Dalle opere di Swedenborg

 

Последний Суд #1

Studia questo passo

/ 74  
  

1. ДЕНЬ ПОСЛЕДНЕГО СУДА НЕ ОЗНАЧАЕТ РАЗРУШЕНИЕ МИРА

Те, кто не знаком с духовным смыслом Слова, поняли только, что в день Последнего Суда все в окружающем нвидимом мире будет разрушено; потому что сказано, что тогда небо и земля погибнут, и Бог сотворит новое небо и новую землю. Они утвердились в этом еще и потому, что сказано, что все восстанут из своих могил, и тогда добрые будут отделены от злых, и так далее. Но это сказано в буквальном смысле Слова, смысле, который является природным и находится в низшей степени Божественного порядка, в котором все частности содержат духовный смысл. Таким образом, понимая Слово только в буквальном смысле, можно прийти к различным мнениям, что и произошло в Христианском мире. В этом состоит причина появления стольких ересей, каждая из которых доказывается из Слова.

[2] Однако, в виду того, что еще никому не известно, что в каждой частности Слова содержится духовный смысл, ни даже что такое духовный смысл, тем, кто получил такое представление о Последнем Суде, простительно. Но теперь они должны знать, что ни видимое нашими глазами небо, ни земля, на которой мы живем, не будут разрушены, но будут продолжать существование; и что “новое небо и новая земля” означают Новую Церковь как на небе, так и на земле. Сказано “Новая Церковь на небе”, потому что там есть церковь точно так же, как и на земле. Там также есть Слово, там читаются проповеди, и происходит богослужение так же, как и на земле; с той лишь разницей, что все там более совершенно, потому что оно находится не в природном мире, а в духовном. Поэтому и все люди там духовные, а не природные, какими они были в мире. Об этом видно в “Небе и аде”, в отдельной главе о соединении небес с человеком посредством Слова (303-310); и о небесном Богослужении (221-227).

/ 74  
  

Thanks to newchurch.ru for their permission to use this translation on our site.

Dalle opere di Swedenborg

 

De Coelo et de Inferno #303

Studia questo passo

  
/ 603  
  

303. [XXXIV.] DE CONJUNCTIONE CAELI CUM HOMINE PER VERBUM.

illi qui ex ratione interiore cogitant, videre possunt quod omnium nexus sit per intermedia cum Primo, et quod quicquid non in nexu est, diffluat; sciunt enim, cum cogitant, quod nihil subsistere possit a se, sed a priori se, ita omnia a Primo; et quod nexus cum priori se sit sicut est effectus cum sua causa efficiente; cum enim aufertur causa efficiens a suo effectu, tunc effectus solvitur et dilabitur. Quia ita cogitaverunt docti, ideo viderunt et dixerunt, quod subsistentia sit perpetua existentia; ita quod omnia a Primo, a quo quia exstiterunt, etiam perpetuo existant, hoc est, subsistant. Sed qualis est nexus cujusvis rei cum priori se, ita cum Primo a quo omnia, non paucis dici potest, quia est varius et diversus in genere solum quod nexus sit mundi naturalis cum mundo spirituali, et quod inde sit quod correspondentia sit omnium quae in naturali mundo sunt cum omnibus quae in spirituali (de qua Correspondentia videatur, 103-115) tum quod nexus sit et inde correspondentia omnium hominis cum omnibus caeli (de qua etiam supra, 87-102).

  
/ 603  
  

Dalle opere di Swedenborg

 

Arcana Coelestia #5702

Studia questo passo

  
/ 10837  
  

5702. ‘Quia abominatio id Aegyptiis’: quod significet quod in opposito sint, constat ex repraesentatione ‘Aegyptiorum’ quod sint qui in inverso ordine, n. 5700; et ex repraesentatione ‘Hebraeorum’ cum quibus ‘comedere Aegyptiis fuit abominatio’, quod sint qui in genuino ordine, n. 5701, ita inter se in opposito, inde aversatio et tandem abominatio. Quod abominationem hanc attinet, sciendum quod qui in inverso ordine 1 sunt, hoc est, in malo et inde falso, ita tandem 2 aversantur bonum et verum Ecclesiae ut cum audiunt illud, et magis cum interiora eorum, adeo illa abominentur ut apud se nauseam 3 et vomitum quasi sentiant; hoc mihi dictum 4 et ostensum, cum miratus cur orbis Christianus interiora haec Verbi non recipiunt; apparuerunt spiritus e Christiano orbe, et coacti audire interiora Verbi, illi tali nausea correpti sunt ut dicerent se sentire quasi pruritum ad vomitum in se; et dictum quod talis sit orbis Christianus hodie fere ubivis; quod talis sit, 5 causa est quia in nulla affectione veri sunt propter verum, 6 minus in affectione boni 7 ex bono; quod ex Verbo aut ex doctrinali suo aliquid cogitent 8 et loquantur, est ex habitu ab infantia, et ex instituto ritu, 9 ita est externum absque interno.

[2] Quod omnia quae Ecclesiae 10 Hebraeae, quae dein instituta fuit apud posteros Jacobi, Aegyptiis abominatio fuerint, patet non solum ex eo quod ne quidem comedere cum illis vellent, sed etiam quod sacrificia in quibus Ecclesia 11 Hebraea principalem suum cultum ponebat, illis abominatio 12 fuerint, ut patet apud Mosen,

13 Pharaoh dixit, Abite, sacrificate in terra; verum dixit Moses, Non consultum est facere sic, quia abominationem Aegyptiorum sacrificabimus Jehovae, Deo nostro, ecce si sacrificemus abominationem Aegyptiorum in oculis eorum, nonne lapidabunt nos?, Exod. 8:21, 22 [KJV 25, 26);

tum quod 14 abominatio illis pascere pecudes, et pastor, ut quoque patet apud Mosen,

Abominatio Aegyptiorum est omnis pastor gregis, Gen. 46:34;

ita quaecumque fuerunt illius Ecclesiae, Aegyptii abominati sunt; causa erat quia primitus etiam Aegyptii inter illos qui Antiquam Ecclesiam repraesentativam constituerunt, fuerant, n. 1238, 2385, sed postmodum rejecerunt Deum Ecclesiae 15 Antiquae, hoc est, Jehovam seu Dominum, et idolis serviverunt, imprimis vitulis; tum ipsa repraesentativa et significativa caelestium et spiritualium Ecclesiae Antiquae, quae cum fuerunt ab Ecclesia 16 illa, hauserunt, verterunt in magica; inde illis inversus ordo, et consequenter omnium quae Ecclesiae, abominatio.

Note a piè di pagina:

1. The Manuscript places this after falso.

2. abominentur

3. imo vomitum

4. et quoque ostensum after recipiunt

5. The Manuscript inserts in.

6. nec

7. quod ne quidem sciunt quid sit

8. aut

9. inde

10. quae fuerant in Ecclesia Hebraea, et dein quae instituta

11. illa

12. fuerit

13. The Manuscript omits this quotation, but leaves space for its later insertion.

14. The Manuscript inserts etiam.

15. repraesentativae

16. Antiqua

  
/ 10837  
  

This is the Third Latin Edition, published by the Swedenborg Society, in London, between 1949 and 1973.