സ്വീഡൻബർഗിന്റെ കൃതികളിൽ നിന്ന്

 

Cielo e inferno #1

ഈ ഭാഗം പഠിക്കുക

  
/ 603  
  

1. Prefazione dell’Autore

Il Signore parlando ai suoi discepoli della fine dei tempi, cioè nell’ultimo periodo della chiesa, 1 dice, all’avvicinarsi della predetta fine, in merito al successivo stato di amore e fede: 2

Subito dopo l’afflizione di quei giorni il sole si oscurerà e la luna non darà il suo splendore, e le stelle cadranno dal cielo, e le potenze dei cieli saranno scosse. Ed allora apparirà nel cielo il segno del Figlio dell’uomo; ed allora tutte le tribù della terra faranno cordoglio, e vedranno il Figliuolo dell’uomo venire sulle nuvole del cielo con gran potenza e gloria. E manderà i suoi angeli con gran suono di tromba a radunare i suoi eletti dai quattro venti, da un capo all’altro dei cieli. (Matteo 24:29-31)

Coloro che si soffermano sul mero significato letterale di queste parole, hanno la convinzione che alla fine dei tempi, quando vi sarà il giudizio universale, tutte queste cose avranno luogo, così come sono descritte nel senso letterale, cioè che il sole e la luna si oscureranno e le stelle cadranno dal cielo, e che il segno del Signore apparirà nel cielo, ed egli stesso sarà visto sulle nubi, con gli angeli e con le trombe al seguito; inoltre è predetto in altri passi che l’intero universo sarà distrutto, e poi sorgerà un nuovo cielo e una nuova terra. Tale è la convinzione della maggior parte degli uomini nella chiesa, nel presente. Ma coloro che sono in questa fede ignorano i segreti che sono nascosti in ogni minimo dettaglio della Parola; in realtà in ogni singolo vocabolo della Parola vi è un significato interiore che concerne le cose spirituali e celesti anziché le cose naturali e mondane, così come appaiono nel senso letterale. E questo è vero non solo per il significato di gruppi di parole, ma per ciascuna parola. 3 Perché la Parola è scritta esclusivamente per corrispondenze 4 , affinché vi possa essere un significato interiore in ogni singolo particolare di essa. Quale sia questo significato lo si può vedere da tutto ciò che è stato scritto al riguardo in Arcana Coelestia [pubblicato nel 1749-1756]; e dalle citazioni attinte da quell’opera, nell’illustrazione del Cavallo Bianco [dell’Apocalisse, pubblicato nel 1758] cui si fa riferimento nell’Apocalisse.

È in conformità di quel significato spirituale, che deve essere inteso l’avvento del Signore dal cielo, sulle nuvole, di cui al passo sopra citato. Ivi il sole che si oscura significa il Signore quanto all’amore; 5 la “luna” si riferisce alla fede; 6 le stelle indicano la conoscenza del bene e della verità, o dell’amore e della fede; 7 il “segno del Figlio dell’uomo nel cielo” indica la manifestazione della Divina verità; le “tribù della terra” significano tutte le cose concernenti la verità ed il bene, o la fede e l’amore; 8 “l’avvento del Signore sulle nuvole del cielo, in gloria e potenza,” significa la sua presenza nella Parola e la sua rivelazione; 9 le “nuvole” significano il senso letterale della Parola, 10 e la “gloria” il senso interiore della Parola; 11 gli “angeli con gran suono di tromba” indicano il cielo quale sorgente della Divina verità. 12 Tutto questo chiarisce cosa deve intendersi con queste parole del Signore, vale a dire che alla fine della chiesa, quando non vi sarà più alcun amore, e quindi alcuna fede, il Signore svelerà il significato interiore della Parola e rivelerà i segreti del cielo. I segreti rivelati nelle seguenti pagine riguardano il cielo e l’inferno, nonché la vita dell’uomo dopo la morte. L’uomo della chiesa attualmente ha una scarsa conoscenza del cielo e dell’inferno, o della sua vita dopo la morte, sebbene questi argomenti siano contemplati e descritti nella Parola; ciò nondimeno molti di quelli nati in seno alla chiesa, negano queste cose, dicendo nel loro intimo, “Chi mai è venuto da quel mondo e ha confermato queste cose?” Per evitare che questo atteggiamento negazionista, invalso specialmente presso quelli pervasi dalla saggezza mondana, possa contaminare e traviare le persone semplici nel cuore e nella fede, mi è stato concesso di essere associato agli angeli e di parlare con loro, come tra uomo e uomo, e anche di vedere come sono i cieli e gli inferni, e questo da tredici anni, ormai; quindi, adesso posso descrivere ciò che ho visto è udito, nell’auspicio che l’ignoranza possa essere illuminata, e l’incredulità, dissipata. Le presenti rivelazioni sono estese ora perché questo deve intendersi per la venuta del Signore.

