From Swedenborg's Works

 

Cielo e inferno #0

Study this Passage

/ 603  
  



Cieloe e le sue meraviglie e inferno da ciè che è stato visto e udito

EMANUEL SWEDENBORG

Traduzione a cura di https://fondazioneswedenborg.wordpress.com tratta dalle scansioni della versione originale in latino, rilasciate in rete da http://www.baysidechurch.org, resa compatibile con la versione inglese di John C. Ager (http://www.swedenborg.com).

Translated in 2012. No copyright – Public domain

Questa versione è stata tradotta dai file in formato pdf messi a disposizione dalla Fondazione Swedenborg dello Stato della Pennsylvania (www.swedenborg.com) i cui collaboratori hanno curato la traduzione dai testi originali in latino. Questa versione evidentemente non è esente da eventuali errori in sede di conversione del testo da una versione non originale.

La presente opera può essere liberamente copiata, stampata e diffusa in tutto o in parte senza alcun vincolo, non essendo gravata da diritti d’autore, fatti salvi il divieto di utilizzarla a scopo commerciale e gli obblighi di non modificare il contenuto, di non stravolgerne il senso e di citare la fonte (https://fondazioneswedenborg.wordpress.com).

INDICE

Prefazione dell'Autore

PARTE 1. IL CIELO

1. Il Signore è il Dio del cielo (2-6)

2. Il cielo è formato dal Divino del Signore (7-12)

3. Il Divino del Signore nel cielo è l’amore per Lui e la carità verso il prossimo (13-19)

4. Il cielo consta di due regni (20-28)

5. Esistono tre cieli (29-40)

6. I cieli sono composti da innumerevoli società (41-50)

7. Ogni società è un cielo in una forma minore, e ogni angelo lo è nella forma più piccola (51-58)

8. Il cielo nel suo insieme ha la forma di un singolo uomo (59-67)

9. Ogni società nel cielo ha la forma di un singolo uomo (68-72)

10. Ogni angelo quindi ha una forma assolutamente umana (73-77)

11. Dalla Divina umanità del Signore consegue che il cielo in generale e nel particolare ha la forma di un uomo (78-86)

Passi estratti da Arcana Coelestia, concernenti il Signore e la sua Divina umanità

