From Swedenborg's Works

 

Cielo e inferno #1

Study this Passage

  
/ 603  
  

1. Prefazione dell’Autore

Il Signore parlando ai suoi discepoli della fine dei tempi, cioè nell’ultimo periodo della chiesa, 1 dice, all’avvicinarsi della predetta fine, in merito al successivo stato di amore e fede: 2

Subito dopo l’afflizione di quei giorni il sole si oscurerà e la luna non darà il suo splendore, e le stelle cadranno dal cielo, e le potenze dei cieli saranno scosse. Ed allora apparirà nel cielo il segno del Figlio dell’uomo; ed allora tutte le tribù della terra faranno cordoglio, e vedranno il Figliuolo dell’uomo venire sulle nuvole del cielo con gran potenza e gloria. E manderà i suoi angeli con gran suono di tromba a radunare i suoi eletti dai quattro venti, da un capo all’altro dei cieli. (Matteo 24:29-31)

Coloro che si soffermano sul mero significato letterale di queste parole, hanno la convinzione che alla fine dei tempi, quando vi sarà il giudizio universale, tutte queste cose avranno luogo, così come sono descritte nel senso letterale, cioè che il sole e la luna si oscureranno e le stelle cadranno dal cielo, e che il segno del Signore apparirà nel cielo, ed egli stesso sarà visto sulle nubi, con gli angeli e con le trombe al seguito; inoltre è predetto in altri passi che l’intero universo sarà distrutto, e poi sorgerà un nuovo cielo e una nuova terra. Tale è la convinzione della maggior parte degli uomini nella chiesa, nel presente. Ma coloro che sono in questa fede ignorano i segreti che sono nascosti in ogni minimo dettaglio della Parola; in realtà in ogni singolo vocabolo della Parola vi è un significato interiore che concerne le cose spirituali e celesti anziché le cose naturali e mondane, così come appaiono nel senso letterale. E questo è vero non solo per il significato di gruppi di parole, ma per ciascuna parola. 3 Perché la Parola è scritta esclusivamente per corrispondenze 4 , affinché vi possa essere un significato interiore in ogni singolo particolare di essa. Quale sia questo significato lo si può vedere da tutto ciò che è stato scritto al riguardo in Arcana Coelestia [pubblicato nel 1749-1756]; e dalle citazioni attinte da quell’opera, nell’illustrazione del Cavallo Bianco [dell’Apocalisse, pubblicato nel 1758] cui si fa riferimento nell’Apocalisse.

È in conformità di quel significato spirituale, che deve essere inteso l’avvento del Signore dal cielo, sulle nuvole, di cui al passo sopra citato. Ivi il sole che si oscura significa il Signore quanto all’amore; 5 la “luna” si riferisce alla fede; 6 le stelle indicano la conoscenza del bene e della verità, o dell’amore e della fede; 7 il “segno del Figlio dell’uomo nel cielo” indica la manifestazione della Divina verità; le “tribù della terra” significano tutte le cose concernenti la verità ed il bene, o la fede e l’amore; 8 “l’avvento del Signore sulle nuvole del cielo, in gloria e potenza,” significa la sua presenza nella Parola e la sua rivelazione; 9 le “nuvole” significano il senso letterale della Parola, 10 e la “gloria” il senso interiore della Parola; 11 gli “angeli con gran suono di tromba” indicano il cielo quale sorgente della Divina verità. 12 Tutto questo chiarisce cosa deve intendersi con queste parole del Signore, vale a dire che alla fine della chiesa, quando non vi sarà più alcun amore, e quindi alcuna fede, il Signore svelerà il significato interiore della Parola e rivelerà i segreti del cielo. I segreti rivelati nelle seguenti pagine riguardano il cielo e l’inferno, nonché la vita dell’uomo dopo la morte. L’uomo della chiesa attualmente ha una scarsa conoscenza del cielo e dell’inferno, o della sua vita dopo la morte, sebbene questi argomenti siano contemplati e descritti nella Parola; ciò nondimeno molti di quelli nati in seno alla chiesa, negano queste cose, dicendo nel loro intimo, “Chi mai è venuto da quel mondo e ha confermato queste cose?” Per evitare che questo atteggiamento negazionista, invalso specialmente presso quelli pervasi dalla saggezza mondana, possa contaminare e traviare le persone semplici nel cuore e nella fede, mi è stato concesso di essere associato agli angeli e di parlare con loro, come tra uomo e uomo, e anche di vedere come sono i cieli e gli inferni, e questo da tredici anni, ormai; quindi, adesso posso descrivere ciò che ho visto è udito, nell’auspicio che l’ignoranza possa essere illuminata, e l’incredulità, dissipata. Le presenti rivelazioni sono estese ora perché questo deve intendersi per la venuta del Signore.

