugleich Engel mit Posaunen sehen werde, sondern auch, daß – nach den anderweitigen Vorhersagen – die ganze sichtbare Welt vergehen und dann ein neuer Himmel samt einer neuen Erde entstehen werde. Das ist heutzutage die herrschende Meinung innerhalb der Kirche.

Wer aber so glaubt, weiß nichts von den Geheimnissen, die im Einzelnen des Wortes verborgen liegen; denn jede Einzelheit des Wortes hat einen inneren Sinn, in dem es nicht um natürliche und weltliche Dinge geht, wie im Buchstabensinn, sondern um geistige und himmlische Dinge. Und zwar gilt dies nicht nur vom Sinn zusammenhängender Sätze, sondern auch von jedem einzelnen Wort 3 . Das Göttliche Wort ist nämlich in lauter Entsprechungen verfaßt worden, damit jede Einzelheit einen inneren Sinn enthalte. Wie dieser Sinn beschaffen ist, kann man aus all dem entnehmen, was darüber in den „Himmlischen Geheimnissen“ zusammengestellt wurde.

In gleicher Weise ist auch zu verstehen, was der Herr in der oben angeführten Stelle von seiner Ankunft in den Wolken des Himmels gesagt hat. Durch die Sonne, die verfinstert werden soll, wird der Herr hinsichtlich der Liebe bezeichnet 4 ; durch den Mond der Herr hinsichtlich des Glaubens 5 ; durch die Sterne die Erkenntnisse des Guten und Wahren oder der Liebe und des Glaubens 6 ; durch das Zeichen des Menschensohnes am Himmel die Erscheinung des Göttlich-Wahren 7 ; durch die Geschlechter der Erde, welche heulen werden, alle Dinge des Wahren und Guten oder des Glaubens und der Liebe 8 ; durch die Ankunft des Herrn in den Wolken des Himmels mit großer Kraft und Herrlichkeit seine Gegenwart im Wort und die Offenbarung 9 . Die Wolken bezeichnen den buchstäblichen Sinn des Wortes 10 und die Herrlichkeit den inneren Sinn des Wortes 11 ; die Engel mit der hellen Posaune den Himmel, aus dem das Göttlich-Wahre herniedersteigt 12 .

Das alles sollte ersichtlich machen, was unter den angeführten Worten des Herrn zu verstehen ist: Am Ende der Kirche, wenn keine Liebe und darum auch kein Glaube mehr vorhanden ist, wird der Herr das Wort nach seinem inneren Sinn aufschließen und die Geheimnisse des Himmels offenbaren. Die Geheimnisse, die nachstehend geoffenbart werden, betreffen den Himmel und die Hölle ebenso wie auch das Leben des Menschen nach dem Tode. Der Mensch der Kirche weiß heutzutage kaum etwas über Himmel und Hölle, sowie über sein Leben nach dem Tode, obwohl sich alles im Worte Gottes beschrieben findet. Viele, die innerhalb der Kirche geboren wurden, leugnen diese Dinge sogar, indem sie bei sich sagen: »Wer ist von dort zurückgekommen und hat davon berichten können?« Damit nun ein solches Leugnen, wie es besonders bei Gebildeten herrscht, nicht auch jene anstecke und verderbe, die einfältigen Herzens und Glaubens sind, wurde mir verliehen, mit den Engeln zusammen zu sein und mit ihnen zu reden, wie ein Mensch mit dem andern. Ebenso durfte ich auch (und nun schon während über 13 Jahren) Dinge sehen, die sich in den Himmeln und Höllen finden, und nach dem Gesehenen und Gehörten beschreiben – in der Hoffnung, daß so die Unkenntnis aufgeklärt und der Unglaube zerstreut werde. Eine solche unmittelbare Offenbarung findet heutzutage statt; unter ihr ist die Ankunft des Herrn zu verstehen.