അടിക്കുറിപ്പുകൾ:

1. [I rinvii contenuti nelle note in questa edizione, se non altrimenti specificato, sono all'opera Arcana Coelestia di Emanuel Swedenborg, e sono stati inseriti dall'Autore]. La fine dei tempi è il periodo finale della chiesa (Arcana Coelestia 4535, 10622).

2. Le profezie del Signore in Matteo 24, 25, in merito alla fine dei tempi ed alla sua venuta, alla fine della chiesa e al giudizio finale, sono spiegate nelle prefazioni ai capitoli da 26 a 40 della Genesi (nn. 3353-3356, 3486-3489, 3650-3655, 3751-3757, 3897-3901, 4056-4060, 4229-4231, 4332-4335, 4422-4424, 4635-4638, 4661-4664, 4807-4810, 4954-4959, 5063-5071).

3. Sia in generale, sia in ogni particolare della Parola vi è un significato interiore o spirituale (nn. 1143, 1984, 2135, 2333, 2395, 2495, 4442, 9048, 9063, 9086).

4. La Parola è scritta esclusivamente per corrispondenze, e per questa ragione ogni singola cosa in essa ha un significato spirituale (nn. 1404, 1408, 1409, 1540, 1619, 1659, 1709, 1783, 2900, 9086).

5. Nella Parola il sole significa il Signore, quanto all'amore, e di conseguenza l'amore per il Signore (nn. 1529, 1837, 2441, 2495, 4060, 4696, 7083, 10809).

6. Nella Parola la luna significa il Signore, quanto alla fede, di conseguenza la fede per il Signore (nn. 1529, 1530, 2495, 4060, 4696, 7083).

7. Nella Parola le stelle significano la conoscenza del bene e della verità (nn. 2495, 2849, 4697).

8. Le tribù significano tutte le verità e tutti i beni nel loro insieme, quindi tutte le cose della fede e dell'amore (nn. 3858, 3926, 4060, 6335).

9. La venuta del Signore significa la sua presenza nella Parola, e la rivelazione di essa (nn. 3900, 4060).

10. Nella Parola le nuvole significano la Parola nel senso letterale Arcana Coelestia 4060, 4391, 5922, 6343, 6752, 8106, 8781, 9430, 10551, 10574).

11. Nella Parola gloria significa la Divina verità come è nel cielo e nel significato interiore della Parola (Arcana Coelestia 4809, 5922, 8267, 8427, 9429, 10574).

12. La tromba o il corno significano la Divina verità nel cielo, e rivelata dal cielo (Arcana Coelestia 8158, 8823, 8915); e la “voce” ha un simile significato (nn. 6771, 9926).

  
/ 603  
  

Many thanks to Fondazione Swedenborg for making this translating publicly available.