Footnotes:

1. [I rinvii contenuti nelle note in questa edizione, se non altrimenti specificato, sono all'opera Arcana Coelestia di Emanuel Swedenborg, e sono stati inseriti dall'Autore]. La fine dei tempi è il periodo finale della chiesa (Arcana Coelestia 4535, 10622).

2. Le profezie del Signore in Matteo 24, 25, in merito alla fine dei tempi ed alla sua venuta, alla fine della chiesa e al giudizio finale, sono spiegate nelle prefazioni ai capitoli da 26 a 40 della Genesi (nn. 3353-3356, 3486-3489, 3650-3655, 3751-3757, 3897-3901, 4056-4060, 4229-4231, 4332-4335, 4422-4424, 4635-4638, 4661-4664, 4807-4810, 4954-4959, 5063-5071).

3. Sia in generale, sia in ogni particolare della Parola vi è un significato interiore o spirituale (nn. 1143, 1984, 2135, 2333, 2395, 2495, 4442, 9048, 9063, 9086).

4. La Parola è scritta esclusivamente per corrispondenze, e per questa ragione ogni singola cosa in essa ha un significato spirituale (nn. 1404, 1408, 1409, 1540, 1619, 1659, 1709, 1783, 2900, 9086).

5. Nella Parola il sole significa il Signore, quanto all'amore, e di conseguenza l'amore per il Signore (nn. 1529, 1837, 2441, 2495, 4060, 4696, 7083, 10809).

6. Nella Parola la luna significa il Signore, quanto alla fede, di conseguenza la fede per il Signore (nn. 1529, 1530, 2495, 4060, 4696, 7083).

7. Nella Parola le stelle significano la conoscenza del bene e della verità (nn. 2495, 2849, 4697).

8. Le tribù significano tutte le verità e tutti i beni nel loro insieme, quindi tutte le cose della fede e dell'amore (nn. 3858, 3926, 4060, 6335).

9. La venuta del Signore significa la sua presenza nella Parola, e la rivelazione di essa (nn. 3900, 4060).

10. Nella Parola le nuvole significano la Parola nel senso letterale Arcana Coelestia 4060, 4391, 5922, 6343, 6752, 8106, 8781, 9430, 10551, 10574).

11. Nella Parola gloria significa la Divina verità come è nel cielo e nel significato interiore della Parola (Arcana Coelestia 4809, 5922, 8267, 8427, 9429, 10574).

12. La tromba o il corno significano la Divina verità nel cielo, e rivelata dal cielo (Arcana Coelestia 8158, 8823, 8915); e la “voce” ha un simile significato (nn. 6771, 9926).

  
/ 603  
  

Many thanks to Fondazione Swedenborg for making this translating publicly available.

From Swedenborg's Works

 