Footnotes:

1. Die Vollendung des Zeitlaufs ist die letzte Zeit der Kirche, Himmlische Geheimnisse 4535, 10622.

2. Was der Herr von der Vollendung des Zeitlaufs und von seiner Ankunft, somit von der allmählichen Verwüstung der Kirche und vom letzten Gericht vorhergesagt hatte bei Matthäus, Kap. 24 und 25, wird erklärt in den Eingängen zu den Kap. 26-40 der Genesis, und zwar dort Nr. 3353-3356, 3486-3489, 3650-3655, 3751-3757, 3897-3901, 4056-4060, 4229-4231, 4332-4335, 4422-4424, 4635-4638, 4661-4664, 4807-4810, 4954-4959, 5063-5071.

3. Im Wort, sowohl als Ganzem wie in seinen Teilen ist ein innerer oder geistiger Sinn, Nr. 1143, 1984, 2135, 2333, 2395, 2495, 4442, 9048, 9063, 9086.

4. Das Wort ist in Entsprechungen geschrieben und bezeichnet lauter geistige Dinge, Nr. 1404, 1408, 1409, 1540, 1619, 1659, 1709, 1783, 2900, 9086.

5. Die Sonne im Wort bezeichnet den Herrn als die Liebe und die Liebe zum Herrn, Nr. 1529, 1837, 2441, 2495, 4060, 4696, 4996, 7083, 10809.

6. Der Mond meint den Herrn als den Glauben und den Glauben an den Herrn, Nr. 1529, 1530, 2495, 4060, 4996, 7083.

7. Die Sterne bedeuten die Erkenntnisse des Guten und Wahren, Nr. 2495, 2849, 4697.

8. Die Stämme bezeichnen Gutes und Wahres im Ganzen, d.h. alle Dinge des Glaubens und der Liebe, Nr. 3858, 3926, 4060, 6335.

9. Die Ankunft des Herrn meint seine Gegenwart im Wort und die Offenbarung, Nr. 3900, 4060.

10. Wolken bedeuten den Buchstabensinn im Wort, 4060, 4391, 5922, 6343, 6752, 8106, 8781, 9430, 10551, 10574.

11. Herrlichkeit ist das Göttlich-Wahre sowohl im Himmel wie im inneren Sinne des Wortes, 4809, 5292, 5922, 8267, 8427, 9429, 10574.

12. Posaunen und Trompeten bezeichnen das Göttlich-Wahre im Himmel und seine Offenbarung, 8415, 8823, 8915; das gilt auch für die Stimme, Nr. 6971, 9926.

  
/ 603  
  

From Swedenborg's Works

 

Arcana Coelestia #4697

Study this Passage

  
/ 10837  
  

4697. ‘Et undecim stellae’: quod significet cognitiones boni et veri, constat a significatione ‘stellarum’ quod sint cognitiones boni et veri; quod ‘stellae’ in Verbo illas significent, est quia sunt parva luminaria quae lucent noctu, et a se in nostram atmosphaeram tunc emittunt scintillas lucis, similiter ac cognitiones illa quae sunt boni et veri: quod per ‘stellas’ cognitiones illae 1 significentur, constare potest a pluribus locis in Verbo 2 , ut apud Jeremiam,

Dixit Jehovah, dans solem in lucem diei, statuta lunae et stellarum in lucem noctis, commovens mare, ut tumultuentur fluctus ejus, 31:35;

ubi de nova Ecclesia; 3 per ‘dare solem in lucem diei’ significatur bonum amoris et charitatis, et per ‘statuta lunae et stellarum in lucem noctis’, verum et cognitiones:

[2] similiter apud Davidem,

Jehovah Qui fecit luminaria magna, ... solem in dominium in die, ... lucam et stellas in dominium in nocte, Ps. 136:7-9; qui non sensum internum Verbi novit, credet quod per ‘solem’ hic sol mundi et per ‘lunam et stellas’ luna et stellae intelligantur 4 , at inde nullus sensus spiritualis et caelestis exsurgit, cum tamen Verbum in singulis est caeleste; inde quoque patet quod sint bona amoris et charitatis et vera fidei, cum cognitionibus eorum, quae significantur:

