9428. Vers. 16-18. Et commorabatur gloria Jehovae super monte Sinai, et obtexit eum nubes sex dies; et vocavit ad Moschen in die septimo e medio nubis. Et aspectus gloriae Jehovae sicut ignis comedens in capite montis oculis filiorum Israelis. Et intravit Moscheh in medium nubis, et ascendit ad montem; et fuit Moscheh in monte quadraginta dies et quadraginta noctes. ‘Et commorabatur gloria Jehovae super monte Sinai’ significat interiora Verbi Domini in caelo: ‘et obtexit eum nubes’ significat ultimum Verbi, quod obscuram ita respective: ‘sex dies’ significat quando in statu veri: ‘et vocavit ad Moschen in die septimo’ significat adventum Domini cum verum conjunctum bono: ‘e medio nubis’ significat ex obscuro quod prius ¹ : ‘et aspectus gloriae Jehovae sicut ignis comedens in capite montis oculis filiorum Israelis’ ² significat Divinum Verum in ipso caelo splendens ex bono amoris, sed apud illos qui in externo ejus separato ab interno quod laedens et vastans: ‘et intravit Moscheh in medium nubis’ significat Verbum in sensu externo: ‘et ascendit ad montem’ significat elevationem ad caelum: ‘et fuit Moscheh in monte quadraginta dies et quadraginta noctes’ significat plenarium ³ quod ad informationem et influxum.

Footnotes:

10672. ‘Tribus vicibus in anno videbitur omnis masculus tuus ad facies Domini Jehovae Dei Israelis’: quod significet continuam apparentiam et praesentiam Domini etiam in veris fidei, constat ab explicatione horum n. 9297.

9420. ‘Et ascendit Moscheh ad montem Dei’: quod significet ¹ versus caelum, constat ex significatione ‘montis Sinai’, qui hic est ‘mons Dei’, quod sit lex seu Divinum Verum ² quod a Domino, ita Verbum quale est in caelo, proinde ³ etiam caelum, de qua n. 8399, 8753, 8793, 8805. Quod revelatio facta sit super monte, et quod mons ille dicatur ‘mons Dei’, est quia ‘mons’ significat caeleste ⁴ amoris, quod est bonum, et inde caelum, et in supremo sensu Dominum, n. 795, 796, 2722, 4210, 6435, 8327, ac ‘mons Dei’ Divinum Verum a Divino Bono Divini Amoris Domini, n. 8758; Dominus enim in Verbo ‘Deus’ dicitur a Divino Vero, et ‘Jehovah’ a Divino Bono, n. 2769, 2807, 2822, 3921 fin. , 4295, 4402, 7010, 7268, 8192, 8301, 8988, 9167, inde est quod dicatur mons Dei.

[2] Quod ‘mons Sinai’ sit lex seu Divinum Verum procedens a Divino Bono Domini, ita Verbum, et in supremo sensu ⁵ Dominus, constat apud Davidem,

Terra contremuit, etiam caeli stillarunt coram Deo, hic Sinai coram Deo, Deo Israelis. Currus Dei sunt binae myriades, milleni pacificorum, Dominus in illis, Sinai in sanctuario, Ps. 68:9, 18 [KJV Ps. 68:8, 17];

quod ‘terra et caeli’ sint externum et internum Ecclesiae, videatur n. 1733, 2117, 2118 fin. , 3355, 4535, et quod ‘currus’ sit doctrina, n. 2760, 5321, 8146, 8148, 8215, inde ‘currus Dei’ sunt doctrinalia seu vera Divina qualia in caelis; inde patet quod per ‘hic Sinai coram Deo, Deo Israelis’, et per ‘Sinai in sanctuario’, significetur lex seu Divinum Verum procedens a Divino Bono Domini, ac in supremo sensu Dominus in caelo: in libro Judicum,

Jehovah, quando exivisti e Seir, quando egressus es ex agro Edomi, terra contremuit, etiam caeli ⁶ stillarunt, etiam nubes stillarunt aquas, montes defluxerunt coram Jehovah, hic Sinai coram Jehovah, 5: ⁷ 4, 5;

etiam ‘hic Sinai’ pro Divino Vero procedente a Divino Bono Domini: pariter apud Moschen,

Jehovah de Sinai venit, et exortus est de Seir illis; exsplenduit de monte Paran, et venit ex myriadibus sanctitatis, a dextra Ipsius ignis legis illis, Deut. 33:2.

Footnotes: