From Swedenborg's Works

 

Cielo e inferno #0

Study this Passage

/ 603  
  



Cieloe e le sue meraviglie e inferno da ciè che è stato visto e udito

EMANUEL SWEDENBORG

Traduzione a cura di https://fondazioneswedenborg.wordpress.com tratta dalle scansioni della versione originale in latino, rilasciate in rete da http://www.baysidechurch.org, resa compatibile con la versione inglese di John C. Ager (http://www.swedenborg.com).

Translated in 2012. No copyright – Public domain

Questa versione è stata tradotta dai file in formato pdf messi a disposizione dalla Fondazione Swedenborg dello Stato della Pennsylvania (www.swedenborg.com) i cui collaboratori hanno curato la traduzione dai testi originali in latino. Questa versione evidentemente non è esente da eventuali errori in sede di conversione del testo da una versione non originale.

La presente opera può essere liberamente copiata, stampata e diffusa in tutto o in parte senza alcun vincolo, non essendo gravata da diritti d’autore, fatti salvi il divieto di utilizzarla a scopo commerciale e gli obblighi di non modificare il contenuto, di non stravolgerne il senso e di citare la fonte (https://fondazioneswedenborg.wordpress.com).

INDICE

Prefazione dell'Autore

PARTE 1. IL CIELO

1. Il Signore è il Dio del cielo (2-6)

2. Il cielo è formato dal Divino del Signore (7-12)

3. Il Divino del Signore nel cielo è l’amore per Lui e la carità verso il prossimo (13-19)

4. Il cielo consta di due regni (20-28)

5. Esistono tre cieli (29-40)

6. I cieli sono composti da innumerevoli società (41-50)

7. Ogni società è un cielo in una forma minore, e ogni angelo lo è nella forma più piccola (51-58)

8. Il cielo nel suo insieme ha la forma di un singolo uomo (59-67)

9. Ogni società nel cielo ha la forma di un singolo uomo (68-72)

10. Ogni angelo quindi ha una forma assolutamente umana (73-77)

11. Dalla Divina umanità del Signore consegue che il cielo in generale e nel particolare ha la forma di un uomo (78-86)

Passi estratti da Arcana Coelestia, concernenti il Signore e la sua Divina umanità

12. C'è una corrispondenza fra tutte le cose del cielo e tutte le cose dell’uomo (87-102)

13. C'è una corrispondenza del cielo con tutte le cose del mondo (103-115)

14. Il sole nel cielo (116-125)

15. La luce e il calore nel cielo (126-140)

16. Le quattro regioni del cielo (141-153)

17. Il cambiamento di stato degli angeli nel cielo (154-161)

18. Il tempo nel cielo (162-169)

19. Rappresentazioni e apparenze nel cielo (170-176)

20. Gli abiti con cui appaiono vestiti gli angeli (177-183)

21. Le residenze degli angeli (184-190)

22. Lo spazio nel cielo (191-199)

23. La forma del cielo, da cui sono determinate le affiliazioni e le comunicazioni (200-212)

24. Le amministrazioni nel cielo (213-220)

25. Il culto Divino nel cielo (221-227)

26. Il potere degli angeli nel cielo (228-233)

27. Il linguaggio degli angeli (234-245)

28. Il linguaggio degli angeli presso l’uomo (246-257)

29. La scrittura nel cielo (258-264)

30. La sapienza degli angeli nel cielo (265-275)

31. Lo stato di innocenza degli angeli nel cielo (276-283)

32. Lo stato di pace nel cielo (284-290)

33. L’unione del cielo con il genere umano (291-302)

34. L’unione del cielo con l’uomo attraverso la Parola (303-310)

35. Cielo e inferno provengono dal genere umano (311-317)

36. I pagani, ovvero i popoli che vivono al di fuori dalla chiesa, nel cielo (318-328)

37. I bambini nel cielo (329-345)

38. Il savio e il semplice nel cielo (346-356)

Passi estratti da Arcana Coelestia, concernenti le conoscenze

39. Il ricco e il povero nel cielo (357-365)

40. Matrimoni nel cielo (366-386)

41. Le occupazioni degli angeli nel cielo (387-394)

42. La gioia e la felicità celesti (395-414)

43. L’immensità del cielo (415-420)

PARTE 2. IL MONDO DEGLI SPIRITI E LO STATO DELL'UOMO DOPO LA MORTE

44. Cosa è il mondo degli spiriti (421-431)

45. Ogni uomo è uno spirito, rispetto alla sua veste interiore (432-444)

46. La resurrezione dell’uomo dalla morte e la sua ammissione alla vita eterna (445-452)

47. L'uomo dopo la morte ha una forma perfettamente umana (453-461)

48. L’uomo dopo la morte gode delle percezioni dei sensi, della memoria e delle affezioni che aveva nel mondo. Nulla è perduto salvo il corpo (461-469)

49. L’uomo, dopo la morte, è tale quale è stata la sua vita nel mondo (470-484)

50. Dopo la morte, i piaceri della vita di ciascuno sono mutati in cose ad essi corrispondenti (485-490)

51. Il primo stato dell’uomo dopo la morte (491-498)

52. Il secondo stato dell’uomo dopo la morte (499-511)

53. Il terzo stato dell’uomo dopo la morte, che è uno stato di istruzione per coloro che entrano nel cielo (512-520)

54. Nessuno accede al cielo per pura misericordia, a prescindere dai mezzi (521-527)

55. Non è difficile come si crede condurre una vita che porta al cielo (528-535)

PARTE 3. INFERNO

56. Il Signore governa gli inferni (536-544)

57. Il Signor non precipita nessuno nell’inferno, è lo spirito che si precipita (545-550)

58. Tutti coloro che sono nell’inferno sono nei mali e nelle conseguenti falsitàche derivano dall’amore di sé e dall’amore del mondo (551-565)

59. Fuoco infernale e stridore dei denti (566-575)

60. Le malvagità e gli scellerati artifici degli spiriti infernali (576-581)

61. Aspetto, disposizione e numero degli inferni (582-588)

62. Equilibrio tra cielo e inferno (589-596)

63. L’uomo è mantenuto nel libero arbitrio in virtù dell’equilibrio tra cielo e inferno (597-603)

Passi estratti da Arcana Coelestia concernenti il libero arbitrio, l’influsso e gli spiriti attraverso i quali si realizza la comunicazione

Indice dei rinvii alle Scritture (omesso nella presente edizione)

Indice analitico (omesso nella presente edizione)

/ 603  
  

Many thanks to Fondazione Swedenborg for making this translating publicly available.

From Swedenborg's Works

 

Arcana Coelestia #1983

Study this Passage

  
/ 10837  
  

1983. Spiritus mali maximopere cupiunt et flagrant infestare et aggredi hominem cum dormit, sed tunc imprimis custoditur homo a Domino; nam amor non dormit: spiritus qui infestant, miserabiliter puniuntur; audivi saepius quam ut narrari possit, punitiones eorum, quae sunt discerptiones, de quibus n. 829, 957, 959, sub calcaneo pedis sinistri, et hoc quandoque per horaria tempora. Sirenes quae sunt praestigiatrices interiores, sunt quae tempore noctis imprimis insidiantur, et in cogitationes et affectiones interiores homini se infundere tunc tentant, sed toties arcentur per angelos a Domino, et per gravissimas punitiones tandem absterrentur. Locutae etiam cum aliis tempore noctis, prorsus sicut a me, mea quasi loquela, tam simili ut non internosceretur 1 ingerendo spurca et persuadendo falsa;

[2] semel in suavissimo somno fui, in quo nihil praeter dulcem quietem habui; cum expergefactus, quidam boni spiritus coeperunt me increpare quod eos infestaverim, ita atrociter, sicut dicebant, ut putaverint se fuisse in inferno, in me rejiciendo culpam, quibus respondi, quod nihil quicquam de ea re scirem, sed quod quietissime dormiverim, si ut eis nullatenus potuissem infestus esse, quo obstupefacti apperceperunt tandem hoc praestigiis sirenum factum esse; simile etiam 2 ostensum postea ex causa ut scirem qualis sirenum turba sit;

[3] sunt praecipue ex sexu feminino, quae in vita corporis per interiores astutias allicere ‘ad se studuerunt’ socios, per externa se insinuando, captando animos quocumque modo, intrando in cujusvis affectiones et jucunda, sed fine malo, cumprimis imperandi; inde iis talis natura in altera vita quod videantur 3 ex se omnia posse, hauriendo et excogitando varias artes quas arripiunt tam facile, sicut spongiae aquas aeque sordidas ac limpidas; ita illae tam profana quam sancta, quae insorbent et in actum mittunt fine, ut dictum, imperandi: datum interiora earum percipere, quam foeda sint, adulteriis et odiis conspurcata; tum etiam datum percipere quam efficax earum sphaera sit; interiora sua in statum persuasionis redigunt, ut in talia quae intendunt, conspirent interiora cum exterioribus, ita adigunt et violenter adducunt spiritus ad cogitandum prorsus sicut illae;

[4] ratiocinia apud eas nulla patent, sed est simultaneum quoddam ratiociniorum malis affectionibus inspiratorum, ita operans, cum applicatione ad genios, et immissio sic in aliorum animos, quos inducunt et persuasione aut obruunt aut captant: nihil plus student quam conscientiam destruere, qua destructa interiora hominum possident, immo obsident, tametsi homo hoc ignorat; hodie non dantur obsessiones externae sicut olim, sed internae a talibus; qui nulla conscientia sunt, illi ita obsessi sunt, cogitationum eorum interiora non absimiliter insaniunt, sed celantur et obvelantur externo decora, et simulatorio honesto, ex causa sui honoris, lucri, famae; hoc iis, si ad cogitationes suas attendunt, etiam notum esse potest.

FINIS 4 .

Footnotes:

1. The Manuscript has internosceatur.

2. The Manuscript has quoque.

3. The Manuscript inserts sibi.

4. As Part Two was issued one chapter at a time we find Finis at the end of each chapter and a new Title-page to each chapter. These are omitted in this edition.

  
/ 10837  
  

This is the Third Latin Edition, published by the Swedenborg Society, in London, between 1949 and 1973.

From Swedenborg's Works

 

Arcana Coelestia #5044

Study this Passage

  
/ 10837  
  

5044. ‘Et dedit princeps domus carceris’: quod significet verum gubernans in statu tentationum, constat ex significatione ‘principis’ quod sit verum primarium, ita gubernans, de qua sequitur; et ex significatione ‘domus carceris’ quod sit vastatio falsi, proinde tentatio, de qua supra n. 5038, 5039, 1 5043; quid verum gubernans in statu tentationum, primo dicendum:

apud omnes qui in tentationibus sunt, influit verum a Domino, quod regit et gubernat cogitationes; id erigit illos quoties in dubitationes et quoque in desperationes labuntur; verum illud gubernans est id verum et tale verum quod ex Verbo vel ex doctrina didicerunt, et ipsi apud se confirmarunt; alia vera quidem etiam tunc revocantur sed non gubernant interiora eorum; quandoque id verum quod gubernat, non sistitur conspicue ante intellectum sed latet in obscuro et usque gubernat; influit enim Divinum Domini in illud, et sic tenet interiora mentis in illo, quapropter cum illud in lucem venit, accipit ille qui in tentatione est, consolationem, et sublevatur;

[2] non est ipsum illud verum, sed est affectio illius veri per quam Dominus gubernat illos qui in tentationibus sunt 2 ;

Divinum enim non influit nisi in illa quae sunt affectionis; verum quod in interioribus hominis implantatum et irradicatum est, implantatum [et] irradicatum est per affectionem, et prorsus nihil absque affectione; verum quod per affectionem implantatum et irradicatum est, hoc haeret, et revocatur per affectionem et cum sic verum illud revocatur, sistit 3 affectionem ei conjunctam quae affectio est reciproca hominis. Quia ita cum homine qui in tentationibus est, se habet, ideo nullus in tentationem aliquam spiritualem admittitur priusquam in adulta aetate est et imbuerat ita aliquod verum per quod gubernari queat; si non id, succumbit, et tunc status ejus posterior fit pejor priore. Ex his constare potest quid intelligitur per verum gubernans in statu tentationum, quod significatur per ‘principem domus carceris’.

[3] Quod ‘princeps’ sit primarium verum, est quia ‘rex’ in sensu interno significat ipsum verum, n. 1672, 1728, 2015, 2069, 3009, 3670, 4575, 4581, 4789, 4966; inde ‘principes’ quia sunt regis, significant primaria illius veri; quod principes illa significent, videatur n. 1482, 2089; sed quia ibi ex aliis locis in Verbo non ita ostensum est, licet hic aliqua afferre;

apud Esaiam,

Puer natus est nobis, filius datus est nobis, super cujus humero principatus:... princeps pacis, multiplicans 4 principatum, et pacem, non erit finis, 9:5, 6 [KJV 6, 7];

ibi de Domino; ‘principatus super humero’ est omne Divinum Verum in caelis ab Ipso, caeli enim distincti sunt in principatus secundum vera ex bono, inde quoque angeli vocantur principatus; ‘pax’est status beatitudinis in caelis afficiens bonum et verum ab intimis, n. 3780, inde Dominus vocatur ‘princeps pacis’ et dicitur ‘multiplicans principatum et pacem, quibus non finis’:

[4] apud eundem,

Stulti sunt principes Zoanis, sapientes, consiliarii Pharaonis:... quomodo dicitis ad Pharaonem, Filius sapientum ego, filius regum antiquitatis?... infatuati principes Zoanis, decepti principes Noph; et seduxerunt Aegyptum angularem lapidem tribuum, 19:11, 13;

ibi de Aegypto, per quam significatur scientificum Ecclesiae, n. 4749, ita verum naturale quod ultimum ordinis est, quare etiam Aegyptus hic vocatur ‘angularis lapis tribuum’; ‘tribus’ enim sunt omnia veri in uno complexu, n. 3858, 3862, 3926, 3939, 4060; hic autem ‘Aegyptus’ est scientificum quod pervertit vera Ecclesiae, ita vera in ultimo ordinis falsificata, quae sunt ‘principes Zoanis et principes Noph’; quod dicat se ‘filium regum antiquitatis’ est quia scientifica ibi fuerunt ex veris Antiquae Ecclesiae; ipsa vera significantur per ‘reges’, ut supra ostensum, et vera Ecclesiae Antiquae per ‘reges antiquitatis’:

[5] apud eundem,

Asshur non rectum cogitat, et cor illius non rectum meditatur, nam ad perdendum cor ejus, et ad exscindendum gentes non paucas, nam dicit, Nonne principes mei sunt reges? 10:7, 8;

‘Asshur’ pro ratiocinatione de veris Divinis, unde falsitates, ita pro ratione perversa, n. 1186; vera inde falsificata seu falsa, quae per ratiocinationem fiunt et apparent sicut ipsissima vera, significantur per quod dicat ‘nonne principes mei sunt reges?’;

quod ‘Asshur’ sit ratiocinatio, et quod ‘principes qui 5 reges’,

sint primaria falsa quae creduntur esse ipsissima vera, non videri potest et inde 6 credi quamdiu mens in sensu litterae historico tenetur, et adhuc minus si in negativo est quod sanctius quid et universalius Verbo Divino insit, quam quod in littera apparet; cum tamen in sensu interno per ‘Asshurem’ nihil aliud quam ratio et ratiocinatio in Verbo intelligitur, et per ‘reges’ ipsa vera, perque ‘principes’ primaria veri; ignoratur etiam in caelo quid Asshur, et quoque angeli 7 a se rejiciunt ideam regis et principis, et cum appercipiunt illam apud hominem, transferunt illam ad Dominum, et percipiunt id quod procedit a Domino et quod est Domini in caelo, nempe Divinum Verum a Divino Bono Ipsius:

[6] apud eundem,

Cadit Asshur gladio non viri, et gladius non hominis comedet illum, ... etiam petra ejus prae formidine transibit, et consternabuntur a vexillo principes ejus,

31:8, 9;

ibi etiam de Aegypto, quae est scientificum Ecclesiae perversum; ratiocinatio a scientificis de veris Divinis unde perversio et falsificatio, est ‘Asshur’; vera illa perversa et falsificata sunt ‘principes’; ‘gladius quo 8 Asshur cadet’ est falsum pugnans et vastans verum, n. 2799,

Fiet vobis robur Pharaonis in pudorem et fiducia in umbra Aegypti in ignominiam, cum fuerint in Zoan principes ejus, 30:3, 4;

[7] ‘in Zoan principes’ pro veris falsificatis, ita pro falsis, ut supra:

apud eundem,

Possidebunt eam platea et anataria, ac noctua et corvus habitabunt in ea; extendet super eam lineam inanitatis et per habitabunt nobiles ejus non ibi, regnum vocent, et perpendicula vastitatis; nobilis ejus non ibi, regnum vocent, et omnes principes ejus erunt nihil, Esai. 34:11, 12; ‘platea, anataria, noctua, corvus’ pro generibus falsi quae existunt cum vera Divina quae in Verbo, nihili fiunt; desolatio et vastatio veri significatur per ‘lineam inanitatis et perpendicula vastitatis’, et falsa quae illis primaria vera, per ‘principes’:

apud eundem,

Profanos reddam principes sanctitatis, et dabo in devotionem Jacobum, et Israelem in opprobria, 43:28;

‘profanos reddere principes sanctitatis’ pro sancta vera; exstirpatio veri Ecclesiae externae et internae significatur per ‘dare in devotionem Jacobum, et Israelem in opprobria’; quod ‘Jacob’ sit Ecclesia externa et ‘Israel’ interna, videatur n. 4286:

[8] apud Jeremiam,

Intrabunt per portas civitatis hujus reges et principes sedentes super throno Davidis, equitantes in curru et super equis, ipsi et principes illorum, 17:25;

qui Verbum in, sensu historico hic intelligit, is non scire potest quod aliquid altius et sanctius in his reconditum sit quam quod reges et principes intrabunt per portas civitatis in curru et super equis, et colligit inde quod significetur regni duratio, sed qui novit quid in sensu interno significat civitas, quid reges, quid principes, quid thronus Davidis, et quid equitare in curru et super equis, is videt altiora et sanctiora ibi; ‘civitas’ enim seu Hierosolyma significat regnum Domini spirituale, n. 2117, 3654; ‘reges’ Divina Vera, ut supra ostensum; ‘principes’ primaria veri, ‘thronus Davidis’ caelum Domini, n. 1888, ‘equitare in curru et super equis’ intellectuale spirituale Ecclesiae, n. 2760, 2761, 9 3217:

[9] apud eundem,

Gladie contra Chaldaeos, ... et contra habitatores Babelis, et contra principes ejus, et contra sapientes ejus; gladie contra mendaces, ... gladie contra equos ejus, et contra currus ejus, 50:35-37;

‘gladius’ pro vero pugnante contra falsum, et pro falso pugnante contra verum et id vastante, n. 2799, 4499; ‘Chaldaei’ pro illis qui profanant vera 10 , et ‘habitatores Babelis’ qui profanant bonum, n. 1182, 1283, 1295, 1304, 11 1307, 1308, 1321, 1322, 1326, 1327. f; ‘principes’ pro falsis quae illis primaria vera; ‘equi’ pro intellectuali Ecclesiae, ‘currus’ pro doctrinali ejus, quorum vastatio significatur per ‘gladium contra equos et contra currus’:

[10] apud eundem,

Quomodo obnubilat in ira Sua Dominus filiam Zionis, absorpsit Dominus, non pepercit omnibus habitaculis Jacobi, destruxit in excandescentia Sua munimenta filiae Jehudae, projecit in terram, profanavit regnum et principes ejus; ... subsederunt in terram portae 12 , et confregit vectes 12 , rex et principes 12 inter gentes, Thren. 2:1, 2, 9; ‘filia Zionis et 13 Jehudae’ pro Ecclesia caelesti, hic pro illa destructa; ‘regnum’ pro veris doctrinae ibi, n. 2547, 4691; ‘rex’ pro ipso vero, 'principes' pro primariis ejus:

