From Swedenborg's Works

 

Cavallo bianco #1

Study this Passage

/ 17  
  

1. Nell’Apocalisse, questo è il modo in cui Giovanni descrive la Parola in quanto al suo significato spirituale o interiore:

Vidi il cielo aperto, ed ecco un cavallo bianco. E colui che lo cavalcava è stato chiamato fedele e verace, perché giudica e combatte con giustizia. I suoi occhi sono come una fiamma di fuoco; ha molte gemme sul capo e porta scritto un nome che egli solo conosce. È vestito di un mantello intriso di sangue e il suo nome è la Parola di Dio. Le schiere celesti lo seguivano su cavalli bianchi, vestite di bianco, di puro lino finissimo. Sul mantello e sulla coscia porta scritto il suo nome: Re dei re e Signore dei signori. (Apocalisse 19:11-12, 13-14, 16).

Soltanto dal significato interiore si possono conoscere le implicazioni di questa descrizione particolareggiata. È evidente che ogni singolo dettaglio - il il cielo che è aperto; il cavallo che è di colore bianco; colui che lo cavalcava; il suo giudicare e combattere con giustizia; i suoi occhi nella forma della fiamma di fuoco; che avesse molte gemme sul capo; il fatto che avesse un nome che nessuno conosceva tranne lui; il suo essere avvolto in un mantello intriso di sangue; le schiere celesti, avvolte in fine lino bianco e puro, che lo seguivano su cavalli bianchi; che avesse un nome scritto sul suo mantello e sulla coscia - rappresenta e significa qualcosa. Si dice chiaramente che questa è la descrizione della Parola, e che è il Signore è la Parola, poiché si dice, il suo nome è chiamato la Parola di Dio; e poi si dice che sulla sua veste e sulla coscia porta scritto il nome; Re dei re e Signore dei signori.

[2] Se interpretiamo le singole parole, possiamo vedere che descrivono il senso spirituale

o interiore della Parola. Il cielo che si apre rappresenta e significa il senso interiore della Parola, che si vede nel cielo e quindi viene visto in questo mondo dalle persone a cui il cielo è stato aperto. Il cavallo bianco rappresenta e significa la comprensione della Parola in relazione al suo contenuto più profondo; la ragione di questo significato del cavallo bianco sarà chiarita di seguito. Senza dubbio, colui che era seduto sul cavallo è il Signore in quanto Parola ed è quindi la Parola, dal momento che si dice, il suo nome è la Parola di Dio. Egli è descritto come fedele e giudice giusto, perché è il bene; e come verace, e che combatte con giustizia, perché è la verità, dal momento che il Signore stesso è la giustizia. Che i suoi occhi sono una fiamma di fuoco significa la Divina verità che procede dal Divino bene del suo Divino amore. Il suo avere molte gemme sul capo, significa tutte le specie di bene e di verità che appartengono alla fede. Il suo avere un nome che egli solo conosce, significa che ciò che la Parola è in quanto al suo significato interiore non è accessibile a nessuno, tranne a lui e a coloro ai quali egli lo rivela. Il suo essere avvolto in un mantello intriso di sangue significa la Parola nel suo significato letterale, che ha subito violenza. Le schiere celesti che lo seguivano su cavalli bianchi indicano le persone che hanno la capacità d’intendere i contenuti più profondi della Parola. Il loro essere rivestiti con fine lino, bianco e puro, significa che queste persone hanno la consapevolezza della verità che deriva dall’agire rettamente. Il suo avere un nome scritto sul mantello e sulla coscia significa ciò che è vero e ciò che è bene; e ciò che è bene e ciò che è vero, sono simili.

[3] Si può vedere da questo e da quello che precede e che segue questo passo della Parola che qui abbiamo una previsione che nell’ultimo tempo della chiesa il significato spirituale

o interiore della Parola sarà dischiuso. Cosa accadrà poi è descritto nei versi Apocalisse 19:17-21.