സ്വീഡൻബർഗിന്റെ കൃതികളിൽ നിന്ന്

 

Arcana Coelestia #4697

ഈ ഭാഗം പഠിക്കുക

  
/ 10837  
  

4697. ‘Et undecim stellae’: quod significet cognitiones boni et veri, constat a significatione ‘stellarum’ quod sint cognitiones boni et veri; quod ‘stellae’ in Verbo illas significent, est quia sunt parva luminaria quae lucent noctu, et a se in nostram atmosphaeram tunc emittunt scintillas lucis, similiter ac cognitiones illa quae sunt boni et veri: quod per ‘stellas’ cognitiones illae 1 significentur, constare potest a pluribus locis in Verbo 2 , ut apud Jeremiam,

Dixit Jehovah, dans solem in lucem diei, statuta lunae et stellarum in lucem noctis, commovens mare, ut tumultuentur fluctus ejus, 31:35;

ubi de nova Ecclesia; 3 per ‘dare solem in lucem diei’ significatur bonum amoris et charitatis, et per ‘statuta lunae et stellarum in lucem noctis’, verum et cognitiones:

[2] similiter apud Davidem,

Jehovah Qui fecit luminaria magna, ... solem in dominium in die, ... lucam et stellas in dominium in nocte, Ps. 136:7-9; qui non sensum internum Verbi novit, credet quod per ‘solem’ hic sol mundi et per ‘lunam et stellas’ luna et stellae intelligantur 4 , at inde nullus sensus spiritualis et caelestis exsurgit, cum tamen Verbum in singulis est caeleste; inde quoque patet quod sint bona amoris et charitatis et vera fidei, cum cognitionibus eorum, quae significantur:

[3] similiter quae in capite primo Geneseos, ubi de nova creatione hominis caelestis agitur, Dixit Deus, Sit luminaria in expanso caelorum, ad distinguendum inter diem et inter noctem, et erunt in signa et in stata tempora, et in dies et in annos; et erunt in luminaria in expanso caelorum, ad lucem dandum super terra, et factum ita: et fecit Deus duo luminaria magna, luminare magnum ad dominandum die, et luminare minus ad dominandum nocte, et stellas; et posuit illa Deus in expanso caelorum ad lucem dandum super terra, et ad dominandum in die et innocte, et ad distinguendum inter lucem et inter tenebras, vers. 5 14-18; videatur n. 30-38:

[4] apud Matthaeum, Statim post afflictionem dierum istorum, sol obscurabitur, et luna non dabit lumen suum, et stellae cadent de caelo, et potentiae caelorum commovebuntur, 24:29; quod per ‘solem et lunam’ ibi significetur amor et charitas, seu bonum et verum, et per ‘stellas’ cognitiones, videatur n. 6 4060; et quia ibi de ultimo die seu ultimo statu Ecclesiae agitur, per quod ‘sol obscurabitur et luna non dabit lumen suum’ significatur quod tunc peribit bonum amoris et charitatis, et per quod ‘stellae cadent de caelo’, quod etiam cognitiones boni et veri;

[5] quod illa significentur, patet a propheticis Verbi ubi 7 similia dicuntur de ultimo Ecclesiae; ut apud Esaiam,

Ecce dies Jehovae veniet crudelis, ... ad ponendum terram in vastitatem, et peccatores perdet ex illa, nam stellae caelorum et sidera eorum non lucebunt luce sua, obscurabitur sol in ortu suo, et luna non splendere faciet lucem suam, 13:9, 10:

apud Joelem,

Propinquus est dies Jehovae, ... sol et luna atrati sunt, et stellae contraxerunt splendorem suum, Joel 3:14, 15:

apud Ezechielem,

Obtegam cum exstinxero te caelos, et atrabo stellas eorum, solem nube obtegam, et luna non lucere faciet lumen suum, omnia luminaria lucis in caelo 8 atrabo super te, et dabo tenebras super terra tua, 32:7, 8:

et apud Johannem, Quartus angelus clanxit, et percussa est tertia pars solis, et tertia pars lunae, et tertia pars stellarum, ut obtenebraretur tertia pars eorum, et dies non luceret tertia sui parte, noxque similiter, Apoc. 8:12.