[3] similiter quae in capite primo Geneseos, ubi de nova creatione hominis caelestis agitur, Dixit Deus, Sit luminaria in expanso caelorum, ad distinguendum inter diem et inter noctem, et erunt in signa et in stata tempora, et in dies et in annos; et erunt in luminaria in expanso caelorum, ad lucem dandum super terra, et factum ita: et fecit Deus duo luminaria magna, luminare magnum ad dominandum die, et luminare minus ad dominandum nocte, et stellas; et posuit illa Deus in expanso caelorum ad lucem dandum super terra, et ad dominandum in die et innocte, et ad distinguendum inter lucem et inter tenebras, vers. 5 14-18; videatur n. 30-38:

[4] apud Matthaeum, Statim post afflictionem dierum istorum, sol obscurabitur, et luna non dabit lumen suum, et stellae cadent de caelo, et potentiae caelorum commovebuntur, 24:29; quod per ‘solem et lunam’ ibi significetur amor et charitas, seu bonum et verum, et per ‘stellas’ cognitiones, videatur n. 6 4060; et quia ibi de ultimo die seu ultimo statu Ecclesiae agitur, per quod ‘sol obscurabitur et luna non dabit lumen suum’ significatur quod tunc peribit bonum amoris et charitatis, et per quod ‘stellae cadent de caelo’, quod etiam cognitiones boni et veri;

[5] quod illa significentur, patet a propheticis Verbi ubi 7 similia dicuntur de ultimo Ecclesiae; ut apud Esaiam,

Ecce dies Jehovae veniet crudelis, ... ad ponendum terram in vastitatem, et peccatores perdet ex illa, nam stellae caelorum et sidera eorum non lucebunt luce sua, obscurabitur sol in ortu suo, et luna non splendere faciet lucem suam, 13:9, 10:

apud Joelem,

Propinquus est dies Jehovae, ... sol et luna atrati sunt, et stellae contraxerunt splendorem suum, Joel 3:14, 15:

apud Ezechielem,

Obtegam cum exstinxero te caelos, et atrabo stellas eorum, solem nube obtegam, et luna non lucere faciet lumen suum, omnia luminaria lucis in caelo 8 atrabo super te, et dabo tenebras super terra tua, 32:7, 8:

et apud Johannem, Quartus angelus clanxit, et percussa est tertia pars solis, et tertia pars lunae, et tertia pars stellarum, ut obtenebraretur tertia pars eorum, et dies non luceret tertia sui parte, noxque similiter, Apoc. 8:12.

[6] Praeterea quod ‘stellae’ sint cognitiones 9 boni et veri, patet ab his locis:

apud Danielem,

Ex uno cornu hirci caprarum crevit cornu unum de exiguo, et crevit valde versus meridiem, et versus ortum, et versus decus, et crevit usque ad exercitus caelorum, et dejecit in terram de exercitu, et de stellis, et conculcavit ea, 8:9, 10:

et apud Johannem, Draco magnus cauda sua traxit tertiam partem stellarum caeli: et projecit eas in terram, Apoc. 12:4;

quod non stellae hic intelligantur 10 , patet; agitur 11 apud Danielem et apud Johannem de Ecclesiae statu ultimis temporibus:

[7] similiter apud Davidem,

Jehovah numerat numerum stellarum, omnibus nomina vocat, Ps. 147:4:

apud eundem,

Laudate Jehovam sol et luna, laudate Ipsum omnes stellae lucis, Ps. 148:3 12 :

apud Johannem,

Signum magnum visum est in caelo, mulier circumdata solem, et luna sub pedibus ejus, et super capite ejus corona 13 duodecim 14 stellarum, Apoc. 12:1.