Non è necessario dimostrare qui che questo è il significato di queste parole, dal momento che i particolari sono stati illustrati in Arcana Coelestia nel seguente ordine:

il Signore è la Parola, perché egli è la Divina verità: 2533, 2813, 2894, 5272, 8535; la Parola è la Divina verità: 4692, 5075, 9987; si dice che Colui che sedeva sui cavalli giudica e combatte con giustizia perché il Signore è la giustizia; il Signore si chiama giustizia, perché ha salvato il genere umano dal proprio della sua volontà: 1813, 2025, 2026, 2027, 9715, 9809, 10019, 10152; la giustizia è una forma di merito che appartiene unicamente al Signore da solo: 9715, 9979;

la somiglianza dei suoi occhi ad una fiamma di fuoco significa la Divina verità che procede dal Divino bene del suo Divino amore, perché gli occhi significano l’intelletto e la verità che appartiene alla fede: 2701, 4403, 4421, 4523, 4534, 6923, 9051, 10569; e una fiamma di fuoco significa il bene dell’amore: 934, 4906, 5215, 6314, 6832;

le gemme sul capo significano tutte le specie di bene e di verità che appartengono alla fede: 114, 3858, 6335, 6640, 9863, 9865, 9868, 9873, 9905;

il suo avere un nome che egli solo conosce, significa che ciò che la Parola è in quanto al suo significato interiore, non è accessibile a nessuno, tranne a lui e a coloro ai quali egli lo rivela, perché il nome significa ciò a cui la cosa denominata realmente somiglia: 144, 145, 1754, 1896, 2009, 2724, 3006, 3237, 3421, 6674, 9310;

il suo essere avvolto in un mantello intriso di sangue significa la Parola nel suo significato letterale, che ha subito violenza, perché un indumento significa la verità, la quale riveste ciò che è bene: 1073, 2576, 5248, 5319, 5954, 9212, 9216, 9952, 10536, e questo con particolare riferimento alle forme più esterne di verità, e quindi alla Parola nel senso letterale: Arcana Coelestia 5248, 6918, 9158, 9212; e poiché il sangue significa la violenza inflitta alla verità, da ciò che è falso: 374, 1005, 4735, 5476, 9127;

le schiere celesti che lo seguivano su cavalli bianchi significa le persone che hanno la capacità d’intendere i contenuti più profondi della Parola, perché schiere significa le

persone che hanno la capacità d’intendere la verità e l’amore di fare del bene, che sono caratteristici del cielo e della chiesa: 3448, 7236, 7988, 8019; cavallo significa l’intelletto: 3217, 5321, 6125, 6400, 6534, 6534, 7024, 8146, 8381; e bianco significa la verità che è nella luce del cielo, e quindi significa la verità più profonda: 3301, 3993, 4007, 5319;

il loro essere stati rivestiti con fine lino, bianco e puro, significa che queste persone hanno una consapevolezza della verità che procede dall’agire bene, perché le vesti di lino significano la verità da un’origine celeste, che è la verità derivanti da ciò che è bene: 5319, 9469;

iIl suo avere un nome scritto sul suo mantello e sulla coscia significa ciò che è vero e ciò che è bene e ciò a cui la verità e il bene sono simili, perché un mantello significa ciò che è vero e un nome significa ciò a cui la verità è simile, e la coscia significa la bontà che viene dall’amore: 3021, 4277, 4280, 9961, 10488;

Re dei re e Signore dei signori è il Signore in quanto alla Divina verità e alla Divina bontà; Il Signore è chiamato Re in ragione della sua Divina verità: 3009, 5068, 6148.

Egli è chiamato Signore in ragione della sua Divina bontà: 4973, 9167, 9194.

Possiamo vedere di qui ciò che la Parola è nel suo senso spirituale o interiore, e che non c’è una solo termine in essa che non significhi qualcosa di spirituale; qualcosa che riguarda circa il cielo e la chiesa.