[6] Praeterea quod ‘stellae’ sint cognitiones 9 boni et veri, patet ab his locis:

apud Danielem,

Ex uno cornu hirci caprarum crevit cornu unum de exiguo, et crevit valde versus meridiem, et versus ortum, et versus decus, et crevit usque ad exercitus caelorum, et dejecit in terram de exercitu, et de stellis, et conculcavit ea, 8:9, 10:

et apud Johannem, Draco magnus cauda sua traxit tertiam partem stellarum caeli: et projecit eas in terram, Apoc. 12:4;

quod non stellae hic intelligantur 10 , patet; agitur 11 apud Danielem et apud Johannem de Ecclesiae statu ultimis temporibus:

[7] similiter apud Davidem,

Jehovah numerat numerum stellarum, omnibus nomina vocat, Ps. 147:4:

apud eundem,

Laudate Jehovam sol et luna, laudate Ipsum omnes stellae lucis, Ps. 148:3 12 :

apud Johannem,

Signum magnum visum est in caelo, mulier circumdata solem, et luna sub pedibus ejus, et super capite ejus corona 13 duodecim 14 stellarum, Apoc. 12:1.

[8] Quia per ‘stellas’ significantur cognitiones boni et veri, per illas significantur doctrinalia Ecclesiae, nam haec sunt cognitione doctrinale de fide separata a charitate ultimis temporibus per ‘stellam’ ita describitur apud Johannem,

15 Tertius angelus clanxit, et cecidit e caelo stella magna ardens sicut lampas, et cecidit super tertiam partem fluviorum, et super fontes aquarum: nomen stellae dicitur absinthium, [unde fit tertia pars aquarum absinthium, '] et multi homines mortui sunt in aquis, quia amarae factae sunt, Apoc. 8:10, 11;

aquae quae ex stella illa factae sunt amarae' sunt vera, et ‘fluvii ac fontes aquarum’ sunt inde intelligentia et sapientia ex Verbo; quod ‘aquae’ sint vera, videatur n. 2702, 3058, 3424; quod ‘fluvii’ sint intelligentia, n. 3051; quodque ‘fontes’ sapientia ex Verbo, n. 2702, 3424.

അടിക്കുറിപ്പുകൾ:

1. boni et veri

2. The Manuscript places this after stellas.

3. The Manuscript inserts et.

4. significentur

5. The editors of the third Latin edition made a minor correction here. For details, see the end of the appropriate volume of that edition.

6. The editors of the third Latin edition made a minor correction here. For details, see the end of the appropriate volume of that edition.

7. The Manuscript inserts paene.

8. caelis

9. cogitationes, in the First Latin Edition

10. significentur

11. The Manuscript inserts enim et.

12. The editors of the third Latin edition made a minor correction here. For details, see the end of the appropriate volume of that edition.

13. The following two (or in some cases more) words are transposed in the Manuscript.

14. undecim, in the First Latin Edition, a mistake arising possibly from the eleven stars with which this [ ] deals.

15. The Manuscript inserts Post.

  
/ 10837  
  

This is the Third Latin Edition, published by the Swedenborg Society, in London, between 1949 and 1973.

സ്വീഡൻബർഗിന്റെ കൃതികളിൽ നിന്ന്

 

Arcana Coelestia #3812

ഈ ഭാഗം പഠിക്കുക

  
/ 10837  
  

3812. ‘Dixit ei Laban, Utique os meum, et caro mea tu’: quod significet conjuncta quoad vera et quoad bona, constat a significatione 'os meum et caro mea tu' quod sit conjunctio; antiquis formula fuit dicendi de illis qui ex una domo, aut ex una familia, aut in aliqua cognatione fuerunt, ‘os meum et caro mea’, videatur n. 157; inde est quod per illa verba significetur conjunctio: quod quoad vera et quoad bona, est quia omnis conjunctio spiritualis fit per illa, et omnis conjunctio naturalis se refert ad illa; et praeterea per ‘os et carnem’ significatur proprium hominis, per ‘os’ proprium ejus intellectuale, et per ‘carnem’ proprium ejus voluntarium, ita per ‘os’ proprium quoad verum, nam hoc intellectualis est, et per ‘carnem’ proprium quoad bonum, nam hoc voluntatis est, videatur n. 148, 149.