[8] Quia per ‘stellas’ significantur cognitiones boni et veri, per illas significantur doctrinalia Ecclesiae, nam haec sunt cognitione doctrinale de fide separata a charitate ultimis temporibus per ‘stellam’ ita describitur apud Johannem,

15 Tertius angelus clanxit, et cecidit e caelo stella magna ardens sicut lampas, et cecidit super tertiam partem fluviorum, et super fontes aquarum: nomen stellae dicitur absinthium, [unde fit tertia pars aquarum absinthium, '] et multi homines mortui sunt in aquis, quia amarae factae sunt, Apoc. 8:10, 11;

aquae quae ex stella illa factae sunt amarae' sunt vera, et ‘fluvii ac fontes aquarum’ sunt inde intelligentia et sapientia ex Verbo; quod ‘aquae’ sint vera, videatur n. 2702, 3058, 3424; quod ‘fluvii’ sint intelligentia, n. 3051; quodque ‘fontes’ sapientia ex Verbo, n. 2702, 3424.

Footnotes:

1. boni et veri

2. The Manuscript places this after stellas.

3. The Manuscript inserts et.

4. significentur

5. The editors of the third Latin edition made a minor correction here. For details, see the end of the appropriate volume of that edition.

6. The editors of the third Latin edition made a minor correction here. For details, see the end of the appropriate volume of that edition.

7. The Manuscript inserts paene.

8. caelis

9. cogitationes, in the First Latin Edition

10. significentur

11. The Manuscript inserts enim et.

12. The editors of the third Latin edition made a minor correction here. For details, see the end of the appropriate volume of that edition.

13. The following two (or in some cases more) words are transposed in the Manuscript.

14. undecim, in the First Latin Edition, a mistake arising possibly from the eleven stars with which this [ ] deals.

15. The Manuscript inserts Post.

  
/ 10837  
  

This is the Third Latin Edition, published by the Swedenborg Society, in London, between 1949 and 1973.

From Swedenborg's Works

 

Apocalypsis Explicata #1145

Study this Passage

  
/ 1232  
  

1145. "Et omne lignum thyinum." - Quod significet omne bonum conjunctum vero in naturali homine, constat ex significatione "ligni", quod sit bonum naturalis hominis (de qua sequitur); "lignum" autem "thyinum" significat bonum conjunctum vero in naturali homine; "thyinum" enim derivatur ex duo in lingua Graeca, et "duo" significant illam conjunctionem; quod "lignum thyinum" significet bonum conjunctum vero, patet etiam ex illis quae antecedunt, et ex illis quae sequuntur; ex illis quae antecedunt, quod nominentur talia quae significant bona et vera caelestia, ac bona et vera spiritualia, quae sunt "byssus et purpura, ac sericum et coccinum"; et ex sequentibus, quod nominentur talia quae significant bona et vera naturalia, quae sunt "vas ex ebore et vas ex ligno pretioso, ex aere, ferro et marmore": inde patet quod "lignum thyinum" significet bonum conjunctum vero in naturali homine ex illis bonis et veris quae supra nominata sunt, oriundum. Sunt enim tres gradus vitae in homine, qui in suo ordine spectati vocantur caelestis, spiritualis et naturalis; in eodem ordine in hoc versu nominata sunt talia quae significant bona et vera secundum gradus. Sed sicut per illa quae supra memorata sunt, significantur vera et bona profanata, quae in se sunt falsa et mala, ita etiam per bonum conjunctum vero, quod est "lignum thyinum", significatur id bonum profanatum, quod est malum conjunctum falso. Id bonum, quia est naturalis hominis, imprimis profanatur per venerationes ossium et sepulcrorum, per sanctificationes plurium quae pro cultu sunt, per plura circa processiones, in genere per omnia idololatrica, quae naturali homini jucunda sunt, et inde sentiuntur sicut bona, ac vocantur vera.

Quod "lignum" significet bonum est quia ex arbore est, ex qua sunt fructus; et quia lignum potest incendi, ac inservire usui pro calefactione corporis, tum pro domibus construendis, ac pro diversis fabricis ex quibus usus et commoda; et quia ex ligno exprimitur oleum, per quod significatur bonum amoris; recondit etiam in se calidum: vicissim autem "lapis" hic significat verum naturalis hominis, ex causa quia est frigidus, et non potest incendi.