[11] apud eundem,

Cutes nostrae sicut clibanus denigratae sunt propter procellas famis, mulieres in Zione compresserunt, virgines in urbibus Jehudae, principes manu eorum suspensi sunt, Thren. 5:10-12;

‘principes manu eorum suspensi’ pro quod vera profanata, suspensio enim repraesentabat damnationem profanationis; et quia suspensio illam 14 repraesentabat, etiam mandatum est Cum populus scortatus post Baalpeorem et adorarent deos eorum, ut principes suspenderentur ante solem, Num. 25:1-3, 4; ‘scortari enim post Baalpeorem et adorare deos eorum’ erat profanare cultum:

apud Ezechielem Rex lugebit, et princeps induetur stupore, et manus populi terrae perterrebuntur, ex via illorum agam cum illis, 7:27;

‘rex’ similiter pro vero in genere, et ‘princeps’ pro primariis ejus:

[12] apud eundem,

Princeps qui in medio eorum super humero portabitur sub tenebras et exibit, parietem perfodient ad educendum per eum, facies ejus obvelabit ut non videat ad oculum ille terram, 12:12;

quod ‘princeps’ hic non sit princeps, manifeste patet, sed quod ‘sit’ verum Ecclesiae, de quo cum dicitur quod ‘super humero portabitur sub tenebras’, est quod omni potentia deferatur 15 inter falsa, ‘tenebrae’ enim sunt falsa; ‘facies obvelare’ est quod verum prorsus non videatur; ut ‘non videat ad oculum terram’ est quod nihil Ecclesiae; quod ‘terra’ sit Ecclesia, videatur n. 662, 1066, 1067, 1262, 1413, 1607, 1733, 1850, 2117, 2118 f, 2928, 3355, 4447, 4535:

apud Hoscheam,

Dies multos sedebunt filii Israelis, non rex et non princeps, et non sacrificium, et non statua, et non ephodus, et non teraphim, 3:4:

[13] et apud Davidem,

Tota gloriosa filia regis intus, et de implexis auri vestis ejus, in acupictis adducetur regi, loco patrum tuorum erunt filii tui, pones eos in principes in universa terra, Ps. 45:14, 15, 17 [KJV 13, 14, 16];

‘filia regis’ est regnum Domini spirituale; regnum Ipsius spirituale dicitur a vero Divino Domini, quod ibi 16 describitur per ‘vestem ex implexis auri et ex acupictis’; ‘filii’ sunt vera illius regni quae a Divino Domini, quae ‘principes’, hoc est, primaria erunt. Per ‘principem’, de quo et de cujus possessione in Nova Hierosolyma et in nova terra agitur apud Ezech. 45:3; 14:7, 8, 17; 46:8, 10, 12, 16, 18; 48:21, significatur in genere verum quod a Divino Domini; per ‘Novam enim Hierosolymam’ ibi, et per ‘Novum Templum’, et per novam terram' intelligitur regnum Domini in caelis et in terris, quod ibi per repraesentativa qualia alibi in Verbo, describitur.

Footnotes:

1. The editors of the third Latin edition made a minor correction here. For details, see the end of the appropriate volume of that edition.

2. per quod Dominus gubernat illos qui in tentationibus sunt sed est affectio illius veri

3. The Manuscript inserts quoque.

4. Schmidius has multiplicanti which Swedenborg has in 3780 and 5575; but here he intended multiplicans as the later explanation shows. The difference is that between endless multiplying of sovereignty and peace' and the ‘multiplying of endless sovereignty and peace’.

5. The Manuscript inserts sunt.

6. The Manuscript inserts non.

7. The following two (or in some cases more) words are transposed in the Manuscript.

8. The following word or phrase appears in the first edition but not in the Manuscript.

9. The Manuscript inserts 2762

10. verum

11. The Manuscript inserts 1306

12. The Manuscript inserts ejus.

13. The Manuscript inserts filia.

14. hanc

15. defertur

16. quod ab Ipso ibi, quod

  
/ 10837  
  

This is the Third Latin Edition, published by the Swedenborg Society, in London, between 1949 and 1973.