Arcana Coelestia #4422

Study this Passage

  
/ 10837  
  

4422. GENESEOS CAPUT TRIGESIMUM QUARTUM

Ante hoc caput veniunt explicanda verba Domini apud Matthaeum xxiv aGen. 34:42ad finem, quae sunt ultima in illo capite de consummatione saeculi seu adventu Domini, quae sunt haec in littera Vigilate ergo, quia non scitis qua hora Dominus vester venit 1 . Illud vero scitote, quoniam 2 si sciret paterfamilias, qua custodia 3 fur venit 4 , vigilaret utique, et non sineret perfodi domum suam. Propterea etiam vos estote parati, quia qua hora non putatis, Filius hominis veniet. Quis ergo est fidelis servus et prudens, quem constituit 5 dominus ejus super famulitium suum, ad dandum 6 illis cibum in tempore? Beatus servus ille 7 , quem veniens dominus ejus invenerit facientem ita. Amen dico vobis 8 , quod super omnia bona sua constituet 9 eum. Si vero dixerit malus servus ille in corde suo, Moratur dominus meus venire, ceperitque 10 percutere conservos, edere vero et bibere cum ebriosis. Veniet dominus servi hujus in die quo non exspectat, et in hora qua 11 non novit. Et dividet 12 eum, et partem ejus cum hypocritis ponet: ibi est planctus et stridor dentium.

Quid haec involvunt, constare potest a serie rerum; actum enim est in toto hoc capite apud evangelistam de ultimo tempore Ecclesiae, quod in sensu interno est consummatio saeculi, et adventus Domini; quod ita sit, ab explicatione omnium illorum quae in illo capite, patere potest, quae videantur in praemissis ante capita quae proxime praecedunt, nempe ante caput xxvi, n. 3353-3356; xxvii, n.

3486-3489; xxviii, n. 3650-3655; xxix, n. 3751-3757; xxx, n.

3897-3901; xxxi, n. 4056-4060; xxxii, n. 4229-4231; xxxiii, n.

4332-4335:

[2] quid in serie continuerunt 13 , ibi etiam dictum est 14 , nempe, cum Ecclesia Christiana post adventum Domini instaurata se vastare inciperet, hoc est, recedere a bono, , quod tunc I. Non inciperent scire quid bonum et verum, sed litigarent de illis: II. Quod contemnerent illa: III. Quod dein non corde agnoscerent: IV. Postea quod profanarent: V. Et quia adhuc permansurum verum fidei et bonum charitatis apud quosdam qui electi vocantur, describitur status fidei tunc: VI. Et dein status charitatis: VII. Demum agitur de initio novae Ecclesiae: et VIII.

De statu quoad bonum et verum intra Ecclesiam sic dictam, cum illa rejicitur et nova adoptatur: ex hac serie constare potest quid illa verba quae supra exscripta sunt, et ultima illius capitis sunt, involvunt; quod nempe sint exhortationis ad illos qui in Ecclesia, ut in bono fidei sint, et 15 si non, quod perituri.

Footnotes:

1. In the Manuscript Swedenborg copied this passage exactly from Schmidius but later altered all words in footnotes to those in text. This occurs elsewhere also, butthis is given as an example of his method. Here Schmidius had venturus sit.

2. cognoscite

3. hora

4. venturus esset

5. constituerit

6. ut det

7. hic

8. omits

9. constituturus sit

10. verberare

11. quam

12. dissecabit

13. continuerint

14. The Manuscript omits est, inserts quod.

15. The Manuscript inserts hoc est, in charitate.

  
/ 10837  
  

This is the Third Latin Edition, published by the Swedenborg Society, in London, between 1949 and 1973.

From Swedenborg's Works

 

Arcana Coelestia #7643

Study this Passage

  
/ 10837  
  

7643. ‘Ecce Ego adduco locustam in terminum tuum’: quod significet quod falsum occupabit extrema illorum, constat ex significatione ‘locustae’ quod sit falsum in extremis, de qua sequitur; ex significatione ‘termini’ quod sint extrema; et ex significatione ‘adducere’, quia de falso praedicatur, ' quod sit occupare; dicitur quod ‘Jehovah adducet’ sed intelligitur quod adducetur, nempe a malo; hoc similiter se habet ac quod tribuatur 1 Jehovae, hoc est, Domino, quod ‘aggravaverit cor Pharaonis’, cum tamen sit 2 ab homine, ejus malo in illo, videatur supra n. 7632; quod non malum a Domino, sed quod existat ab homine, est quia homo id bonum quod influit a Domino vertit 3 ad se, et loco quod Dominum, et quae Domini sunt, in omnibus et singulis intueretur, semet intueatur; inde concupiscentia dominandi super omnes, et possidendi omnia quae aliorum, ac inde contemptus 4 aliorum, et contra illos qui sibi non favent et student, odia, 5 vindictae, 6 et crudelitates; inde quoque contemptus omnium quae fidei et charitatis, quia haec cum a Domino influunt, 7 vertuntur ad se, ita avertuntur a Domino;

[2] ex his videri potest quod homo ipsum bonum quod 8 influit a Domino vertat in malum; inde quoque est quod mali in altera vita se removeant quantum possunt a caelo; nam cum appropinquat caelum ad illos, hoc est, cum bonum et verum fortius influunt, tunc ruunt fortius in contrarium, hoc est, in malum et in falsum; ac in eo gradu quo malum et falsum increscunt, a se expellunt 9 verum, et semetipsos devastant; et tunc quoque in eodem gradu in mala poenae ruunt, nam mala et poenae in altera vita conjuncta sunt.

[3] Dominus continue ordinat caelos, et jugiter novos caeli incolas adsciscit, quibus dat habitationes et hereditates, et cum hoc facit, 10 caelum appropinquat, 11 hoc est, fortius influit; inde spiritus infernales in mala et falsa, et in illorum poenas, fortius 12 irruunt, et quia in mala et falsa, inde semetipsos, ut dictum est, 13 vastant; et hoc non cessat apud illos quam cum 14 se prorsus devastaverint, et se profunde in inferna conjecerint; ex his 15 constare potest quod a Domino non nisi quam bonum procedat, 16 et quod malum ab ipsis qui in malo sunt. Ex his nunc videri potest quomodo intelligendum quod dicitur de Jehovah, hoc est, de Domino, quod ‘aggravaverit cor Pharaonis’, et hic quod ‘adducet locustam’, per quam significatur falsum ex malo in extremis.

[4] In Verbo, ubi de vastatione malorum agitur, aliquoties 17 nominatur locusta et bruchus, et per ‘locustam’ ibi in sensu interno intelligitur falsum quod vastat extrema; est enim, ut prius ostensum est, naturale apud hominem interius et exterius; falsum quod in extremis naturalis est intelligitur per ‘locustam’, et malum ibi per ‘bruchum’; quia per ‘locustam’ intelligitur falsum quod in extremis naturalis est, 18 ideo dicitur quod locusta adducetur in terminum, et obteget superficiem terrae, ' ac postea 19 vers. 14,

Ascendit locusta super terram Aegypti, et quievit in omni termino Aegypti, et obtexit superficiem totius terrae; per ‘terminum’ et per ‘superficiem’ 20 significantur extrema et ultima in quibus 21 interiora quiescunt, hoc est, terminantur:

[5] haec intelliguntur per ‘locustam et bruchum’ apud Davidem,

Misit in illos colluviem quae consumpsit illos, et ranam quae perdidit illos, et dedit brucho proventum illorum, et laborem illorum locustae, Ps. 78:45, 46: et alibi, Dixit ut veniret locusta et bruchus, ut non numerus, Ps. 105:34;

haec 22 dicuntur de Aegypto, et nominatur 23 ‘bruchus’, tametsi nulla 24 ejus mentio fit apud Moschen, sed solum ‘locustae’; causa quod etiam ‘bruchus’ nominetur, est quia per ‘bruchum’ significatur malum, et per ‘locustam’ falsum, utrumque in extremis naturalis; 25 at cum modo ‘locusta’ nominatur, significatur et falsum et malum simul, nam ‘locusta’ est falsum ex malo:

apud Nahum, 6

Ibi comedet te ignis, exscindet te gladius; comedet te sicut bruchus, 26 multiplica te sicut bruchus, 26 multiplica te sicut locusta; multiplicasti mercatores tuos prae stellis caelorum; bruchus diffudit se, et avolavit; coronati tui sicut locusta, imperantes tui sicut locusta locustarum, 3:15-17;