[2] Quod proprium in genere concernit, est illud duplex, unum infernale, alterum caeleste; infernale accipit homo ab inferno, caeleste accipit a caelo, hoc est, per caelum a Domino; omne enim malum et inde falsum ab inferno influit, et omne bonum et inde verum a Domino: hoc novit homo ex doctrina fidei, sed vix unus inter myriades credit; inde est quod homo malum quod influit ab inferno, sibi appropriet seu suum faciat, et quod bonum quod a Domino, non afficiat illum, proinde non imputetur ei; quod homo non credat malum influere ab inferno, et bonum a Domino, est quia in amore sui est, qui amor hoc secum habet, usque adeo ut indignetur valde cum dicitur quod omne influat; inde nunc est quod omne proprium hominis non sit nisi quam malum, videatur n. 210, 215, 694, 731, 874-876, 987, 1023, 1044, 1047; at quod homo credat quod malum ab inferno, et bonum a Domino, est ex eo quod non in amore sui sit, sed in amore erga proximum et in amore in Dominum, hic amor hoc secum habet; inde est quod homo a Domino accipiat proprium caeleste, de quo n. 155, 164, 731, 1023, 1044, 1937, 1947, 2882, 2883, 2891.

[3] Proprium hoc in utroque sensu significatur per ‘os et carnem’;

inde est quod per ‘ossa’ in Verbo significetur verum et in opposito sensu falsum, et per ‘carnem’ bonum et in opposito sensu malum; quod per ‘ossa’ illud significetur, ex sequentibus locis constare potest;

apud Esaiam,

Ducet te Jehovah jugiter, et saturabit in ariditatibus animam tuam, et ossa tua expedita reddet, ut sis sicut hortus irriguus, 58:11;

‘ossa expedita reddere’ pro vivificare proprium intellectuale, hoc est, illustrare intelligentia, inde dicitur ‘ut sis sicut hortus irriguus’; quod ‘hortus’ sit intelligentia, videatur n. 100, 108, 1588:

apud eundem,

Tunc videbitis, et gaudebit cor vestrum, et ossa vestra sicut herba germinabunt, 66:14;

[4] ‘ossa sicut herba germinare’ pro simili:

apud Jeremiam,

Albi erant naziraei prae nive, candidi erant prae lacte: rubuerunt ossa prae gemmis, sapphirus polities eorum; obscurata est prae nigredine forma eorum, non cognoscuntur in plateis adhaesit cutis eorum ossi eorum, exaruit, facta est sicut lignum, Thren. 4:7, 8;

‘naziraeus’ pro homine caelesti, n. 3301; ‘albi prae nive et candidi prae lacte’ pro quod in caelesti vero; quod verum quia ex amore boni, dictum quod ‘rubuerunt ossa prae gemmis’; ‘albedo et candor’ prae dicitur de vero, n. 3301, ‘rubedo’ de bono, n. 3300,

‘gemmae’ de veris quae ex bono, n. 114; per 1 ‘adhaesit cutis ossi eorum’ describitur status mutatus quoad caelestia amoris, quod nempe ‘non caro ossi’, hoc est, non amplius bonum, tunc enim omne verum fit instar ‘cutis quae adhaeret ossi, exarescit et fit sicut lignum’:

[5] apud Ezechielem,

Paraboliza contra domum rebellionis parabolam, et dic ad eos, Sic dixit Dominus Jehovih, Appone ollam, appone, et etiam infunde in eam aquas, colligendo frusta ejus in eam, omne frustum bonum, femur et humerum, electione ossium imple, electionem gregis accipiendo, et etiam focus ossium sub illa, . .