/ 17  
  

From Swedenborg's Works

 

Arcana Coelestia #4735

Study this Passage

  
/ 10837  
  

4735. ‘Ne effundatis sanguinem’: quod significet ne violent sanctum, constat ex significatione ‘sanguinis’ quod sit sanctum, de qua sequitur; inde ‘effundere sanguinem’ est violare illud. Omne sanctum in caelo procedit ex Divino Humano Domini, et inde omne sanctum in Ecclesia, quapropter ne violarent illud, instituta est a Domino Sancta Cena, et ibi expressis verbis dicitur quod panis ibi sit caro Ipsius, et vinum ibi sit sanguis Ipsius, ita quod sit Divinum Humanum Ipsius ex Quo tunc Sanctum; apud antiquos ‘caro et sanguis’ significabat humanum proprium, quia humanum consistit ex carne et sanguine; inde Dominus dixit ad Simonem,

Beatus es, quia caro et sanguis non revelavit tibi, sed Pater Meus Qui est in caelis, Matth. 16:17.

caro itaque et sanguis significata per panem et vinum in Sancta Cena est Humanum Proprium Domini; ipsum Proprium Domini, quod propria potentia Sibi acquisivit, est Divinum; Proprium Ipsius ex conceptione fuit quod ex Jehovah Patre Ipsius habuit, et fuit Ipse Jehovah, inde Proprium quod Sibi acquisivit in Humano fuit Divinum; Proprium hoc Divinum in Humano est quod vocatur caro et sanguis; ‘caro’ est Divinum Bonum Ipsius, n. 3813, ‘sanguis’ Divini Boni Divinum Verum.

[2] Humanum Domini postquam glorificatum seu Divinum factum est, non concipi potest sicut humanum, sed sicut Divinus Amor in forma humana; et hoc eo magis quam angeli, qui cum apparent, sicut mihi visi, apparent tanquam amoris et charitatis formae sub specie humana, et hoc a Domino; ex Divino enim Amore Dominus Humanum Suum Divinum fecit, sicut per caelestem amorem homo fit angelus post mortem, ut appareat sicut amoris et charitatis forma sub specie humana, ut dictum. Inde patet quod per Divinum Humanum Domini in caelesti sensu significetur ipse Divinus Amor, qui est amor erga universum genus humanum, quod illud salvare, beatum et felix velit facere in aeternum, et ei appropriare Divinum Suum quantum capere possunt; hic amor et reciprocus hominis in Dominum et quoque amor erga proximum sunt qui significantur et repraesentantur in Sancta Cena, amor Divinus caelestis per ‘carnem seu panem’ ibi et amor Divinus spiritualis per ‘sanguinem seu vinum’ ibi:

[3] ex his nunc constare potest quid per manducationem carnis Domini, et per potum sanguinis Ipsius intelligitur apud Johannem,

Ego sum panis vivens qui e caelo descendit; si quis comederit ex hoc pane, vivet in aeternum. Panis vero, quem Ego dabo, caro Mea est:... Amen, amen, dico vobis, nisi comederitis carnem Filii hominis, et biberitis Ipsius sanguinem, non habebitis vitam in vobis: qui comedit Meam carnem, et bibit Meum sanguinem, habet vitam aeternam; et Ego resuscitabo illum extremo die: nam caro Mea est vere cibus, et sanguis Mens est vere potus: qui comedit Meam carnem, et bibit Meum sanguinem, in Me manet, et Ego in illo.... Hic est panis, qui e caelo descendit, 6:50-58;

quia per ‘carnem et sanguinem’ significatur Divinum Caeleste et Divinum Spirituale quod ex Divino Humano Domini, ut dictum, seu quod idem, Divinum Bonum et Divinum Verum Amoris Ipsius, per ‘comedere et bibere’ significatur appropriare sibi illa; appropriatio fit per vitam amoris et charitatis quae etiam est vita fidei; quod ‘comedere’ sit appropriare sibi bonum, et ‘bibere’ appropriare sibi verum, videatur n. 2187, 3069, 3168, 3513, 3596, 1 3734, 3832, 4017, 4018.