ibi agitur de ‘urbe sanguinum’, per quam significatur doctrina falsi; et quia falsum et malum imprimis 27 multiplicata sunt in extremis naturalis, nam ibi sunt 28 fallaciae sensuum 29 oriundae ex objectis mundi et telluris, ac voluptates ex variis appetituum generibus, inde est quod etiam multiplicatio mali et falsi per ‘bruchum et locustam’ describatur, 30 ut quoque in libro Judicum, 6:5, 7:12;

et apud Jeremiam 46:23; quod sensuale, quod ultimum naturalis est, sit fallaciis et inde falsis plenissimum, videatur n. 5084, 5089, 5094, 6310, 6311, 6313, 6318, 6598, 6612, 6614, 6622, 6624, 6948, 6949:

apud Joelem,

7

Residuum erucae comedit locusta, et residuum locustae comedit melolontha, et residuum melolonthae comedit bruchus; expergiscimini ebrii et flete, et ejulate omnes potantes vinum, propter mustum quod excisum est; nam gens ascendet super terram Meam, robusta, et non numerus, et rediget vitem Meam in vastitatem, et ficum Meam in spumam, 1:4-7:

apud eundem,

Plenae sunt areae frumento puro, et exundant torcularia mustum et oleum; et compensabo vobis annos quos consumpsit locusta, melolontha, bruchus, et eruca, 2:24, 25;

ibi ‘locusta’ pro falso in extremis vastante vera et bona:

apud Moschen, Semen multum educes in agrum, sed parum colliges, quia consumet illud locusta: 31 vineas plantabis, sed vinum non bibes, nec congregabis, quia comedet illud vermis, Deut. 28:38, 39;

[8] ibi ‘locusta’ pro falso ex malo:

apud Johannem, E fumo abyssi 32 apertae, exiverunt locustae in terram, quibus data potestas sicut habent potestatem scorpii terrae; dictum illis ut damno non afficerent gramen terrae, neque ullam arborem, sed homines solos, quicumque non haberent sigillum Dei super frontibus suis; datum est illis ut non occiderent illos, sed torquerent menses quinque: figurae locustarum similes equis paratis ad bellum; et super capitibus 33 illarum quasi coronae similes auro; facies illarum quasi facies hominum; habebant capillos sicut capillos mulierum, et dentes illarum quasi dentes leonum erant; habebant thoraces quasi 34 ferreos; et vox alarum illarum sicut vox curruum equorum multorum currentium ad bellum; caudas denique habebant similes scorpiis, et stimuli erant in caudis illarum, ut damno afficerent homines menses quinque; habent super se regem, angelum abyssi, cui nomen Hebraice Abaddon; in Graeca vero nomen habet Apollyon, Apoc. 9:3-11;

quid per 35 illa omnia significatur, nemo videre potest 36 nisi ex sensu interno; ex singulis ibi secundum sensum internum perspectis, constat quod per ‘locustas’ ibi significentur ratiocinia ex fallaciis et inde falsis, etiam confirmatis per 37 philosophica; ita quoque per ‘locustas’ significantur falsa quae in extremis apud hominem, et quae reliquis falsis magis terrestria et corporea sunt, per quae homines facile possunt falli et seduci, nam homo illa quae sensibus obvia sunt capit, et aegre illa quae adversantur; ut sciatur quod talia per ‘locustas’ 9 significentur, licet illa quae ibi singillatim exponere: ‘abyssus’ ex 38 qua locustae est infernum; ‘gramen terrae’ quod damno non afficerent est scientificum 39 , ‘arbor’ sunt cognitiones 40 boni et veri, homines sunt affectiones boni 41 ; quod hos damno afficerent, et non gramen terrae et arborem, est ut intelligi possit verum et bonum, tametsi 42 non secundum illa vivitur; ‘qui habent sigillum super frontibus’ sunt qui regenerati sunt; quod ‘torquerent menses quinque illos qui non haberent sigillum Dei super frontibus’ est quod vastarent; quod ‘locustae similes equis paratis ad bellum’ sunt ratiocinia ex falsis per quae pugnatur contra Ecclesiae vera; ‘super capitibus coronae similes auro, et facies sicut hominum’ est quod ratiocinia appareant vero similia et quasi ex bono; ‘capilli sicut mulierum, et dentes quasi dentes leonum’ sunt externa naturalis seu sensualia, seu ibi fallaciae, quae faciunt apparentiam boni; ‘thoraces ferrei’ sunt externa quae faciunt apparentiam veri; ‘vox alarum sicut curruum equorum multorum currentium ad bellum’ sunt falsa doctrinalium, ex quibus et pro quibus pugnant; ‘caudae similes scorpiis, et stimuli in caudis illorum’ sunt noxae quae talia inferunt; ‘rex abyssi’ est falsum infernale; ‘Abaddon’ est perditio; ‘Apollyon’ est ratiocinatio ex falsis apparens sicut ex 43 vero, imprimis si ab illis qui sapientes creduntur, 44 confirmantur per philosophica perverse applicata, nam caeca admiratio sapientiae in illis inducit fidem.

[10] Per ‘locustam’ in bono sensu significatur verum ultimum et communissimum, tam amoenum ejus; inde Johanni fuerunt ‘locustae alimento, et mel agreste’, Matth. 3:4; Marcus 1:6; 45 quod essent illa alimento, erat quia ‘Johannes’ repraesentabat Verbum, et per suum victum, tum quoque per amictum, qui erat ‘ex pilis cameli cum cingulo coriaceo’, repraesentabat Verbum in sensu externo, amoenum enim externum significatur per ‘locustam et mel agreste’, n. 5620, et verum externum per vestem ex pilis cameli, ' et per ‘cingulum coriaceum’, n. 3301; inde est quod per ‘Johannem’ intelligatur Elias qui venturus et 46 annuntiaturus Adventum Domini; quod ‘Elias’ sit Verbum, videatur Praefatio ad Gen. xviii, et n. 2762, 5247 fin. ; quod ‘locustae’ inter animalcula sint quae comederentur, Lev. 11:22.

Footnotes:

1. Jehovae seu

2. homo, hoc est, malum in illo, quod facit

3. The Manuscript inserts a Domino.

4. The following word or phrase is crossed out in the Manuscript, but it does appear in the first edition.

5. The Manuscript inserts et.

6. quoque

7. ad se a Domino invertuntur

8. The Manuscript places this after Domino.

9. Verum et bonum, ita

10. The following two (or in some cases more) words are transposed in the Manuscript.

11. inde etiam

12. irrumpunt

13. devastant

14. The following two (or in some cases more) words are transposed in the Manuscript.

15. The Manuscript inserts quoque.

16. sed

17. The Manuscript inserts etiam.

18. The editors of the third Latin edition made a minor correction here. For details, see the end of the appropriate volume of that edition.

19. The Manuscript places this after the quotation.

20. The editors of the third Latin edition made a minor correction here. For details, see the end of the appropriate volume of that edition.

21. The Manuscript places this after terminantur.

22. in his locis

23. The Manuscript inserts etiam.

24. The following two (or in some cases more) words are transposed in the Manuscript.

25. et quia

26. multiplicat, in the First Latin Edition.

27. multiplicatur

28. The Manuscript inserts omnes.

29. ac ibi sunt

30. ita

31. vineam, in the Manuscript, the First Latin Edition.

32. The editors of the third Latin edition made a minor correction here. For details, see the end of the appropriate volume of that edition.

33. earum in the Manuscript, and illorum, in the First Latin Edition.

34. The Manuscript inserts thoraces.

35. locustas ibi

36. absque

37. sophistica mundi

38. The editors of the third Latin edition made a minor correction here. For details, see the end of the appropriate volume of that edition.

39. The First Latin Edition Ecclesia

40. veri et boni

41. The Manuscript inserts quod charitatis.

42. contra

43. veris

44. confirmatur, in the First Latin Edition.

45. quod mel agreste sit jucundum in exteriori naturali, videatur Arcana Coelestia 5620; quod Johanni fuerint illa alimenta, erat quia repraesentabat Verbum, et perrepraesentabat Verbum in litera, quod tale est

46. annuntiabit

  
/ 10837  
  

This is the Third Latin Edition, published by the Swedenborg Society, in London, between 1949 and 1973.