[2] Quoniam "lignum" significat bonum, ideo etiam apud antiquissimos, qui in bono amoris fuerunt, templa ex ligno erant, quae non vocabantur templa, sed Domus Dei; apud plures fuerunt illa in tabernaculis illorum, in quibus non modo habitaverunt, sed etiam sanctum cultum habuerunt: ideo quoque angeli tertii caeli habitant in domibus ex lignis; hoc illis est quia in bono amoris in Dominum sunt, et lignum illi correspondet: ligna etiam illis sunt secundum correspondentiam arborum ex quibus sunt, "arbor" enim significat hominem, et ex fructu bonum hominis: ex eo est, quod in Verbo nominentur ligna ex variis arboribus, ut ex olea, ex vite, ex cedro, ex populo, ex quercu; et "lignum ex olea" significat bonum caeleste, "ex vite" bonum spirituale, "ex cedro" bonum rationale, "ex populo" bonum naturale, et "ex quercu" bonum sensuale.

[3] Nunc quia omnia Verbi correspondentiae sunt, et quia lignum correspondet bono, et in opposito sensu malo, ideo per "lignum" ibi significatur bonum, et in opposito sensu malum, ut ex sequentibus locis constare potest: – In Threnis,

"Aquas nostras pro argento bibimus, et ligna nostra pro pretio veniunt" (5:4):

defectus cognitionum veri et boni ita describitur; defectus cognitionum veri per quod "aquas pro argento bibant", ac defectus cognitionum boni per quod "ligna pretio veniant."

Apud Ezechielem,

"Diripient opes tuas, ..depraedabuntur merces tuas, ..destruent muros tuos, et domus desiderii tui evertent;..lapides tuos, et ligna tua, et pulverem tuum in medium maris dabunt" (26:12 1 );

haec de devastatione omnium veri et boni ecclesiae per mala et falsa; "opes" quas diripient sunt cognitiones veri; "merces" quas depraedabuntur sunt cognitiones boni; "muri" quos destruent sunt doctrinalia; "domus desiderii" quas evertent sunt illa quae mentis sunt, ita quae intellectus et voluntatis sunt, ibi enim homo habitat; "lapides, ligna et pulvis", quae in medium maris dabunt, sunt vera et bona naturalis hominis, "lapides" sunt vera ejus, "ligna" sunt bona ejus, ac "pulvis" sunt infima ejus, quae sunt sensualis hominis.

[4] Apud eundem,

"Fili hominis, sume tibi lignum unum, et scribe super illo, Jehudae et filiis Israelis sociis ejus: deinde sume lignum unum, et scribe super illo, Josephi, lignum Ephraimi" et 2 tribuum Israelis sociorum ejus: postea conjunge illa unum cum altero tibi lignum in unum; .... ut sint unum ambo in manu 3 mea, et faciam eos in lignum unum" (37:16, 17, 19, 20):

per haec repraesentabatur conjunctio regni caelestis ac regni spiritualis Domini per bonum amoris; per "Jehudam et filios Israelis socios ejus" significatur regnum caeleste Domini, per "Jehudam" illud quoad bonum, et per "filios Israelis socios ejus" illud quoad verum: per "Josephum" autem ac "tribus Israelis socios ejus", significatur regnum spirituale Domini, per "Josephum" illud quoad bonum, ac per "tribus Israelis socios ejus", illud quoad verum; per "Ephraimum" significatur intellectus veri, et quia illi qui in intellectu veri ex bono spirituali sunt, in regno spirituali Domini sunt, ideo vocabatur "lignum ab Ephraimo": quod duo illa regna in unum conjuncta sint a Domino per bonum amoris in Ipsum et per bonum charitatis erga proximum, intelligitur per quod "a Domino conjungentur, unum cum altero, in lignum unum, ut sint unum ambo in manu Jehovae, ac fient in lignum unum." Quod illa quae trahunt a falsis emendentur per bonum, repraesentatum et significatum est per quod

Aquae amarae in Marah dulces factae sint per lignum injectum (Exod. 15:25 4 ):

"aquae amarae" sunt illa quae apparenter vera sunt, et trahunt a falsis; "lignum" est bonum naturalis hominis. Quoniam "lignum" ex correspondentia significat bonum amoris, ideo tabulae lapideae, quibus Lex fuit inscripta, repositae sunt in arca ex ligno schittim facta; et ideo quoque plura Tabernaculi ex eodem ligno confecta erant: ac ideo Templum Hierosolymae ligno fuit investitum.