.

etiam coquantur ossa in medio ejus, 24:3-5, 10; ‘olla’ pro violentia illata bono et vero, inde vocatur illa ‘urbs sanguinum’ ibi vers. 6; ‘frusta, frustum bonum, femur et humerus in illam collecta’ sunt carnes, quae sunt bona; ‘electio ossium, qua olla impleta’ pro veris; ‘focus ossium’ pro affectione veri; ‘coquantur ossa in medio ejus’ pro violentia illis illata; quod in hac parabola recondita sint arcana quae Divina, quisque videre potest, tum quod illa nequaquam sciri queant, nisi sciatur quid in sensu interno significatur per ollam, per frusta, femur et humerum, per electionem ossium, per focum ossium, 2 per coqui:

apud Micham, Nonne vestrum nosse judicium? odio habentes bonum, et amantes malum, rapientes cutem eorum desuper illis, et carnem eorum desuper ossibus eorum, qui comederunt carnem populi Mei, et cutem ejus desuper eis detraxerunt, et ossa eorum diffregerunt, ac diviserunt sicut in ollam, et sicut carnem in medium lebetis? 3:1. , 2, 3; similiter:

[6] apud Ezechielem,

Eduxit me in spiritu Jehovae, et posuit me in medio vallis, quae erat plena ossibus; ... dixit ad me, Num vivent ossa haec?

dixit ad me, Propheta Super ossibus his, et dic ad illa, Ossa arida, audite verbum Jehovae; sic dixit Dominus Jehovih ossibus his, Ecce Ego adducens 3 spiritum in vos, ut vivatis, dabo super vos nervos, et ascendere faciam super vos carnem, et obducam super vos cutem, et dabo in vobis spiritum ut vivatis.... Prophetavi, ... et accesserunt ossa, os ad os suum, vidi cum ecce super illis nervi, et caro ascendit, et obducta est super illis cutis superius, et spiritus non erat in illis, . .

.

et venit in ea spiritus, et revixerunt, et steterunt super pedibus suis, 4 37:1 seq. ;

agitur ibi in communi de instauratione Ecclesiae apud gentes, et in particulari de regeneratione hominis; ‘ossa arida’ pro proprio intellectuali, quod inanimatum est antequam vitam boni a Domino accipit; per illam animatur seu fit vivum; ‘caro’ quam Dominus ascendere facit super ossa 5 est proprium voluntarium quod proprium caeleste vocatur, ita 5 est bonum; ‘spiritus’ 5 est vita Domini, quae cum influit in bonum hominis quod ex proprio videtur sibi velle et facere, tunc bonum vivificatur, et ex bono verum, et fit ex ossibus aridis homo:

[7] apud Davidem,

Dissoluta sunt omnia ossa mea, factum est cor meum sicut cera, . .

.

numerare possum omnia ossa mea, ... 6 diviserunt vestes meas sibi, et super vestimentum meum jecerunt sortem, Ps. xxii

15, 18, 19 [KJV 14, 17, 18);

ibi de tentationibus Domini quoad Divina Vera, quae propria Domini; et inde vocantur ‘ossa mea’, et quoad Divinum Bonum quod proprium Domini, et inde vocatur ‘cor meum’: quod ‘cor’ sit bonum, videatur n. 3313, 3635; et quia ‘ossa’ significant vera illa, quae ‘numerare’ est per ratiocinia et falsa dissipare velle; ideo etiam immediate sequitur quod ‘diviserint vestes et super vestimentum jecerint sortem’, nam ‘vestes’ etiam sunt vera, sed exteriora, n. 297, 1073, 2576; ‘dividere illas et jacere sortem super vestimentum’ simile involvit, 7 ut quoque apud Matthaeum 27:35:

8 apud eundem,

Anima mea exsultat in Jehovah, laetetur in salute Ipsius, omnia ossa mea dicant, Quis sicut Tu? Ps. 35:9, 10;

manifeste quod ‘ossa’ in spirituali sensu sint intellectuale proprium:

apud eundem,

Audire facies me gaudium et laetitiam, exsultabunt ossa contrivisti, Ps. 51:10 [KJV 8);

‘exsultabunt ossa quae contrivisti’ pro recreatione per vera post tentationes.

[8] Quia ‘os’ significabat proprium intellectuale, seu proprium quoad verum, et in supremo sensu Divinum Verum quod Proprium Domini, inde ex statuto Paschatis erat quod non frangerent os agni paschalis, de qua re ita apud Mosen,

In domo una comedetur, non educes e domo de carne foras, et non os frangetis in eo, Exod. 12:46;

et alibi, Non relinquent de eo usque ad mane, et os non frangent de eo,

Num. 9:12;

‘os non frangere’, in supremo sensu, pro non violare Verum Divinum, et in sensu repraesentativo pro non violare verum cujusvis boni, quale enim boni et forma boni est ex veris, et est verum sustentaculum boni, sicut ossa sunt carnis.

[9] Quod Verbum, quod est ipsum Verum Divinum, vivificet mortuos, repraesentatum est per quod Vir revixerit, et surrexerit super pedes suos, qui conjectus in sepulcrum Elisaei tangeret ossa ejus, 2 Reg. 12:21;

quod ‘Elisaeus’ repraesentaverit Dominum quoad Verum Divinum seu Verbum, videatur n. 2762. Quod ossa in opposito sensu significent falsum quod ex proprio, patet ab his locis;

apud Jeremiam,

In tempore illo extrahent ossa regum Jehudae, et ossa principum ejus, et ossa sacerdotum, et ossa prophetarum, et ossa habitatorum Hierosolymae a sepulcris eorum, et expandent ea soli et lunae, et omni exercitui caelorum, quae amaverant, et quibus serviverant, 8:1, 2:

apud Ezechielem,

Dabo cadavera filiorum Israelis coram idolis eorum, et dispergam ossa vestra circum altaria vestra, 6:5:

apud Mosen,

Deus qui eduxit eum ex Aegypto, sicut robora unicornis illi, comedet gentes hostes suos, et ossa eorum franget et tela 9 ejus conteret, Num. 24:8: in libro Secundo Regum, Joshias rex confregit statuas, et excidit lucos, et implevit locum eorum ossibus hominis; ... sumpsit ossa ex sepulcris, et combussit super altari, ut immundum redderet illud; . .

.

sacrificavit omnes sacerdotes excelsorum qui ibi, super altaribus, et combussit ossa hominum Super iis, 23:14, 16,

20:

apud Mosen,

Anima quae tetigerit super superficie agri confossum gladio, aut mortuum, aut os hominis, aut sepulcrum, immundus erit septem dies, Num. 19:16, 18.

[10] Quia ‘ossa’ significant falsa, et ‘sepulcra’ mala in quibus illa, et quia hypocrisis est malum apparens extrinsecus ut bonum, sed intus est foedum a falsis et profanis, ideo Dominus ita 10 dicit apud Matthaeum, Vae vobis scribae et Pharisaei, hypocritae, quia similes vos facitis sepulcris dealbatis, quae foris quidem apparent pulchra, intus vero plena sunt ossibus mortuorum, et omni immunditie; sic etiam vos foris quidem apparetis hominibus justi, intus vero pleni estis hypocrisi et iniquitate, xxiii

27, 28.

Ex his nunc patet quod per ‘ossa’ significetur proprium intellectuale tam quoad verum quam quoad falsum.

അടിക്കുറിപ്പുകൾ:

1. The Manuscript inserts quod.

2. The Manuscript inserts et.

3. spiritus, in the First Latin Edition

4. The editors of the third Latin edition made a minor correction here. For details, see the end of the appropriate volume of that edition.

5. pro with ablatives following.

6. The Manuscript inserts illi vident, spectant me, .

7. idem repraesentatum et significatum fuit, per quod diviserint vestes et jecerint sortem super illos, Matth. 27:35.

8. The Manuscript inserts apud Eundem, Jehovah custodit omnia ossa mea, unum de illis non frangetur, Ps. 34:21;

etiam ibi in sensu interno de Domino, ubi omnia ossa mea sunt vera Divina Domini, non frangi pro non dissipari. 9. The First Latin Edition has eorum, but the Hebrew is sing, as in 4402f. The Hebrew meaning is disputed, some translate ‘shall crush his darts’, others ‘shall crush (them) with His darts’. Swedenborg accepts the former.

10. The Manuscript has de illis

  
/ 10837  
  

This is the Third Latin Edition, published by the Swedenborg Society, in London, between 1949 and 1973.