[4] Quia ‘sanguis’ in caelesti sensu significat Divinum Spirituale seu Divinum Verum procedens a Divino Humano Domini, ideo significat sanctum, nam Divinum Verum procedens a Divino Humano Domini est ipsum Sanctum; Sanctum non aliud est, nec aliunde.

[5] Quod ‘sanguis’ sit Sanctum illud, constare potest a pluribus locis in Verbo, quorum haec licet afferre;

apud Ezechielem,

Fili hominis, sic dixit Dominus Jehovih, Dic avi omni caeli, omni ferae agri, congregamini et venite, congregate vos a circuitu super sacrificium Meum, quod Ego sacrifico vobis, sacrificium magnum super montibus Israelis, ut comedatis carnem et bibatis sanguinem, carnem fortium comedetis, et sanguinem principum terrae bibetis, arietes, agnos, et hircos, ... saginatos Bashanis omnes, et comedetis adipem ad satietatem, et bibetis sanguinem usque ad ebrietatem, de sacrificio Meo quod sacrificabo vobis, satiabimini super mensa Mea, equo et curru, forti, et omni viro belli: sic dabo gloriam Meam inter gentes, 39:17-21;

agitur ibi de convocatione omnium ad regnum Domini, et in specie de instauratione Ecclesiae apud gentes; et per ‘comedere carnem et bibere sanguinem’ significatur appropriare sibi Divinum Bonum et Divinum Verum, ita Sanctum quod procedit a Divino Humano Domini. Quis non videre potest quod non caro per ‘carnem’ et sanguis per ‘sanguinem’ ibi intelligatur, ut ‘quod carnem fortium comederent, sanguinem principum terrae biberent’, et ‘quod satiarentur equo, curru, forti, et omni viro belli’ ?:

[6] similiter apud Johannem,

Vidi unum angelum stantem in sole, qui clamavit voce magna, dicens omnibus avibus volantibus in medio caelo, venite, congregamini ad cenam Magni Dei, ut comedatis carnes regum, et carnes chiliarchorum, et carnes fortium, et carnes equorum et sedentium super illis, et carnes omnium liberorum et servorum, parvorum et magnorum, [Apoc. ] 19:17, 18;

quis usquam haec intelliget nisi sciat quid ‘caro’ in sensu interno significat, et nisi quid ‘reges, chiliarchi, fortes, equi, sedentes super illis, liberi et servi’?:

[7] porro apud Zachariam,

Loquetur pacem gentibus; dominari Ipsius a mari usque ad mare, et a flumine usque ad fines terrae; etiam tu, per sanguinem foederis tui emittam vinctos tuos e fovea, 9:10, 11;

ibi de Domino; ‘sanguis foederis’ est Divinum Verum procedens a Divino Humano Ipsius, et est ipsum Sanctum quod postquam glorificatus est, exivit ab Ipso; hoc Sanctum est quod etiam Sanctus Spiritus vocatur, ut patet apud Johannem,

Jesus dixit, Si quis sitiverit, venito ad Me et bibito; quisquis credit in Me, sicut dixit Scriptura, flumina e ventre illius fluent aquae viventis; hoc dixit de spiritu, quem acceptum erant credentes in Ipsum; nondum enim erat Spiritus Sanctus, quia Jesus nondum glorificatus erat, 7:37-39;

quod sanctum procedens a Domino 2 sit ‘spiritus’, videatur Joh. 6:63:

[8] porro quod ‘sanguis’ sit sanctum procedens a Divino Humano Domini, apud Davidem,

A dolo et [a] violentia redige animam eorum, et pretiosus erit sanguis eorum in oculis Ipsius, Ps. 72:14;

‘pretiosus sanguis’ pro sancto quod accepturi: apud Johannem,

Hi sunt qui veniunt ex afflictione magna, et lavarunt stolas suas, et dealbarunt stolas suas in sanguine 3 Agni, Apoc. 7:14:

et apud eundem,

Illi vicerunt draconem per sanguinem Agni, et per verbum testimonii Sui; et non amaverunt animam suam usque ad mortem, Apoc. 12:11 4 ;

[9] Ecclesia hodie non aliter novit quam quod ‘sanguis Agni’ hic significet passionem Domini, quia credit quod salventur unice per quod Dominus passus sit, et quod propter id missus sit in mundum, sed sit hoc pro simplicibus qui arcana interiora capere nequeunt; passio Domini fuit ultimum tentationis Ipsius, per quod plene glorificavit Humanum Suum, Luc. 24:26; Joh. 12:23, 27, 28; 13:31, 32; 17:1, 4, 5; ‘sanguis autem Agni’ ibi est idem ac Divinum Verum seu sanctum procedens a divino Humano Ipsius; ita idem cum ‘sanguine foederis’, de quo mox supra:

[10] et de quo etiam apud Mosen,

Moses sumpsit librum foederis, et legit in auribus populi, qui dixerunt, Omne quod locutus est Jehovah, faciemus et audiemus: tunc sumpsit Moses sanguinem, et sparsit super populum, et dixit, Ecce sanguis foederi, quod pepigit Jehovah vobiscum super omnibus verbis his, Exod. 24:7, 8;

‘liber foederis’ erat Divinum Verum quod illis tunc, quod confirmabatur per sanguinem, testificantem quod illud ex Divino Humano Ipsius.

[11] In ritualibus Ecclesiae Judaicae per ‘sanguinem’ nec aliud significabatur quam sanctum procedens a Divino Humano Domini; quapropter cum sanctificabantur, hoc fiebat per sanguinem; ut cum sanctificabatur Aharon et filii ejus, Tunc sanguis spargebatur super cornua altaris, reliquum 5 ad fundamentum altaris, ... etiam super apicem auris dextrae, pollicem manus et pedis dextri, [et] super vestes illius, Exod. 29:12, 16, 20, [21]; Lev. 8:[15, 19, 23, 30]: Cumque intraret Aharon intra velum ad propitiatorium, quod etiam tunc sanguis digito spargeretur ad propitiatorium septies versus orientem, Lev. 16:12-15; pariter in reliquis sanctificationibus ut et expiationibus, et mundationibus, de quibus Exod. 12:7, 13, 22; 30:10; Lev. 1:5, 11, 15; 3:2, 8, 13; 4:6, 7, 17, 18, 25, 30, 34; 5:9; 6:20, 21 [KJV 27, 28]; 14:14-19, 25-30; 16:12-15, 18, 19; Deut. 12:27.

[12] Quia per ‘sanguinem’ in genuino sensu significatur sanctum, ita in opposito sensu per sanguinem et sanguines significantur illa quae violentiam ei inferunt, et hoc inde quia per ‘effundere sanguinem innocentem’ significatur violare sanctum; ideo quoque scelesta vitae et profana cultus dicebantur sanguis'; quod sanguis ac sanguines sint talia, constat ab his locis;

apud Esaiam,

Cum laverit Dominus excrementum filiarum Zionis, et sanguines Hierosolymae abluerit e medio ejus, per spiritum judicia, et per spiritum expurgationis, 4:4:

apud eundem,

Aquae Dimonis plenae sunt sanguine, 15:9:

apud eundem,

Manus vestrae pollutae sunt sanguine, et digiti vestri iniquitate; ... pedes eorum ad malum currunt, et festinant ad effundendum sanguinem innocentem; cogitationes eorum cogitationes iniquitatis, 59:[3], 7:

apud Jeremiam,

Etiam in alis tuis inventi sunt sanguis animarum pauperum innocentium, 2:34:

[13] apud eundem,

Ob peccata prophetarum, iniquitates sacerdotum, effundentium in medio Hierosolymae sanguinem justorum; errarunt caeci in plateis, polluti sunt sanguine, ea quae non possunt, tangunt vestimentis, Thren. 4:13, 14:

apud Ezechielem,

Praeterivi praeter te, et vidi te conculcatam in sanguinibus tuis, et dixi tibi, In sanguinibus tuis vive, et dixi tibi, In sanguinibus tuis vive.... Lavi te aquis, et ablui sanguines tuos a super te; et unxi te oleo, 16:6, 9:

apud eundem,

Tu fili hominis, num disceptabis cum urbe sanguinum? notifica illi omnes abominationes ejus, ... per sanguinem tuum quem effudisti, rea facta es, et per idola quae fecisti, polluta es. Ecce principes Israelis, quisque juxta brachium suum fuerunt in te, et effuderunt sanguinem; ... viri calumniae fuerunt in te ad effundendum sanguinem, et ad montes comederunt in te, 22:2-4, 6, 9:

apud Mosen,

Si quis sacrificaverit alibi quam super altari ad tentorium, erit sanguis, et sicut effudisset sanguinem, Lev. 17:1-9.

[14] Falsificatum et profanatum verum significatur per haec quae sequuntur de sanguine:

apud Joelem,

Dabo prodigia in caelis et in terra, sanguinem et ignem, et columnas fumi; sol vertetur in caliginem, et luna in sanguinem, antequam venit dies [Jehovae] magnus et terribilis, 3:3, 4 [KJV 2:30, 31]:

apud Johannem,

Sol factus est niger sicut saccus pilosus, et luna tota facta est sicut sanguis, Apoc. 6:12:

apud eundem,

Secundus angelus clanxit, et quasi mons magnus igne ardens projectus est in mare, factaque est tertia pars maris sanguis, Apoc. 8:8:

apud eundem,

Secundus angelus effudit phialam suam in mare, et factum est sanguis sicut mortui, unde omnis anima vivens mortua est in mari. Tertius angelus effudit phialam suam in fluvios, et in fontes aquarum, et factus est sanguis, Apoc. 16:3, 4:

[15] similiter Quod flumina, collectiones et stagna aquarum, versa sint in sanguinem in Aegypto, Exod. 7:15-22;

per ‘Aegyptum’ enim significatur scientia quae ex se intrat in arcana caelestia, et inde pervertit, negat et profanat vera Divina, n. 1164, 1165, 1186; omnia miracula in Aegypto quia Divina, involverunt talia; quod ‘flumina, 6 quae versa sunt in sanguinem’ sint vera quae intelligentiae et sapientiae, n. 108, 109, 3051; quod ‘aquae’ similiter, n. 680, 2702, 3058; quod ‘fontes’, n. 2702, 3096, 3424; quod ‘maria’ sint vera scientifica in complexu, n. 28; quod ‘luna’, de qua etiam dicitur quod in sanguinem vertenda', sit Divinum Verum, n. 1529-1531, 2495, 4060; inde patet quod per ‘lunam, mare, fontes, aquas, et flumina, quod versa in sanguinem’ significetur Verum falsificatum et profanatum.

Footnotes:

1. The editors of the third Latin edition made a minor correction here. For details, see the end of the appropriate volume of that edition.

2. The following two (or in some cases more) words are transposed in the Manuscript.

3. sanguinem, in the First Latin Edition

4. The editors of the third Latin edition made a minor correction here. For details, see the end of the appropriate volume of that edition.

5. reliquam, in the First Latin Edition

6. The following word or phrase appears in the first edition but not in the Manuscript.

  
/ 10837  
  

This is the Third Latin Edition, published by the Swedenborg Society, in London, between 1949 and 1973.