[5] Nunc sicut pleraque in Verbo etiam oppositum sensum habent, ita quoque "lignum", et in illo sensu significat malum, quia malum est oppositum bono; hoc significatur

Per servire ligno et lapidi (Deuteronomius 4:23-28; Esaias 37:19; Jeremias 3:9; Ezechiel 20:32: et alibi).

Apud Esaiam,

"Lignum, quod non putrescet, eligit, artificem sapientem quaerit sibi, ad praeparandum sculptile, non commoveatur" (40:20):

per "lignum" hic significatur malum, quod, sicut bonum, adoratur; "sculptile" enim est malum cultus; quod "eligat lignum quod non putrescet", significat quod aliquod bonum ex Verbo, quod adulteratur et inde fit malum; hoc eligitur, quia id quod ex Verbo est persuadet, et sic in animis non perit, nam ita est cum omni malo et falso per Verbum confirmato: quod "sapientem artificem quaerat, significat quod illum quaerat cui ex propria intelligentia dos confirmandi et falsificandi est.

[6] Apud Jeremiam,

Statuta gentium vanitas, siquidem lignum de silva excidit, opus manuum fabri per securim, .... infatuantur et stultescunt, doctrina vanitatum lignum est" (10:3, 8):

per "statuta gentium" quae vanitas, significantur omnia cultus illorum qui in malo sunt; per "lignum e silva" quod excidit, et "opus manuum fabri per securim", significatur malum, ex quo cultus, qui ex propria intelligentia per falsa effictus est; "lignum" est malum cultus, quod intelligitur per "sculptile"; opus manuum fabri" est quod ex propria intelligentia est, "securis" est falsum quod destruit bonum et confirmat malum.

[7] Apud eundem,

"Vox..sicut serpentis ibit, .... et cum securibus venerunt, sicut excisores lignorum" (46:22):

per "vocem serpentis" intelligitur astus et dolus; "cum securibus" significat cum falsis destruentibus bonum; "sicut excisores lignorum", significat sicut vellent exstirpare malum, cum tamen exstirpant bonum.

Apud Mosen,

Si quis occiderit socium suum per errorem, ut si cum socio veniat in silvam, et cadat securis ex ligno in socium, fugiet ad urbem azyli (Deuteronomius 19:5):

quisnam peccat per errorem, cui liceat in urbem azyli fugere, illustratum est per exemplum quod raro contingit, sed usque adducitur ad illustrandum quid intelligitur per occidere per errorem; adducitur quia "lignum" est significativum, tum "securis" et quoque "silva"; "lignum" est bonum, "securis" est falsum, et "silva" est naturalis homo; quare per id significatur, Si quis in bono naturali est, et per falsum, quod ignorat falsum esse, aliquem quoad animam perdit, quod id sit factum per errorem, ex causa quia ex malo non fuit.

[8] Apud Habakuk,

"Lapis e pariete clamat, et trabs e ligno respondet" (2:11):

per hoc intelligitur quod malum confirmet falsum, et instiget; per "parietem" e quo lapis clamat, significatur homo a veris vacuus, et qui sic ex falso vult instrui; per "trabem" quae ex ligno respondet, significatur homo absque bonis, et per "lignum" significatur malum, quod falsum confirmat et ei assentitur.

Apud Jeremiam,

"Dicentes ligno, Pater meus tu; et lapidi, Tu genuisti me; quia obverterunt Mihi cervicem et non faciem" (2:27):

quod "ligno dicant, Patrem", significat quod ex malo concepti sint; quod "lapidi dicant, Tu genuisti me", significat quod ex falso mali nati sint; quod "obvertant cervicem et non faciem", significat quod averterint se ab omni bono et vero.

"Ignis" et "ligna" dicuntur apud Sachariam (cap. 12:6), et apud Esaiam (cap. 30:33 5 );

quae dicuntur quia "ignis" significat amorem malum, et "lignum" mala inde.

[9] Quoniam "gladii" significant falsa destruentia vera, ac ligna" significant mala destruentia bonum, ideo ex mandato pontificum,

Exivit turba cum Juda Iscariote contra Jesum cum gladiis et lignis (Matthaeus 26:47; Marcus 14:43, 48; Luc. 22:52 6 ):

hoc factum est quia omnia passionis Domini fuerunt repraesentativa destructionis omnium boni et veri a Judaeis.

Apud filios Israelis fuerunt duae poenae communes, lapidatio et suspensio super ligno: lapidatio propter verum laesum et destructum, ac suspensio super ligno propter bonum laesum et destructum; inde erat

Suspensio super ligno maledictio (Deuteronomius 21:22, 23).

Ex his patet quod "lignum" significet bonum, in specie bonum naturalis hominis, et in opposito sensu malum ejus.

[10] (Continuatio de Fide Athanasiana, et de Domino.)

Sunt in mundo homines angeli et sunt homines diaboli; ex hominibus angelis est caelum, et ex hominibus diabolis est infernum.

Apud hominem angelum aperti sunt omnes gradus Vitae ejus usque ad Dominum; apud hominem autem diabolum, apertus modo est gradus ultimus, ac superiores sunt occlusi. Homo angelus ducitur a Domino tam ab intra quam ab extra; homo autem diabolus ducitur a semet ab intra, et a Domino ab extra. Homo angelus ducitur a Domino secundum ordinem, ab intra ex ordine, ab extra ad ordinem; homo diabolus autem ducitur a Domino ad ordinem ab extra, sed a semet contra ordinem ab intra. Homo angelus a Domino continue abducitur a malo, et ducitur ad bonum; homo autem diabolus a Domino continue etiam abducitur a malo, sed a graviori ad minus, non enim duci potest ad bonum. Homo angelus a Domino continue abducitur ab inferno, et ducitur in caelum, interius et interius; homo autem diabolus continue etiam abducitur ab inferno, sed a graviori ad mitius, non enim duci potest in caelum.

[11] Homo angelus, quia ducitur a Domino, ducitur a lege civili, a lege morali, et a lege spirituali, propter Divinum in illis; homo diabolus ducitur ab iisdem legibus, sed propter suum in illis. Homo angelus a Domino amat bona ecclesiae, quae etiam sunt bona caeli, quia sunt bona; similiter ejus vera quia sunt vera; a semet autem amat bona corporis et mundi, quia sunt usui et quia sunt voluptati, similiter vera quae sunt scientiarum, sed amat haec et illa apparenter ex se, actualiter vero a Domino: homo autem diabolus a se etiam amat bona corporis et mundi quia sunt usui et quia sunt voluptati, similiter vera quae sunt scientiarum; sed amat haec et illa apparenter ex se, actualiter vero ex inferno. Homo angelus in libero est, et in cordis sui jucundo, cum bonum facit ex bono, et quoque dum malum non facit; homo autem diabolus in libero et in cordis sui jucundo est, cum bonum facit ex malo, et quoque dum malum facit. Homo angelus et homo diabolus sibi similes apparent quoad externa, sed prorsus dissimiles sunt quoad interna: quare cum externa per mortem deponuntur, sunt plane dissimiles; unus aufertur in caelum, et alter defertur in infernum.

Footnotes:

1. The editors made a correction or note here.
2. The editors made a correction or note here.
3. The editors made a correction or note here.
4. The editors made a correction or note here.
5. The editors made a correction or note here.
6. The editors made a correction or note here.

  
/ 1232