12. C'è una corrispondenza fra tutte le cose del cielo e tutte le cose dell’uomo (87-102)

13. C'è una corrispondenza del cielo con tutte le cose del mondo (103-115)

14. Il sole nel cielo (116-125)

15. La luce e il calore nel cielo (126-140)

16. Le quattro regioni del cielo (141-153)

17. Il cambiamento di stato degli angeli nel cielo (154-161)

18. Il tempo nel cielo (162-169)

19. Rappresentazioni e apparenze nel cielo (170-176)

20. Gli abiti con cui appaiono vestiti gli angeli (177-183)

21. Le residenze degli angeli (184-190)

22. Lo spazio nel cielo (191-199)

23. La forma del cielo, da cui sono determinate le affiliazioni e le comunicazioni (200-212)

24. Le amministrazioni nel cielo (213-220)

25. Il culto Divino nel cielo (221-227)

26. Il potere degli angeli nel cielo (228-233)

27. Il linguaggio degli angeli (234-245)

28. Il linguaggio degli angeli presso l’uomo (246-257)

29. La scrittura nel cielo (258-264)

30. La sapienza degli angeli nel cielo (265-275)

31. Lo stato di innocenza degli angeli nel cielo (276-283)

32. Lo stato di pace nel cielo (284-290)

33. L’unione del cielo con il genere umano (291-302)

34. L’unione del cielo con l’uomo attraverso la Parola (303-310)

35. Cielo e inferno provengono dal genere umano (311-317)

36. I pagani, ovvero i popoli che vivono al di fuori dalla chiesa, nel cielo (318-328)

37. I bambini nel cielo (329-345)

38. Il savio e il semplice nel cielo (346-356)

Passi estratti da Arcana Coelestia, concernenti le conoscenze

39. Il ricco e il povero nel cielo (357-365)

40. Matrimoni nel cielo (366-386)

41. Le occupazioni degli angeli nel cielo (387-394)

42. La gioia e la felicità celesti (395-414)

43. L’immensità del cielo (415-420)

PARTE 2. IL MONDO DEGLI SPIRITI E LO STATO DELL'UOMO DOPO LA MORTE

44. Cosa è il mondo degli spiriti (421-431)

45. Ogni uomo è uno spirito, rispetto alla sua veste interiore (432-444)

46. La resurrezione dell’uomo dalla morte e la sua ammissione alla vita eterna (445-452)

47. L'uomo dopo la morte ha una forma perfettamente umana (453-461)

48. L’uomo dopo la morte gode delle percezioni dei sensi, della memoria e delle affezioni che aveva nel mondo. Nulla è perduto salvo il corpo (461-469)

49. L’uomo, dopo la morte, è tale quale è stata la sua vita nel mondo (470-484)

50. Dopo la morte, i piaceri della vita di ciascuno sono mutati in cose ad essi corrispondenti (485-490)

51. Il primo stato dell’uomo dopo la morte (491-498)

52. Il secondo stato dell’uomo dopo la morte (499-511)

53. Il terzo stato dell’uomo dopo la morte, che è uno stato di istruzione per coloro che entrano nel cielo (512-520)

54. Nessuno accede al cielo per pura misericordia, a prescindere dai mezzi (521-527)

55. Non è difficile come si crede condurre una vita che porta al cielo (528-535)

PARTE 3. INFERNO

56. Il Signore governa gli inferni (536-544)

57. Il Signor non precipita nessuno nell’inferno, è lo spirito che si precipita (545-550)

58. Tutti coloro che sono nell’inferno sono nei mali e nelle conseguenti falsitàche derivano dall’amore di sé e dall’amore del mondo (551-565)

59. Fuoco infernale e stridore dei denti (566-575)

60. Le malvagità e gli scellerati artifici degli spiriti infernali (576-581)

61. Aspetto, disposizione e numero degli inferni (582-588)

62. Equilibrio tra cielo e inferno (589-596)

63. L’uomo è mantenuto nel libero arbitrio in virtù dell’equilibrio tra cielo e inferno (597-603)

Passi estratti da Arcana Coelestia concernenti il libero arbitrio, l’influsso e gli spiriti attraverso i quali si realizza la comunicazione

Indice dei rinvii alle Scritture (omesso nella presente edizione)

Indice analitico (omesso nella presente edizione)

/ 603  
  

Many thanks to Fondazione Swedenborg for making this translating publicly available.

From Swedenborg's Works

 

Arcana Coelestia #1984

Study this Passage

  
/ 10837  
  

1984. GENESEOS CAPUT DECIMUM SEPTIMUM

Pauci possunt credere quod in Verbo sit sensus internus qui prorsus non elucet ex littera, et hoc quia tam remotus est a sensu litterae, ut 1 quasi distet sicut caelum a terra; sed quod sensus litterae in 2 se talia contineat, et quod sit repraesentativus et significativus arcanorum quae nemo videt quam Dominus et angeli a Domino, constat ab illis quae in Parte Prima passim dicta sunt: se habet sensus litterae ad sensum internum sicut hominis corpus ad ejus animam; homo dum in corpore est et ex corporeis cogitat, paene nescit aliquid de anima, nam corporis functiones aliae sunt quam animae, adeo ut si functiones animae detegerentur, non agnoscerentur quod tales; ita se habet quoque cum internis Verbi; in internis ejus est anima, hoc est, vita illius; haec, nempe interna, nihil aliud spectant quam Dominum, Ipsius Regnum, Ecclesiam, et illa quae Ipsius Regni et Ecclesiae sunt apud hominem; quae cum spectantur, est Verbum Domini, nam tunc est ipsa vita in illis; quod ita se habeat, multis confirmatum est in Parte Prima; et pro certo scire datum 3 ; nusquam enim aliquae ideae de corporeis et mundanis transire possunt ad angelos, sed exuuntur illae et prorsus removentur in primo limine cum abeunt ab homine, ut 4 ab ipsa experientia videri potest in Parte Prima, n. 1769-1772 incl. ; et quomodo mutantur n. 1872-1876:

[2] Hoc quoque satis constare potest ex perplurimis in Verbo, quae nusquam intelligibilia sunt in sensu litterae, quae nisi illis anima seu vita talis inesset, non agnoscerentur pro Verbo Domini, nec ulli qui non ab infantia imbuit quod crederet Verbum esse inspiratum et sic sanctum, apparerent ut Divina. Quis ex sensu litterae sciret quod significant illa quae Jacobus locutus ad filios suos ante mortem, Gen. 49?

Quod Dan serpens super via, aspis super semita, mordens calcaneos equi, et cadet eques ejus retrorsum, vers. 17. Quod Gadem turma depraedabitur [eum, ] ille depraedabitur calcaneum, vers. 19. Quod Naphtali [sit] cerva dimissa, dans sermones elegantiae, vers. 21. Quod Jehudah ligabit ad vitem asininum pullum suum, et ad vitem nobilem filium asinae suae: lavabit in vino vestimentum suum, et in sanguine uvarum velamen suum: ruber oculis prae vino, et albus dentibus 5 prae lacte, vers. 11, 12, 12.

Similiter in perplurimis locis apud Prophetas; at quid haec significant, nusquam patet nisi in 6 sensu interno, in quo omnia et singula pulcherrimo ordine cohaerent.

[3] Similiter quae Dominus dixit de ultimis temporibus apud Matthaeum, In consummatione saeculi, sol obscurabitur, et luna non dabit lucem suam; et stellae cadent de caelo, et virtutes caelorum commovebuntur; et tunc apparebit signum Filii hominis; et tunc plangent omnes tribus terrae, 24:29, 30;

haec nusquam significant obscurationem solis et lunae, nec delapsum stellarum de caelo, nec planctum tribuum, sed charitatem et fidem, quae in sensu interno sunt ‘sol’ et ‘luna’, et [ita] obscurabuntur; tum 7 cognitiones boni et veri, quae sunt ‘stellae’, et hic vocantur ‘virtutes caelorum’ quae ita decident et evanescent; et quod omnia fidei, quae sunt ‘tribus terrae’ ut quoque ostensum est in Parte Prima n. 31, 32, 1053, 1529-1531, 1808. Ex his paucis nunc constare potest quid sensus internus Verbi, tum quod remotus et aliquibus in locis remotissimus sit a sensu litterae: sed usque sensus litterae repraesentat vera, et sistit apparentias veri, in quibus homo esse potest dum non in luce veri.

Footnotes:

1. The Manuscript has et.

2. The Manuscript inserts Verbi.

3. The Manuscript has mihi.

4. The Manuscript inserts et mutantur in ideas caelestes et spirituales, ita in tales quae sunt sensu interni.

5. The Manuscript has dentes.

6. The Manuscript has a.

7. The Manuscript has et.

  
/ 10837  
  

This is the Third Latin Edition, published by the Swedenborg Society, in London, between 1949 and 1973.

From Swedenborg's Works

 

Arcana Coelestia #3780

Study this Passage

  
/ 10837  
  

3780. ‘Et dixit illis, An pax ei?’: quod significet nonne illud ex regno Domini, nempe bonum, constat a significatione ‘pacis’, de qua sequitur: in sensu historico de Labane quaeritur an pax ei, at in sensu interno de bono quod per ‘Labanem’ repraesentatur; quod ‘Laban’ sit bonum communis stirpis collaterale, hoc est, quale apud gentes quae in Ecclesia communi, hoc est, 1 in regno Domini sunt, videatur mox supra n. 3778; inde patet quod 2 per illa verba significetur, nonne illud ex regno Domini?

[2] Quod ‘pacem’ attinet, significat illa in supremo sensu Ipsum Dominum, et inde in sensu interno regnum Ipsius, estque 3 pax Divinum Domini intime afficiens bonum in quo sunt illi qui ibi 4 ; quod haec significentur per pacem in Verbo, constare potest a pluribus locis 5 , ut apud Esaiam,

Puer natus est nobis, filius datus est nobis, super cujus humero principatus, et vocabitur nomen Ipsius, Mirabitis, Consiliarius, Deus, Heros, Pater aeternitatis, Princeps pacis: multiplicanti principatum et pacem non erit finis super throno Davidis, et super regno Ipsius, 9:5, 6 [KJV 6, 7];

ubi ‘Princeps pacis’ manifeste pro Domino, et multiplicans principatum et pacem' pro illis quae in regno Ipsius, ita pro ipso regno:

apud eundem,

Erit opus justitiae pax, et labor justitiae quies, et securitas in aeternum; et habitabit populus Meus in habitaculo pacis, 32:17, 18;

ibi de regno Domini, ubi ‘pax, quies, et securitas’ sibi succedunt; ‘habitaculum pacis’ pro caelo:

[3] apud eundem,

Angeli pacis amare flent; vastatae sunt semitae, cessavit transiens viam, 33:7, 8;

‘angeli pacis’ pro illis qui in regno Domini, ita 6 pro ipso regno, et in supremo sensu pro Domino; ‘vastatae semitae, et cessavit transiens viam’ pro quod non alicubi verum amplius; quod ‘semitae et viae’ sint vera, videatur n. 627, x2333 apud eundem,

Quam jucundi sunt super montibus pedes evangelizantis, audire facientis pacem, [evangelizantis bonam, audire facientis salutem] dicentis Zioni, Regnat 7 Deus tuus, lii

7; ‘evangelizans et audire faciens pacem’ pro regnum Domini:

apud eundem,

Montes recedent, et colles dimovebuntur, sed misericordia Mea a tecum non recedet, et foedus pacis Meae non dimovebitur,

54:10:

apud eundem,

Viam pacis non noverunt; nec judicium in orbitis eorum,

59:8:

[4] apud Jeremiam,

Colligam pacem Meam a cum populo hoc, dictum Jehovae, miserationem et misericordiam, 16:5:

apud eundem,

Vastatae sunt caulae pacis, propter ardorem [irae]

Jehovae, 25:37:

apud eundem,

Propheta qui prophetat de pace, cum venit verbum prophetae 8 , cognoscetur propheta, quod miserit illum Jehovah [in veritate, ] 28:9:

apud eundem,

Ego novi cogitationes, quas Ego cogitans super vos, dictum Jehovae, cogitationes pacis, 29:11:

apud Haggaeum, Major erit gloria domus hujus posterioris, quam prioris, nam in loco hoc dabo pacem, 2:9.

apud Zachariam,

Semen pacis erunt, vitis dabit fructum suum, et terra dabit proventum suum, et caeli dabunt rorem suum, 8:12:

apud Davidem,

Custodi integritatem et vide rectum, quia postremum viro pax, Ps. 37:37:

apud Lucam, Jesus ad discipulos; [In] quam domum intraveritis, primum dicite, Pax domui huic; et si fuerit ibi filius pacis, requiescet super illo pax vestra; si vero non, super vos revertetur, 10:5, 6:

apud Johannem, Pacem relinquo vobis, pacem Meam do vobis; non sicut mundus dat, Ego do vobis, 14:27:

apud eundem Jesus dixit, Haec locutus sum vobis, ut in Me pacem habeatis 16:33.

[5] In omnibus his locis ‘pax’ in supremo sensu significat Dominum; in repraesentativo regnum Ipsius, et 9 bonum a Domino ibi, ita 10 Divinum quod influit in bonum seu in affectiones boni, quod et facit ex intimo gaudia et felicitates: inde patet quid per haec benedictionis verba, Levabit Jehovah facies Suas ad te, et ponet tibi pacem,

Num. 6:26,

intelligitur; et quid per salutationem sollemnem ab antiquo, ‘Pax vobis’; et eandem a Domino ad apostolos dictam, Joh. 20:19, 21, 26

videatur etiam de ‘pace’, n. 92, 93, 1726, 2780, 3170, 3696.

Footnotes:

1. The Manuscript has ita

2. quid, in the First Latin Edition

3. The Manuscript has proinde ipsum bonum a Domino ibi, et est

4. The Manuscript inserts hoc est illos qui in bono sunt.

5. The Manuscript inserts ibi.

6. The Manuscript inserts pax.

7. Rex, in the Manuscript, and the First Latin Edition.

8. Jehovae, in the First Latin Edition

9. The Manuscript inserts ipsum.

10. The Manuscript has quia et

  
/ 10837  
  

This is the Third Latin Edition, published by the Swedenborg Society, in London, between 1949 and 1973.